Xavier Hush Gray, wetenschapper.
James grijnst wat tevreden en opgewonden naar mij terug, waar mijn ademhaling toch wel iets van in de hoogte schiet om tegelijkertijd een rilling door mijn lichaam te laten gaan. Hoewel ik erg graag dominant ben, zo ook bij James, vind ik het ook wel erg prettig als hij de leiding neemt en ik soms onderdanig kan zijn. Volgens mij geniet hij ook van die momenten, dus wie ben ik dat ik die van hem af zou nemen? Wanneer hij de bewegingen uitvoert bij mijn lid, geniet ik ook van en mijn ademhaling was hees en schokkerig geworden. De sfeer is ongelooflijk geladen met de wellustige gevoelens tussen ons beide en mijn vriend groeide dan ook iets. Hij maakt het alleen nog maar erger door zacht over mijn oorlel te likken en er dan in te bijten. Ik weet niet meer precies wat ik moet doen of denken, maar dat laatste gaat toch niet zo goed, aangezien alles vol met mist zit. Helder nadenken gaat dus allang niet meer, omdat ik nu enkel handel richting wat ik wil. Het is heel gemakkelijk wat ik wil, dat is James namelijk, en hij weet dat dondersgoed.
Expres laat ik mijn hand dan ook in zijn boxer glijden, omdat hij mij had geplaagd met zijn handelingen, dus nu was ik aan de beurt. Ik streel dan ook eerst een paar keer over zijn lid heen en pak het niet vast, terwijl het wel lastig gaat, mijn aandacht gaat namelijk helemaal uit naar zijn hand. Het doet me goed als hij zijn adem inhoud tot ik ook daadwerkelijk het aanraak en vervolgens kreunt hij zacht, verlangend naar meer. “Plaag me niet zo, Xavier.” Weet hij nog hees uit te brengen, een kleine pauze tussen de verschillende woorden in. Ik grijns er alleen iets op, terwijl ik hem uitdagend aankijk en mijn lippen weer op de huid bij zijn nek druk. Had hij mij maar niet moeten plagen ermee. “Laat me niet te lang wachten… alsjeblieft.” Het is duidelijk wat hij ermee bedoelt, maar ik weet niet zeker of hij het wel echt wil. Hoewel het wel duidelijk is, ben ik er misschien nog steeds bang voor dat hij zomaar weg kan lopen.
Mijn aandacht wordt echter weer getrokken doordat zijn bewegingen over mijn lid heen minder plagerig worden en meer vastbesloten. Ik kan het niet laten en ik draai mezelf toch weer met hem om, zodat ik weer diegene ben die tegen de boom aan staat. Op dit moment wil ik wel onderdanig aan hem zijn, gewoonweg omdat zijn aanrakingen lekker voelen. Er komt dan ook een kreun over mijn lippen heen, terwijl ik mijn ogen genietend sluit. Hij trekt met zijn vrije hand mijn boxer een stuk naar beneden, zodat mijn geslacht eruit komt. Hierna laat hij zijn hand naar mijn billen glijden, waar hij die op laat liggen en zacht zijn botte nagels in de huid zet. James kijkt me dan weer aan en ik dacht er een bepaalde vragende blik in te zien, maar dat kan er ook niet zijn. Ik kijk enkel terug met een opwindende blik, waarin hij kan zien dat ik van zijn aanrakingen geniet en niet wil dat hij stopt. Dan merk ik op dat hij niet goed weet hoe hij nu verder moet, dat hij het wel graag wil. Mijn vrije hand laat ik over zijn borstkas naar zijn nek en door zijn haren gaan, terwijl ik nu wat ruwer in zijn nek bijt, vlakbij zijn oor. “Ik wil je graag helpen…” weet ik dan dit keer hees uit te brengen, terwijl de lust er nog meer in te horen is, de honger die het met zich mee brengt.
Ondertussen glijd mijn boxer naar beneden en ik merk op hoe hij even naar mijn lid kijkt, terwijl hij hem nog steeds vasthoudt. Dit keer pak ik dan ook zijn lid vast, trek zijn boxer naar beneden en schop mijn boxer bovenop de rest van mijn kleding. Ik plaag hem niet meer en dus maak ik gelijk ruwe bewegingen, vastbesloten met een grijns op mijn gezicht. Hoewel mijn ademhaling nog altijd erg ongecontroleerd is door hem. Op dit moment ben ik eigenlijk erg ongeduldig, wat ook te merken aan mijn bewegingen die telkens sneller gaan, maar abrupt stop ik en duw hem richting te grond. Dan ga ik laag op zijn middel zitten, zodat mijn onderlichaam expres tegen hem aanleunt en het iets wrijft tegen zijn lid aan. Mijn handen zet ik naast zijn hoofd neer, terwijl ik hem uitdagend en plagerig aankijk. “Weet je zeker dat je er wel klaar voor bent, dat je dit wil?”
Andrei / Lilith, wezen.
“Ja, heel erg graag,” antwoord ze droog. Natuurlijk doet ze een poging me weg te drukken toen ik haar tegen de muur van mijn hut drukte. Het lukte haar echter niet, wat ook te verwachten was. Tenzij ze opeens krachten had waar ik niets vanaf wist, kon zij zich echt niet los wurmen. Het flesje druk ik tegen haar lippen en met tegenzin slikt ze het smerige goedje door. Grijnzend laat ik haar weer los en kijk haar afwachtend aan als ze haar mond opendoet, waar natuurlijk geen geluid uit komt. Hierdoor kijkt ze me alleen woedend aan. Ze zou me nu vast wel de huid willen volschelden, jammer voor haar kan dat dus niet. Alsof ze mijn gedachten kunt lezen, steekt ze haar tong naar me uit, waarna ze geïrriteerd tegen de muur van het hutje leunt.
“Goh, wat een rust opeens.” Spot ik, terwijl ik Erin iets uitlok en sluw grijns. Mijn aandacht word echter direct afgeleid als ik me iets herinner. Ik moet nog steeds een plan beramen om wraak te nemen op James, alsof hij dacht dat ik het hierbij zou laten. Hij zou beter moeten weten. Ik loop direct richting een grote kast en laat mijn vingers over verschillende potten en flesjes gaan. Er zijn nog een paar ingrediënten, dat ik nodig heb, dus pak ik een paar lege flesjes die ik in mijn binnenzak stop, waarna ik knipoog naar Erin. Haar pak ik vast aan de arm, terwijl ik haar hardhandig in een andere kamer gooi. Het is mijn slaapkamer, waar helemaal niets, maar dan ook echt niets van drankjes of iets staan wat ik van plan ben. Alleen een bed en een kast met kleding erin, eveneens voor ondergoed. “Ik ben zo terug, vrouw.” Vertel ik haar emotieloos, terwijl ik de deur op slot doe.
Dan ren ik weg, maar na een paar minuten kom ik uit bij een plaats waar ik opeens iemand hoor huilen. Het is een geluid in elk geval en ik word erdoor aangetrokken, ik ben ook hongerig naar eten. Ik loop richting het geluid en duw wat planten aan te kant. Daar, is dat niet het ene meissie waar James ook voor wilde winnen? Ze jankt, waarom in hemelsnaam moeten mensen dat persé? Het maakt ze zwak, precies een reden waarom ze nooit sterk zullen zijn. “Waarom lig je hier, alsof je al dood vlees bent?” murmel ik dan, erg nonchalant terwijl ik mijn wenkbrauw iets lui optrek en op haar neer kijk. “Jij bent Willow, toch, die prooi van James?”
[ bericht aangepast op 2 jan 2013 - 23:08 ]
Quiet the mind, and the soul will speak.
]