[RPG] Camp Agora |1| - Speeltopics

We beginnen op 1 juli, wanneer alle jongeren in de bungalow aankomen.

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 19:38 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Kyle Logan.
Kyle knikte afwezig en zette zijn koffer neer tegen een muur. Niet dat hij überhaupt de moeite zou doen kennis te maken. In plaats daarvan ging Kyle neerzitten ergens in een hoekje en haalde een mp3 uit die hij op een maximum volume zette. Kyle keek de kamer rond. Het zagen er stuk voor stuk iet erg interessante mensen uit. Toen kwam een vrouw naar Kyle toe. "Oh, hallo." zei ze "Ik ben Rose." glimlachte ik en stak mijn hand naar hem uit. Kyle knikte en om niet onbeleefd over te komen haalde hij de oortjes uit zijn oren en schudde haar hand. "Kyle." zei hij zonder emotie.

kindness is never a burden.

Jamie
Ik haalde een oortje uit mijn oor om haar beter te kunnen verstaan. ''Hoi, ik ben Kherington Alexandra Debu,'' zei ze, ''Noem me maar Keri. Ik ben blij hier te zijn.'' Ik grinnikte. ''Dan ben je volgens mij de enige. Hoe kom je hier eigenlijk? Zo'n nette jongedame.''

When we hit our lowest point, we are open to the greatest change.

(Moet ook gaan die nieuwe ken alvast naar binnen gaan, kan pas morgen eind van de middag/avond weer reageren, sla je mij maar over, als je wilt hoor, latarrr mensjes)

It's high noon.

Kherington "Keri"Alexandra Debu
De jongen grinnikte en zei,"'Dan ben je volgens mij de enige. Hoe kom je hier eigenlijk? Zo'n nette jongedame.'' Keri haalde haar schouders op en wees naar de straatkant. "Met de bus?" zei ze een beetje vragend. "Wat is jou naam?" vroeg Kherington vervolgens omdat ze dood benieuwd was naar haar andere kampgenootjes.

kindness is never a burden.

Brandon Jason Jefferson
'Dus.. Wat voor troep moeten we eten?' mompelde ze en ik barste in lachen uit. Ik kon er niks aan doen, iedereen zat hier treurig te doen en dan kwam Destiny aan met haar droge opmerkingen. Ik had er al de hele tijd om moeten lachen, maar nu kon ik het echt niet meer inhouden.
'Brood.' zei ik lachend toen ik een paar sneeën wit brood van de tafel griste en op mijn bord gooide.
'En wat wil onze prinses eten?' vroeg ik glimlachend aan Destiny.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Destiny

Ik grinnik even en kijk hem aan terwijl ik op mijn handpalm leun.
'Doe maar kreeft, met de duurste saus die je hebt. Op een een bedje van kaviaar op een goud bord' zeg ik, en grijns even.
'Met andere woorden, brood met chocopasta' grinnik ik..

El Diablo.

|gotta go. |

kindness is never a burden.

Brandon Jason Jefferson
'Brood met chocopasta voor onze prinses.' zei ik grijnzend toen ik nog serieus een boterham voor haar smeerde en op haar bord legde.
'Kijk eens aan.' zei ik glimlachend en ik begon mijn eigen brood te beleggen. Eentje met ham en kaas, en eentje met chocopasta. Ik vulde mijn glas met vruchtensap en keek tevreden naar mijn bord.
Ik pakte mijn eerste boterham en nam een hap. Ik dacht even na over wat er nu al allemaal gebeurt was. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het wel erger had verwacht, met ergere mensen en een aftands huisje waar we zouden verblijven. Maar tot nu toe viel het me allemaal heel erg mee.
Ik had het getroffen met zo'n meisje als Destiny, en het huisje viel ook nog wel mee. Het eten was tot nu toe ook nog wel te doen. Ik was best benieuwd naar wat we verder nog zouden doen. Of we nog opdrachten zouden krijgen of zo, of dat we gewoon een vast dagprogramma kregen.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Destiny

Ik lach even en begin ook met eten. Ik kijk even voor me uit en bedenk me dat het tot nu toe niet heel erg is. Het huisje is niet helemaal kapot zoals ik verwacht had, ik heb geen vervelend rotkind als kamergenoot. Alleen vind ik de begeleiders niet geweldig. De een is me the enthousiast en de ander steelt mijn sigaretten.. En straks krijgen we zeker ook kinderachtige opdrachten.. Maar goed, ik zeg nog niks.. Diep in gedachten staar ik voor me uit.

[Ik ga slapen! Goodnight xx]

El Diablo.

Jamie
"Ik ben Jamie Davis." zei ik. Keri was duidelijk niet zo'n pesimist, ik begreep niet waarom ze hier was. "Zullen we naar binnen gaan? Volgens mij gaan we eten."

When we hit our lowest point, we are open to the greatest change.

{Zie jullie morgen.}

When we hit our lowest point, we are open to the greatest change.

[wauw veel gemist? haha kan damian nog naar iemand toe ofzo, eenzaam ]

someone out there feels better because you exist

Selena Sophia Delia McHasson

Met een diepe zucht stap ik uit de luxe auto. Mijn chauffeur, Dean, zegt nog zacht iets wat ik niet kan horen en ik pak mijn koffer en tas uit de kofferbak.
Ik zwaai nog even naar hem en draai me dan om naar Camp Agora. Ik zucht zacht en loop naar de veranda. 'is er niemand?' vraag ik zacht en kijk om me heen. Ik haal mijn schouders op en laat de tas van mijn schouder glijden. Ik zucht en klop maar aan op de deur. Ik zou toch wat moeten?

(ben nu op school, dit is mijn enige reactie, ik reageer na half 1 weer, omdat ik dan vrij ben, voor de rest kan ik ook heel laat reageren op een normale dag, sorryyy ;$)
(Ik heb mijn bericht aangepast, ik zag nu net pas -toen ik alles doorlas- dat Rose, Dan en Mark al binnen waren, sorry, ik hoop dat het nu beter is?? :x)

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 13:27 ]

An eye for an eye, a tooth for a tooth and an angry requiem for evil! ~ Yuuki Tenpouin

Brandon Jason Jefferson
Ik grinnikte toen ik zag hoe Destiny diep in gedachten voor zich uit staarde.
'Is de boterham naar wens mevrouw?' vroeg ik op een super deftige toon.
Ik pakte mijn snapback van haar hoofd en zette het weer op mijn hoofd.
'Als jij die op mag, dan mag ik dat ook.' zei ik grijnzend.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

lottttx schreef:
[wauw veel gemist? haha kan damian nog naar iemand toe ofzo, eenzaam ]

An eye for an eye, a tooth for a tooth and an angry requiem for evil! ~ Yuuki Tenpouin