Arion
Ik grinnik even als ik hoor op welke manier ze kreunt.
"Het is nogal wazig.M aar ik denk dat ik het me vaag herinner."
Ik wil haar net om verduidelijking vragen, haar een beetje doen smeken, wanneer ze haar bekken optilt. Daar, in die kleine beweging heb ik het gesmeek dat ik wilde.
"Arion."
Haar stem doet me rillen en wanneer ze haar hand door mijn haren haalt, is het mijn beurt om even te zuchten. Volgens mij heeft de natuur een fout gemaakt en van mijn haren een erogene zone gemaakt.
Ik kus van haar lies een klein stukje naar boven en druk een kusje op haar kruis. Vervolgens laat ik het puntje van mijn tong haar zachtjes beroeren. Mijn handen laat ik ondertussen naar beneden glijden en ik knijp -misschien iets té- stevig in haar kont. Terwijl ik haar met een hand een klein klapje op de bips geef laat ik de andere tussen haar benen zakken. Heel langzaam laat ik twee vingers bij haar naar binnen glijden.
Irial
Ik glimlach naar Kyle wanneer hij rechtover me komt zitten en bedenk me dan dat het er waarschijnlijk niet al te charmant uit ziet met een mond vol yoghurt. Snel sluit ik mijn lippen weer en slik het goedje door.
"Hij zal wel bij zijn vriendinnetje zitten."
Ik besef maar al te goed dat Kyle zich minder bezorgd voor doet dan hij werkelijk is. Ik begrijp het ook wel, Diederik is een grote jongen maar hij blijft wel Kyle's kleine broertje en die twee hebben het alles behalve makkelijk gehad thuis. Als Grace thuis is, dan wijk ik ook geen ogenblik van haar zijde. En als ze een week niet gebeld heeft, dan spelen zich er in mijn gedachten allerhande ramp-scenario's af. Het is alleen maar logisch om je zorgen te maken om "de kleintjes". Dat is volgens mij instinct ofzo.
"Maar zoals je al zei; We bellen hem zo. Dan weten we ook meteen waar hij zit."
Ik knik even. Volgens mij moet hij zometeen toch naar school. En Diederik is niet meteen het type om te gaan spijbelen, in tegenstelling tot wat Kyle en ik wel eens durfden doen toen we zelf nog schoolplichtig waren.
"Zoals je zegt, hij is waarschijnlijk gewoon bij zijn liefje. Misschien had hij in de gaten dat we gisteravond klef zouden gaan doen," grinnik ik.
Soms lukt het me gewoon niet me in te houden bij Kyle en het ergste is dat we elkaar altijd aansteken met dat humeur, maakt niet uit waar we zijn. Ik neem nog een hap van mijn yoghurt en kijk even op de klok. Ik mag er een beetje haast achter zetten, wil ik niet te laat komen.
Charlotte
“Bij jou blijven slapen.”
Terwijl Michael even staat te twijfelen, druk ik de inmiddels lege flesjes plat. Ik sta op en wandel rustig naar het kleine vuilnisbakje waarin ik ze deponeer. De glazen zet ik op het bureau in de hoek van de kamer zodat de poetsvrouw morgen weet dat ze die mag meenemen. Ik denk even na en loop dan naar de kapstok, waar ik mijn tas aan gehangen had om mijn portefeuille te nemen. Ik haal er een briefje van vijf uit en leg het onder de glazen. De kamer was namelijk kraaknet toen ik er in trok, en ik kan me inbeelden dat de poetsploeg hard werkt om het zo proper te houden. Ze verdienen wel een fooi, vind ik.
Wanneer ik mijn aandacht terug op Michael richt, zie ik hem naar me kijken. Geheel tegen mijn wil in voel ik even blosjes op mijn wangen komen.
“Als dat mogelijk is, graag."
Ik schiet even in de lach en leun tegen het bureau aan.
"Het zou nogal gemeen van me zijn om het voor te stellen en dan te zeggen dat het niet mogelijk is, niet?" grinnik ik. Ik knipoog even en schud mijn hoofd. Ik denk niet dat hij het zo bedoelde, maar ik kon het niet laten.
"Ben zo terug," zeg ik rustig, waarop ik even mijn slaapkamer in loop. Ik neem uit de kast nog het extra deken en het veel te grote T-shirt waar ik altijd in slaap. Gezien Evangelynn nogal woelt, kan ik maar beter een eigen deken hebben. Ik loop terug het woonkamer gedeelte in en lach even naar Michael.
"Uw kamer is klaar, mijn heer," grinnik ik terwijl ik een kleine buiging maak. Ik stap rustig naar hem toe en ga even op mijn tippen staan om hem een kusje op de wang te geven.
"Slaap zacht," zeg ik kalmpjes.
Ik draai me om en ben al halverwege naar Evangelynn's kamertje wanneer ik me iets bedenk. Ik blijf stil staan en draai me ietwat onzeker terug om naar Michael.
"Ehm..." begin ik stil. "Kun je- Wil je misschien mijn rits open doen?" vraag ik zacht. Ik draai me een klein stukje en wijs naar mijn rug. Op de een of andere manier weet ik ze altijd dicht te krijgen, maar nooit open. "Normaal vraag ik het altijd aan Koekje, maar ik wil er haar niet speciaal voor wakker maken."
Ik richt mijn blik op de grond, net iets te gegeneerd om hem aan te kijken. De laatste keer dat hij me uit de kleren hielp was namelijk om een hele andere reden. Ik klem het deken en mijn slaap-shirt tegen mijn borstkas aan.
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.
