Jacob El Mano (Huisarst, tijdelijk):
Ik werd geroepen door één van mijn collega's en ik luisterde wat er aan de hand was. Gelijk werd ik bezorgd en kende haar naam uit duizenden. Ze was ergens toch even mijn kindje, mijn dochtertje. Haar vader was mijn beste vriend en mijn leven. Hij was alles voor me en recpecteerde me altijd hoe ik was. Isabella was ook mijn kleine meisje, dat zei haar vader altijd. Ik kende haar al vanaf haar geboorte, ik was ook degene die haar moeder hielp met de bevalling van Bella. Ik was een huisarst die heel breed was, ik kon mensen helpen en ook als ze gaan bevallen of onderzoeken dat ze zwanger waren of iets anders. Isabella heb ik heel lang niet meer gezien, voordat ze met haar broer naar New York ging, maar waarom deed ze hier? Ik werd steeds bezorgder en knikte dat ik het begreep. Snel liep ik naar de wachtkamer, eigenlijk kon je het wel rennen noemen. Ik zag haar zitten met een paar jongens. Eerlijk gezegd keek ik daar niet naar, maar naar Bella. 'Isabella' zeg ik in het Spaans en ze keek me zenuwachtig aan. Bella stond op en gelijk trek ik haar in een omhelzing. Ik drukte stevig tegen me aan en wreef over haar rug. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ik bezorgd en bekeek haar top tot teen en keek of zo wat had. Ze werd rood en werd wat rustiger, maar nog niet helemaal. 'Jacob' zeg ze, doelend dat ik haar even rust moet gunnen. Ik was echt even haar vader geworden. Ik liet haar los en kijk haar onderzoekend aan. Voordat ze wat kon zeggen, zei een jongen wat. Ik kijk hem onderzoekend aan. Het was een jongen met zwart haar en die krullen had en die stond nu ook op en gaf me een hand. 'Blaine' stelde hij zichzelf voor en sprak nu Spaans. Nu bekeek ik even de andere drie jongens. Daarnaast zat een jongen en had ene buggy waar een klein meisje inzat. Rond een klein jaartje was ze en keek even naar de jongen. Hij was groot en gespierd en had bruin/zwart haar en keek bezorgd naar Bella. De jongen naast hem, wist je eigenlijk wel meteen welke team hij speelde en hij had blond haar. Maar dat maakte natuurlijk niets uit, vast een goede vriend van Bella en Blaine had ook iets apart. Daarnaast was een jongen die onderuit zakt en had ook zwart haar en keek neutraal. Ik had niet zo'n goed gevoel over hem en keek ze even één voor één aan. 'Aangenaam Blaine' zeg ik nu in het engels en kijk de jongen vriendelijk aan. 'Ik neem aan dat dit één van je vrienden zijn, Bella' vroeg ik aan Bella en ze knikte. 'Ja, dat klopt, Blaine is één van mijn beste vrienden en Kurt is mijn aller beste vriend' legt ze uit en de naam Kurt sprak ze stralend uit en keek naar de jongen die blond haar had, dus Kurt. Ik gaf Kurt een hand en vriendelijk glimlachte ik. 'En wie zijn die twee?' zeg ik wat neutraler en kijk haar strak aan, doelend op die andere twee jongens. Ik zag een twijfelachtige gloed in haar ogen en ze zei niets uit schaamde. Ik denk wel wat er hier aan de hand is en ik trek haar dicht naar me toe en keek de vier jongens aan. 'Ik ben Jacob El Mano, ik ben Bella's huisarst en tevens ook bijna haar verzorger. Jullie mogen me Jacob noemen' zeg ik vriendelijk. Natuurlijk was haar broer haar verzorger en had de voogd op haar genomen, maar we waren nog steeds beiden bezig, zodat ik de voogd over Bella kon hebben en ook haar broer. Natuurlijk hoefde dat niet meer van haar broer, maar dat wouden we allebei. Zodat we een gezin konden stichten en ik hun scholen kon betalen en haar broer even lekker kon uitrusten, van zijn gewerk. Ik wou vroeger al gelijk de voogd hebben, maar door bepaalde redenen ging dat niet door. Dus moest haar broer het doen. Ik had geen vrouw of familie meer, maar Bella en haar broer beschouwde ik toch als familie en nu als mijn kinderen. Nadat hun ouders verongelukt waren, had ik ze verzorgd en had ik Bella met haar broer opgevoed en uiteindelijk wouden ze weg en hielp ik hun. Ik had nog steeds goed contact met haar broer en die was nu ook bezorgd om Bella. Ik streel door haar haren en haar blik ruste op de grond.
(Is goed! (: )
[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 15:55 ]
One Who Travels A Higher Path.