{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Carmen June Maysilee
'o.' Zei ze kort. Ze had me dus verstaan. Ik kijk haar aan. 'En kan hij magie enzo?' Vraagt ze dan. Ze liep naar me toe en pakte mijn hand en voelde in de kuiltjes van de beet van Kai. 'Het was niet kwaad bedoelt anders zaten er weg gaten in.' Zegt ze. En ze probeert een beetje te glimlachen ik haal mijn schouders op. 'Dat maakt niet uit.' Begin ik. 'Maar nee Aiden kan geen magie aangezien hij deels mens is. Ik heb al spreuken met hem geprobeerd, maar dat kan hij niet. Hij is wel bovennatuurlijk. Hij kan speciale dingen die zelfs ik niet kan, maar hij is de enige familie die ik nog hem.' Zeg ik zacht terwijl ik naar hem kijk hoe hij stoeit met kai. Je ziet dat hij sterker is en sneller. Ik sla mijn ogen even naar de grond omdat ik nu aan mams en paps denk.
[Ja het is dat kindje van Kony. Ik vond hem zo lief ik dacht. Dat is Ayden ]

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:32 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

Ik voelde me slecht in haar plaats. Vooral omdat ik mijn familie nog had. Maar dat jochie kon nog een gevaar vormen.
Het zou waarschijnlijk slimmer zijn hem te doden voordat hij ook echt een gevaar vormde, maar dat kon ik gewoon niet over mijn hart krijgen. Hij was te lief, té schattig. Hij moest in ieder geval een eerlijke kans krijgen. Hij moest nog groeien. Later zou ik misschien achter hem aangaan, als ik nog capabel was om te jagen en als hij een gevaar zou vormen. Maar voor nu had ik het enkel op Maya gemunt. Als zij out zou zijn, zou de rest een eitje worden. Met haar had ik nog wel even mijn handen vol.
Ik aaide het blonde mannetje over zijn bol en probeerde Kai van hem weg te trekken. Het was meer een schreeuw om aandacht voor mezelf. Als ik Kai nog zou verliezen aan dat joch had ik helemaal niets meer om van te houden.
Ik zuchtte toen ik hem enkel maar zag tegenstribbelen en liet los.
"Goed, dan niet. Maar dan ook geen duif meer voor jou vanavond," snauwde ik naar het beest.
Ik begaf me weer naar Jade, die op het dak zat, en beklom behendig via het raamkozijn het dak op.
"Nog een beetje hulp nodig?" vroeg ik haar.

[Even aangepast]

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:59 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Carmen June Maer
Ze aaide over Ayden zijn bol em trok Kai weg van hem. Met moeite wat te begrijpen was. 'Tiänshï Kom.' Zeg ik. Tiänshï betekende engel in een andere taal. Chinees namelijk. Een oude taal. 'Kom Kai. Ga terug naar Kaitlin.' Zegt Ayden waarna Kai stopt met tegenstribbelen en met Kaitlin meeloopt. Ik kijk ayden aan dn aai hem ver zijn bol. Ik hoor iets van boven en kijk ayden aan. 'Jade is klaar met het dak.' Zegt hij dan tegen mij en ik knik. Handig van mijn broertje. Ik zie Jade weer naar binnen komen en kijkt naar ayden. Ze kijkt met glimmende ogen naar ayden. Ik begreep het. Ze vond hem ook al zo lief. Niemand kon hem weerstaan.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 20:01 ]

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

Jade was klaar. Net zoals zij sprong ik weer naar beneden.
Ik keek nogal opgelucht en sloeg mijn armen over Kai heen toen ik eindelijk zijn vertrouwde adem in mijn been voelde hijgen. Ik keek Ayden even met een glimlach aan. Wat een hartverwarmend joch was het toch.
Iets in me zei dat ik me niet mocht laten intimideren, dat het een soort beschermingssysteem rondom hem was. Maar daarom zou ik hem nog niet aanvallen.
Zonder nog aandacht aan hem te besteden stond ik recht en keek ze beiden aan. "Ik ga terug het bos in," mompelde ik. "Ik kom straks nog wel eens langs, Jade."
Ik moest mijn gedachten allemaal weer op een rijtje zetten, voordat ik nog iets zou doen. En het was hier te druk om na te denken.
Ik passeerde weer alle gebouwen met allerhande geurtjes en liep voorbij de wachters bij de poort, die me zoals elke keer waar aanstaarden tot ik uit het zicht was verdwenen. Mijn speer had ik bij me, voor het geval dat ik weer een Magiër tegen zou komen, maar dat was in ieder geval niet de bedoeling.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Isabella Revears

'De mens is een best raar wezen' mompel ik en kijk hoe mijn shawl langzaam op brand. Een kleine windvlaag laat de vuurresten verdwijnen in de lucht. Ik zucht even en kijk weer naar Maya. 'Eigenlijk heb ik niet heel veel zin om te oefenen nu' beken ik zacht. Ik had vanmorgen een kleine woordenwisseling gehad met mijn vriend en sinsdien hadden we elkaar nog niet weer gesproken.

~

Maya Tersan

Ik zucht even,
'Isabella, als je wat beters te doen heb ga het dan doen' ik glimlach even,
Hoewel ik bekend stond als een bitch, had ik ook mijn lieve kant.
Ik glimlach nog even 'Als je iets anders te doen heb, ga het dan nu doen voor het te laat is' ik glimlach nog even waarna ik het bos in loop.
Als ik merk dat echt nergens meer iemand te bekennen is stop ik.
'Hmpf.... Waarom heb je mij zo opgevoed vader.... Ik wilde de magiers wel leiden, maar moest dat persee in deze oorlog...' ik zucht weer even,
Ik laat mijzelf tegen een boom aan zaken waarna ik even naar de lucht kijkt.
'De wereld was al zo raar toen je mij meenam, en nu moet ik ook nog is tegen mensen vechten die zelf ook het recht hebben om te leven...' ik zucht weer even.
Langzaam liepen de tranen over mijn wangen, ik wist dat moeders anders was, dat ze ons lief had,
Ik herinner zelfs de woorden nog die ze mij had toegesproken voordat vader en ik weggingen.
"Wat er ook gebeurt, volg altijd je hart" ik zucht weer even, die woorden vlogen altijd door mijn hoofd.
Ik sluit mijn ogen even maar merkte al dat het te laat was, de tranen waren al ontsnapt uit mijn ogen en wandelen langzaam over mijn wang.

Derek Tersan

Als ik bij mijn huisje aankom zucht ik even,
Was dit het leven wel waard...
Zoekend naar mijn zusje terwijl ze opgejaagd werd,
Is het niet mijn taak om haar juist te beschermen in plaats van alles zijn loop te laten gaan,
Ik zucht weer even,
Ik pak alle verschillende scythes die ik in mijn huis had en grijns dan,
'Nee... Dit is niet het leven wat ik wil, moeders had vast gewild dat ik haar bescherm' ik grijns even,
Als ik al mijn wapens in hun schede heb gedaan sprint ik naar buiten,
Ik moest dr vinden, ik zou bij dr blijven, dan werd ik maar een outcast.
Ik glimlach even als ik bij de poort ben waarna ik verder sprint,
Ik moest dr vinden, ongeacht wat er ook gebeurde,
Al kwam ik Kaitlin tegen, zelfs haar zou ik bevechten.

Kaitlin Mary Linnet

Toen ik verder het bos in liep, met Kai achter me aan, hoorde ik iemand jammeren.
De stem kwam me vaag bekend voor, volgens mij was het die van Maya. "Wat er ook gebeurt, volg altijd je hart," fluisterde ze.
Ik knikte. Ze had gelijk. En mijn hart zei me dat ik haar nu maar beter met rust kon laten. Ik zuchtte zacht, hopend dat ze het niet kon horen en zocht mijn weg naar het meertje van daarstraks.
Even zwemmen, even mijn gedachten verzetten en daarna liggen en mezelf er mee confronteren. Dat was het plan voor vandaag.
Met een kort knikje loodste ik Kai de andere kant op. Op het strand deed ik het grootste gedeelte van mijn harnas af en legde mijn speer neer. Als ik nu aangevallen werd, zat ik in de problemen. Maar iedereen was nu bezig met zijn eigen dingen, dus ik hoopte dat ik met rust gelaten zou worden.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik zuchtte even,
Soms was het nodig als leider om even alles eruit te gooien denk ik...
Ik gooi mijn haar weer naar achter waarna ik opsta.
Ik zucht weer even en veeg de tranen weg,
Misschien was ik wel een slechte leider en was het het beste om te verdwijnen, gewoon zo uit het niets.
Ik zucht weer even en kijk naar de lucht,
Ik loop naar het meer alleen op een andere plek dan waar ik eerst was.
Ik gooi mijn kleding op de rand waarna ik rustig het water in loop,
Misschien was een duik wel even lekker voor nu.
Ik duik onder water waarna ik even op de bodem blijf liggen,
Het nadenken ging hier altijd beter, alleen mijn adem vond het nooit leuk.

Kaitlin Mary Linnet

In de verte hoorde ik iets plonzen, maar ik besteedde er verder gaan aandacht aan. Het zou vast een vis of zoiets zijn.
Ik liet alle dingen achter me en liep langzaam het water in. Met mijn armen voor mij begon ik schoolslag te zwemmen, alles om me heen vergetend.
Het water was koel, maar niet te koud. Alle gedachten ebden weg.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik duik weer omhoog waarna ik even ademhaal,
Ik voelde toch echt het water bewegen,
Ik zwem rustig richting waar de beweging vandaan komt en merk al snel op dat het Kaitlin is,
Ik kijk even om mij heen, is dit een val?
Ik duik onder water snel, zou ze mij gezien hebben?
Ik ga weer langzaam omhoog om even te kijken,
Als ik kijk naar waar ze was, zag ik dr niet meer,
Zou ze verder gezwommen zijn?

Kaitlin Mary Linnet

Ik hoorde allemaal geluiden. Net alsof er de hele tijd vissen uit het water sprongen. Het probleem was alleen dat ik hier nog geen enkele vis was tegen gekomen of toch in ieder geval geen springende.
Hoe kon dit dan. Ik haalde mijn schouders op.
Met mijn ogen gesloten dook ik onder water en zwom een beetje. Toen ik ze weer opende om naar boven te gaan leek het wel alsof ik iets had zien bewegen. Iets groots. Groter dan een normale vis in iedergeval.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Lily Maron

Twijfelend lop ik door het bos. Ik werd al dagen genegeerd en wist niet waarom. Ik wou van mijn magie af zodat ik een normaal mens kon worden. Maar ik wist ook als ik dat zou doen. Door alle magiers gehaad werd. "Wat er ook gebeurd volg altijd je hart." Klonk de stem van Maya. Ik beet op mijn lip. Diep ik mijn hart wist ik dat ditfout zou aflopen. Maar het leek alsof er een kleine duivel zei dat me zou moeten aam geven. Daarom loop ik met kleine passen naar de poort van de stad en hopend dat er niet te veel mensen of jagers waren.
Toen ik aan kwam bij de poort zag ik niemand en loop ik gewoon door." He wat doe jij hier?!"
Geschrokken draaide ik me om en keek ik in de ogen van een jager. " Ik.." mompel ik.. god.. hoe moest ik dit nou uitleggen? Denk ik paniekerig.

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Derek Tersan

Ik was nog net bij de rand van het bos toen ik iets hoorde bij de poort,
Ik draai mijzelf om en kijk naar de poort,
Ik zag een meisje, ik keek even, die kleding,
Zou het?
Ik grijns even,
Ik loop terug,
'AAH DAAR BEN JE!! Wil je niet meer weglopen ja?!!' zeg ik tegen dr waarna ik mijn arm om die van haar doe {Lily dus}
Ik glimlach even naar de jager 'Ze hoort bij mij' ik grijns en loop dan de stad in terwijl ik haar deels meetrek.
Als ik merk dat er weinig of geen mensen om ons heen zijn stop ik.
'Ben je werkelijk zo dom om een stad vol jagers in te lopen? Weten de andere magiers hier wel wat van?' ik kijk dr even aan,
Als ik een ding snel door had waren het magiers,
Dat was zeker, ik glimlach even naar dr.


Maya Tersan

Ik zwem rustig door, zover ik dacht was ze verder gezwommen.
Ik sluit rustig mijn ogen waarna ik verder zwem,
Als ik tegen iets aanbots doe ik mijn ogen open,
Tot mijn schrik en waar ik al bang voor was kijk ik in de ogen van Kaitlin,
Ik zwem snel iets achteruit en blijf dr aankijken,
Heeft ze wapens bij zich?
Mijn ogen bespeuren snel dr lichaam maar ik zag ze niet,
Blijkbaar te zwaar om mee te zwemmen.
'Dus, jij ook hier' zeg ik met een glimlach naar dr.
'Is het wel veilig voor je om hier zo in het gebied van de magiers te zwemmen? Zonder wapens nog wel?' ik grijns als ik dat laatste had gezegd.

Kaitlin Mary Linnet

'Ik waag het er wel op,' zei ik met een klein glimlachje.
Kai zat aan de rand van het meer, klaar om me te helpen mocht het mis gaan, het was trouwens niet dat hij niet mocht zwemmen van me, maar ik had hem zo'n beetje een trauma aan water bezorgd toen hij klein was.
Ik zwom een stukje door, te verzonken in gedachten om een of andere rotopmerking te maken. Daar was ik te moe voor en ik had er geen zin in.
We konden net zo goed een wapenstilstand houden, al was het maar voor een uur. Een dagje rust was toch mogelijk in een oorlog, toch?

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 22:50 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Blijkbaar was ik niet de enige met teveel aan mijn hoofd,
'Kaitlin, waarom vecht jij mee in deze oorlog?' ik zwem rustig naast dr terwijl ik dr aankijk,
Als het een ding wat ik mijzelf afvroeg was dat het,
Oke elke jager had zijn eigen motief net zoals elke magier, maar was het echt nodig deze oorlog...
Ik stop even met zwemmen, de wolfshond, waarom zwom die eigenlijk niet naast dr?
Ik kijk even naar Kaitlin waarna mijn ogen weer op de wolfshond gaan.
'Waarom zwemt Kai niet?' ik glimlach even naar Kaitlin.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 22:55 ]