Like Marilyn Monroe. || One Direction [3] - Speeltopics

(De rechten van dit topic gaan naar Nibug)

One direction, de wereldberoemde boyband die op zeer korte tijd aan popularitait won. Ze worden aanbeden door duizenden fans en ze beleven de droom die ze altijd al wouden. Het moet dus wel een zegen zijn, maar niemand die er aan dacht dat het sterrendom ook een keerzijde had.
Naast Lovers staan ook haters en een wel heel op geldbewuste management. De jongens willen niemand teleurstellen en willen zowel het management als hun fans en haters tevreden te stellen. Is het wel gezond om zo jong beroemd te worden? Elk van hen komt steeds dieper de put in. Elk van hen heeft zijn eigen probleem. Hoelang nog voor iemand van hen zelfmoord als enige uitweg ziet? Wie zal hen helpen voor het te laat is?

(Slechte intro. )


I can be selfish, be so impatient
Sometimes I feel like Marilyn Monroe
I'm insecure, yeah, I make mistakes
Sometimes I feel like i'm at the end of the road

I can get low, I can get low
Don't know which way is up
Yeah, I can get high, I can get high
Like I could never come down

Call it a curse!
Or just call me blessed
If you can't handle my worst
You ain't getting my best
Is this how Marilyn Monroe felt?
Must be how Marilyn Monroe felt

Om de zoveel tijd plaats ik een artikels waarin 1D wordt afgekraakt of verafgood. Op deze artikels moet je inspelen. Deze artikels kunnen krantenartikels, blogberichten, tijdschriften enz. zijn.

__________________________________________________________________________

Harry’s nieuwe vlam?
One Direction bandlid, Harry Styles is gespot met een onbekend meisje. Verschillende fans en journalisten hebben het jonge koppel hand in hand zien wegrennen. De drukte werd hen waarschijnlijk wat teveel nadat Harry handtekeningen zat uit te delen aan zijn vrouwelijke fans. Misschien een nieuwe liefde? Waarschijnlijk wel, want Harry Styles staat nu eenmaal bekend als de manwhore van de band.
Het was de fans ook niet ontgaan dat de jonge popster helemaal niet in zo’n goede beu was. Een 10-jarige fan werd afgeblaft door Harry Styles hemzelf toen ze hem vroeg voor een handtekening.
Er is duidelijk wat aan de hand in de band. Is de roem en de faam naar zijn hoofd gestegen? Daar lijkt het op, maar de fans zijn ook slim genoeg om diva-gedrag niet goed te keuren en zullen snel hun zinnen op een beroemdheid te zetten wiens voeten nog op de grond staan.
Eerder waren er ook al geruchten dat Liam Payne verwikkeld was in een motorongeluk, maar dit wordt duidelijk al in de doofpot gestoken.

Harry Styles date Violet Todd
De geruchten dat harry Styles en de 18 jarige Violet Todd aan het daten zijn, blijken dus te kloppen. Dit is bevestigd door Louis Tomlinson, bedemandlid van Harry Styles.
Helaas werd duidelijk dat Louis Tomlinson helemaal niet tevreden was met het kersverse koppeltje. Dit werd vooral duidelijk uit zijn beschrijving van Violet als “een hoer”.
Maar Louis leek nog lang niet klaar met zijn gal over Harry te spuiten. De feiten dat Harry een manwhore, verslaafd aan seks is, kloppen dus helemaal. Aldus Louis Tomlinson.
Het ziet ernaar uit dat het niet langer nog rozengeur en maneschijn is in 1D-land. Blijven de boys bij elkaar of zit er al een break-up te naderen? Alleen tijd zal uitwijzen.

(Miss Bloempot)

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 12:40 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Harry Styles.

Ik rolde met mijn ogen toen ik het zenuwachtige geroep van de mensen hoorde. We zaten hier nu al zolang en ze hadden ons prima kunnen horen toen we elkaar hier lagen te plezieren. Ik bleef staan waar ik stond totdat ik Louis' hand om mijn pols voelde klemmen en hij ervoor zorgde dat ik hem aankeek. Zij houding was streng en waarschuwend, maar zijn stem was fijntjes en gebroken.
"Nee, Louis." antwoordde ik onmiddellijk, ook al was ik niet heel zeker van mijn zaak. Eigenlijk zou Louis de moed eens bij elkaar moeten schrapen en mij eens goed pijn doen, misschien werd ik dan eens wakker. Maar nu? Nu wist ik dat ik gewoon kon doen wat ik wilde, aangezien ik Louis uiteindelijk toch de schuld in de schoenen schoof en ervan maakte dat hij met hangende pootjes aan kwam zetten, terwijl ik eigenlijk diegene zou moeten zijn. Egocentrisch, eigenlijk. Ik was een hypocriet.
"Moeten we meteen door naar het interview? Dan halen we onderweg wel wat eten."

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
Ik knikte even maar ik geloofde hem niet. "We zijn vast toch al te laat." Zei ik zacht. Ik moes er voor zegen dat mijn stem en houding was bijgedraaid voor ik het interview instapten. Maar hoe moest ik er voor zorgen dat ik de gelukkigste jongen van heel de wereld leek, terwijl ik me nog nooit eerder zo slecht had gevoeld. Ik keek Harry niet meer aan en wachten stil af totdat de deuren open zouden gaan. En opeens kon het me niet snel genoeg gaan. Ik kreeg het opeens best benauwt hier. Toen de deur op een kier werd getrokken zag ik dat we maar op de helft van een verdieping hingen. Mijn adem stokte in mijn keek en ik sloot mijn ogen om rustig te blijven. Ik vroeg me af waarom ik op dot moment niet bet zo gelukkig was als net tijdens de seks. Ik had seks gehad met de jongen die mijn hart had gestolen en het voelde nu aan alsof ik op sterven lag. Ik voelde me enorm leeg van binnen.

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 13:46 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

"Waarschijnlijk." mompelde ik. Waarschijnlijk? Zeker weten. Als we seks in een lift konden hebben was er zeker een halfuur tijd voorbij gegaan, wat betekende dat we minstens een halfuur te laat waren.
Louis' ademhaling leek sneller te gaan en toen de liftdeuren een stukje werden opgetrokken merkte ik dat we niet zo lekker hingen hier. Ik slikte en liet mijn blik naar Louis glijden, die nog minder ontspannen was dan ik al was. Ik was niet heel bang eigenlijk, maar misschien ook een beetje naïef. Ik zag er geen probleem in eigenlijk. Nou ja, tenzij we met lift en al naar beneden stortte, maar dat sprak ik maar niet hardop uit.
"Er kan niks gebeuren." probeerde ik Louis te sussen om vervolgens uit automatisme zijn hand vast te pakken en met mijn duim over de rug van zijn hand te wrijven.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
mijn ogen schoten naar Harry op het moment dat hij mijn hand vastpakt. mijn blik was leeg, maar zonder dat ik het wilde ontspande mijn lichaam iets onder zijn aanraking. langzaam knikte ik. Niet dat hij me dit kon beloven. Maar als we te pletter vielen zouden waarschijnlijk allebei dood zijn. Was het bruut om dan enkel aan het feit te hebben, dat we dan wel eindelijk echt samen konden zijn? Het zou toch niet gebeuren. Gewoon omdat ik wist dat het me niet gegund was samen met Harry te zijn. Mijn hand klemde ik stevig in die van Harry en ik bleef hem met dezelfde lege blik aanstaren. Zelfs toen de deuren hellemaal open waren en er een mannenhoofd zichtbaar werd. ''Jullie moeten er een voor een uit.'' Ik wilde zeggen dat Harry eruit mocht en dat ze mij hier mochten laten zitten maar ik zei niets en deed ook niets. Ik wachten tot Harry dat voor me zou doen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(Je weet niet hoe erg mijn neiging is om een van de twee in het ziekenhuis te laten belanden... ;$)

Harry Styles.

Ik voelde hoe de spieren van Louis lichtjes vierden en zijn blik vertelde me verder weinig, maar ik kon merken dat hij redelijk angstig was. Zachtjes slaakte ik een zucht en ik beet op mijn onderlip toen ik hoorde dat we een voor een eruit moesten klimmen. Waarom hadden we ook alweer op die knopjes lopen drukken? Oh ja, omdat we nou eenmaal kinderachtige kleutertjes waren. Dit was niet onze beste actie, eerlijk gezegd.
"Ga maar." zei ik tegen Louis, waarna ik hem een zwakke glimlach toewierp en zijn hand langzaam losliet. Dan nam ikzelf liever het meeste risico dan hem. Als er iemand was die het verdiende om naar beneden te storten was ik dat wel, niet Louis. "De oudsten mogen eerst." mompelde ik nog even op een kinderachtige toon.

Reading a good book is like taking a journey.

[Haha, van mij mag het. ;x]

Louis William Tomlinson
Ik slikte. ''Het is toch altijd vrouwen en kinderen eerst?'' Lachte ik klein. ik zuchten en keek naar de ruimte waar ik doorheen moest klimmen. Ik had meer dan genoeg ruimte, maar het voelde niet goed om als eerste te gaan. Maar ik deed wat me gevraagd werd en schuifelde naar de deur het enige wat ik hoefde te doen was mijn handen uit te steken want ik werd er meteen door twee sterke brandweermannen uitgetrokken. ''Haal hem eruit.'' riep ik meteen paniekerig, doelend op Harry, toen ik zag dat de lift omhoog werd gehouden door wat trillende kabels. ''Haz, kom.'' Ik wilde weer naar het gat duiken om Harry eruit te trekken maar werd tegengehouden door twee sterke armen. ''Rustig, je vriend komt eraan.'' probeerde hij me te klameren. ''haal hem eruit!'' het voelde gewoon niet goed. Harry moest uit die lift en samen met mij gaan lunchen. Nu.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(*Drukt op de drama-knop en komt erachter dat -dat een officieel Nederlands woord is * Ik ga zo meteen wel verder met Liam, want met Haz kan ik weinig dan.)

Harry Styles.

"Bejaarden toch ook?" vroeg ik uiteindelijk nog zachtjes, waarna ik toekeek hoe Louis uit de lift werd getrokken. Ik slaakte een zachte, onhoorbare zucht omdat ik nu zeker was van zijn veiligheid, want die ging me op deze manier eventjes voor.
"Het is oké..." prevelde ik zachtjes toen ik Louis' geschreeuw kon horen. Ik wist hoe paniekerig hij op dit moment moest zijn, dat zou ik in zijn plaats ook hebben. Daarom wilde ik dus dat Louis als eerste ging, anders zat hij hier dadelijk vast en ging er iets mis. Nee, bedankt. Ik keek aarzelend omhoog en kon de kabels zien trillen, iets waar ik toch een beetje zenuwachtig van leek te worden. Ik schuifelde zwijgend naar de richting waar ik naartoe moest lopen en kon duidelijk voelen dat die lift het niet lang meer ging houden. En inderdaad, net op het moment dat ik de kabels nog even bekeek leek de tijd in een derde versnelling te staan en knapten de kabels stuk voor stuk. Een schreeuw gleed over mijn lippen heen en ik voelde de vloer letterlijk onder mijn voeten verdwijnen voordat de zwaartekracht me erachteraan trok. Angstig sloot ik mijn ogen en ik wist zeker dat ik Louis' naam nog een aantal keer had gegild. Ik kon nog voelen hoe een ijselijke klap me weer vertelde dat ik beneden lag. Een pijnlijke kreun kwam uit mijn mond en ik greep naar mijn hoofd, waar ik het warme, plakkerige gevoel van bloed op mijn vingers kreeg. Was dit dus karma?

Reading a good book is like taking a journey.

[karma. haha, oke die vond ik leuk.]

Louis William Tomlinson
Volgens mij had ik nog nooit zo hard gegild. Mijn voorgevoel was goed geweest. er was iets mis. Ik zag Harry voor mijn neus weglippen en de lift met een enorme snelheid naar beneden vallen. Alles ging ik een waas. mannen die met de trap naar beneden renden en ik die werd weggetrokken bij de liftschacht misschien maar goed ook, want ik was er zo achteraan gesprongen. ''Harry!'' de tranen stroomde over mijn gezicht en ik probeerde met met alle macht uit uit de mannen hun armen te verzetten. Het feit dat ik niet tegen ze opkom negeerde ik en bleef het proberen. Ik moest naar Harry. het moest. ''Laat me los!'' gilde ik. Mensen kwamen hun kamers uit en keken me vreemd aan. het kon me niets schelen. Misschien was Harry wel dood en dan was het mijn schuld. Ik had nooit op die knopjes moeten drukken. Ik had hem eerder uit de lift moeten laten klimmen. Ik deed mezelf pijn door mijn geschopt en armgebaren, maar ik voelde het niet eens. Ik voelde niets meer en was verdooft. Adrinamline gleed door mijn lijf en ik trok me nu echt los. Ik rende zo hard ik kon het trappenhuis is en renden tot ik de brandweermannen zag. Het was in de kelder. Harry was een paar verdiepingen naar beneden gevallen. Genoeg om dood te zijn.
De deuren waren al open en ik wurmde me al door de brandweermannen heen terwijl ik Harry zijn naam gilden. Ik kwam er niet. ik werd weer weggetrokken. weggetrokken bij de liefde van mijn leven. De jongen die ik met mijn hart liet spelen. De jongen waar ik samen dood mee wilde zijn.

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 14:57 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne.

In die tijd dat ik in die gangen had lopen zwerven had ik verwacht om Louis en Harry niet meer terug te zien. Zayn kon ik ook niet vinden en Niall was net zo goed spoorloos, dus ik had management maar aangeraden om het interview af te zeggen. Ik kon moeilijk alleen op een interview verschijnen, dat zou raar zijn. Een aantal klappen, een schreeuwende Louis die in paniek was en brandweerliederen vertelden me dat er iets goed mis was gegaan in het hotel. Vooral omdat ik Harry net nog met Louis weg zag gaan. Waar hadden die twee dan uitgehangen?!
Ik slaakte een zucht en liep verward achter de hele stoet aan om daar Louis te zien die totaal doorsloeg. Er was iets met Harry gebeurd, het moest haast wel. Verward stapte ik op de jongen in paniek af en plaatste ik mijn handen op zijn schouders, proberend hem weg te houden bij de lift waar blijkbaar iets gebeurd moest zijn terwijl ik hem probeerde te sussen, iets wat vrijwel onmogelijk leek op dit moment.
Ik vroeg stilletjes aan een van de brandweermannen wat er gebeurd was en ik kreeg ijskoud te horen dat Harry met een lift naar beneden was gestort, waardoor ik zelf ook lichtjes in paniek raakte. Het zou een prachtige stunt zijn geweest voor mij om gevaar op te zoeken, maar volgens mij was het met Harry minder goed afgelopen dan gepland.
"Louis, het komt goed. Oké? Ze halen Harry eruit en we gaan gewoon naar de dokter, die hem wel weer op de been helpt." ratelde ik, ook al wist ik totaal niet wat de schade zou zijn. Hoe groot was de kans dat je bleef leven als je met een lift naar onderen stortte? En als je het overleefde had je de grootste kans dat je ook nog eens blijvend letsel had opgelopen. Dit ging duidelijk totaal mis.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
ik zag Liam wel praten, maar ik kreeg het niet binnen. Ik kreeg niets meer binnen. het geluid om me heen was vervaagd en ik hoorde enkel mijn eigen geschreeuw en gejammer. Ik zag hoe de brandweermannen vervangen werden voor ambulancemensen. volgens mij kreeg ik zo een inzinking. ''Harry!'' ik trok me los van Liam toen ik een glimp tussen de mensen doorzag van zijn krullen. hoe dichterbij ik kwam, hoe slechter mijn gevoel werd. met een ruk werd ik teruggetrokken door een man, die duidelijk genoeg had van mijn gedrag. ''je loopt alleen maar iedereen in de weg jongeman.'' waarschuwde hij me. Het kon me niets schelen. ik wilde naar Harry. Ik zag hoe hij op een brancard werd getild en gilde nog een keer zijn naam. Volgens mij was dat het enige wat ik nog kon. Zijn naam gillen en hysterisch huilen. ik hoorde een andere man Liam vragen of hij mij naar het ziekenhuis kon rijden en voor ik het wist was Harry uit beeld. ze hadden hem meegenomen. ze hadden hem bij me weg gehaald. ik storten in. Mijn knieën raakte de grond en krijsend als een klein kind rolde ik mezelf op. Ik voelde me zo machteloos.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne.

Gelukkig bleef ik nog vrij nuchter onder deze hevige druk, ook al was dit een afgrijselijke situatie. Het liefst wilde ik ook zo snel mogelijk naar Harry toe, maar ik wist ook dat het Harry niets zou helpen als ik om hem heen hing en begon te panikeren. Harry werd op een brancard getild en weggereden naar het ziekenhuis. Ik was opgelucht dat ik nog geen lijkenzakken aan de pas had zien komen, wat betekende dat onze krullenbol nog leefde. Het was tenminste een beetje goed nieuws.
"Breng jij die arme jongen naar het ziekenhuis?" hoorde ik iemand aan me vragen en ik knikte vrijwel meteen, ook al vroeg ik me af of ik wel nuchter genoeg was om Louis naar het ziekenhuis te brengen. Trouwens, hoe kreeg ik Louis bij het ziekenhuis in deze staat?
Opeens zag ik Louis voor mijn ogen instorten en ik snelde naar hem toe om vervolgens naast hem neer te knielen. Hij was er zo kapot van dat ikzelf zelfs de tranen in mijn ogen voelde branden. "Het is goed, Louis. We gaan naar Harry toe, oké? Wil je iets meenemen? Wil je iets hebben? Moeten we nog langs anderen?" ik zei maar wat in me opkwam, niet-wetend hoe ik met mijn eigen paniek Louis ook nog moest kalmeren. Ik was weliswaar niet aan het doordraaien en besefte nog precies wat ik deed, maar dat betekende niet dat de paniek niet oplaaide. "We gaan nu naar Harry, goed? Dan bellen we de anderen daar wel..." meer kon ik ook niet proberen, behalve kalmeringspillen zoeken en ze in Louis' lichaam zien te krijgen.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
mijn gekrijs was overgeslagen naar zacht gepiep en ik hand mezelf opgerold als een balletje. mijn ogen waren zo groot als schoteltjes en ik staarde naar de lift. de deuren stonden nog altijd open en het bloed lag er nog altijd in. Net als Harry zijn sperma. ik hoorde Liam praten. ik hoorde de worden maar ik was te afgeleid door het bloed, dat ik zijn worden niet snapten. ik knipperde de tranen uit mijn ogen als het te wazig werd en mijn adem bleef telkens in mijn keel hangen, wat een verschrikkelijk gepiep veroorzaakte. Ik wilde naar het ziekenhuis, maar was niet in staat veder te bewegen dan het heen en weer gewiebel dan dat ik nu deed. Of ik in een trans zat. ''Naar Harry.'' Herhaalde ik Liam zijn woorden. Veder deed ik niets meer dan voor me uit staren en doordraaien. ''Naar Harry'' Herhaalde ik op dezelfde monologe toon. In de hoop dat Liam me begreep en ik niet zelf in staat was om op te staan. Hij moest me helpen, alleen ik kon het hem niet duidelijk maken. ik kon niets meer.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne.

Ik kreeg verschrikkelijk veel meelij met Louis, die wel in shock leek en enkel zachtjes aan het piepen was. Hij leek echt doorgedraaid te zijn en ik wist niet wat ik ertegen kon doen. Ik vroeg me af of het wel zo verstandig was om hem mee te nemen naar Harry, aangezien ik niet wist hoe we de krullenbol zouden aantreffen.
"Goed, we gaan al naar Harry." zei ik om vervolgens overeind te komen en Louis te bekijken. Nee, die zou op deze manier niet ver gaan komen en daar was ik me maar al te bewust van. Ik slaakte een zachte zucht en boog me over Louis heen om vervolgens zijn armen losser te trekken en mijn armen onder zijn oksels te steken, waarna ik hem met al mijn spierkracht overeind wist te trekken. Voor de zekerheid liet ik mijn rechterarm naar zijn rug glijden en ondersteunde ik hem zo goed mogelijk. "Kom op, we gaan." zei ik zo bemoedigend mogelijk om hem vervolgens mee te sleuren. Het kostte een flinke portie kracht, maar dat had ik wel voor hem over. Ik hoopte maar dat hij in de auto rustig kon blijven, want anders lagen we dadelijk naast Harry in het ziekenhuis.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
Ik liet mezelf meetrekken door Liam, mijn voeten gingen als vanzelf mee en ik had niets meer over mijn lichaam te zeggen. de mensen in het hotel keken ons na. Ik voelde de ogen op mijn lichaam branden. Ik begreep het wel. Ik zou ook staren als er iemand het hotel uit werd getrokken, terwijl diegene wel verdoofd leek, rare geluiden maakten en zijn ogen nog net niet uit zijn kassen huilden. Ik was stil. werkte met Liam mee, maar kon meer niet doen. mijn lichaam leek verlamt. zodra we bij de auto waren liet ik me in de bijrijders stoel zaken en trok ik mijn benen op. ik staarden naar buiten. er was al geen spoor meer van Harry en de ambulance te bekennen. Het zag eruit alsof er nooit iets gebeurt was. De wereld draaide gewoon door, terwijl mijn wereld stilstond. Alsof ik op een bus wachten die nooit kwam. alsof de wielen draaiden, maar de auto stil bleef staan. Nee, de wereld ging door. De tijd stond niet stil, zo voelde het alleen maar. ''Naar Harry.'' Herhaalde ik stil.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne.

Ik hielp Louis in de auto en negeerde de blikken van mensen. Er zou nog vast en zeker iets van dit voorval verschijnen in de bladen, maar dat zou me op dit moment weinig interesseren. Net zoals die drugs die ik nog moest wegbrengen, Louis en Harry gingen voor. Ik zette mezelf achter het stuur en startte de motor om vervolgens op te trekken en iets te hard aan het rijden was, maar dat ging me ook niet in de koude kleren zitten. Met een snel tempo reed ik naar het ziekenhuis en ik knikte geruststellend op Louis zijn woorden.
"We zijn bijna bij Harry." speelde ik het spelletje maar even mee met een geforceerde glimlach. "Misschien zit hij nu alweer rechtop." dat was misschien iets overdreven gesteld, maar het was toch mogelijk?! Oké, nu geen illusies maken Liam. Ik reed de parkeerplaats van het ziekenhuis op en stapte langzaam uit, waarna ik Louis uit de auto hielp en even zuchtte. "Eerst eens de balie zoeken."

Reading a good book is like taking a journey.