• In een heel ver verleden, een tijd die iedereen alweer vergeten is, bestond deze planeet naast de mensheid nog vol met magie en diens magische wezens, wat we nu allemaal afdoen als mythes en legendes.

    Maar de mensheid is een jaloerse soort.
    Ze werden jaloers op de magische wezens die wel allemaal een magische gaven hadden waar de mensen alleen maar over konden dromen.
    Blind van jaloezie zochten de mensen uiteindelijk naar sprankeltjes overige magie, duistere magie.
    In combinatie met vooruitstrevende technologie creëerden de mensen mechanische monsters, die bezeten door duistere krachten de jacht opende op alle magie.

    Maar de magische wezens versloegen de duistere mechanismen uiteindelijk en een korte tijd van vrede en rust keerde terug op deze planeet, jammer genoeg niet voor lang.
    Nog kwader dan voorheen bonden de mensen hun verworven duistere magie bij elkaar en ontwikkelden zo een vloekgolf die alle andere magie weg zou vagen.
    Van Engelen tot Demonen, van Kabouters tot Draken, ieder voelde de dreiging van deze vloek en vielen ze één voor één ten prooi.
    De vloek was zo sterk dat het niet alleen de wezens wegvaagde, maar ook alle energiebronnen van magie die zich tot diep in de wortelen van de aarde had gegraven.

    De mythische wezens probeerden te vluchten, maar uiteindelijk redde maar een aantal soorten het tot een uithoek waar ze voorlopig veilig dachten te zijn.
    Hier hielden ze een besluit, een besluit om hun eigen zielen en de essentie van hun wezen te verplaatsen in een aantal edelstenen en mineralen,de zogenaamde zielstenen om zo verborgen te blijven voor de duistere mensen met hun vloek en bezeten mechanismen.
    En zo verdwenen ze, samen met hen het laatste beetje magie meenemend.
    En tot de dag van vandaag liggen de zielstenen nog steeds op diens plek, geen enkel dier of verdwaald mens heeft hen ooit van diens plek weten te krijgen, vanuit een oude, vervallen kapelruïne.

    Deze tijd in Noorwegen :
    Een groepje natuuractivisten en ontdekkers hadden via globale satellieten iets vreemd opgepikt.
    Iets wat er nog niet eerder was maakte opeens diens opmars aan het aardoppervlakte.
    Zo kwamen ze uit op de plek die allang vergeten was, onkruid had de ruïne overwoekerd en nog erger te doen laten vervallen.
    Maar de edelstenen waren nog steeds daar.
    Na een aantal testen ter plekke kwamen ze erachter dat ze nog nooit zoiets mee hadden gemaakt als dit, het was een totaal andere stof dan voor ons mensen bekend was.
    Maar naarmate ze dichterbij kwamen voor meer onderzoek gebeurde er iets.
    Één voor één begonnen de stenen te gloeien en voor de wetenschappers iets konden doen schoten de stenen los met een krachtige pulserende explosie, waarna ze, ieder diens eigen weg ging de wereld rond.
    Wetenschappers schreven het naar de buitenwereld om als een buitensporige verschijning van de Aurora Borealis, maar onder hen was een Aloude en die wist wel beter.
    Die wist dat de stenen op zoek gingen.
    Ieder op zoek naar de juiste persoon.
    De persoon die diens magie zou ontketenen en weer terug zou brengen op aarde.

    En die werden gevonden, mensen verspreid over de gehele wereld werden begaafd met de eigenschappen van een mythisch dier, het dier dat zij moeten bevrijden.
    Om zo weer over de aarde rond te kunnen dwalen.
    Maar ze moeten oppassen, want de mensen van aloud komen in opmars en hun onsterfelijke en sterfelijke volgelingen zouden alles op alles doen om de mensen met de zielstenen te stoppen, voor de magie weer in diens geheel terug zou keren naar aarde.
    Lukt het de uitverkorenen voor de zielstenen om de magie op tijd te ontketenen ?


    Verdere informatie

    Waar begint de RPG ?
    Deze RPG begint eigenlijk overal ter wereld, maar wanneer de persoon in aanraking komt met de steen worden ze allemaal naar de kapelruïne geteleporteerd waar de stenen voor lange tijd verborgen waren gebleven.

    Is er een vaststaande verhaallijn voor deze RPG ?
    Ja, ik ben naast mijn eigen Soulstone ook de leider van de alouden die mee doen, die krijgen af en toe via een privé bericht hun orders door.
    Daarnaast moeten de steenbezitters een manier gaan zoeken om de essentie van hun stenen waarin de ziel van de magische wezens gevangen zitten te bevrijden.

    Hoe zien de stenen eruit ?
    De stenen zien eruit zoals kenmerkend is voor hun soort en ze passen mooi in het midden van je handpalm zonder de vingers mee te rekenen.
    De stenen kunnen tevens niet kapot geslagen worden of gebroken worden, ze zijn geheel onschadelijk zolang de drager leeft en zich aan de regels houd.
    Tevens zijn ze 100% helder.
    En niemand heeft dezelfde steen, dit is ook niet mogelijk aangezien er van elke maar één bestaat en elke persoon kan ook maar één steen gebruiken.

    Hoe veranderd de steen me ?
    Dit kan in meerdere opzichten, de veranderingen hoeven nog niet direct op te treden, dit kan ook later gebeuren en de manier waarop dit gebeurd is ook totaal verschillend van elkaar; gaat het bijv. snel en pijnloos of lang en kwellend ?
    Daarbij krijg je altijd sowieso één verandering van de essentie van het wezen dat zich in je steen schuil houdt.


    Hoe moet je de steen bij je dragen ?
    Zodra je geteleporteerd bent naar de oude ruïne liggen daar speciale handschoenen, waar jij je steen aan vast maakt bovenop, waar die ook niet uit kan vallen.
    De handschoenen zijn van leer, maar het mechanisme waarmee de steen vastzit is van zilver of van goud gemaakt.
    De handschoen eenmaal aan kan die niet meer af tot de opgesloten ziel van de steen eruit is.
    Verder mag je zelf weten hoe ze er verder uit zien, lange handschoenen, korte handschoentjes, extra riempjes, de kleur, etc.

    Verdere vragen kunnen altijd gesteld worden.



    HEEL ERG BELANGRIJK > HIER HET OVERZICHT VAN DE SOULSTONES EN DE INFORMATIE EROVER !

    Soulstones

    * Feniks ~ Hedwig Ivy Sol ~ Caleo
    * Draak ~ Graciela María Castillo ~ Shadowhunter
    * Fee ~ Allyssee Aphrodite Grimm ~ DreamerN
    * Elf ~ Hera Noëmi Langley ~ Graymark
    * Pegasus ~ Arianna Amarante Lira Jones ~ Kwijt
    * Vampier ~ Niara Alayne Black ~ Morfling
    * Zeemeermin ~ Hailey Alice Morgan ~ Merrow
    * Engel ~ Alan Christopher Rhodes Shadowhunter
    * Duivel ~ Damian Chamberlain~ Lexlover
    * Eenhoorn ~ Galon Gyfer Hud ~ Vegangirl
    * Centaur ~ Stan Medley Crown ~ Wafelijzer
    * Weerwolf ~ Aaron Pierce Cleveland ~ Bonacieux
    * Geest ~ Pippa Destry Livingstone ~ LexLover
    * Minotaurus ~ Ayla Dorice Marbles ~ Sicam


    Alouden

    * Helio Frederick Moreau ~ Graymark
    * Adelynn “Addie” Rae Hastings ~Gamgee
    * Antonio "Tony" Hunter Daniels ~ Bonacieux
    * Belial Lucius Constantine ~ DreamerN
    * Septimus Gary Cowell ~ Sicam




    Regels

    • Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    • Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
    • Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.


    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 16 maart 2013 - 11:56 ]


    Credendo Vides

    [Is er iemand waar ik Damian heen kan sturen? Mijn inspiratie voor beginposts zijn een beetje op.:Y)]


    "Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

    [Stuur ze gewoon direct naar Noorwegen. ^^

    Ik post nog juist even met Hera en dan ga ik verder kijken naar mijn film.]


    help

    Tolkien schreef:
    [Stuur ze gewoon direct naar Noorwegen. ^^

    Ik post nog juist even met Hera en dan ga ik verder kijken naar mijn film.]


    [ Yep, doe dat, ik stuur Graciela zo ook naar Noorwegen. c: ]

    [Guuys, alleen de Alouden moeten naar Noorwegen.
    De Uitverkoren weten echt niet dat die stenen uit Noorwegen komen, dan is het nogal onlogisch dat ze daar naar toe gaan :x]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Gamgee schreef:
    [Guuys, alleen de Alouden moeten naar Noorwegen.
    De Uitverkoren weten echt niet dat die stenen uit Noorwegen komen, dan is het nogal onlogisch dat ze daar naar toe gaan :x]


    [ De Uitverkorenen worden toch geteleporteerd? ]

    Shadowhunter schreef:
    (...)

    [ De Uitverkorenen worden toch geteleporteerd? ]


    [Dat dacht ik ook?]


    Reality's overrated.

    [Oh, lol grapje xd]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Cheryl, ya dumbass!]

    [ bericht aangepast op 9 feb 2013 - 15:46 ]


    help

    Hera Noëmi Langley || Elf || In de buurt van Alans huis, Buckinghamshire, Groot-Brittannië.
    Haar moeder en Hera hadden een paar dagen geleden besloten om een paar dagen naar Buckinghamshire te gaan, aangezien Hera momenteel toch even geen school had. De examens waren net gedaan voor haar en nu had ze even vrij.
    Kauwend op een stukje appel, liep Hera naast Dianthe op het verwilderde pad door het bos. Het was redelijk warm en er ging een stilte tussen moeder en dochter. Het was geen ongemakkelijke stilte, het was enkel een nadenkende stilte. Beiden hadden niet echt behoefte om die stilte te verbreken.
    Op een gegeven moment was Hera toch degene die iets zei. Geschrokken staarde ze naar een donkere, haast zwarte rookpluim die boven de bomen uitstak.
    "Wat is dat?" Het klonk nogal stom, eigenlijk. Het was duidelijk wat het was. Hera's appel, die toch al bijna op was, belandde ergens in de struikjes wanneer ze deze weggooide en verder rende.
    "Hera, volgens mij is het niet zo'n goed idee om..." begon haar moeder, maar ze kapte haar zin af om achter haar dochter aan te rennen.
    Ze kwamen uit op een landgoed. Hera had haar telefoon al meteen uitgehaald om naar de brandweer te brengen en moest even hoesten door de verstikkende lucht die verschrikkelijk verbrand rook.


    help

    { De Uitverkorenen worden inderdaad "Geteleporteerd" Naar Noorwegen zodra ze de steen hebben aangeraakt en die aan hen gehecht is, daarvoor of daarna treden de veranderingen in.
    De uitverkorenen kunnen dus niet eerder naar Noorwegen voordat ze de steen aangeraakt/ vast hebben, ze weten dus ook niet dat ze uiteindelijk in Noorwegen belanden (;

    De Alouden kunnen dus naar Noorwegen omdat zij doordat één van de wetenschappers die daar aanwezig was bij de onderzoeken een aloude is, die de informatie doorgegeven heeft, waardoor heel de orde ervan weet.}


    Credendo Vides

    [Weten de Alouden dat ze naar die ruïne moeten?]


    help

    Tolkien schreef:
    [Weten de Alouden dat ze naar die ruïne moeten?]


    { Ja, iedere aloude krijgt / kreeg dus met wat voor een communicatie middel ook maar te horen dat de stenen in Noorwegen ontwaakt zijn.
    Of ze erheen gaan / willen is een ander verhaal, het is niet verplicht.

    Zoals ik al zei ; bij de ontdekking van de ruïnen was een Aloude, dus het lijkt me nogal logisch als de locatie nu ook wel bekend is (; }


    Credendo Vides

    Ayla Dorice Marbles × Minotaurus × 17 × East bay, Provo, Utah > Noorwegen, Ruïne
    Kwaad stampte ik weg, het gelach nagonzend in mijn oren. Ja, ik was anders. Nou en? Daar kon ik toch ook niks aan doen? Dat ik buitengesloten werd vanwege mijn Mexicaanse afkomst vond ik toch wel het toppunt van sadisme. Maar ja, dit is Amerika. Als je ook maar een beetje anders bent, ben je niet goed. Imperfect. 'Welkom in de wereld waar jezelf zijn niet goed genoeg meer is.' mompelde ik. Ik was geen opgever, dat zeker niet. Maar het was of weglopen, of ik sloeg een van die meiden neer en ik had alweer de jeugdpolitie op mijn nek, voor iets wat ik niet gedaan had. En die zaten natuurlijk ook weer op mijn afkomst te zeiken. "Ze is een Mexicaanse, daar ligt het vast aan." "Ja, altijd weer de buitenlanders." zo was het soms ook nog wel. Ik rolde met mijn ogen en haalde mijn mobiel uit mijn broekzak. Eigenlijk was het veel te laat om nog rond te lopen buiten rond dit tijdstip. 'Damn it.' ik schopte tegen een steentje aan, om vervolgens de Starbucks binnen te lopen. Wat ik daar had besteld kon ik me later niet meer herinneren, en dat maakte me niks uit. Al moest ik wel zeggen dat ik iemand van onthouden was, trouwens. Ik ging het cafeetje weer uit. Mijn benen leken beter te weten waar ik naartoe wilde dan ik. Dus ik besloot ze gewoon te volgen. Na een tijdje merkte ik waar ik heen ging. Naar mijn favoriete plekje. Omdat ik er dichtbij was, begon ik te rennen, en voordat ik het wist was ik er al. De enorme heide. Ik liet mezelf in het gras vallen, en ademde de frisse lucht die hier hing diep in. Daarna stond ik op en keek naar de vele bloemen die er stonden. Vervolgens plukte ik ze en maakte er een mooi bos van. Ik zag iets schitteren tussen het gras, en ik duwde het een beetje aan de kant. Het was een soort van bruine kiezelsteen, maar hij glom en glinsterde helemaal. Met de bos in mijn ene hand reikte ik met mijn andere hand naar de steen. Misschien kon ik die tussen de bloemen zetten. Maar zodra ik de steen aanraakte, wist ik dat er iets niet goed was. Maar ook al was dat zo, de steen voelde fijn en warm aan. Alles was zwart, hoe vaak ik ook knipperde. Na een tijdje begon het zwart naar wit te veranderen, en stond ik te bibberen. Ik was in een erg besneeuwd landschap, met de steen en de bloemen nog vast. Ik kreeg een frons op mijn gezicht. 'Hallo?!' riep ik. 'Waar ben ik?!'

    [ xAmnesia -> Sicam ]

    [ bericht aangepast op 9 feb 2013 - 17:53 ]


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Belial Lucius Constantine ~ Leeftijdloos ~ Leider van de alouden ~ Zijn landhuis, aantal kilometer buiten London.


    De geur van de rokende Salie dwarrelde mijn neus binnen en lieten daar diens kenmerkende geur achter, maar ik was eraan gewend geraakt.
    Mijn ogen waren gesloten in uiterste concentratie, nog even en het zou me misschien lukken, na al die jaren, wat zeg ik, eeuwen van zoeken, oefenen en folteren had ik misschien eindelijk de juiste link weten te leggen waar ik zo hevig naar verlangde sinds ik onsterfelijk geworden was.
    Sinds het enorme ongeluk wat mij zo gevormd heeft.
    Langzaam opende ik mijn ogen, niet dat het echt veel uitmaakte want de ruimte waarin ik me bevond was bijna net zo donker, op een aantal kaarsen die met kunstige lijnen van zout met elkaar verbonden waren in een ingewikkeld symbool, wat nodig was voor dit ritueel.
    Ikzelf zat midden in de binnenste cirkel, met een schoteltje voor mijn gekruiste voeten waarop de salie brandde samen met een aantal andere dingen.
    Een krans van het kruid Ijzerhard, ter bescherming, Veilloze edelstenen, bergkristallen voor de pure zielen die ik zo op wou roepen, wat persoonlijke spullen van die personen zodat ik ze kon lokken of over de streep heen konden trekken als het te moeilijk werd en de restanten van hun lichamen die ik door de eeuwen heen tot in de perfectie van de perfectie bewaard had gehouden, zodat er geen enkel mankementje zou zijn wanneer ik ze tot leven zou wekken.
    Een klok achter me sloeg met een oud geluid twaalf uur aan, de geluidsgolven zorgden voor sidderingen in de lucht.
    “Het is tijd.”
    Diep in mijn schuilde een beetje angst, angst voor dat het niet zou lukken.
    Natuurlijk heb ik het al zo vaak eerder gedaan en ik kon het zelfs zonder al deze hulpmiddelen die ik hiervoor had voorbereid, maar bij deze mocht er absoluut niets fout gaan, één afwijking in hun karakters zou verknipt zijn voor het totaalbeeld.
    Zachtjes begon ik aan de incantatie, de lucht om mij heen begon te sidderen en mijn adem vormde een wolkje voor me uit, maar dat maakte me niets uit.

    Cerberus, curator of silenti, sino phasmatis venire contra mihi. Phasmatis, radix quod causa of vita, commodo adeo suffragium mihi in meus negotium.

    Dit bleef ik herhalen, tot de kou van de dood door mijn kleding heen was gesijpeld en ik de dwalende zielen om me heen kon voelen.
    Met een onzichtbare hand reikte ik uit in de menigte, hier moesten ze ergens tussen zitten.
    Even sijpelde de kou weg toen ik de warmte voelde van de zielen die ik zocht, daar waren ze.
    Eindelijk na al die jaren.
    Ik begon ze naar me toe te trekken, maar de andere geesten en zielen blokkeerden me een beetje.
    “Sta me niet in de weg.” Mijn stem was kil en des doods en de geesten weken aan de kant.
    “Cerberus curator of silenti, sino phasmatis venire contra mihi, Phasmatis, radix quod…”
    Mijn concentratie werd ruw verstoord door een klop op mijn deur en ik voelde hoe de drie zielen als water tussen mijn vingers door glipten.
    “NEE!”
    Met mijn hand tot een vuist gebald probeerde ik grip op hen te houden, maar het mocht niet baten.
    Alle zielen waren verdwenen en mijn ritueel was ten einde, mislukt.
    Woedend draaide ik me bij naar de deur. “Wie waagt me te storen ?”
    Piepend ging de deur tot op een kiertje open en het hoofd van één van de loopjongens kwam tevoorschijn. “Het spijt me heer, maar ik heb belangrijk nieuws voor u.” met een bibberende hand stak hij een envelop naar me uit, maar dat kon me even helemaal niet schelen.
    “Weet je hoe ingewikkeld het was om dit allemaal voor te bereiden, op het juiste moment ?”
    De jongen slikte, wat me alleen maar meer ergerde, natuurlijk weet hij dat niet.
    Nu moest ik wachten tot de volgende volle maan, zoveel geduld had ik niet meer.
    Ik wenkte de jongen naar binnen, wat hij uiteindelijk ook deed, waar hij voor me neer knielde.
    “Weet je wat ik doe met mensen die me in wat voor manier ook maar dwarsbomen ?”
    De jongen pruttelde wat onverstaanbaars, maar dat mocht niet baten.
    Met één knip in mijn vingers liet ik zijn ziel de duisternis in verdwijnen, niet voor eeuwig,maar toch wel voor een aantal dagen, als hij weer bij zinnen komt zal ik kijken of ik hem alsnog weer kon gebruiken, ALS hij weer bij zinnen kwam.
    Met een grote stap liep ik over de in elkaar gezakte jongen heen en pakte de envelop die een aantal meter verderop lag .
    Met een haal van mijn pink scheurde ik hem open en las geagiteerd de inhoud door waarna ik dit verfrommelde.
    Die verfoeide wezens hadden het weer geflikt, hoe konden ze het toch steeds overleven ?
    Maar voor nu wist ik dat de stenen ontwaakt waren en dat de uitverkorenen gekozen zouden worden.
    “Noorwegen, ik had het kunnen weten.”


    Credendo Vides

    [Bij bezit in Latijn gebruik je toch gewoon een genitief? Voor zover ik weet zijn we nooit een voorzetsel 'of' tegengekomen, maarja.

    Sorry, ik moest even betweterig doen. xd]


    help