Like Marilyn Monroe. || One Direction [3] - Speeltopics

(De rechten van dit topic gaan naar Nibug)

One direction, de wereldberoemde boyband die op zeer korte tijd aan popularitait won. Ze worden aanbeden door duizenden fans en ze beleven de droom die ze altijd al wouden. Het moet dus wel een zegen zijn, maar niemand die er aan dacht dat het sterrendom ook een keerzijde had.
Naast Lovers staan ook haters en een wel heel op geldbewuste management. De jongens willen niemand teleurstellen en willen zowel het management als hun fans en haters tevreden te stellen. Is het wel gezond om zo jong beroemd te worden? Elk van hen komt steeds dieper de put in. Elk van hen heeft zijn eigen probleem. Hoelang nog voor iemand van hen zelfmoord als enige uitweg ziet? Wie zal hen helpen voor het te laat is?

(Slechte intro. )


I can be selfish, be so impatient
Sometimes I feel like Marilyn Monroe
I'm insecure, yeah, I make mistakes
Sometimes I feel like i'm at the end of the road

I can get low, I can get low
Don't know which way is up
Yeah, I can get high, I can get high
Like I could never come down

Call it a curse!
Or just call me blessed
If you can't handle my worst
You ain't getting my best
Is this how Marilyn Monroe felt?
Must be how Marilyn Monroe felt

Om de zoveel tijd plaats ik een artikels waarin 1D wordt afgekraakt of verafgood. Op deze artikels moet je inspelen. Deze artikels kunnen krantenartikels, blogberichten, tijdschriften enz. zijn.

__________________________________________________________________________

Harry’s nieuwe vlam?
One Direction bandlid, Harry Styles is gespot met een onbekend meisje. Verschillende fans en journalisten hebben het jonge koppel hand in hand zien wegrennen. De drukte werd hen waarschijnlijk wat teveel nadat Harry handtekeningen zat uit te delen aan zijn vrouwelijke fans. Misschien een nieuwe liefde? Waarschijnlijk wel, want Harry Styles staat nu eenmaal bekend als de manwhore van de band.
Het was de fans ook niet ontgaan dat de jonge popster helemaal niet in zo’n goede beu was. Een 10-jarige fan werd afgeblaft door Harry Styles hemzelf toen ze hem vroeg voor een handtekening.
Er is duidelijk wat aan de hand in de band. Is de roem en de faam naar zijn hoofd gestegen? Daar lijkt het op, maar de fans zijn ook slim genoeg om diva-gedrag niet goed te keuren en zullen snel hun zinnen op een beroemdheid te zetten wiens voeten nog op de grond staan.
Eerder waren er ook al geruchten dat Liam Payne verwikkeld was in een motorongeluk, maar dit wordt duidelijk al in de doofpot gestoken.

Harry Styles date Violet Todd
De geruchten dat harry Styles en de 18 jarige Violet Todd aan het daten zijn, blijken dus te kloppen. Dit is bevestigd door Louis Tomlinson, bedemandlid van Harry Styles.
Helaas werd duidelijk dat Louis Tomlinson helemaal niet tevreden was met het kersverse koppeltje. Dit werd vooral duidelijk uit zijn beschrijving van Violet als “een hoer”.
Maar Louis leek nog lang niet klaar met zijn gal over Harry te spuiten. De feiten dat Harry een manwhore, verslaafd aan seks is, kloppen dus helemaal. Aldus Louis Tomlinson.
Het ziet ernaar uit dat het niet langer nog rozengeur en maneschijn is in 1D-land. Blijven de boys bij elkaar of zit er al een break-up te naderen? Alleen tijd zal uitwijzen.

(Miss Bloempot)

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 12:40 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
Heel de weg naar het ziekenhuis fluisterde ik Harry zijn naam terwijl ik langzaam bijtrok. ik voelde eindelijk de tranen die over mijn wangen liepen. Liam moest me nog wel de auto uithelpen. Mijn lichaam trilde en ik liep zonder waarschuwing recht de parkeerplaats over. een auto die net uit een parkeervak reed, botsten bijna tegen me aan, maar ontweek me net. er werd getoeterd, maar ik negeerde het. Ik kon enkel naar het grote gebouw kijken en erheen lopen. ik had oogkleppen op. Ik merkten niets anders meer op. voor de grote deur bleef ik staan. plots werd ik heel bang en ik zetten weer een paar stappen achteruit. Toen weer vooruit en weer achteruit. Ik durfde niet. Wetend dat het mijn schuld was dat Harry hier lag. en weer een stap dichterbij. Nee toch niet en weer achteruit. paniek sloeg toe en ik begon Liam zijn naam te gillen.
volgens mij konden ze me beter bij een gesticht naar binnen laten lopen. Daar hoorde ik op dit moment vast beter thuis.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(Dadelijk houden ze Louis daar. x'D)

Liam Payne.

Ik slaakte een geschrokken kreet toen Louis over de parkeerplaats begon te lopen alsof hij een of andere debiel was en ik verontschuldigde Louis in stilte toen de man achter het stuur hem nog een dodelijke blik toewierp. Een stuk veiliger dan Louis het deed stak ik ook de parkeerplaats over, maar ik was al te laat. Louis leek ineens te twijfelen en begon uit paniek mijn naam te gillen, waardoor ik met een snelle pas naar hem toeliep en hem zwijgend in een omhelzing trok. Ik kon hem niet mee bieden dan sussende woordjes en een knuffel op zijn tijd. Ik wist dat hij een knuffel van Harry nodig had, of de stem van Harry wilde horen. Het liefste zou ik hem dit alles ook meteen geven, maar het kon nou eenmaal niet. Toch dacht ik niet dat Louis gestoord was, hij was gewoon in shock door het voorval. Het bewees enkel dat hij zielsveel om Harry gaf, speciaal eigenlijk.
"Het is goed, Louis. We gaan samen naar Harry." zei ik zachtjes om hem vervolgens langzaam los te laten en hem bij zijn hand vast te nemen alsof het een klein kind was. Ik trok hem voorzichtig achter me aan en vond de balie gelukkig snel, waarna ik het kamernummer kreeg en even twijfelde. We konden beter met de trap gaan, ik had zo'n gevoel dat die lift zijn sporen bij Louis had nagelaten. "Kom, kamer 303. Drie trappen omhoog."

Reading a good book is like taking a journey.

[In wat voor staat is Harry eigenlijk?]

Louis William Tomlinson
Weer liet ik me zwijgend door Liam meenemen. Ik moest zeggen dat ik onbewust dankbaar was toen Liam zei dat we de trap namen. Ik zou nooit meer in de beurt van een lift komen. Het traplopen leek zwaarder dan normaal. Bij elke trede leken mijn benen zwaarder te worden en toen we eindelijk op de 3de verdieping aankwamen bleef ik stokstijf stilstaan. ik zocht naar Liam zijn arm en greep deze weer vast. mijn ademhaling versnelde en mijn onderlip trilde. Ik wilde zo graag naar Harry toe, maar was bang. Wat als hij in een coma lag? of wat als hij ook vond dat het mijn schuld was en hij boos op me was. Nee, ik moest hem zien, ik moest naar hem toe. Hem mijn excuses aanbieden. Ik liet Liam weer los en rende naar het goede kamer. Maar alweer zakte de moed me in de schoenen op het moment dat ik de klink vastpakte. ik liet hem los, pakte hem weer vast en hetzelfde als net voor de deur herhaalde zich. tot aan het gillen van liam zijn naam toe.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(Ik dacht eraan dat hij wel aanspreekbaar is, maar een aantal botbreuken en geheugenverlies heeft, aangezien een val met een lift niet alleen voor een gebroken arm zorgt. :'))

Liam Payne.

Ik beklom de trappen en eerlijk gezegd wenste ik dat we gewoon die lift hadden genomen, maar dat wilde ik Louis nou ook weer niet aandoen. Ik hijgde even zachtjes toen we bovenaan de trap stonden en zag dat Louis het weer moeilijk kreeg. Ik kreunde even zachtjes toen hij mijn arm vastgreep, puur omdat ik moe was en het moeilijk kon verkroppen dat ik hier in het ziekenhuis was omdat een van mijn vrienden een liftongeluk had gehad. Opeens werd ik weer losgelaten en rende Louis naar de derde deur toe. Ik volgde langzaam en zag hoe hij twijfelde om de deur te openen, voordat hij weer begon te gillen.
"Louis!" siste ik toen ik een verpleegster zag langslopen en een ziedende blik kreeg toegeworpen. Ik liep op hem af en liet mijn handen op zijn schouders zakken, waarna ik die zwijgend masseerde en een paar sussende woordjes in zijn oor fluisterde.
"Doe de deur maar open, Harry wil je vast en zeker zien." zei ik stilletjes, waarna ik even met mijn wijsvinger op zijn hand tikte en hem weer losliet. "Hij heeft jou ook nodig, Lou..."

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
Ik knikte langzaam als een klein kind en deed wat me gezegd werd. Ik duwde de klink naar beneden ik slikte en duwde de deur open. Ik piepten met mijn hoofd om de hoek van de deur en zag Harry liggen. Meteen trok ik mijn hoofd terug en deed een paar stappen naar achter. "Ga jij maar eerst." Ik duwde Liam richting de deur. En ging snel weer wat veder staan. Ik durfde niet. Echt niet. Ik ging tegen de andere kant van de muur staan en keek me grote ogen naar de deur waar Harry zich achter bevond. En daar ging ik weer ik duwde Liam weer aam de kant en stak mijn hoofd weer om het hoekje. "Harry?" Fluisterde ik zacht en duwde de deur iets veder. Wel bleef ik in de deuropening staan. Bang om dichterbij te komen.

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 18:05 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Liam Payne.

De deur werd geopend en Louis opende de deur. Hij keek om het hoekje en uiteindelijk werd ik richting de deur geduwd, waarna ik een verontwaardigt geluidje maakte en een enkele pas de kamer inzette. Ik zag Harry, die zo wit als een doek was, verward mijn richting opkijken. Opeens werd ik aan de kant geduwd en fluisterde Louis de naam van de krullenbol om vervolgens in de deuropening te blijven staan. Ik schudde even langzaam mijn hoofd en liep een stuk zekerder dan Louis de ruimte binnen.

Harry Styles.

Twee jongens stonden in de ruimte van de kamer en ik keek ze vragend aan, maar ik bleef achterover liggen. Ik herkende ze ergens vaag van, maar ik kon mijn vinger er niet opleggen. Frustrerend.
"Ja?" vroeg ik toen de jongen met het streepjesshirt mijn naam zei. Ik trok de deken op tot aan mijn kin en slaakte een pijnlijke kreet, want mijn pols deed nog steeds behoorlijk pijn. Verder was mijn been ingepakt met gips en mijn pols had enkel verband om zich heen gewikkeld, maar dat haalde de pijn niet weg. Ik werd gek van het gepiep van de hartmonitor en het druppelen van het infuus maakte me bijna krankjorum.
"Sorry, maar wat doen jullie hier?" vroeg ik uiteindelijk zachtjes aan de twee jongens.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlison
Een hoge piep verliet mijn mond toe. Harry vroeg wat we kwamen doen. Ik greep de deur vast en keek de jongen met grote ogen aan terwijl de tranen eruit ontsnapten. "Nee." piepten ik zachtjes. Ik strompelde dichterbij en keek Harry smekend aan. "we komen onze beste vriend opzoeken," fluisterde ik zacht. Mijn hart brak bij het ken van de jongen in het bed. De jongen waarvan ik zoveel hield. Ik wilde het hem vragen, maar durfde het niet. Te bang voor het andwoord. Ik snikte en wreef de treinen weg. "li. Hij herkend ons niet hè?" waarom ik het wel aan Liam durfde te vragen en niet aan Harry wist ik niet. Nou eigenlijk wel. Want als ik het uit zijn mond zou horen, zou ik breken. En ik wist het andwoord al.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

Ik keek verbaasd naar de jongen die opeens naar me toe strompelde en vernauwde mijn ogen toen ik hoorde dat ik hun beste vriend was. Dat waren ze niet, toch?
"Aha." antwoordde ik zachtjes om vervolgens weer terug in het kussen te vallen en met een lege blik naar de jongen te kijken. De andere jongen die blijkbaar Li noemde, schudde enkel zijn hoofd en staarde verward naar een van de stoelen. "Nee, Louis... Ik betwijfel het."
Dan was dit dus Louis. Ik deed mijn best om zijn naam te herinneren, maar ik kwam maar nergens op. Geen herinnering, niks! Ik bleef de blauwogige jongen aanstaren en schudde langzaam mijn hoofd terwijl ik op mijn onderlip beet. "Ik ben gevallen." zei ik uit het niets, maar veel meer kon ik me niet herinneren.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
in plaats van dat ik instorte zoals ik verwachten borrelde woeden in me op. Harry herinnerde zich niet meer. Ik balde mijn vuisten en ik kneep mijn ogen dicht. Ik moest rustig blijven. Ik wilde hem knuffelen en zeggende alles goed kwam. Maar ik durfde het niet. Mijn onderlip trilde heftig en ik keek naar Harry. "Dat weet ik. Ik was er erbij." Mijn stem was klein. Ik wilde wegrennen. Ver weg van de Harry die me niet kenden. Langzaam draaide ik me om. Harde snikken verlieten mijn mijn mond en tranen bleven over mijn wangen glijden. Ik had de kruk die naast de deur stond een kwaad schop. Dit kon net waar zijn. Harry moest me herkennen. Dit kon hij me niet aandoen. "Je had het beloofd Haz. Je zou me geen pijn meer doen." Snikte ik.

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 20:29 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

Ik bekeek de jongen naast mijn bed en beet op mijn lip toen ik zijn stem hoorde. "Oh... Waarom deed je niets?" vroeg ik stilletjes. Misschien had hij dat wel gedaan, maar zoals ik er nu bij lag en hij hier rustig stond leek dat me sterk. Ik prutste aan het infuus met mijn vrije hand en had heel even de neiging om die eruit te rukken, maar dan zou ik vast en zeker ruzie krijgen met een van de twee jongens in de ruimte.
Een zachte kreet ontsnapte uit mijn mond toen de kruk omvloog en ik kroop nog iets dieper onder de dekens. "Niet doen, Louis." murmelde ik tussen neus en lippen door. Tenminste, zo noemde die andere jongen hem. Ik keek verward op toen ik zijn woorden hoorde en schudde langzaam mijn hoofd. "Dat heb ik nooit gezegd... waarom zou ik dat doen?" Waarom zou ik zulke dingen aan iemand beloven die ik amper kende? Misschien was hij wel een vriend van mijn zus en kende ik hem daarvan...

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 20:34 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
Oke, dit was de druppel. Kwaad draaide ik me om. "Ik heb er alles aan gedaan je niet te laten vallen! Ik wilde dat jij eerst uit de lift ging. Ik wilde je eruit trekken! Gilde ik. Ik wist dat het geen zin had en hij me niet geloofde. "Dat heb je wel." Mijn stem stierf weg. "Je beloofde het. Ik was van jou Haz. En jij van mij." Mijn stem was weer klein en ik liet mezelf tegen de muur aanzakken. Ik sloeg mijn armen rond mijn benen en begroef mijn hoofd in mijn gezicht. "Ik wil weg li." Zei ik bijna onhoorbaar.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

Ik schrok van de plotselinge verandering in zijn stem en dook nog iets dieper onder de dekens voor wat mogelijk was, waar ik even jammerde. Hoe graag ik het ook wilde, ik kon het me niet herinneren. Ik deed het toch ook niet met opzet? Ik kon hem alleen zo moeilijk geloven, het was onlogisch.
"Een lift?" vroeg ik stilletjes. Ik dacht eerst aan een trap... had ik me dat soms verbeeld?
Ik slikte toen ik de pijn in zijn hoorde snijden en ik beet zo diep mogelijk in mijn onderlip, waardoor ik het bloed tegen mijn tong voelde sijpelen. "Haz?" vroeg ik dit keer met een schorre ondertoon. Die bijnaam herkende ik nog ergens van. Het was allemaal een, grote brij in mijn hoofd en de hoofdpijn werkte nou ook niet bepaald mee. Ik keek toe hoe de andere jongen overeind kwam en het schouwspel verder liet zitten, waarna hij naast Louis knielde en over zijn haren streek. "We gaan wel even naar beneden om de anderen in te lichten..." hoorde ik hem lispelen.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis William Tomlinson
Ik knikte langzaam en keek Liam aan. dan wilde ik meteen eten. maar eerst moet ik het Harry uitleggend Ik snoof even. "Nee, een lift." Ik staarde Harry weer aan. "We zaten samen opgesloten omdat we op de knopjes gingen drukken." Vertelde ik hem zacht. "We zouden samen met gaan eten omdat ik honger had. Daarom zaten we in de lift." Ik stond langzaam weer op en schuifelde terughoudend dichterbij. "We hadden vlak daarvoor ruzie gehad. Omdat violet en ik allebei verlieft op je waren. Zijn." Corrigeerde ik mezelf. Ik liet mijn ogen op mijn schoenen vallen en durfde hem niet aan te kijken. "Je had voor mij gekozen, maar ging toen stiekem met Violet naar bed. Daar ging onze ruzie over." Legde ik stil uit. "Maar we hadden het goed gepraat. Je had me in de lift beloofd dat je me nooit meer pijn zou doen." En met deze worden keek ik Harry weer aan. Ok slikte, draaide me om en liep naar de deur. "Kom li." Zei ik zacht.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

Louis snoof en ik keek hem met grote, afwachtende ogen aan toen hij zijn verhaal deed. Dit schudde hij werkelijk waar niet uit zijn mouw, dat was zeker. Ik slikte even en vroeg me af wie Violet was, maar daar zou ik later nog wel achter komen. De jongen voor mijn neus was dus verliefd op me en ik was vreemdgegaan. Ik was niet bepaald loyaal als ik het zo kon horen.
"Wacht, Louis!" riep ik smekend toen hij weg wilde lopen, gevolgd door zijn vriend met de ogen van een puppy. Dat was een van de eerste dingen die me waren opgevallen. Louis herkende ik aan zijn ijsblauwe ogen. IJsblauwe ogen... dat liet me aan iets denken. Een gevoel, een gevoel in mijn maag. Ik slikte eventjes en mompelde de naam van de jongen nog eens. Hij mocht nu niet weggaan, niet nu. "B-Ben je nu kwaad op me?"

Reading a good book is like taking a journey.

Harry Edward Styles
Ik stond meteen stil toen Harry zei dat ik moest wachten. Ondanks alles zou ik nogsteeds alles doen wat hij me vroeg. Ik bleef stilstaan, maar draaide me pas om toen hij vroeg of ik boos op hem was. Ik knipperde de tranen in mijn ogen weg en ze rolde over mijn wang terwijl ik mijn hoofd schudden. "het doet gewoon pijn." fluisterde ik zacht. Ik keek de jongeren in het bed aan en beet op mijn onderlip. "dat je, je niets herinnerd. Niets van wat we samen gedaan hebben, de worden die wel elkaar verteld hebben." opeens bedacht ik me wat en lachte. "we hadden afgesproken opnieuw te beginnen, weetje." door mijn tranen heen verscheen me een klein glimlachje. "dat kan je nu." ik niet, ik zou de herinneringen altijd houden. Ik zei toch dat ik degen had moeten zijn die nog in de lift zou moeten zitten. Harry zou me nu dan alles wijs hebben kunnen maken.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''