[RPG] Dimension Travel O6 - Speeltopics

Wezens:
• Assassin - James.
• Nychta - Athan Romanescu
• Tortura | Hidan - Andrei Shade Vaughn / Lilith.

Meisjes:
• Aurorea - Willow Nastya Reyes.
• Nychta - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark
• Aurorea - Erin Naveen Lightwood

Jongens:
• Exasperated - Jack Rush.
• Oromis - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Tortura | Hidan. - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 23 dec 2012 - 16:52 ]

---

†

Willow Nastya Reyes
'Je bent daar teleurgesteld en gekwetst door?' constateert hij. 'Hij wilde jullie beide hoor,' vervolgt hij. Ik schud weer mijn hoofd en besluit het maar gewoon te zeggen. Vroeg of laat zal hij het waarschijnlijk toch wel te weten komen, dan kan ik het haast net zo goed nu zeggen. 'Nee, dat wilt hij niet,' herhaal ik weer. 'Als hij ons beide zou willen, dan zou hij niet aan Xavier denken terwijl hij met mij aan het zoenen is.' Ik zucht even en wacht af totdat hij me begint uit te lachen.
Hij grijnst even als ik vraag of het pijn zou moeten doen. 'Wat doet jouw slaapzak bij James?' vraagt hij plotseling. 'Oh eh, ik had daar vannacht geslapen,' mompel ik. Ik kan nu net zo goed over alles eerlijk zijn. Ik haal mijn schouders op, alsof het niks is. Hij likt even over zijn lippen heen.
Na nog een tijdje lopen, wat naar mijn idee een eeuwigheid duurde, komen we bij een plek waar verschillende soorten planten en et cetera. Het ziet er een stuk mooier uit dan in het bos en ik glimlach lichtjes. 'Waarom wonen jullie niet in dit gedeelte?' vraag ik aan het wezen. 'Het is hier veel mooier.' Mijn blik blijft hangen op een paar raargekleurde bloemen. Na enkele seconden scheur ik mijn blik er vanaf en kijk ik weer naar het wezen. 'Je heet Andrei, toch?'

Meh, volgende wordt weer wat langer.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
James blijft nog even zitten en kijkt verdwaasd naar me op als ik het zeg en wat bij hem vandaan stap. Hierna begin ik snel toe te geven dat ik niet wil dat hij ervan door gaat met een verheven stem, terwijl ik een hand door mijn haar had gehaald en mijn hoofd iets van hem afwend. Ook vertel ik hem wat zachter en heser dat ik nogal jaloers raak als het om hem gaat. Hij lacht of glimlacht niet, maar ik weet zeker dat als het niet in deze situatie was, hij dat wel zou doen. Daar zag ik hem ook wel voor aan. “Nou, ik ben nog niet bij iemand anders hoor.” Murmelt hij wat beledigd, maar er komt ook een toon in door alsof hij het niet helemaal begrijpt. “Ik was niet van plan om seks te hebben met Willow, dus maak je niet druk.”
      Hierdoor kijk ik hem dus ook weer opnieuw aan, omdat ik niet weet hoe ik erop moet antwoorden. Toch open ik mijn mond weer, terwijl mijn borstkas nog steeds wat snel op en neer gaat vanwege net. Ik frons iets, terwijl ik wat begin te knarsetanden en mijn ogen rol. “Waarom denk je precies daar weer aan? Daar had ik het helemaal niet over.” Grom ik naar hem, waarna mijn handen tot vuisten gebald worden. “Ik wil gewoon niet dat je weggaat, idioot. Het gaat niet persé over Willow en ook niet over seks.” Verklaar ik verder, net zo grommend als eerst.
      Hierna vraagt hij wanhopig hoe hij ervoor kan zorgen dat ik verder ga, waarop ik had gemurmeld dat ik het niet wist. Met mijn armen over elkaar geslagen vervolgde ik mokkend dat hij maar wat moest proberen. Ik was met mijn rug naar hem omgedraaid, omdat ik mezelf anders niet in kon houden. “Best.” Antwoord hij en ik hoor hoe hij overeind krabbelt van de grond, waarna hij vervolgens op mij afstapt. Ik bijt nog iets op mijn onderlip als hij zijn armen vanachter rond mijn middel slaat. James trekt mij tegen zijn naakte lichaam aan en ik moet moeite doen om dit tegen te gaan. Zeker wanneer hij mij ondertussen zacht in mijn nek en op mijn oor begint te kussen. “Kom op, Xavier. Ik weet ook wel dat je verder wilt.” Fluistert hij mierzoet in mijn oor, waardoor zijn adem op mijn hals en oor slaat en ik iets naar adem probeer te happen. “Niet… genoeg…” weet ik eruit te brengen, al kantel ik wel iets mijn hoofd zodat hij er beter bij kon en ik er meer van kon beleven.
      Zijn handen aaien zacht over de kleine haartjes op mijn onderbuik, maar strelen niet verder naar beneden. Al zijn aanrakingen zijn zacht en teder, in plaats van ruw, waardoor ik wel even frons op deze plotselinge ommekeer van handelingen. Eerlijk toegegeven, hield ik meer van het ruwe, maar ik laat hem nog even raden naar wat ik lekker vind. Om hem er nog iets vanaf te gooien, kreun ik zachtjes op zijn aanrakingen en streel ik over zijn handen en armen heen. Langzaam draai ik me om in zijn armen en sla mijn armen dicht rond zijn middel, terwijl ik hem tegen me aanduw. Hierna druk ik mijn lippen op die van hem, beweeg mijn lippen zacht op die van hem, echter veranderd dit al snel en bijt ik abrupt ruw in zijn lip. Ik duw hem tegen een boom aan en zet mijn ene hand op zijn heup, terwijl ik de andere naast zijn gezicht zet. “Vertel me nu, waarom wil je dit, James? Geef me een goede reden.” Zijn naam spreek ik uit met een verleidelijke toon, de dominante, uitdagende blik weer in mijn ogen. Onze gezichten zijn niet meer dan enkele centimeters van elkaar verwijderd.

Ah shit, Cheryl. Je had gereageerd met Willow, maar ik moet even aan een character sheet verder werken.
Ik reageer zo snel mogelijk, wanneer ik klaar ben met het uiterlijk en de naam.

[ bericht aangepast op 3 jan 2013 - 22:49 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

James - wezen

Als ik wat zeg over seks en Willow kijkt hij me weer opnieuw aan, omdat hij niet weet hoe hij erop moet antwoorden. Toch opent hij zijn mond weer, terwijl zijn borstkas nog steeds wat snel op en neer gaat vanwege net. Hij fronst iets, terwijl hij wat begin te knarsetanden en met zijn ogen rolt, wat weer een frons op mijn voorhoofd veroorzaakt. "Waarom denk je precies daar weer aan? Daar had ik het helemaal niet over." gromt hij naar me, waarna hij zijn handen tot vuisten balt. "Ik dacht dat het om seks en Willow ging..." antwoord ik hierop, aangezien hij de vorige keer tijdens de seks nog zo jaloers deed. "Ik wil gewoon niet dat je weggaat, idioot. Het gaat niet persé over Willow en ook niet over seks." verklaart hij verder, net zo grommend als eerst. Eerst kijk ik hem niet-begrijpend aan, maar dan snap ik het. "Nou, ik ga nergens heen." zeg ik, de woorden veel betekenend uitgesproken.
Hij hapt iets adem nadat ik in zijn oor fluister en mijn adem zijn huid raakte. "Niet… genoeg…" weet hij eruit te brengen, al kantelt hij wel iets zijn hoofd zodat ik er beter bij kan en hij er meer van kan beleven. Ik grijns groots. "Niet genoeg, hm?" zeg ik op een vragende toon, maar het is meer retorisch bedoeld. Hierdoor begin ik over zijn onderarm te aaien, op die zachte en tedere manier. Hij kreunt zacht op mijn aanrakingen en streelt hierna over mijn handen en armen heen wat bij mij zorgt voor een subtiele kippenvel en een korte rilling. Langzaam draait hij zich om in mijn armen en slaat zijn armen dicht rond mijn middel, terwijl hij me tegen zich aanduwt. Zie je wel dat hij erop reageert, als we maar geen gewoonte van dit zoetsappige gedoe maken, want daar hou ik absoluut niet van. Ik kan dan nog wel een beetje onderdanig zijn, maar dit gaat me toch een beetje te ver. Toch verbaas ik me erover hoe makkelijk en zonder tegenzin ik dit bij hem doe.
Hierna drukt hij zijn lippen op die van mij, beweegt zijn lippen zacht op die van mij en ik volg automatisch en haast in trance deze bewegingen, echter veranderd dit al snel en bijt hij abrupt ruw in mijn lip. Hij duwt me tegen een boom aan en zet zijn ene hand op mijn heup, terwijl hij de andere naast mijn gezicht zet. Mijn lichaam heeft er gelijk op gereageerd en mijn ademhaling is iets zwaarder geworden. "Vertel me nu, waarom wil je dit, James? Geef me een goede reden." Mijn naam spreekt hij uit met een verleidelijke toon, de dominante, uitdagende blik weer in zijn ogen. Onze gezichten zijn niet meer dan enkele centimeters van elkaar verwijderd. Ik lik even over mijn lippen heen en vraag me af waarom hij me zoiets vraagt. Het is toch wel duidelijk dat ik naar hem verlang? Maar door zijn dominante en uitdagende blik in zijn donkere ogen moet ik wel antwoorden.
"Omdat ik zo hevig naar je verlang, zoals ik nog nooit naar iemand verlangt heb." spreek ik dan uit, in een vluchtige ademtocht en ik kijk hem met datzelfde verlangen aan als ik mijn stem weerklinkt. Zonder zijn blik los te laten, til ik een hand op en leg ik die op zijn wang neer, waar ik de stoppels van zijn baard voel. "Vertel me eens, Xavier, waarom wil je dit?" vraag ik hierna met enige humor in mijn stem aan hem. "Geef me een goede reden." herhaal ik zijn eerdere woorden, maar het vurige verlangen klinkt nog te veel door in mijn stem om het geamuseerd te laten klinken. Het is al te laat om het ongedaan te maken, dat hij weet hoeveel ik naar hem verlang, maar nog niet te laat om hem te laten merken dat ik best een spelletje kan spelen zoals hij dat nu ook met mij speelt.

---

Your make-up is terrible

Andrei / Lilith, wezen.
Opnieuw schudt ze haar hoofd. “Nee, dat wil hij niet.” Herhaalt ze weer, alsof ze het zo zeker weet. Alleen dan nog, zij weet het klaarblijkelijk ook beter, in dit opzicht dan, aangezien zij één van de prooien van James was. Waarom niet eigenlijk? Ik vroeg het mezelf in gedachten net af toen ze haar woorden vervolgde, dus ik bleef zwijgzaam luisteren. “Als hij ons beide zou willen, dan zou hij niet aan Xavier denken terwijl hij met mij aan het zoenen is.” Dacht hij… aan een man terwijl hij met Willow aan het zoenen was? Ik kan er niet veel van zeggen, maar voor James is dat zeer, zeer ongewoon.
      Toen ze dit zei en het bij me door drong, hield ik even halt ook. Bedenkelijk haalde ik mijn ene hand uit mijn broekzak om over mijn kin te wrijven, tegelijkertijd dat mijn blik donkerder werd. Diep haalde ik adem, maar antwoorde nog niet. Het duurde even voordat ik uiteindelijk mijn mond open trok en wat zei, mijn gezicht stond uiterst serieus. “Dat is nogal behoorlijk ongewoon van hem…” Ik keek even naar de grond, waarna ik mijn hand liet zakken van mijn kin en naar Willow keek. “Het zoenen was zeker een spelletje… Waarom zou hij aan die man denken?” Ik werd er enkel nog meer verwarder door. Toch begon ik langzaamaan weer te lopen.
      Ik vroeg haar wat haar slaapzak bij James deed, waarop ze iets mompelde. “Oh eh, ik had daar vannacht geslapen.” Ze haalde haar schouders op alsof het niets was. Ik likte over mijn lippen heen en bedacht me dat het met de minuut raarder werd. Aan mannen denken, terwijl hij met een vrouw kust; een andere definitie van spelen; Willow die hier alleen is en bovendien net lag te huilen; slapen bij James… De lijst werd maar vreemder en groter. Ik moest nodig eens met hem praten. “Hoe lang ken je hem al, Willow?” vroeg ik toen, in gedachten verzonken, waarna we al op de plek met allemaal verschillende soorten planten kwamen.
      Willow glimlacht lichtjes. “Waarom wonen jullie niet in dit gedeelte?” vraagt ze aan mij. “Het is hier veel mooier." Ik grijns iets en kijk op naar haar, net wanneer haar blik blijft hangen op een paar raar gekleurde bloemen. “Dat is het inderdaad, ja. Alleen voor jou zijn sommige planten giftig, dus ik zal maar nergens aan komen.” Vertel ik haar, uiterst serieus. Na enkele seconden scheurt ze haar blik er vanaf en kijkt naar mij. “Je heet Andrei, toch?” Ik knik erop, terwijl ik naar het midden loop en een middelgrote bloem pluk die een paarsrood-achtige kleur heeft. Het is een bijzonder mooie en sierlijke bloem die bovendien niet giftig is voor de mens, één van de weinige. Hiermee in mijn handen loop ik terug naar Willow en geef het aan haar met een klein glimlachje. “Deze kun je echter wel aanraken. Alsjeblieft, Willow, deze is voor jou.”

---

†

Oooh, de slijmbal hahaha.

---

Your make-up is terrible

Hij is nu eenmaal een slijmbal, ja. Wanneer het voor hem in zijn voordeel werkt, remember? :'].
Ik ben trouwens bezig met een Xavier post, haha.

---

†

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Er komt een frons op James zijn voorhoofd toen ik begon te knarsetanden en met mijn ogen rolde. Hij kon verwachten dat ik zo zou doen, tenzij hij echt niet beter wist. Ik grom dan ook naar hem dat het daar helemaal niet over ging. Mooi, weet hij dat ook weer, kan hij dat uit zijn hoofd zetten. Al had ik mijn handen wel tot vuisten gebald. “Ik dacht dat het om seks en Willow ging…” antwoord hij hierop en automatisch denk ik terug aan hoe het de vorige keer tijdens de seks ging. Op dat moment was ik werkelijk jaloers, ondanks dat ik het niet had willen laten blijken. Het irriteert me dan ook nog steeds mateloos dat hij dit bij mij kan veroorzaken, ik wil zo helemaal niet zijn, zo ben ik ook normaal gesproken niet.
      Op datgene wat hij zei, verklaarde ik enkel dat ik niet wil dat hij weggaat en dat het niet persé over Willow en seks ging. Iets wat hij dus klaarblijkelijk wel dacht. Nee, dan had ik dat wel laten blijken op een veel andere manier, waarschijnlijk had ik dan ook gewoon toe gestemd direct om zijn gedachten daar weg te laten. Eerst keek hij me niet-begrijpend aan, maar dan lijkt hij het te snappen. “Nou, ik ga nergens heen.” Zegt hij, de woorden veel betekenend uitgesproken, waardoor ik hem iets zwijgzaam aankijk. “Dat zullen we nog wel zien.” Spreek ik zacht fluisterend uit, een licht verslagen toon erin verworven.
      Hij had iets in mijn oor gefluisterd en daarom had ik naar adem gehapt, zijn warme adem die mijn huid raakte liet me tintelen. Ik wist eruit te krijgen dat het niet genoeg was, al kantelde ik wel mijn hoofd iets. Hij grijnsde groots. “Niet genoeg, hm?” zegt hij op een vragende toon, welke volgens mij meer retorisch bedoeld was, dus reageerde ik er ook niet op met woorden, maar alleen een kort knikje. Hierdoor begint hij over mijn onderarm te aaien, op dezelfde zachte en tedere manier. Zijn aanrakingen doen me wel goed, waardoor ik zacht kreun erop en dan over zijn handen en armen heen streel. Het zorgt voor een korte rilling, waardoor ik toch iets zacht op moet grinniken. Zou hij nog niet door hebben dat ik het enkel speel? Tuurlijk, zo nu en dan kon ik best zoetsappig en al die zooi doen, maar anders was het echt niet voor mij weg gelegd. Dat hij dit van mij dacht, liet me enkel nog meer moeite doen om iets te spelen ermee.
      Vervolgens draai ik mezelf langzaam om in zijn armen en sla mijn armen dicht rond zijn middel, terwijl ik hem tegen me aanduw. Ik druk mijn lippen op die van hem, beweeg mijn lippen zacht op die van hem en hij volgt – automatisch lijkt wel – deze bewegingen. Dit veranderde echter al snel en ik bijt abrupt ruw in zijn lip, waarna ik hem tegen een boom aanduw en mijn ene hand op zijn heup zet, terwijl de andere naast zijn gezicht zet. Zijn lichaam heeft er gelijk op gereageerd en zijn ademhaling is iets zwaarder geworden, waardoor er een flits trotsheid door mijn iets donkere ogen ging. Ik vroeg hem waarom hij dit wilde, dat hij me een goede reden moest geven. Onze gezichten niet meer dan enkele centimeters van elkaar verwijderd. James likt even over zijn lippen heen en ik kon niets anders dan deze beweging kort te volgen, maar dan mijn blik er vanaf te scheuren om deze weer in zijn ogen te dringen. “Omdat ik zo hevig naar je verlang, zoals ik nog nooit naar iemand verlangd heb.” Spreekt hij dan uit, in een vluchtige ademtocht en hij kijkt me met datzelfde verlangen aan als in zijn stem weerklinkt. Ik knipper even verbaasd met mijn ogen erop, is hij nu diegene die een spelletje speelt of meent hij dit echt? Volgens mij meent hij het, het was ook aan zijn stem te horen…
      Zonder mijn blik los te laten, tilt hij een hand op en legt deze op mijn wang neer, waar hij de stoppels van mijn beginnende baardje kan voelen. “Vertel me eens, Xavier, waarom wil je dit?” vraagt hij hierna met enige humor in zijn stem aan hem. Ik frons iets toen hij dit vroeg, maar geniet van de aanraking op mijn wang. “Geef me een goede reden.” Herhaalt hij mijn eerdere woorden, maar het vurige verlangen klinkt nog iets te veel door in zijn stem. Hoewel ik had gedacht dat hij het geamuseerd had willen laten klinken. Toen werd mijn gezicht uiterst kalm en ik slikte, terwijl mijn greep op zijn heup iets losser werd. “Wat?” murmelde ik, hoewel ik wel al doorhad wat hij aan het doen was, een spelletje spelen zoals ik deed. Ik besloot het dus over een andere boeg te gooien en grijnsde weer iets. “Eén tip voor jou, James.” Begon ik, terwijl ik mijn lippen hardhandig op die van hem drukte en direct ruwe bewegingen maakte. Ik duwde mijn tong bij hem binnen en speelde iets, waarna ik opeens weer stopte en hem hongerig, maar ook vermakelijk aan keek. “Ik houd niet zo van dat zachte gedoe, eerder wat wilder.”

---

†

Willow Nastya Reyes
Wanneer ik heb gezegd dat James aan Xavier dacht terwijl hij met mij zoende blijft het wezen even staan. Ik blijf ook stil staan en kijk hem vragend aan. Hij haalt één van zijn handen uit zijn broekzak en wrijft daarmee over zijn kind, terwijl de blik in zijn ogen ook wat donkerder wordt. Hij haalt diep adem, maar geeft nog niet antwoord. 'Dat is nogal behoorlijk ongewoon van hem…' zegt hij uiteindelijk en hij kijkt naar de grond, waarna hij zijn hand laat zakken en mij aan kijkt. 'Het zoenen was zeker een spelletje… Waarom zou hij aan die man denken?' Ik trek een bedenkelijk gezicht en zucht zacht. 'Ik denk dat hij verliefd is op Xavier, dat weet ik eigenlijk wel zeker.' Aarzelend bijt ik op mijn lip. Ik had hem ook horen zeggen dat wanneer hij een andere jongen zoende, hij het maar niks vond, wat het voor mij alleen maar vreemder maakt en me er laat aarzelen of hij gay is. Hij moet echter wel gay zijn, want hij vindt Xavier leuk. Ik krijg er haast hoofdpijn van.
Als het wezen verder loopt, begin ik ook weer te lopen.
Hij likt over zijn lippen, waar mijn blik voor een enkele seconden naar toe wordt getrokken, wanneer ik heb gezegd dat ik vannacht in James zijn grot had geslapen. 'Hoe lang ken je hem al, Willow?' vraagt hij, terwijl hij in gedachten verzonken lijkt te zijn. Ik haal mijn schouders op. 'Hmm, ik denk vier dagen denk ik, misschien iets korter, maar zeker niet langer,' antwoord ik. 'Waarom wil je dat weten?' vraag ik daarna nieuwsgierig.
Inmiddels zijn we al op een plek met verschillende plantensoorten gekomen en vraag ik waarom ze hier niet wonen aangezien het hier veel mooier is. Daarna valt mijn blik op paar raar gekleurde bloemen. Ik steek mijn hand er al naar uit als hij antwoord geeft. 'Dat is het inderdaad, ja. Alleen voor jou zijn sommige planten giftig, dus ik zal maar nergens aan komen,' vertel hij serieus. Snel trek ik mijn hand terug en zet ik een stap opzij, waardoor ik tegen het wezen op bots, als ik merk dat ik naast een raar uitziend struikje sta.
Hij knikt als ik vraag of hij Andrei heet terwijl hij hij naar het midden loopt en vervolgens een bloem met paarsroodachtige kleur van gemiddelde grote plukt. Daarna loopt hij terug en geeft hij de bloem aan mij met een klein glimlachje op zijn redelijk volle lippen. 'Deze kun je echter wel aanraken. Alsjeblieft, Willow, deze is voor jou.' Ik aarzel even maar neem de bloem dan toch aan, met een lichte glimlach op mijn lippen, ook al weet ik dat het niks te betekenen heeft en hoewel ik zeker weet dat hij niet echt ief kan zijn, vind ik het wel een lief gebaar. 'Dank je.' Ik druk een lichte en zachte kus op zijn wang bij wijze van een bedankje.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Als ik zeg dat ik nergens heen ga, waardoor hij me iets zwijgzaam aankijkt. "Dat zullen we nog wel zien." spreekt hij zacht fluisterend uit, een licht verslagen toon erin verworven. Ik snap niet waar dit vandaan lijkt te komen. Ik klem mijn kaken dan ook op elkaar terwijl ik probeer na te denken over waarom hij dit nou eigenlijk doet. Ik snap het gewoon niet, maar ik zou er later wel over nadenken en het aan hem vragen. Nu wil ik enkel iets anders en daar wil me gewoon op richten, niet op ander gedoe.
Ik had zijn woorden op een retorische vraag herhaalt en hij reageert er ook niet op met woorden, maar alleen een met kort knikje. Vervolgens draait hij zichzelf langzaam om in mijn armen en slaat zijn armen dicht rond mijn middel, terwijl hij zich tegen me aanduwt. Hij gaat plots ruw verder en heeft ons omgedraaid, waar mijn lichaam gelijk op had gereageerd. Ik zie een flits trotsheid door zijn iets donkere ogen gaan en laat een zacht gegrinnik horen. Hierna vraagt hij me waarom ik dit wil, dat ik hem een goede reden moet geven. Onze gezichten niet meer dan enkele centimeters van elkaar verwijderd. Als ik over mijn lippen heen likt volgt hij de beweging, maar scheurt dan zijn blik er los van om deze weer in mijn ogen te dringen en ik antwoord. Hij knippert even verbaasd met zijn ogen erop, is het dan zo raar om te horen? "Is dat soms raar, Xavier?" vraag ik dan op een wat overdreven beleefde toon en ik trek mijn wenkbrauwen iets op, alsof ik beledigt ben. Dat ben ik natuurlijk helemaal niet.
Hierna stel ik de vraag met een vleugje humor en vurig verlangen terug. Dan word zijn gezicht uiterst kalm en hij slikt, terwijl zijn greep op mijn heup iets losser word. "Wat?" murmelt hij en ik grijns lichtjes, hoewel hij volgens mij wel weet waar ik mee bezig ben, hij is echt niet dom. Dat heb ik ook wel door als hij begint te grijnzen. "Eén tip voor jou, James." begint hij waardoor ik hem nieuwsgierig aankijk. Daar heb ik niet lang de tijd voor want hij drukt zijn lippen hardhandig op die van mij en maakt direct ruwe bewegingen. Hij duwt zijn tong bij mij binnen die ik gewillig aan neem en speelt iets/ Er komt een aangenaam gegrom uit mijn keel, waarna hij opeens weer stopt en me hongerig, maar ook vermakelijk aan kijkt. "Ik houd niet zo van dat zachte gedoe, eerder wat wilder." Ik kijk hem even vreemd aan, maar besef me dan dat het over die tip ging en ik begin te grijnzen.
"Gelukkig maar, dat scheelt weer. Ik vind het vreselijk." vertel ik hem iets opgelucht, maar wel met een grootse grijns op mijn lippen. "Trouwens, ga je mijn vraag niet meer beantwoorden jongeman?" Mijn stem klinkt streng als ik dit zeg en ik laat mijn hand van zijn wang naar beneden glijden. Dit keer niet op een tedere manier, maar iets ruwer, terwijl ik hem afwachtend en uitdagend aan kijk. Hierna laat ik mijn hand afglijden naar zijn rug en trek hem hiermee tegen mijn warme lichaam aan. "Komt er nog wat van? Ik heb ook nog wel andere dingen te doen." vraag ik hongerig en ongeduldig, dat laatste vooral speels en plagerig, terwijl ik mijn gezicht naar zijn nek beweeg en daar korte kusjes begin te drukken. Mijn dominante kant komt gelijk weer omhoog geborreld en mijn hart begint als een bezetene te kloppen.

---

Your make-up is terrible

Andrei / Lilith, wezen.
Vragend keek ze me aan terwijl ze ook stil bleef staan, ik gaf er echter niet direct een antwoord op. Dat kwam pas nadat ik één van mijn handen uit mijn broekzak had gehaald en hiermee over mijn kin wreef. Diep haalde ik adem en pas na enkele minuten zei ik wat, dat ik het nogal ongewoon van hem vind. Ik keek naar de grond, waarna ik mijn hand had laten zakken en haar aan kijk. Hierop zeg ik nog wat, waar Willow dan een bedenkelijk gezicht op trekt en zachtjes zucht, waardoor mijn aandacht direct is gewonnen. “Ik denk dat hij verliefd is op Xavier, dat weet ik eigenlijk wel zeker.”
      Aarzelend beet ze op haar lip, maar nu kreeg ik echt een niet-begrijpende blik op mijn gezicht en een diepe frons op mijn voorhoofd. “James?” vroeg ik, alsof het echt onmogelijk was. “Nee, Willow, dat heb je mis.” Ik schudde mijn hoofd hierbij, maar begon wel weer verder te lopen, waardoor ze met mij mee liep. “Wezens worden al moeilijk naar iemand toe getrokken, maar dit…” Het kwam echt uit mijn mond alsof het totaal onmogelijk was en we beesten of iets waren.
      Ik likte over mijn lippen, maar had niet gemerkt dat ze hier kort naar keek. Diep in gedachten stelde ik haar de vraag hoe lang ze hem al kende. Zij haalde haar schouders op. “Hmm, ik denk vier dagen denk ik, misschien iets korter, maar zeker niet langer.” Antwoord ze. “Waarom wil je dat weten?” vraagt ze daarna nieuwsgierig, waar ik haar maar eerlijk op terug antwoord. “Het is gewoon wat… vreemd, vind je niet?” Wazig keek ik haar aan. “Verliefd worden…” Inmiddels waren we al wel op de plek met de verschillende planten.
      Ze had gevraagd waarom we hier niet woonden, waarop ik haar antwoordde dat sommige planten giftig waren en ze nergens aan kon komen. De hand die ze uitgestoken had, trekt ze snel terug en zet een stap opzij, waardoor ze tegen mij op botst als ze een raar uitziend struikje naast haar is. Volgens mij hoorde ze daar ook inderdaad niet te staan, maar het gaf haar niets ernstigs. Alleen wat blauwe plekjes op haar huid waar ze niets van voelt. Al zal ze daarna wel in elkaar geslagen lijkt te zien, wat minder is. Ik knik op de vraag of ik Andrei heet en loop tegelijkertijd naar een bloem die ik voor haar af pluk. Deze geef ik met een glimlach aan haar.
      Willow lijkt echter even te aarzelen voor ze de bloem aan neemt, maar dan doet ze het toch met een lichte glimlach op haar lippen. “Dank je.” Ze drukt een lichte en zachte kus op mijn wang bij wijze van een bedankje, hoewel ik kort even mijn wenkbrauwen ophaal van verbazing. “Tuurlijk…” murmelde ik, terwijl de verbazing plaatsmaakte voor een aangenaam glimlachje. “Geen probleem.” Ik kijk even naar de bloem, dan terug naar haar en vervolgens naar de plek met verschillende planten. “Erin mag ook wel lief voor me zijn, dan zou ik haar misschien iets anders behandelen dan nu.” Murmelde ik verder, waarna ik zuchtte. “Wil je me met iets helpen? Ik zoek een bloem met een zwarte kleur, de steel ervan is blauw. Raak die trouwens maar niet aan als je het gevonden hebt…” waarschuw ik haar.

---

†

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Hij klemt zijn kaken iets op elkaar door mijn antwoord, maar antwoord er niet op. Misschien was dat maar goed ook, want anders hadden we waarschijnlijk een discussie of ruzie gekregen over zoiets, dat zag ik wel aan komen in elk geval. Zeker omdat we beide zo koppig als wat waren in onze standpunten, soms wilde ik dingen ook gewoonweg niet toegeven, al wist ik niet precies of hij daar al weet van had gekregen. Hierna had ik enkel met een knikje gereageerd op zijn retorische vraag. Vervolgens draai ik mezelf langzaam om in zijn armen. Ruw ga ik plots verder en zijn lichaam reageert er direct op. Een zacht gegrinnik laat hij horen vanwege de flits trotsheid die er door mijn iets donkere ogen ging, ik wist wel dat hij die zou zien.
      Hierna vraag ik hem waarom hij dit wil, dat hij mij een goede reden moet geven. Onze gezichten zijn vlakbij elkaar, maar ik houd me in om hem niet gelijk weer aan te vallen, wat nog prima lukt. Zijn beweging had ik echter wel gevolgd die hij over zijn lippen likte. Verbaasd knipperde ik met zijn ogen op zijn antwoord. “Is dat soms raar, Xavier?” vraagt hij op een wat overdreven beleefde toon en hij trekt zijn wenkbrauwen iets op, alsof hij beledigd is. Dat is hij vast niet, maar dat komt niet direct bij me naar binnen. Ik was gewoon een beetje overdonderd door zijn vraag. “Eigenlijk wel, ja…” geef ik dan toe. “Zoals je nog nooit naar iemand hebt verlangt?” vervolgde ik fronsend, wachtend op een antwoord die ik wel heel graag wilde weten. Hoewel ik niet zeker wist of ik die nu zou krijgen, hij leek me nogal ongeduldig en eerlijk gezegd wilde ik ook heel graag verder en meer van hem.
      Hierna stelt hij de vraag met een vleugje humor en vurig verlangen terug. Mijn gezicht word uiterst kalm en ik slik, terwijl de greep op zijn heup iets losser word. Ik murmelde iets, waardoor hij lichtjes moest grijnzen, hoewel ik het heus wel wist en James wist dat ook. Het was gewoon een soort reflex iets dat er direct uit kwam. Abrupt begin ik te grijnzen en zeg hem dat hij één tip krijgt, waardoor hij me nieuwsgierig aankijkt. Vlak erna druk ik al hardhandig mijn lippen op die van hem en maak ruwe bewegingen, waarna ik mijn tong bij hem naar binnen duw die hij gewillig aan neemt en speel iets. Een aangenaam gegrom komt er uit zijn keel, waarna ik opnieuw opeens stop en hem hongerig, maar ook vermakelijk aan kijk. De tip vervolg ik door te zeggen dat ik niet zo van het zachte gedoe houd, eerder wat wilder. James kijkt me even vreemd aan, wat een binnenpretje bij me bezorgt. Hij lijkt het echter daarna te snappen, aangezien hij begint te grijnzen. “Gelukkig maar, dat scheelt weer. Ik vind het vreselijk.” Vertelt hij me iets opgelucht, maar wel met een grootse grijns op zijn lippen, welke ik terug beantwoord met precies dezelfde grijns.
      ”Trouwens, ga je mijn vraag niet meer beantwoorden jongeman?” De stem van James klinkt streng als hij dit zegt en hij laat zijn hand van mijn wang naar beneden glijden, echter op een iets ruwere manier, terwijl hij me afwachtend en uitdagend aan kijkt. Ik antwoord echter niet direct en test zijn ongeduldigheid dan ook iets uit, die hij vast niet lang meer zal hebben. Hierna laat hij zijn hand afglijden naar mijn rug en trekt me hiermee tegen zijn warme lichaam aan, waardoor alle wellust en honger in één keer terug opgewekt is. Dat is ook direct en duidelijk te zien in mijn blik en mijn ademhaling die heser, zwaarder klinkt. “Komt er nog wat van? Ik heb ook nog wel andere dingen te doen.” Vraagt hij me hongerig en ongeduldig, dat laatste vooral speels en plagerig, terwijl hij zijn gezicht naar mijn nek beweegt en hier korte kusjes begint te drukken. Hierop laat ik een kreun die ik graag aan hem wil laten horen.
      Zijn dominante kant komt gelijk omhoog geborreld, dat is wel duidelijk, en zijn hart klopt als een bezetene. Het is een soort melodie als die van mij ook op een zelfde soort tempo begint te kloppen. Mijn mannelijk lid reageert er echter wel gelijk op, want die vinden zijn aanrakingen natuurlijk alles behalve vies. Eerder brengt het een brandend, tintelend gevoel mee waardoor ook mijn gespierde lichaam warmer begint te worden. De koele buitenlucht doet me niets meer, alleen nog James, zijn aantrekkelijke, gespierde lichaam en zijn aanrakingen. Gewoonweg alles van hem. ”Hm, wat wil je me aandoen dan, straffen?” Grijns ik plagerig, maar ook lichtelijk uitdagend, tegelijkertijd dat ik ook kusjes in zijn nek begin te drukken, maar wel iets ruwer dan eerder. Ik druk mezelf tegen hem aan, waardoor mijn lid ook iets tegen hem aan drukt en kus ruw mijn weg naar beneden totdat ik bij zijn geslachtsdeel kom. Daar ga ik echter enkel met mijn handen wat plagerig overheen, terwijl ik met wilde bewegingen hem af begin te trekken.
      Daarna kom ik overeind en trek hem op de grond naast me, waarna ik gelijk op hem rol en mijn lid tegen hem aan laat duwen. Hopelijk heeft hij zo door wat ik wil, ook als ik hem zo hongerig vol begeerte aan kijk. Ik wil hem nu echt, zelfs als hij het niet meer wil. Het is al te laat, want ik pak mijn vriend vast en breng deze in hem met een forse stoot. Gelijk begin ik te hijgen als dit gebeurd en laat een rauwe kreun horen. “Nu kom je echt niet zomaar meer van me af.” Breng ik hees kreunend uit, een beetje overheersend om vervolgens net zoals eerder te gaan zitten en mijn ene hand zijn lid vastpakt, terwijl ik mijn andere hand hardhandig op zijn heup duw. De nagels drukken in het vlees ervan. Zonder aarzelen begin ik wild te stoten, een teken dat ik het niet meer in kon houden en hij gelijk had. Ik kon echt niet zonder de aanrakingen, zonder hem en ik wilde het heel graag proberen.

---

†

Willow Nastya Reyes
Er verschijnt een niet-begrijpende blik op Andreis gezicht en een diepe frons op zijn voorhoofd wanneer ik zeg dat ik denk dat James verliefd is op Xavier. 'James?' vraagt hij, alsof het idee daarvan raar en onmogelijk is. 'Nee, Willow, dat heb je mis.' Hij schudt daarbij zijn hoofd en loopt verder, waardoor ik ook verder loop. 'Wezens worden al moeilijk naar iemand toe getrokken, maar dit…' Hij zegt het alsof het totaal onmogelijk is. Had ik ergens toch gelijk toen ik zei dat James harteloos is. Ik schud mijn hoofd. 'Het maakt me niet uit dat jullie moeilijk naar iemand toegetrokken worden. Ik weet het gewoon zeker. Als jij ook gehoord zou hebben hoe James tegen Xavier hebben dan zou je mij gelijk geloven,' zeg ik koppig. 'En ook al is hij misschien niet verliefd op hem, hij kan alsnog de pot op,' mompel ik er achteraan. Ik moet echter toegeven dat misschien een beetje gehoopt had dat er iets tussen James en mij zou gebeuren zodra de rest weg zou zijn, deels omdat het idee om de rest van mijn leven “niemand te hebben” mij absoluut niet aanstaat, maar ook deels omdat ik James wel wat vond hebben, als snap ik nu niet meer echt wat. Maar goed, dat gaat toch nooit gebeuren nu hij Xavier heeft, en het hoeft van mij niet eens meer te gebeuren. Op dit moment ben ik liever alleen dan met James.
'Het is gewoon wat...vreemd, vind je niet?' zegt hij op mijn vraag, waarom hij wilt weten hoelang ik James al ken. Wazig kijkt hij me aan. 'Verliefd worden...' Ik heb een lichte frons op mijn gezicht staan. 'Wat vind je vreemd, dat James op Xavier valt?' vraag ik waarna ik lichtjes mijn schouders op haal. 'Verliefd worden is in mijn dimensie heel normaal, het gebeurd dagelijks,' antwoord ik. Ik vraag me af of ze het woord “trouwen” hier kennen. Waarschijnlijk niet.
Nadat ik een stap opzij heb gezet vanwege het rare struikje, waarbij ik tegen Andrei op botste, zie ik dat ik blauwe vlekjes op mijn onderarmen heb. Het ziet eruit als iemand mij in elkaar heeft geslagen. Als hij mij een mooie en sierlijke bloem heeft gegeven druk ik als bedankje een kus op zijn wang. Hij trekt verbaasd zijn wenkbrauwen op. 'Tuurlijk...' murmelt hij. Zijn verbazing heeft plaats gemaakt voor een aangenaam glimlachje. 'Geen probleem.' Hij kijkt van de bloem naar mij, naar de verschillende planten. 'Erin mag ook wel lief voor me zijn, dan zou ik haar misschien iets anders behandelen dan nu,' murmelt hij, waarna hij zucht. 'Jij doet waarschijnlijk ook niet lief tegen haar, dus waarom zou ze lief zijn tegen jou?' vraag ik terwijl ik een speldje in mijn broekzak vind en daarmee de bloem in mijn haar doe. Zo heb ik tenminste mijn beide handen vrij.
'Wil je me met iets helpen? Ik zoek een bloem met een zwarte kleur, de steel ervan is blauw. Raak die trouwens maar niet aan als je het gevonden hebt...' waarschuwt hij. 'Oh, eh, is goed hoor,' antwoord ik. 'Waarvoor heb je die bloem nodig dan?' Zo'n soort bloem die hij zoekt heb ik nog nooit eerder gezien, maar dat geldt voor de meeste planten en bloemen hier.

[ bericht aangepast op 4 jan 2013 - 2:07 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Als ik overdreven beleefd vraag of het soms een raar antwoord is, lijkt Xavier een beetje overdonderd te zijn. "Eigenlijk wel, ja…" geeft hij dan toe. "Zoals je nog nooit naar iemand hebt verlangt?" vervolgt hij fronsend, wachtend op een antwoord die hij vast wel heel graag wilt weten. "Ja." antwoord ik simpelweg, niets meer en niets minder. Natuurlijk valt er wel meer uit te leggen maar dat ga ik hoe dan ook gewoon niet doen. Ik maak graag een praatje met Xavier, maar als ik seks met hem kan krijgen stel ik dat praatje toch liever iets uit, zeker in deze situatie.
Mijn grootse grijns beantwoord hij terug, nadat ik heb gezegd dat ik er ook helemaal niet van houd. Dat is wel echt een opluchting, hoor. Als ik vraag of hij nog gaat antwoorden, antwoord hij niet direct. Ik laat mijn hand afglijden naar zijn rug en trek hem hiermee tegen zijn warme lichaam aan, waardoor alle wellust en honger in één keer terug opgewekt is Dat is ook direct en duidelijk te zien in zijn blik en zijn ademhaling die heser, zwaarder klinkt. Als ik de korte kusjes in zijn nek druk, laat hij een luide kreun horen, die zeker weten voor mij bedoeld is en een brede grijns bij mij uitlokt. Mijn hart begint als een bezetene te kloppen en maakt samen met zijn hart, die op hetzelfde tempo begint te slaan, een soort melodie.
Zijn mannelijk lid reageert er echter wel gelijk op, want die vinden mijn aanrakingen natuurlijk alles behalve vies. "Hm, wat wil je me aandoen dan, straffen?" grijnst hij plagerig, maar ook lichtelijk uitdagend, tegelijkertijd dat hij ook kusjes in mijn nek begint te drukken, maar wel iets ruwer dan eerder. "Bijvoorbeeld." antwoord ik hees, blij dat ik al kan antwoorden. "Als je daarmee in wilt stemmen..." Mijn stem sterft weg in een zacht gemompel als hij zichzelf tegen me aan drukt, waardoor zijn lid ook iets tegen me aan drukt en kust ruw zijn weg naar beneden totdat hij bij mijn geslachtsdeel komt. Alleen door deze simpele handelingen word mijn ademhaling schokkerig. Daar gaat hij echter enkel met zijn handen wat plagerig overheen, terwijl hij met wilde bewegingen me af begin te trekken. Dit zorgt voor enkele luide kreunen uit mijn mond terwijl ik mijn ogen genietend sluit. Toch verlang ik stiekem naar zijn lippen om mijn lid en zijn tong die me verwend, zoals de vorige keer. Die herinnering staat me levendig bij, vooral omdat het zoveel beter was dan enig andere keer dat ik dat gehad heb.
Ik ben dan ook lichtelijk teleurgesteld als dat niet komt en hij overeind komt om mij naast hem op de grond te trekken, maar als hij direct op me rolt en zijn lid tegen mij aan duwt, vind ik het al niet meer zo erg. Ik heb al snel door wat hij hiermee wilt, vooral als hij me zo hongerig vol begeerte aan kijkt. Hij wilt me nu echt en ik zal hem dit maar al te graag geven. Hij pakt zijn vriend al vast en brengt deze in me met een forse stoot, waardoor ik een scherpe pijn voel en mijn ogen van verbazing open schieten. Gelijk begint hij te hijgen als dit gebeurd en laat een rauwe kreun horen. "Nu kom je echt niet zomaar meer van me af." brengt hij hees kreunend uit, een beetje overheersend om vervolgens net zoals eerder te gaan zitten en zijn ene hand mijn lid vastpakt, terwijl hij zijn andere hand hardhandig op mijn heup duwt. Zijn dominantie overvalt me een beetje en ik weet even niet eens meer hoe ik moet praten, waardoor antwoord erop geven dus ook onmogelijk is. Ik wil het liefst zeggen dat ik niet van hem af wil komen, maar het lukt niet.
Zijn nagels drukken in het vlees van mijn heup en ik begin gelijk te hijgen. Zonder aarzelen begint hij wild te stoten, een teken dat hij het niet meer in kan houden en ik gelijk had. Er komt een dierlijke kreun uit mijn mond van dit plotselinge gestoot, dat zowel een lading genot als pijn met zich mee brengt en ik knijp mijn ogen voor een moment dicht. De pijn is voor mij een ander soort genot, één die ik er eigenlijk niet bij kan hebben want nu gaat alles zo snel en is alles zo overweldigend. Zoiets heb ik eerlijk waar nog nooit gevoeld en er komen dan ook enkele luide kreunen uit mijn mond voordat ik mijn ogen weer open doen. Ik wil naar Xavier grijnzen, de hele tijd eigenlijk al, maar het lukt nu gewoon niet. Mijn mond hangt een stukje open zodat ik alle zuurstof nog wel krijg die ik nodig heb, omdat mijn ademhaling ook niet meer mee wilt werken en zo enorm snel en rasperig klinkt dat een normaal mens al gestorven zou zijn. Mijn hoofd is blanco en ik kan nergens meer over nadenken. Het enige wat ik nog weet ik Xavier, ik en het lichamelijke genot. Ondertussen zijn mijn handen in de grond onder mij gekromd.
Het duurt dan ook even voor ik mezelf weer iets bij elkaar heb geraapt, wat me toch flink wat moeite heeft gekost omdat ik zo afgeleid was en eigenlijk niets wilde doen. De drang om zijn lichaam aan te raken is toch groter dan ik dacht, dus strek ik mijn vingers uit en breng ik mijn handen naar zijn lichaam toe. Mijn handen trillen zelfs van het genot en snel leg ik ze op hem neer om hem langzaam en afwezig te strelen. Mijn kreunen hou ik allang niet meer in en ze klinken luid tussen de bomen door. "Aah..." kreun ik en dit moet niet te lang zo door gaan want dan zal dit zeer snel afgelopen zijn. Hij weet duidelijk precies wat hij moet doen.

---

Your make-up is terrible

Andrei / Lilith, wezen.
Na mijn woorden schud Willow haar hoofd. “Het maakt me niet uit dat jullie moeilijk naar iemand toegetrokken worden. Ik weet het gewoon zeker. Als jij ook gehoord zou hebben hoe James tegen Xavier hebben dan zou je mij gelijk geloven.” Zei ze koppig. “En ook al is hij misschien niet verliefd op hem, hij kan alsnog de pot op.” Mompelt ze er achteraan. Hierdoor trok ik verbaasd een wenkbrauw op toen ik naar haar keek. Hij kan alsnog de pot op? Zo, die is boos op hem. Dan moet hij wel wat gedaan hebben, zeg. Alhoewel ik niet zeker weet of ik haar op haar woorden moet geloven over James met een man… Nee, dat is ronduit belachelijk. Alleen als het nu eens waar was?
Ik zuchtte diep op mijn gedachten en wreef even over mijn slaap, voordat ik mijn handen weer in mijn broekzakken deed. “Oke, kleintje, if you say so, then I’ll believe you.” Stemde ik toen in. “Wat een haat opeens jegens de wezens…” Grijnsde ik, waarbij ik mijn gespierde arm om haar schouder deed en haar dichter tegen me aantrok. “I like it.” Hierna begon ik erover dat het wat vreemd is, verliefd worden. Wazig keek ze me aan. Er kwam een lichte frons op haar gezicht te staan. “Wat vind je vreemd, dat James op Xavier valt?” vraagt ze waarna ze lichtjes haar schouders op haalt. “Verliefd worden is in mijn dimensie heel normaal, het gebeurd dagelijks.” Antwoord ze, waarop ik haar wat vreemd aankijk. Meent ze dat nu serieus? O, het zal me niet eens verbazen, die nietige mensen hebben natuurlijk enkel zwaktes.
Nadat ze een stap opzij had gezet vanwege het rare struikje, botste ze tegen mij op en ik gleed even met mijn hand subtiel over haar arm om haar iets op te vangen. Het maakte mij niet uit hoor, ik was er graag voor vrouwelijk schoon die mijn hulp nodig hadden. Daarna kon ik ze, om het netjes te zeggen, verorberen. Hoe je het ook wend of keert, op een gegeven moment zullen ze je maal worden. Er zitten blauwe vlekjes op haar onderarmen en ik grinnik even. “Je kunt daar gemakkelijk vanaf komen,” begin ik, terwijl ik er even op wijs. “Als je straks met mij meekomt, zal ik je er wat voor geven. Geen vergif, ik beloof het.” Glimlach ik zo open mogelijk, wat voor mij nogal moeilijk was, maar ach, ik deed mijn best.
Toen ik haar een mooie en sierlijke bloem had gegeven, drukt ze als bedankje een kus op mijn wang, waardoor ik verbaasd mijn wenkbrauwen op had getrokken. Daarna had mijn verbazing plaats genomen voor een aangenaam glimlachje en keek ik van de bloem naar Willow, toen naar de verschillende planten. Ik murmelde iets over Erin. “Jij doet waarschijnlijk ook niet lief tegen haar, dus waarom zou ze lief zijn tegen jou?” Vraagt ze terwijl ze een speldje in haar broekzak vindt en daarmee de bloem in haar bruine haar doet. De kleur van de bloem past er mooi bij en ik kijk er even naar voor ik mezelf wat omdraai, rond begin te kijken. “Ze is zo koppig, daardoor raak ik slecht gehumeurd. Ze maakt het er zelf naar.” Grom ik iets ondertussen. “Oh, eh, is goed hoor.” Antwoord ze op mijn hulpvraag. “Waarvoor heb je die bloem nodig dan?” Ik stap wat naar voren en lik over mijn tanden. “Ik moet mijn voorraad bijhouden.” Antwoord ik er enkel op, al druk bezig de bloem aan het zoeken.

[Ik heb eigenlijk geen flauw idee wat die bloem doet lol. Gewoon in de post verwerkt wat ik dacht. Je mag zelf wel wat bedenken, misschien die hallucinaties? Heeft ze het toch gehad i.p.v. die vrucht te eten, ghehe.]

---

†

Xavier Hush Gray, wetenschapper.

“Ja.” Antwoord James simpelweg op de vraag waarvan ik het antwoord wel heel graag wilde weten, volgens mij wist hij dat ook. Ja? Dacht ik enkel. Ja. Ik had niet verwacht dat het ene woordje de gehele tijd mijn gedachtegang en zelfs mijn verstand zou domineren, al had mijn hart ervoor gezorgd, anders had ik het allang weg geduwd. Dan had het niets te betekenen, maar dit… dit betekent alles, in elk geval heel veel voor mij. Dat wist hij ook wel, hij leek er verder ook geen woorden vuil aan te maken, hij wilde verder met de lichamelijke aanrakingen. Zijn grootse grijns beantwoord ik terug, nadat hij had gezegd dat hij er ook helemaal niet van houd. Op zijn vraag antwoord ik niet direct en voel hoe zijn hand afglijd naar mijn rug om me vervolgens tegen zijn warme lichaam te trekken, waardoor alle wellust en honger in een keer terug opgewekt is bij mij. Mijn ademhaling klinkt heser, zwaarder. Hij begint korte kusjes in mijn nek te drukken, ik laat een luide kreun horen en een brede grijns is bij hem ontlokt.
      Mijn mannelijk lid reageert er wel gelijk op, zijn aanrakingen wil ik dan ook als enige nu op het moment. Misschien kon ik straks wel antwoorden nog uit hem krijgen, want die wilde ik in elk geval hebben. Plagerig grijnsde ik wat hij me dan aan wilde doen, tegelijkertijd dat ik kusjes in zijn nek begon te drukken. “Bijvoorbeeld.” Antwoord hij hees, waardoor ik in zijn nek bijt om hem te plagen en vervolgens verder te gaan. “Als je daarmee in wilt stemmen…” Zijn stem sterft weg in een zacht gemompel als ik mezelf tegen hem aan druk, waardoor mijn lid ook iets tegen hem aan drukt en ik een weg ruw naar beneden kus tot ik bij zijn geslachtsdeel aan gekomen was. Door deze handelingen word zijn ademhaling schokkerig, toch antwoord ik hem. “Is het iets dat je wilt?” fluister ik hees, waarbij mijn lippen nog tegen zijn huid drukken. Tegelijkertijd pak ik zijn lid vast en begin hem af te trekken. Dit zorgt voor enkele luide kreunen uit zijn mond, maar ik kan niet zien dat hij zijn ogen genietend sluit.
      Wanneer dit gedaan is, kom ik overeind en trek hem naast mij op de grond, waarna ik direct op hem rol en mijn lid tegen hem aanduw. Hongerig vol begeerte keek ik hem aan. Mijn lid pak ik vast die ik met een forse stoot in hem breng, hierdoor zal hij een scherpe pijn voelen, maar aangezien eerder zal hij dat vast niet erg vinden. Bovendien zou hij nu dan heel anders gereageerd hebben, lijkt mij. James zijn ogen schieten van verbazing open en ik begin direct te hijgen als dit gebeurd, terwijl ik een rauwe kreun laat horen. Hees kreunend bracht ik nog uit dat hij nu niet zomaar van me af komt, terwijl ik net zoals eerder ging zitten en zijn lid vastpak om mijn andere hand op zijn heup te duwen. Op wat ik zeg, geeft hij echter geen antwoord en ik dacht dat hij dit niet deed, omdat ik opeens zo deed, al wist ik dat niet zeker. Ik wil er nu niet over na denken, ik wil alleen verder met dit. Hierdoor drukte ik dan ook mijn nagels in het vlees van zijn heup, waardoor hij gelijk begint te hijgen. Zonder aarzelen begon ik wild te stoten, een dierlijke kreun komt er uit zijn mond van dit gestoot. Voor een moment knijpt hij zijn ogen dicht, maar ik stoot gewoonweg wild door, steeds iets harder. Hierdoor komen er dan ook kleine zweetdruppeltjes op mijn gespierde borstkas, ik stop echter nog steeds niet, ik wil meer.
      Enkele luide kreunen komen uit zijn mond voor hij zijn ogen weer open doet. Zijn mond hangt een stukje open, waarschijnlijk zodat hij alle zuurstof binnen krijgt, omdat zijn ademhaling enorm snel en rasperig klinkt. Ik had niet eens door dat die van mij al de gehele tijd iets open hing, op het moment dat ik bij hem naar binnen ging. Ik maakte nog bewegingen over zijn lid, maar kon mezelf er niet helemaal bij houden, omdat ik te druk en wild bezig was met het stoten. Op een gegeven moment stopte ik dus daarmee om hiermee ook in het vlees van zijn heup mijn nagels te zetten. Ondertussen waren zijn handen in de grond onder hem gekromd, al lette ik daar niet zozeer op, omdat ik mijn ogen zo nu en dan nog dicht kneep vanwege het genot. Hard bijt ik op mijn lid om een luide kreun in te houden en nog iets dieper bij hem naar binnen te gaan door iets voorover te buigen. Abrupt strekt James zijn vingers uit en brengt zijn handen naar mijn lichaam toe, waardoor ik er even hijgerig naar kijk. Zijn handen trillen zelfs van het genot en snel legt hij ze op me neer om mij langzaam en afwezig te strelen. Als het kon, had ik gegrijnsd, maar dat werkte nu niet en ik kon me nog steeds enkel bij de bewegingen letten, bij James.
      James zijn kreunen houd hij allang niet meer in en ze klinken erg luid. “Aah…” kreunt hij, waardoor ik toch een soort vaag lachje slash kreun laat horen. Het klinkt ongelooflijk hees en ik moet dan ook niet proberen te praten nu, want dan zou het totaal onhoorbaar zijn. Niet dat ik nu wil praten. Het zal niet lang meer duren voor mijn hoogtepunt eraan kwam, ik voelde het aan het aangenaam, tintelende gevoel in mijn onderbuik. Het bouwt zich in me op en ik laat huiveringen horen hierdoor, maar ik wil het nog even inhouden dus zal ik zo meteen wel iets langzamer moeten stoten. Ik wil dat dit nog wat langer duurt en dat zal niet werken als ik zo door zou stoten. Met mijn handen duw ik iets op zijn heupen en zorg ervoor dat ik toch iets dieper kom wanneer ik ruwer en hardhandiger begin te stoten, het moet gewoon. Hierdoor moet ik echter wel de hele tijd al kreunen, soms zacht, maar over het algemeen luid en soms langgerekt. Eigenlijk wil ik me voorover buigen om mijn lippen op die van hem of zijn huid te drukken, maar mijn concentratievermogen is op dit punt erg laag, dus laat ik dat maar achterwege nu. Abrupt stop ik en draai ons om, zodat hij op mij kan zitten en mee kan bewegen. Hopelijk weet hij dat, want ik kan mezelf er echt niet toe zetten om langzaam te gaan. Mijn hele borstkas gaat op en neer door dit, rasperige ademhalingen die uit mijn mond komen. Ik kijk hem iets ondeugend aan.

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 0:04 ]

---

†