• Zoals (bijna) iedereen nu weet: we beginnen dus weer over nieuwe met DVVA. Plaats hier je personage, voor de meest amateuristische, maar ook meest gezellig ERPEEGEE! Als je een idee hebt voor een verhalen lijn zet het dan ook even weten want ik ben nogal lui ^^. Ook als je nog niet meedeed met de vorige vijf topics, maakt niet uit geef je op en doe mee

    Regels:
    -Doe een poging tot serieus zijn
    -Iedereen heeft minimaal 1 personage (hoofdpersonage)
    -Maximaal maakt niet uit
    -Hoofdpersonage moet twaalf jaar of ouder zijn, je mag zo oud zijn als je wil, ivm vamps en volwassen
    -Bijpersonages die je hebt, mogen elke leeftijd zijn
    Thats all, geen moeilijk regels over berichten die minimaal zo lang moeten zijn, geen bull shit verder gewoon doen, er mogen zoveel mensen meedoen als je wil

    Het verhaal,

    Lang geleden leefden de de wereld in vrede samen maar alles veranderde toen de Amerikanen aanviellen, alleen de National meester van alle mogelijke krachten kon ze stoppen, maar toen de wereld hem het meest nodig had verdween hij. Tientallen jaren gingen voorbij en mijn broer ik stomen de nieuwe Nationa; klaar. Een groep tieners genaamd New Generation. Hoe technieken zijn geweldig, maar ze moeten nog veel leren voordat zij de National kunnen vervangen. Maar ik geloof dat zij de wereld kunnen redden.


    Even wat puntjes op een rijtje:

    De situatie in de wereld
    -De National is de vredesbewaarder van de Aarde,
    -Amerika is de vijhand, zij startten een oorlog --> ze wilden meer macht,
    -Er is dus een wereld oorlog aan de gang,
    -De National is al jaren weg,
    -Alleen Australië is nog niet bezet,
    -Meeste Europeanen, Russen, Chinezen en Japan naar Australië gevlucht,
    -De EU, Rusland, China, Japan, en Australië vechten samen tegen de VS

    De situatie van de personages
    -Personages, hebben twee krachten naar keuze,
    -Zitten in een trainingskamp, midden in Australië,
    -Eén van hen wordt uiteindelijk de nieuwe National

    De situatie van het kamp
    Opgericht in door Hans en Rianna, broer en zus,
    Ligt midden in de woestijn,
    Traint een groep tieners,

    Misschien dat ik later nog wat aanvul, dat zet ik er in ander kleurtje bij


    Hoofdpersonages: (grijs schuin is gereserveerd)
    -Maracroft
    -Chasinghoran
    -Starkiddie
    -WhiteDelta
    -MinimuisBeta
    -BlackAlpha

    (Takeabow, Sinistra)




    Bijpersonages:

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 15:11 ]


    ©1998

    Tessel

    Ik stond daar, alleen. Hij was weggerend en ik voelde nog steeds zijn warme, zachte lippen op de mijne. Helemaal van de kaart liep ik het kamp binnen. Ik liep er als een dode bij en voelde ineens een hand in de mijne. Ik schrok en keek naar beneden, het was Ferine. Samen liepen we naar mijn bed en ik ging liggen. met Ferine naast mij viel ik al gauw in slaap.

    In mijn droom kwam hij voor. Hij stond een eind van mijn vandaan en vloog ineens in brand. Net als mijn vader. Het was een nachtmerrie. Ik werd helemaal warm en begon te schreeuwen. Niet wetend of dit alleen in mijn droom gebeurde of ook in het echt.


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Eli

    Al snel lag ik in een diepe slaap. De volgende ochtend werd ik wakker, bij het ontbijt probeer ik Tessel zo veel mogelijk te ontlopen, en dat is moeilijk, er zijn niet zoveel mensen hier. Ik probeerde zoveel mogelijk op te trekken met Jacob, maar die had het nogal druk met de andere mensen die hier rondlopen.


    ©1998

    Matt

    De volgende ochtend werd ik wakker zonder pijn. Ik wist niet of het en nachtmerrie was geweest of niet maar ik voelde me niet echt raar, wanneer ik overeind probeer te komen ben ik wel een beetje duizelig, maar dat negeer ik. Als ik naar mijn knie kijk zie ik dat het geen nachtmerrie is geweest, er zit nogal wat bebloed verband omheen. Ik loop moeizaam naar de zuster en vraag of het verband ververst moet worden.


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Jill

    De hele nacht had ik lopen lezen in mijn bed als afleiding, maar het had weinig effect. De dorst werd alleen maar erger en ik moest nu echt wat drinken. Maar in de verste verte waren dieren laat staan mensen te bekennen. Wanhopig liep in ik naar de eetzaal waar het eerlijk rook naar roerei en bacon. Snel schoof ik aan de tafel waar de andere waarmee ik in de woestijn had rondgehangen. Ik voelde me niet opgemak bij de anderen, zeker naar wat het er gisteren is gebeurt zullen ze me niet echt waarderen. Maar de mensen aan deze tafel leek het met wel gezellig.


    ©1998

    Tessel

    Mijn nachtmerrie was verschrikkelijk. Gelukkig maakte Rianne mij wakker. Ik ben meteen gaan douchen en deed wat andere kleding aan:


    om er wat beter uit te zien voor eli. Ik hoopte dat hij vandaag wel weer met me wou praten.
    Wanneer ik de eetzaal binnen kom zie ik Rianne en nog een meisje zitten. Snel ga ik naast haar zitten. Met mijn ogen gericht op eli, probeer ik een gesprek met haar aan te knopen.

    [ bericht aangepast op 15 feb 2013 - 14:42 ]


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Naam: Ava
    Leeftijd: --
    Krachten: 1: Ze is eigenlijk altijd onzichtbaar, maar ze kan zelf kiezen of ze dat wil of niet
    2: Ze kan wonden genezen d. m. v Chubby (haar knuffel)
    Beschrijving: Suzy is een mysterieus meisje en niemand kent haar of weet eigenlijk iets van haar. Ze heeft een knuffel Chubby. Ze loopt overal (onzichtbaar) rond. Als ze doorheeft dat iemand pijn heeft legt ze Chubby op de wond of plaats waar de pijn is en haalt zo de pijn weg.
    Foto Ava:


    Foto Chubby:


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Lilian

    Ik ben de hele nacht bij hem gebleven. Mijn hand woelt onophoudelijk door zijn haar en ik weet zeker dat het hem kalmeert. Tot mijn opluchting slaapt hij rustig, zijn hartslag en ademhaling kalm. De volgende ochtend zit ik daar nog steeds. De dorst is veel erger geworden en het irritante gevoel valt niet weg te denken. Ik besluit om maar even naar buiten te gaan. Maar ik ga niet jagen, ik heb een hekel aan jagen. Na een uurtje of 3 kom ik weer binnen. Hij is wakker en staat met de verpleegster te praten. Ik ben zo blij dat het lijkt alsof ik ontplof. Nu kom ik eindelijk zijn naam te weten.


    ice cream for everyone! YES - camel? yes!

    Matt

    Na nieuw verband te hebben gekregen en even met de verpleegster te hebben gepraat zie ik een meisje lopen. Ze ziet er bekent uit, alsof ik haar eerder had gezien. Ik besloot om op haar af te lopen. 'Hoi' zeg ik vrolijk. Ik kon eindelijk een beetje normaal lopen en had een aspirine gehad dus ik voelde me goed. 'Ik ben Matt, en jij?' vraag ik. Ik kijk haar aan en zie dat ze opvallend zwarte ogen heeft. Even blijf ik daarin hangen maar al gauw kijk ik weg.


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Jacob

    De volgende ochtend werd ik wakker in een goed humeur. Hoe kon het ook anders. Het kamp was opgestart, de getalenteerde vechters gearriveerd, ik had een broer en een zus. En na een hele dag was er nog niemand gruwelijk vermoord! Dit kon nog wel eens werken. Met een vlaag van haat dacht ik aan de amerikanen en hun vreselijke aanval. Ik dacht aan alle doden die het gekost had. De kinderen die morsdood en bebloed op de grond lagen. Er ging een woeste rilling door me heen. Ik haatte amerikanen. En nu besloot ik om Eli maar eens op te zoeken om te vragen wat hij van het kamp vind. Ik had hem gisteren bijna niet gesproken en wilde weten of het goed ging. "hoe is het met je?" was het eerste dat ik hem vroeg toen ik naar zijn bed sprintte. De rest had de slaapzaal al verlaten om te gaan ontbijten en dus waren we met zijn tweetjes. Niet iedereen was vannacht uberhaupt in de slaapzaal geweest. Vraag me af wat de afwezigen hadden gedaan. Zoals altijd hield mijn broertje van uitslapen en ik gooide de gordijnen (hij sliep bij het raam) open om hem wakker te laten worden. "Te vroeg, niet goed" kreunde hij terwijl hij de dekens over zijn hoofd sloeg tegen het felle zonlicht. "Nee, hoor." ik trok ze van zijn bed. "Het is half 8, tijd om op te staan" Hij ging gapend overeind zitten en sloeg naar me met zijn kussen. Ik ontweek het en ging naast hem zitten op de rand van het bed. "Het gaat prima" verzuchtte hij nadat hij had besloten me niet te vermoorden. Ik grijnsde "Enn.. heb je al geluk met de dames" waarop hij rood werd van hier tot tokyo. Ja dus, dit ging leuk worden.

    [ bericht aangepast op 15 feb 2013 - 16:22 ]


    ice cream for everyone! YES - camel? yes!

    lilian

    "Ik ben Lilian" stel ik mezelf voor. Mijn stem klinkt heel voorzichtig. Ik ben bang om te ademen. Bang voor wat zijn geur met me doet. Zou hij weten dat hij onweerstaanbaar is op zowel de goede als de hele, hele foute manier. Ik hoop voor hem dat hij het in ieder geval een beetje doorheeft. Anders loopt hij het gevaar op een vampier aanval of een gillende tienermeisjes aanval. Wow dacht ik dat net echt. Ik had nog nooit zo overeen jongen gedacht. Wat was er mis met me?! "Lilian, wat een mooie naam" mompelde hij. Ik reageerde er niet op, want ik wist dat het niet de bedoeling was dat ik dat zou horen. "Je bent een vampier, toch?` vroeg hij Ik knikte met spijt in mijn ogen. Ik haatte het om een vampier te zijn, maar ik kon er niets op doen.


    ice cream for everyone! YES - camel? yes!

    Ava

    Langzaam loop ik over het zand. Zonder schoenen voelde het zand fijn. het waren zachte stofjes die aan je voeten kietelde. Langzaam kwam het gebouw dichterbij. Ik voelde een sterke band met iets. Ik voelde me aangetrokken. Wanneer ik binnen kwam voelde ik dat er veel mensen waren in de zaal rechts van mij. Iets sneller liep ik erheen. Er stond een stoel in de hoek waar ik op ging zitten. Ik ging de mensen observeren, dat deed ik graag. Ik keek naar de mensen die mij niet konden zien.


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Matt

    Lillian stond daar heel verlegen. Ik moet iets doen, dacht ik. 'Zullen wat te etne gaan halen? of euh.. zal ik wat eten gaan halen en dat jij erbij komt zitten?' ik lach bij de gedachte. Zonder op antwoord te wachten ga ik aan een tafel zitten. Ik zie Lilian voorzichtig het zelfde doen. 'Ik haal even wat eten' zeg ik en loop snel naar de kantinejuffrouw. Hopend dat ze er nog zou zitten als ik terugkwam.


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Rianne

    Na het liep ik naar buiten. De kinderen hadden dit weekend nog vrij, hierna pas zouden hun lessen beginnen. Een paar mensen zaten buiten, alleen of met elkaar wat te praten. Ik zag nog net een glimp van iemand die weg rende. Dat moest Jill zijn. Ik wist dat ze ging jagen, ze had een grote voorsprong en ik wist niet of ik haar nog in kon halen. Maar ik moest wel, ze had immers geen enkele idee waar ze kon gaan jagen een waarschijnlijk zou ze de eerste de beste chauffeur van de eerste de beste roadtrain die ze tegen kwam uit de auto sleuren en op een gruwlijke manier leeg zuigen. Ik rende zo hard als ik kan. Het landschap was niet meer dan een wazige vlek. Ik moest koste wat kost haar inhalen voor er ongelukken gebeurde. Ik voelde een straaltje over mijn hoofd lopen, alsof ik transpireerde, en als ik geen vampier was had ik dat ook echt wel gedaan in deze omstandig heden, veertig graden, de zon op zijn hoogste die nog weerkaatst werd door het witte zand. Ik veeg met mijn hand over mijn hoofd. Het is echt water, ik verbeelde het me niet maar waar kwam het vandaan.


    ©1998

    tessel

    na het eten ging iedereen zijn eigen kant op. ik had geen idee wat ik moest. ik hield eli strak in de gaten. wanneer hij de kamer verlaten had had ik geen doel meer dus liep ik ook weg. even wat frisse lucht halen. ik begon hard te rennen en deed wat lenige sprongen. ik oefende de pasjes van mijn laatste wedstrijd, snel deed ik ze en behendig. ik stopte al mijn energie stopte ik erin. als ik klaar ben sta ik in mijn eindpose te hijgen. dit is de eerste keer dat ik het deed omdat ik er zin in had, niet omdat mijn coach zo graag wou dat ik het deed. rustig probeerde ik wat nieuwe pasjes die ik nog niet helemaal onder controle had. langzaam kwam mijn glimlach weer op mij gezicht.

    (sorry voor enige spelfouten, komt door ipad)


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Jill,

    Ik moest weg hier ik kon het geen moment langer vol houden. Mijn hoofd bonte en mijn keel scheurde ik moest hier weg en snel. Steeds verder dook mijn helder verstand weg en mijn instinct vulde de lege gaten op. Ik sprong weg van de tafel. Het laatste stukje snuggerheid dat nog niet was overgenomen door mijn instinct liet me lang mijn nieuwe medestudente lopen en zorgde ervoor gat ik niet weer een scene maakte.


    ©1998