{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Kaitlin Mary Linnet

"Jade, we zullen eerst dat gat maar dichten voor we verder gaan?" Ik keek haar aan en glimlachte kort.
Beide magiërs waren verdwenen, behalve dat meisje van net. Ik richtte me ook even tot haar. "Bedankt voor alles, sorry dat ik zo'n bitch ben." Ik lachte. Ja, ik was een bitch, dat was duidelijk. Maar het kon me niet echt schelen.
Meestal was ik wel aardig, maar de laatste tijd niet zo. Waarschijnlijk omdat mijn ouders me nog maar een maand geleden het huis uit hadden gezet. Niet omdat ik rebels was of wat dan ook, maar omdat ze vonden dat ik goed genoeg voor mezelf kon zorgen. Dat vond ik altijd al, maar net zoals ik hielden ze niet rekening met de eenzaamheid die erbij kwam.
Met mijn speer in mijn handen liep ik terug naar binnen en legde hem naast Kai neer. Mijn enige echte vriend, die nooit tegen me terug praatte.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
'Je mag best vragen stellen hoor Isabella, anders had ik je niet mee gevraagd' ik glimlach even,
'En misschien heb je wel gelijk, maar zolang de mens het niet achter zich kan laten komen we ook nergens' ik glimlach,
Als ik om mij heen kijk merk ik de vreemde blikken van de mensen,
Ze hadden waarschijnlijk ons horen praten,
Ik glimlach even,
'Misschien is het tijd om hier weer weg te gaan, ik heb gedaan wat ik moest doen' ik glimlach even waarna ik op Isabella wacht om weg te teleporteren.

Isabella Revears

Ik merk net als Maya dat een aantal mensen hebben opgevangen waar we het over hadden wat de sfeer een beetje gespannen maakt. Ik pak haar hand en zo teleporteren we terug. 'Ik denk dat ze deels hebben opgevangen waar we het over hadden' mompel ik en kijk haar aan.

~

Maya Tersan

Ik glimlach even,
'Het blijkt ja, maar wat zullen ze nu wel niet denken' ik grijns even.
Ik trek de shawl bij Isabella weg waarna ik hem op de grond gooi en verbrand,
'Het enigste waar ik werkelijk een hekel aan heb, kleding...' ik zucht even en kijk naar de lucht.
'Moet jij niet nog wat magie oefenen?' ik glimlach even,
'Zo ja, ik wil best helpen, ik heb voor de rest toch niks de doen en het bos is rustig en kalm' ik glimlach weer even en kijk dr aan.

Carmen June Maer
"Jade, we zullen eerst dat gat maar dichten voor we verder gaan?" Ze keek naar de andere jager die de heletijd stond te kijken met wapens in haar handen. Ze legt haar wapens weg en knikt terwijl ze houten planken pakt en een hamer. Ik zou ze wel voor de laatste keer helpen. Maya Derek en Isabella ware. Verdwenen waardoor Kaitlin zich op mij richt. "Bedankt voor alles, sorry dat ik zo'n bitch ben." Ze lachte even ik dacht om zichzelf waardoor ik naar haar glimlahend. 'Geen probleem. Ik zal het dak ook wel maken aangezien dat deels onze schuld is.' Ze ik wijzend op mij en Maya. Ik fluister woorden en het dak repareert zich vanzelf. Als ik wil gaan gaat de deur open. Ik dacht eerst iets gevaarlijks, maar er komt een klein jongetje op me afgerend. 'Sorry dat ik niet thuis ben, maar ik zag dat je in het dorp was dus ik moest je helpen en aangezien ik niets met magie te maken heb mocht ik naar binnen en ik wou je helpen.' Zegt terwijl hij naar me kijkt. De wolf begint niet te grommen naar Ayden maar kijkt opgewekt en hijgt. Dat was goed toch?

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

Kai keek kwispelend naar het jongetje dat zonet buiten was gelopen, dat betekende dat hij geen gevaar vormde.
Ik wierp een blik op de Magiër en toen naar het jongetje, dat ik glimlachend aankeek.
"Hoort hij bij jou?" vroeg ik. "Wat een schatje."
En daar was mijn vrouwelijke kant weer. Ik had veel kanten, maar meestal was hij mannelijk en/of gemeen. Maar die kan leek nu weggeëbd te zijn.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[sorry dat ik er weer een hele tijd niet was. School was weer eens lastig. Maar ik heb het allemaal doorgelezen. Is er verder nog iets dat ik moet weten?]

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Carmen June Maer
Ze kijkt ayden met een lach aan. Hij had haar betoverd zoals hij dat bij iedereen deed. Het was vanzelf gegaan zoals altijd, maar hijcwas zo puur waardoor het gewoon een gave leek. "Hoort hij bij jou?" vroeg kaitlin. "Wat een schatje." Ayden deed een st naar voren om zich denk ik voor te stellen. Hij keek even naar de wapens. 'Hallo mevrouw ik ben ayden.' Stelt hij zich netjes voor. 'U jaagt toch niet op mijn zus?' Vraagt hijcdan waarna hij zijn puppie ogen opzet. Als ik de wolfshond zie opstaan schrik ik in eerste instantie even, maar als hij naar ayden toe loopt en aan zijn hand snuffelt en hem likt kijk ik er met grote ogen aan. Dat deed het dier uit zichzelf. Hij had een opmerkelijke conectie met dieren die me nog nooit was opgevallen aangezien ik af en toe wel in het dorp kwam en ik de wolfshond vaak schuw naar mensen keek.

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

"Nee... J...," ik kon maar beter eerlijk zijn. "In ieder geval niet meer, nu toch niet."
Ik probeerde te glimlachen en stak mijn hand uit. "Ik ben Kaitlin."
Glimlachend stond ik terug recht en stak ook mijn hand uit naar het meisje. "Hoe heet jij eigenlijk?"
Ik beschouwde haar niet echt meer als een vijand. Ook niet meteen als een vriend. Maar ik stond in het krijt bij haar.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Carmen June Maer
"Nee... J.... In ieder geval niet meer, nu toch niet." Ze probeert haar te glimlachen en steekt haar hand uit naar ayden die hem aanneemt. Ze kan het misschien vreemd vinden aangezien hij warmer is dan de meeste. Hij was zo anders dan anderen. Geen magier, maar ook geen mens. 'Hoe heet jij eigenlijk.' Vraagt ze dan. Ik kijk haar aan. 'Ik ben Carmen. Ik vecht liever niet daarom kan je me nergens van herkennen.' Zeg ik waarna ik haar hand aanneem en hem vriendelijk schud nik glimlach bescheiden naar haar. Ayden aait over de vacht van de wolfshond als zijn ogen van kleur verschieten van blauw naar geel goudachtig. Dat betekende dat hij het naar aijn zin had. Rood was woedend blauw verdrietig of teleurgesteld en bruin vriendelijk wat hij normaal had.

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

"Carmen," herhaalde ik zacht. Ik probeerde mijn geheugen af te graven naar enige bekendheid over haar, maar het bleef een zwart gat.
Ayden stak zijn hand uit naar Kai en aaide hem zacht. Ik bleef de twee in de gaten houden, tot ik de kleur van Aydens ogen zag veranderen. Ik trok Kai een beetje aan de kant en keek Carmen aan. "Heeft hij iets gedaan met hem?" Het klonk nogal wantrouwend. Ik was ook nogal wantrouwend, zeker tegenover magiërs.
Kai probeerde zich los te trekken maar ik hield hem stevig vast. Ik voelde hoe een paar haren bezweken onder de druk van mijn vingers en uit de haarzakjes werden getrokken. Ik greep hem beter vast.
Mijn blik versprong van het schattige jongetje naar Carmen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Carmen June Maer
Ik zie dat ze een soort van schrikt van de verandering van Ayden en trekt haar wolfshond naar achter. 'Heeft hij iets gedaan met hem?' Vraagt ze terwijl ze de wolfshond probeert tegen te houden die weer terug naar Ayden wilt. 'Nee. Ayden heeft alleen een goede conectie met dieren. Hij kan voelen hoe ze zich voelen.' Zeg ik terwijl ik hem naar me toetrek. 'Aaien.' Zegt hij terwijl hij naar de wolfshond toe wilt lopen. Ik pak hem gelijk vast en trek hem terug. Ik durfde te wedden dat ze zo ging vragen wat hij was, maar wat moest ik zeggen. 'Sorry van Kai, maar hij mag me blijkbaar. Ik ben een Hybride en..' Begint hij. Ik schrik. Het was ons geheimpje en ik druk gelijk mijn hand op zijn mond. Dit was niet voor haar oren bestemt.

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

Volgens mij moest ik er net zo geschrokken uitzien als Carmen. Ik keek het jongetje aan. "Een wat?"
Ik ging met mijn handen door mijn haar. Mooi, weer een nieuwe soort, een onbekende.
In mijn verschrikken had ik Kai losgelaten, die direct weer lief was gaan doen bij Ayden. Een gevoel van onbehagen kwam in me op. Jaloezie, omdat Kai liever bij Ayden bleek te zijn en nog een ander vreemd gevoel dat ik niet kon plaatsen.
"Carmen..." Ik keek het meisje aan met mijn serieuze blik. "Hoe kan dit?"

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Carmem June Maer
Ze laat van schrik kai los die in mijn hand bijt. Ja bijt zodat Ayden naar hem toe kan komen. Ik wrijf over mijn hand. Ze wou weten wat hij was, nou hij zei het net erg. Erg duidelijk. 'Carmen..' Zegt Kaitlin serieus. Het meisje die Jade heette was buiten op het dak voor de dakpannen te maken. "Hoe kan dit." Zegt ze dan. Ik slik even en het zweet breekt me zoals ze dat zeggen. Ik kijk haar aan. 'Mensen moeder magische vader moeder die doodgaat tijdens geboorte en melk krijgen van een vrouwelijke magier.' Mompel ik. Ze zou het nauwelijks kunnen horen, maar ik wist zeker dat ze het had verstaan. Ik kijk hoe hij met Kai speelt. De wolfshond en ik ie de jaloezie blik in haar ogen. Ik kijk haar aan.
[Dit is ayden:

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

"O," zei ik kort. "En kan hij... Je weet wel. Magie en zo?"
Ik keek naar haar hand, waar de tand afdrukken duidelijk in stonden en nam hem vast. Daarna keek ik naar Kai. Hij beet haast nooit mensen als ik niet zei dat hij moest aanvallen.
Ik wreef even met mijn vingers over de kleine kuiltjes, alsof ik gehypnotiseerd was en liet dan haar hand los. "Het was niet kwaad bedoelt, anders zaten er nu wel echt gaten in," constateerde ik.
Ik probeerde nog een beetje te glimlachen.

[AAAWH Da's toch die schattige van Cony 2012?]

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 19:21 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov