[RPG] Kruistocht in Spijkerbroek | 1 | - Speeltopics

Een vriendengroep gaat met school op bezoek naar een wetenschappelijk centrum. Als ze zich vervelen door het gezeur van hun leerkracht, besluiten ze zelf even op onderzoek te gaan. Ze sluipen weg en neuzen rond. Plots stuiten ze op een tijdmachine. Voor de grap beginnen ze op knoppen te drukken en drukt een jongen 1-2-1-2 in. Op dat moment stond de rest van de groep toevallig in de machine en voor hij het goed en wel beseft, waren ze weg. Terug naar 1212. Daar komen de jongeren terecht in een Kinderkruistocht. Ze moeten zich aanpassen en samenwerken om terug naar huis te geraken. Maar... wat als er geen weg terug is?

Vriendengroep:
Meisjes:
– 1,2 - Julia Delhi Greenwood. - Ceremonials
– 1,1 - Rachel Ariana Gilles - LostMagic |stiefzus Thomas|
– 1;4 - Hazel Aaron Hawthorne - Tolkien
– 1;7 - Aislynn Mitchell - Seaver
– 1,14 - Eden Celeste Lightwood - Gamgee

Jongens:
– 1;7 - Ace Keegan Ross - Seaver
– 1;4 -Jack Frederick Frayn Hayes - Tolkien
– 1,7 - Thomas Finnegan Puckett - Ollivander |Stiefbroer Rachel|
– 1,13 - Logan Garcia - WillNotLearn
– 1;15 - James Johnsen - Firebolt

Kinderen uit kruistocht: (hebben geen achternaam)
Meisjes:
- 1,4 - Yarah - Firebolt |zus Norabel|
- 1;2 - Norabel - Brookie |zus Yarah|
- 1,3 - Yuniper - Jaimes
- 1;4 - Katarina - Boira
-

Jongens:
- 1,1 - Benjamin - LostMagic
- 1,14 - William - Gamgee
- 1,19 - James - WillNotLearn
-
-

Rijke lieden:
Volwassenen
- 1,20 - Philip Robbert Boleyn - Ceremonials
Kinderen
- 1,4 - Amilia Megan Moore - LexLover

Profeet: -1,19- Albert - Ollivander


Regels
- OOC tussen () [] {}
- Geen oneliners
- 16+ is toegestaan
- Ik alleen maak de topics aan, als ik weg ben, vraag ik het wel iemand
- Het RPG start als ze plotseling in 1212 zijn.
- max 1 meisje per speler

Praattopic
RollenTopic

[ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 16:39 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

De vriendengroep komt met de school toe in het wetenschappelijk centrum, ze stappen net uit de bus. De kinderen van de kruistocht worden net wakker op een open veld waar ze overnacht hebben en er word waterachtige soep uitgedeeld. De rijke lieden zitten in hun tent te ontbijten.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Yuniper || Kruistocht
Haar ogen draaien weg en vallen dicht. Een laatste adem verlaat nog haar lippen en dan is het voorbij. De lange strijd van mijn moeder tegen de Zwarte Dood is voorbij. De kleur trekt weg uit haar gezicht en ik val neer op mijn knieën, snikkend.
Ik schrik wakker en haal een diepe teug adem. Mijn ogen schieten van de ene naar de andere kant. Rustig, het was maar een droom of eerder een nachtmerrie. Ik slik een keer moeizaam en haal een hand door mijn warrige haren. Mijn hart gaat tekeer en lijkt wel in mijn keel te zitten, de nachtmerrie kleeft nog aan me en mijn lichaam trilt een beetje. Als ik echt om me heen kijk, zie ik hier en daar wat mensen liggen. Allemaal mee met de kruistocht. Bijna iedereen van hier ken ik bij zijn of haar naam. Dit is niet een heel grote kruistocht. De zon die is al opgekomen, maar staat nog niet zo hoog aan de hemel. Ik gok dat het 9 uur 's ochtends is, misschien vroeger, misschien later. Ik sta op, als eerste ben ik wakker van de groep, en ik klop wat stof van mijn kledij af. Mijn kledij bestaat uit een simpele, losse broek, een grijze, en daarop een witte blouse. Die blouse is twee maten te groot, waardoor ik een inkijk heb als ik voorover buig. Het enige wat niet opvalt met deze blouse is mijn magerheid, maar mijn licht uitstekende heupen zijn nog wel enigzins te onderscheiden met deze broek. Ik wrijf even over mijn voorhoofd en voel dat er wat zweet op zit, typerend voor de nachtmerrie dus. Ik kijk naar de horizon en vraag me af hoe lang de tocht gaat duren. Zou er het beloofde land zijn achter de horizon? Ik hoop en geloof van wel, dat is wat ons beloofd is. Een betere toekomst, met ons geloof. Ik vraag me af wanneer de anderen wakker worden, alleen is ook maar zo alleen. Met mijn vingers ga ik even door mijn haren in de hoop dat ik het zo iets kan ontwarren, maar het is al maandenlang niet meer zo mooi als vroeger, toen mijn ouders nog wel leefden. Dat is ook een reden, sinds mijn ouders dood zijn, zit ik in een weeshuis. Het is daar wel uit te houden, maar dit was mijn kans om daar weg te komen. Ik hoop voorgoed.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

My father will hear about this!

Mijn topics

---

help

[Mijn topics]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Benjamin |Kruistocht|
Ik zit aan de tent en kijk om me heen. Gewoon binnensluipen, iets grijpen en ongezien weg gaan. Ik glip onder het tentzeil en luister even naar de gesprekken voor ik een brood en een stuk vlees van de tafel weggris. Ik sluip vlug weer naar buiten. Oke dit is niet goed en god wil dit vast niet maar volgens mij wil hij ook niet dat iedereen hier sterft aan een hongerdood nog voor we in Jeruzalem aangekomen zijn. Ik kijk om me heen, zoekend naar een paar kinderen die het wel kunnen gebruiken in plaats van die dikzakken.

[ bericht aangepast op 21 jan 2013 - 19:09 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

| Stupid woman! Don't you see? |

---

kindness is never a burden.

[lala, mijn topics. Ik reageer straks pas, want ik moet eerst duits leren -.-]

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

DOBBY

---

Don't be like the rest of them, darling

Rachel Ariana Gilles
Ik stap huppelend uit de bus en kijk om me heen. Ik zie Thomas lopen en grijns. Ik sluip achter hem en spring op zijn rug. 'Tommeke Tommeke toch.' lach ik pesterig, haal zijn haren door de war en loop weer weg. Ik mag mijn stiefbroer niet zo maar kan het niet laten om hem te pesten. Ik loop dan naar een paar vriendinnen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Thomas Finnegan Puckett
Thomas wierp zijn rugzak met een handige beweging over zijn schouder en stapte uit de bus. Hij streek met zijn linkerhand even door de blonde lokken die zijn gezicht omkransten en stak dat hand toen in zijn broekzak. Tom keek even om zich heen en toen naar het grote gebouw van het wetenschappelijk centrum. Indrukwekkend. Even buiten de bus wachtte Thomas op Eden en liep toen slenterend achter de docenten en begeleiders aan. Maar hij was niet lang zo rustig, want niet veel later voelde Thomas iemand op zijn rug springen en toen Rachels stem in zijn oor. "Tommeke, Tommeke toch." lachte ze pesterig en wreef met haar vlakke hand door zijn haren. "Ga van me af, Rachel," mompelde Thomas geërgerd en duwde zijn stiefzus van zijn rug. Zij rende snel weg naar een aantal andere meisjes terwijl Thomas,"Ik haat je," riep naar haar.

---

kindness is never a burden.

Yarah - Kruistocht

Met een kloppende pijn in mijn hoofd word ik met een schok wakker. Ik ga rechtop zitten en zie dat Yuniper ook al wakker in. Ik werp een blik op mijn zusje, die nog rustig slaapt, en kruip dan naar Yuniper toe. 'Hoi.' Fluister ik in de hoop de anderen niet wakker te maken. 'Lekker geslapen?' Ik zie dat er soep wordt uitgedeeld en loop er heen. Ook meteen voor mijn zusje halen, lijkt me.
Even later plof ik weer naast Norabel neer en zet de soep op de grond. Zachtjes aai ik over haar hoofd en glimlach in mezelf terwijl ik een klein slokje soep neem.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Rachel Ariana Gilles
'I know that you love me!' roep ik pesterig terug naar Thomas en kijk om me heen of ik iemand van ons groepje zie. Ben ik alleen op de wereld of zo? Waar zijn de interessante mensen naar toe! Ik kijk om me heen in de hoop dat ik een glimp opvang van Hazel, Aislynn of Julia.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

nvm

[ bericht aangepast op 21 jan 2013 - 19:39 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Norabel

Jammerend keek ik om me heen. Mijn ogen waren nog rood van het huilen, huilen van de pijn en de honger. Gelukkig had ik Yarah nog. Mijn grote zus. Een kleine glimlach kwam er rond mijn mond. Ik hield van Yarah, en dat zou ik altijd blijven doen. Mijn handen sloeg ik rond mijn buik en diep haalde ik honger. Zeuren deed ik niet meer, het hielp toch niet. Huilen wilde ik niet doen, maar soms kon ik niet anders. Mijn grasgroene ogen gleden rond de kinderen. Sommigen oud, sommigen jong. Het was verschrikkelijk. De slaapplaats voor ons was een veld. Een akelig, groot veld vol met obstakels. Ik keek rond, opzoek naar Yarah. Niet wetend of ze naast me lag of juist niet. Ineens zag ik Yarah, naast me. Slim van me. 'Hallo' zei ik zacht.

[ bericht aangepast op 21 jan 2013 - 19:23 ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Wie wil James meeten?

---

Don't be like the rest of them, darling