Memphis
"Aardbeienijs, hm? Dan ruik ik tenminste wel lekker! Alhoewel die toevoeging van jou geur natuurlijk ook een heleboel goed doet." Ik schiet, ondanks mijn humeur, in de lach, en hoewel ik het niet luidop toe zal geven voel ik me best gevleid. Ik kijk naar Aurora's gezicht en rol hoofdschuddend een keer met mijn ogen terwijl er een kleine grijns op mijn lippen verschijnt.
Ik besluit de vele, eerder seksueel getinte opmerkingen die in mijn gedachten flitsen, voor mezelf te houden. Ik hoef het Aurora, en mezelf ook, niet onnodig moeilijk te maken. Al ben ik er niet zeker van dat ik dat met het geknuffel waarin we nu verwikkeld zijn nog niet gedaan heb. Veel tijd om er dieper over na te denken en eventuele opties af te wegen krijg ik niet, gezien Ro's zoete stemmetje me uit mijn gedachten rukt.
"Je baalt ervan dat je de keuze hebt gemaakt het Alfa leidergedoe op te geven niet waar? Ik merk het aan je gedrag en je houding. Al denk ik wel dat je er goed aan hebt gedaan, het putte je uit en je moet bijkomen … Niemand vond het leuk om je zo te zien, zo geprikkeld en al die dingen eromheen. Weet je zeker dat je niet moet slapen of zoiets?"
Ik grinnik even en vlei me, voor ik mezelf kan tegenhouden, nog wat dichter tegen haar aan. Het voelt gewoon zo veilig en vertrouwd aan, ik kan me de, op dit moment eerder woelige, relatie die ik met Ro heb niet anders inbeelden. We zijn altijd eerder fysiek geweest. Als ik een knuffel nodig heb, dan is zij degene bij wie ik die ga stelen. Het is een automatisme geworden haar dicht tegen me aan te houden als ik merk dat zij een knuffel nodig heeft. Moet ik daar dan mee ophouden omdat zij gevoelens opgebiecht heeft waar ik mezelf jaren geleden verboden heb op in te gaan? Ik kan niet op tien handen tellen hoeveel nachten ik als zestienjarige heb doorgebracht, gek van lust voor de meiden uit mijn roedel, het merendeel Ro, terwijl ik mezelf de ene regel had opgelegd dat ik daar niet zou aan beginnen omdat ik het toch zou verpesten. Mezelf toestaan haar te knuffelen en af en toe een kusje op de neus, het voorhoofd of de wang te geven was voor mij een van de weinige manieren om die regel te kunnen nakomen. Moet ik die gewoonte zomaar naast me neer leggen?
Als ik eerlijk ben, denk ik dat het net een averechts effect zou hebben. Aurora zou zich afgewezen voelen en ik -nou, een tenniselleboog door het vele 'mezelf een handje helpen' zou niet meer gebeuren maar het zou zeker moeilijk zijn mijn handen niet te laten afdwalen naar bepaalde zones. Zulke mooie, vrouwelijke, goed ontwikkelde zones.
Ik slik even en hou mijn ogen heel bewust op haar gezicht gericht.
"Ik slaap wel als ik dood ben," grinnik ik. "En ik deed het meer voor de roedel dan voor mezelf. Jullie hebben niks aan een leider die op de rand van een zenuwinzinking staat, zeker niet met de Hunters in de buurt. Maar ja, nu ik niet overmand ben door woede en verdriet begin ik de nadelen te zien. Ik ben het gewend mijn zin te krijgen en ik weet niet hoe ik zal reageren als Coop een beslissing maakt waarmee ik het niet eens ben." Ik frons mijn wenkbrauwen even. Ik ben er vrij zeker van dat Coop eerst zou overleggen met mij, maar dan nog heeft hij het recht zijn wil door te voeren.
"En ik weet dat ik het niet prettig zal vinden dat hij meer jullie aandacht zal krijgen nu. Om eerlijk te zijn sleur ik hem volgens mij zo de tuin in mocht ik hem hier zo met jou knus op de bank zien liggen, Alfa of geen Alfa, neef of geen neef," geef ik stil, en ietwat beschaamd toe.
"En dat z- GnnRrrrro." Onvrijwillig laat ik deze zin in een kreun eindigen als Aurora's vingers mijn buik weer liefkozen. "Unf," zucht ik terwijl ik haar pols vast grijp en een eindje boven mijn buik hou. Een zachte maar waarschuwende grom verlaat mijn lippen terwijl ik haar veelbetekenend aankijk. Met Ro wil ik niet zomaar het bed induiken, want daar respecteer ik haar teveel voor en daarvoor is ze me te dierbaar, maar ze maakt het me wel lastig zo. Heel even sta ik mezelf toe te twijfelen of dat haar bedoeling is, maar al snel reken ik af met die gedachten. Het doet er niet toe. Ik ga Aurora niet gebruiken, ookal voel ik me nog zo aangetrokken tot haar.
Wanneer mijn ogen ondanks alle moeite toch afdwalen, valt mijn blik op de mobiel die nog in haar schoot ligt. Geen berichten. Ik lik een keer over mijn lippen en frons opnieuw. Vreemd. Normaal antwoordt Cooper bijna meteen op mijn smsen. Sterker nog, hij gaat helemaal over de rooie als ik te traag antwoord naar zijn mening. Ik spits mijn oren maar hoor helemaal niks dat er op zou kunnen wijzen dat een ander roedellid onderweg is hierheen. Dat ik momenteel geen Alfa ben, betekent niet dat ik me geen zorgen meer om hen mag maken, toch?
Er verschijnt, ondanks de situatie, een kleine grijns op mijn gezicht als ik besef dat dit dé kans is om de motor, waarmee ik eergisteren eindelijk klaar was met oplappen maar nog de kans voor gekregen heb mee te rijden, een testritje te geven.
"Kom op, ik weet een andere manier om je een pleziertje te bezorgen," zeg ik op een eerder mysterieuze toon tegen Aurora.
Ik trek haar achter me aan naar de garage en laat haar pas los als we vlak voor de motor staan. Ik trek het laken er af om een zwarte Ducati, model Monster 696 te onthullen.
"Dit is Darla." Met vernieuwd vuur in mijn ogen kijk ik Ro aan en zonder mijn blik te lossen, loop ik naar de kast waar ik twee helmen uit haal. Wanneer mijn handen nog iets anders tegenkomen, dat mijn geheugen even ontglipt was, twijfel ik even. Het is een rood leren jack dat een van mijn scharrels een keer achter liet. Ro verdient beter dan een tweedhandsje van een meisje wiens naam me volkomen ontgaat, maar tegelijk neem ik haar niet mee op een motor zonder ook maar enige bescherming. Leer is moeilijk kapot te krijgen en biedt redelijk wat warmte, die je goed kan gebruiken met de snelheid die een motor, deze in het bijzonder, haalt. Met een kleine glimlach stop ik dan toch het vestje in haar handen. Wanneer ik mijn eigen, vertrouwde zwarte lederen jack heb aangetrokken, neem ik de tweede, kleinste helm en zet hem voorzichtig op haar hoofd. Mijn blik glijdt automatisch op en neer over Aurora's lichaam. Sexy. Héél sexy.
"Jij moet biker-chick worden, want het staat je schandalig goed," complimenteer ik op voorzichtige toon.
Na een snelle knipoog til ik Ro zonder enige waarschuwing op en zet haar op het achterste zitje van de motor. Vervolgens open ik de garagepoort, zet mijn helm op en stap zelf ook op de motor. Ik stop de sleutel in het contact, draai hem om en draai aan mijn handvat om de motor te starten. Ze spint als een poesje en de rillingen lopen langs mijn rug.
"Hou je stevig vast, popje," waarschuw ik lachend.
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.
Wat een lap tekst!)
Mocht ik dat trouwens bij iemand doen, dan mogen jullie me er gerust op wijzen.]