{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Kaitlin Mary Linnet

Volgens mij kon ze ieder moment dood neervallen van uitputting.
"Gaat het wel?" Ik ging langs haar zitten en boven haar hangen, zodat mijn haar in haar gezicht kietelde. Ik grinnikte zacht. "Je ziet er uit als een tomaat."
Ik ging grinnikend langs haar liggen en geniette van de zon.
Ik had nog energie voor twee over.
Ik keek naast me, over Maya heen, naar Kai. Hij was recht gaan staan en kwam met zijn snuit laag tegen de grond naar ons toe gelopen. Hij ploftte tussen ons neer.
Ik rolde moeizaam op mijn zij en sloeg mijn arm om hen neer. Zijn lichaamswarmte, het op en neer bewegen van zijn borstkas en de rustige omgeving maakte me slaperig.

[ bericht aangepast op 4 dec 2012 - 16:54 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
'Ja het gaat wel, ik heb gewoon even wat rust nodig' ik glimlach even,
De trucjes die ik er altijd voor had waren simpel,
De meeste magiers wisten die niet eens,
Ik glimlach weer even waarna ik diep adem haal,
Verschillende elementen beginnen te bewegen,
Het water maakt een soort draaikolk, het zand blaast alle kanten op, de bomen beginnen meer takken te krijgen,
Zelfs de dieren beginnen voor een paar secondes raar te doen,
Als ik weer mijn adem uitblaas is alles weer normaal, net zoals mijn energie.
Ik glimlach weer even,
'Zie je, alles is weer goed' ik kijk even naar Kaitlin,

Kaitlin Mary Linnet

Ik keek even op van Kai's op en neer bewegende buik. "Mooi zo."
Misschien kon ik maar beter terug gaan naar de stad, al had ik geen zin. Ik had al aanstalten gemaakt om terug weg te gaan toen ik me realiseerde dat Maya de tijd zo pas had terug gedraaid. Maar voor hoe lang? Tien minuten? Een uurtje? En half uurtje?
Ik wist eigenlijk niet hoe lang we gevochten hadden, maar uit ervaring wist ik dat gevechten altijd veel korter leken dan ze waren.
Ik was al recht gaan zitten. Maar om een beetje subtiel te blijven - omdat ik nog niet van plan was weg te gaan - trok ik Kai op mijn schoot en speelde zachtjes met zijn vacht. Ik keek om me heen. "Waarom ziet alles er opeens veel groener uit?"

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
'Omdat de bron van de natuur haar energie terug heeft, en omdat het bloed van de magier blijkbaar zijn weg gevonden heeft in jouw bloedbaan' ik glimlach weer even,
Het was waar, de leider van de magiers was altijd de gene die de natuur in balans moest houden,
Zonder energie, was die balans weg, was die nutteloos en zou de natuur langzaam dood gaan,
Nu dat ik mijn energie terug had gekregen, was de omgeving ook weer op gaan bloeien,
'Kaitlin, als je persee terug moet hoef je het niet uit te stellen hoor, ik bedoel, het is niet erg als je weg wilt' ik glimlach weer even naar dr,
Het liefst had ik dat ze zou blijven, maar zoals ik ook weet heeft elke leider ook zo zijn opdrachten.

Kaitlin Mary Linnet

"Mwaa," ik haalde grinnikend mijn schouders op. "Niet per se, de tijd is nu toch terug gedraaid."
Ik leunde weer naar achteren en staarde naar de lucht. Een mus dartelde vrolijk voorbij, terwijl allerlei geluiden me ter oren kwamen. "Leg dat van die bloedbaan eens uit, ik snap het niet."
Ik was niet zo wetenschappelijk aangelegd. Ergens kon je me wel dom noemen, omdat ik niet veel van zo'n dingen wist, maar ik wist wat ik moest weten en dat was genoeg.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik kijk dr even aan,
Weinig mensen wisten inderdaad het feit dat mens en magie samen konden zijn, zelfs als je het niet was of zo geboren was,
'De bloed van een magier bevat magie, als een normaal mens, zoals jouw, daar mee in aanraking komt en het terecht komt in die gene zijn eigen bloedbaan, dan ziet die persoon de wereld van een ander aspect' ik kijk even naar de lucht,
'Zoals je al zei, de natuur ziet er opeens een stuk mooier uit, dat komt omdat een magier weet waar de natuur voor dient, het houdt in leven en het houdt de wereld in balans, wie dat weet en ziet, zal de wereld ook een stuk anders zien' ik glimlach even,
'En zoals jij nu in aanraking bent gekomen met mijn bloed, zal je de wereld zelfs nog anders zien, je zal de wereld zien zoals het is, horen zoals het praat en voelen zoals het voelt, niet te min zal je ook een beschermengel hebben, iemand die er altijd voor je zal zijn als je in diepe nood bent' ik kijk even naar dr,
De informatie die ik net verteld had, wisten alleen de magiers, niet de normale mens, omdat die magie verbannen hebben,
Sommige zagen het bloed delen van een magier namelijk als magie, omdat de ogen van een mens geopend zouden worden.

Kaitlin Mary Linnet

Ik keek naar de snee in mijn hand, die blijkbaar dieper was dan ik dacht.
Ik kon de glimlach niet van mijn gezicht houden. Ook al zei mijn verstand me dat ik eigenlijk boos op haar zou moeten worden, omdat ze wist wat het met me zou doen. "De wereld is opeens zo veel mooier..."
Ik zuchtte als een verliefd meisje en keek om me heen. Kleuren waren mooier, alles was rustgevender. "Wat is een beschermengel." Ik had het woord ooit wel gehoord, maar ik wist eigenlijk niet wat het betekende. Het had iets te maken met een geloof van jaren geleden, nog voor mijn geboorte. Ik glimlachte vaag.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
Ik merkte al dat het bloed van mij zich begon te mengen met die van haar,
Net zoals haar bloed met de mijne begon te mengen,
'Een beschermengel is iemand die je beschermt, waar te wereld je ook mag zijn, in welke situatie je ook mag zitten, of het vrienden van die gene zijn of niet, je zal altijd door die persoon beschermt worden. In een geloof van vroeger werd er ook wel is gezegd dat een persoon met vleugels uit de lucht zou komen en je zou volgen vanuit de schaduwen om je te beschermen tegen ongevallen, hoewel dat geloof al jaren niet meer bestaat.' ik glimlach even,
Een geloof, er waren er vroeger zoveel, maar helaas waren die er niet meer,
Sinds de magie in de wereld kwam, werd elk geloof afgewezen,
De dingen waar de mens namelijk in geloofde klopte niet meer omdat de mens zelf dingen kon creëren dankzij de magie,
Daardoor wist men dat het allemaal vals was, elk geloof dan ook.
Ik glimlach weer even en kijk dan naar Kaitlin.

Kaitlin Mary Linnet

"Echt?" Ik draaide me op mijn buik en keek haar geïnteresseerd aan. "En hoe weet je dan wie dat is?"
Mijn benen wiegden zachtjes op en neer en ik liet mijn hoofd op Kai's lichaam rusten. Hij keek even op maar ging terug liggen. De enige die aan haar beschrijving voldeed was Kai, maar hij had geen vleugels en hij kon niet vliegen.
Mijn hand streelde zachtjes zijn hoofd, terwijl ik nog steeds naar Maya keek.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even en kijk naar de lucht,
'Nee, Kai is niet je volledige beschermengel' ik glimlach weer even,
'Hoewel het een perfecte beschermer is' ik kijk even naar het beest,
Kai was inderdaad trouw aan Kaitlin,
Dat was wat zo prachtig was aan die twee,
Als je naar mij kijkt...
Was de enige die trouw was aan mijzelf, mijzelf....
Ik zucht even,
'Je beschermengel is niet zo moeilijk te vinden, je praat zelfs met haar' ik glimlach weer even,
'Zoals ik al verteld had, voel ik alles van wat jij voelt, zelfs als je in levensgevaar bent, dan zal ik er zijn. Ook al is het een van mijn eigen mensen' ik glimlach even,
Ik kijk naar het water waarna ik naar de lucht kijk,
Het enige wat ik altijd heb gehad, waren de elementen en mijn magie.
Voor de rest had ik niks in deze wereld, mijn broer misschien ja, maar die zal zijn eigen leven gaan leiden als dit over is.

Kaitlin Mary Linnet

"En ben ik dan de jouwe?" Ik voelde me dom, vooral omdat ik zo slecht geïnformeerd was, maar het jagersbestaan was nou eenmaal veel simpeler dan dat van een magiër.
Ik dacht dat ik me wel veilig kon voelen in haar buurt, ik wist beter dan wie dan ook tot wat ze instaat was na onze gevechten. Misschien verklaarde dat waarom ze me nog nooit had vermoord tijden haar gevechten.
Ik beet zacht op de binnenkant van mijn lip. Dit was de vreemdste namiddag van mijn hele leven.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik glimlach even,
'Dat is voor de rest aan jouw, maar als een magier zijn bloed deelt dan word die automatisch een beschermengel van de persoon die het accepteerde' ik kijk dr even aan,
Het zou wel grappig zijn, een jager die de beschermengel van een magier,
Ik zuchtte even,
Dit gaat wat worden als de andere magiers hier achter komen,
Waarschijnlijk zullen ze een verbanning aanvragen, of te minste een nieuwe leider,
Ik zuchtte weer even,
De enigste die de wereld werkelijk begreep was ik,
Dankzij mijn vader wist ik wat hier voor af was gebeurd,
Waardoor deze wereld werkelijk zo geworden was,
Ik kijk even naar Kaitlin,
Het enigste wat deze wereld mooier maakte was een persoon waar je van kon houden,
In ieder geval dat zeggen ze,
Het gevoel, liefde, heb ik zelf nog nooit gevoeld...

kaitlin Mary Linnet

'Hoe kan ik dat nou weten?' ik keek haar niet begrijpend aan, maar glimlachte toch. 'Kun je niet zo'n dingetje maken dat me automatisch naar jou teleporteert als je het nodig hebt?'
Dat zou het tenminste een stuk eerlijker maker voor ons beiden.
Mijn vingers gleden nog altijd door Kai's vacht, hoewel ik er nu een vriendin bij had, zou hij toch nog altijd mijn nummer één zijn.
Het had niets Maya met te maken, hij was gewoon eerst en was het belangrijkste in mijn leven. Daarbij was ik niet zo'n mensen mens, ik mocht ze wel, maar ik kon er niet zo heel goed mee overweg.

[ bericht aangepast op 4 dec 2012 - 22:39 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Maya Tersan

Ik lach eventjes,
Ik kruip wat in haar richting waarna ik de speld afpak,
'Dus jij wilt iets wat jouw naar mij brengt?' ik lach weer even,
Ik leg de speld tussen mijn handen waarna een licht tussen mijn handen begint te branden,
Als het licht verdwijnt glimlach ik even,
De speld was ietsjes veranderd,
In plaats van een vogel stond er nu een hartje op,
'Als je werkelijk telkens bij mij wilt zijn als je de druk voelt van gevaar, druk dan op het hartje en je bent daar' ik glimlach weer even waarna ik de speld op haar pantser doe.
Ik kijk dr even aan en merk nu pas hoe dichtbij ik was,

Kaitlin Mary Linnet

'Nee, dat bedoelde ik niet.' Ik haalde de speld van mijn pantser af en duwde hem terug in haar handen. Had ze die moeite voor niets gedaan. 'Ik bedoelde dat ik naar jou zou gaan als jíj dat zou willen.'
Als ik haar nodig had zou ik haar wel gaan zoeken, desnoods mezelf in gevaar brengen. Maar andersom...
Ik kon het waarschijnlijk niet voelen of ruiken wanneer ze in de problemen zat, of me gewoon nodig had om met me te praten. Ik wist hoe het was om alleen te zijn en ik kon in haar gezicht zien dat ze ook eenzaam was.
'Weetje, ooit kom jij hier de vent van je dromen tegen en heb je mij niet meer nodig.' Voor ze kon protesteren voegde ik er aan toe: 'Dat hoop ik en dat geloof ik echt.'

[ bericht aangepast op 4 dec 2012 - 22:54 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov