{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Kaitlin Mary Linnet

'Waarom?' herhaalde ik. Ik groef diep in mijn geheugen naar een echte reden. 'Omdat ik niet anders kan. Mijn ouders verwachten het van me. Ik ben de leider, dus ik moet wel en daarbij weet ik niet beter.'
Ik was opgegroeid met de verhalen over de magiërs, hoe ze de wereld verpest hadden, hoe ze de bron opgeblazen hadden en hoe het hun schuld was. Als die dingen zich je hele kindertijd gingen herhalen, ging je er op den duur wel in geloven. 'Jij?'
Toen haar vraag over Kai kwam, verscheen er een sadistisch glimlachje op mijn gezicht.
'Ik wilde hem twee jaar geleden in bad stoppen,' lachtte ik, 'laten we het erop houden dat de emmer te diep was en dat ik er teveel water in had gestopt.'
Op dat moment was ik in paniek en wilde mijn lichaam niet werken. Ik had hem eerst bijna laten verdrinken voor ik de emmer omgeduwd had. Gelukkig had ik het al lang terug goedgemaakt.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik kijk even naar Kaitlin,
'Mijn reden?.... Omdat de jagers beide ouders vermoord hebben....' ik zucht even en laat mijzelf op mijn rug drijven.
'Mijn vader was de leider van de magiers, waardoor hij een berucht man was, mijn moeder daar in tegen... Die was een van de krachtigste jagers...' ik glimlach even deels.
'Maar toen ze erachter kwamen dat ze mijn vader gespaard had en had laten ontsnappen, midden in een van de grootste gevechten, werd zij zelf ook de vijand...'
Ik stopte even, de dingen zomaar aan een jager vertellen, wat was dat raar.
'Mijn moeder stierf die dag op het slagveld, mijn vader werd een paar meter verder neer gehaald.... Ik heb ze zelf begraven, door dat ben ik gaan vechten, om te overleven en om mijn ouders te wreken' ik glimlach even naar Kaitlin, en gelukkig dankzij het water waren mijn tranen niet te zien.
Ik zucht even waarna ik weer naar Kai kijk,
'Zou die het leuk vinden om weer te kunnen zwemmen? Zonder het gevaar van verdrinking?' ik kijk Kaitlin weer even aan, ik deed het pas als ze toestemming had gegeven.

Kaitlin Mary Linnet

Ik haalde mijn schouders op, niet meer ingaand op haar verhaal. Ze zag er niet uit alsof ze er nog over wou praten.
'Hij kan wel zwemmen als het echt moet. Maar ik denk dat hij liever niet in aanraking komt met magie...' Het was niet gemeen bedoeld, want ze was het blijkbaar ook eens met een wapenstilstand.
Maar nu ik zo met haar stond te praten, voelde het verkeerd. Gewoon de gedachte dat er waarschijnlijk nog zo'n gevecht zou komen als vanmorgen. Omdat het niet anders kon, dankzij mijn volk. Mijn jagers. We waren eigenlijk een beetje gedoemd, zoals haar ouders.
Ik zuchtte een beetje te luid en probeerde te glimlachen. Ik moest er nu maar van genieten, voordat iemand te weten kwam dat ik een zwempartijtje hield met iemand die eigenlijk mij aartsvijand was, of zou moeten zijn.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
'Kaitlin, waarom zouden wij eigenlijk verder vechten? Oke, ze verwachten het maar moet het echt?' ik zucht even,
'Ik bedoel, als jagers en magiers samen werken dan is deze wereld zo weer opgebouwd en dan kan ieder weer normaal leven' ik kijk dr even aan.
Misschien dat ze het eens was, maar ze was een jager, hoewel opgevoed met de zelfde verhaaltjes over en over.
'Ach, wat zeg ik ook....' ik glimlach even en zwem weer rustig verder op mijn rug.
Mijn gedachtes bleven gaan naar het slagveld, mijn vader had al zijn krachten over gedragen, waar onder zijn herinneringen,
Misschien was het wel beter dat ik het allemaal wist, van de wereld voor de oorlog.

Lily Maron.

'AAH DAAR BEN JE!! Wil je niet meer weglopen ja?!!' geschrokken keek ik op, en zag een jager op me aflopen. Hij glimlacht even, waar na hij me bij de pols pakt, en mee trekt. Als er bijna geen mensen om ons heen zijn, stopt hij met lopen. 'Ben je werkelijk zo dom om in een stad vol jagers te lopen? Weten de andere magiers hier van?! ' zegt hij. Bang kijk ik hem aan. Moest ik wel eerlijk zijn tegen een jager? Hij had wel gelijk, hoe had ik zo stom kunnen zijn?
'Ik.. ik..' stotter ik, en ik merk dat mijn ogen vochtig worden.

[sorry dat ie zo kort is, ik moet zo weg]

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Kaitlin Mary Linnet

"Misschien... Maar zo simpel is het niet. Ik werk voor meerderen, meerderen die jullie dood willen. Daar heb ik niets over te zeggen. Als ik niet doe wat zij me opleggen, dan ga ik er zelf aan," zei ik kort. De meerderen waren vooral mensen die werkten voor de koning. Sluwe mensen, waar je al huiveringen van kreeg als ze gewoon langs liepen.
"Maar geef nu toe, ons gevecht was best wel leuk." Ik vond het in ieder geval leuk, op de pijn van de brandwonden na dan, maar die waren nu weg.
Behalve Jade, vormde zij echt wel een uitdaging voor me.

[ bericht aangepast op 28 nov 2012 - 13:34 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Isabella Revears

Opgewekt en blij nam ik afscheid van Roy mijn vriend. We hadden een hele tijd gepraat en gelukkig was alles nu weer goed tussen ons. Fluitend loop ik een beetje rond naar het meer waar Maya ik vandaag een tijdje pratend hadden doorgebracht. Misschien zat ze er nu ook wel, waar ik stiekem op hoopte. Ik had zoveel verschillende vragen voor haar. Niet alleen over het voorval van vanmiddag maar ook over persoonlijke dingen.

~

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Ze had gelijk, de meeste jagers waren niks vergelijken met haar,
'Ik geef toe dat het anders was dan normaal, veel leuker ook inderdaad, alleen jij hebt een zwakte punt' ik grijns even,
'En dat is je medeleven naar andere toe' ik glimlach waarna ik even stop met zwemmen,
'Ben je trouwens niet bang dat er opeens een jager langs komt en ons zo samen ziet?' ik glimlach even,

Derek Tersan

Ik glimlach even,
'Maya is mijn zusje, dus wees maar gerust' ik glimlach weer even en kijk dan om mij heen,
'Ik geef je niet aan, maar de vraag is wel: Wat doe je hier? Hoor je niet in het bos te zijn waar het veilig is?' ik zucht even,
Ik kijk weer even om,
'Misschien is het beter als we even naar mijn huis gaan, dan zit je te minste iets veiliger' ik kijk even om,
Ik pak dr arm weer beet waarna ik dr weer mee trek,
Als we op het plein komen buig ik even voor het standbeeld van mijn moeder,
Ik trek dr daarna weer verder mee en we lopen mijn huis in.

Kaitlin Mary Linnet

"Hoezo? Hoe weet jij dat?" Ik keek haar even met dichtgeknepen ogen aan. "Als er al een komt kunnen we nog altijd doen alsof we aan het vechten zijn. En jij dan met een magiër?"
Misschien was ik wel meelevend, maar ik kon het niet helpen. Als iemand pijn had, dwong iets in me te gaan helpen. Daarbij deed ik gewoon niet graag mensen pijn, tenzij ik in een sadistische bui was of de persoon haatte.
Ik zuchtte en ging met mijn hoofd onderwater. Toen ik weer bovenkwam keek ik haar grijnzend aan. "Je moet een ding weten. Ik mag jou wel. Van het begin al. Maar daarbij haat ik je ook. Ik kan er zelf niet aan echt uit, maar ik hou wel van je mentaliteit."

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik grijns even,
'Zoals je al gemerkt had weet ik meer dan de meeste mensen' ik glimlach weer,
'Ik haal mijn informatie namelijk altijd uit de stad zelf' ik grijns weer,
Als ze onderwater gaat glimlach ik even,
Ik zwem een rondje en wanneer ze weer boven is glimlach ik,
'En als er een magier langs komt kan het mij niet zoveel schelen, ze leren er maar mee leven dat ik soms een milde bui heb' ik glimlach weer even,
'En ik mag jouw ook wel, je hebt wel lef om tegen een krachtig iemand te vechten, en dat mag ik wel in een mens' ik glimlach weer even,
'Je zou bijna zeggen dat ik gewoon verliefd ben op je kracht en moed' ik grijns naar dr.

Kaitlin Mary Linnet

Ik probeerde mijn gezicht serieus te houden, maar dat lukte gewoon niet. Ik barstte in lachen uit. 'Dat is de vreemdste uitspraak die ik ooit gehoord heb.'
Ik keek haar met pretoogjes aan, nog steeds lachend. 'Dus die citytrips van jouw, doe je die vaak?'
vroeg ik. 'En zijn er nog?'
Het was me eigenlijk nooit opgevallen. Ze waren meesters in vermommingen en konden blijkbaar nog een goede leugen verzinnen om zomaar de stad in te lopen.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 18:13 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik lach eventjes,
'Ja wij magiers zijn niet zo dom als dat het lijkt Kaitlin' ik glimlach even,
'En ja ik doe dat vaak, minimaal 4x in de week loop ik eventjes door de stad heen en hoor ik weer wat roddeltjes over jullie jagers' ik grijns even,
'Maarja, wat is er aan het leven als je alleen maar opgejaagd word, mensen pijn moet doen en soms zelfs vermoorden....' ik zucht even,
'Ach, gelukkig zijn er ook momenten waar een jager en magier rustig kunnen praten' ik glimlach even.

Kaitlin Mary Linnet

'Die momenten zijn nogal zeldzaam,' antwoordde ik haar. Ik vond het eigenlijk nog niet zo'n erg bestaan als jager. Maar voor ons was het anders. Wij waren stuk voor stuk geïtegreerd in de maatschappij en konden gaan en staan waar me waar willen.
'Dus... Nog een paar sappige roddels gehoord?' Ik was en bleef een meisje en daarbij was ik veel nieuwsgieriger dan goed voor me was, maar ik wilde wel weten wat ze allemaal over mij gehoord had.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik grijns even,
'Laten we is kijken.... Je bent altijd anders opgevoed, je bent vroeg weggegaan van huis en de jagers gejoined... Uhhmmm... Je gelooft elk verhaal dat ze je verteld hebben, en je zwakte blijft altijd medemensen die pijn hebben' ik glimlach even.
Ik grijns,
'Waarschijnlijk weet je tot nu toe alleen nog de dingen die ik verteld heb van mij' ik glimlach even,
Ik zwem wat rond op mijn rug terwijl ik dr aan blijf kijken.

Lily Maron.

Hij glimlachte even. "Maya is mijn zusje, dus wees maar gerust." Hij glimlacht weer en ik keek hem met grote ogen aan. Waarom vertelde niemand mij ooit iets? "Ik geef je niet aan, maar de vraag is wel: Wat doe je hier? Hoor je niet in het bos te zijn, waar het veilig is?" Hij zuchte even, en draaide zich even om.
"Misschien is het beter als we even naar mijn huis gaan, dan zit je tenminste iets veiliger," zei hij, wanneer hij mijn arm weer pakt, en me meetrekt naar zijn huis.
Als we op het plein komen boog hij even voor het standbeeld, daarna trekt hij me weer mee, en loopt een huis in. "Ga zitten,' gebied hij me, waarna ik angstig volgde. "Oké, mag ik vragen wat je hier doet?" zei de jager. Ik slikte, en keek naar mijn voeten. "Ik ben het zat om me telkens te verstoppen. Ik wil gewoon normaal kunnen leven zonder dat jullie op me jagen," begin ik, waarna ik in huilen uit barst.

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."