Isabella Elizabeth Espinoza:
'Damian' zeg ik wat ontroerd. Dit kwam waarschijnlijk door de zwangerschapshormonen. Ik omhelsde hem stevig en wreef over zijn rug. 'Dankje' zeg ik dankbaar. 'Het spijt mijn vreselijk, Damian. Ik wou echt niet met je spelen, of wat dan ook. Het is allemaal mijn schuld en ik moest zo niet doen tegen je. Dit heb jij ook niet verdiend. En ik begrijp het. Het is niet niets dat je dit zomaar hoord' zeg ik gemeend en begrijpelijk. Ik liet hem weer los en kijk hem zwak glimlachend aan. 'Dankje' zeg ik en begon een beetje te blozen door zijn compliment. Ik kon nooit tegen complimenten, wie dan ook dat zei. Ik werd er altijd verlegen van en moest er van blozen. Ik herrinerde dat ik nu echt even naar de keuken moest gaan, anders maakt Kurt zich zorgen om me. Ik pakte Damians hand en deed de voordeur dicht en liep met hem naar de keuken. 'We moeten even naar de keuken, zodat iedereen weet wat de plannen zijn voor vandaag' zeg ik voordat we de keuken binnen liepen. We kwamen binnen en zagen Kurt, Finn, Blaine en Emily in de keuken en ik begroette hun. Ik liet Damians hand los en ging naast Blaine zitten. Ik glimlachte zwak naar hem en hij glimlachte terug en drukte een kus op mijn wang. Opeens ging Blaine staan en ging naast Kurt zitten. Ik snapte al wat hij op doelde en knikte naar Blaine en ging op zijn plaats zitten, zodat Damian naast me kon zitten. 'Finn, we gaan gewoon met zijn allen naar de huisarst en het ziekenhuis' zeg ik zwak glimlachend. 'De huisarst is in het ziekenhuis, dus dan kunnen we ook gelijk onderzoek doen' bevestig ik en kijk hem aan. Ik streel liefkozend Emily's wangetje, waardoor ze kirde. Ik wachtte maar af, wat ze allemaal zeiden.
Blaine Anderson:
Ik verschoonde Emily nu helemaal en af en toe kirde ze een beetje. Ik glimlachte zwak en door Emily was ik even afgeleid. 'Misschien moeten wij eens een keertje iets leuks doen' zeg ik lief en kijk Emily aan. 'Blaine!' kirde ze vrolijk. Natuurlijk kon Emily niet terug praten wat ik zei, maar ik denk wel dat ze het heeft gesnapt. Ze was nu al wel wat ouder en slimmer, dus dat moest ze wel een beetje snappen. Ik deed haar kleertjes weer aan en tilde haar weer op. 'Nou, schoonheid. Je bent klaar' zeg ik wat vrolijker en kietel haar buikje, waardoor ze aan het kirren is. Ik liep samen met haar weer terug naar de keuken, waar Finn en Kurt zaten. 'Papa! Papa!' kirde ze vrolijk toen we bij de keuken waren en ik gaf haar aan Finn. Ik aaide nog over haar hoofdje en ging zitten. Ik negeerde voor de rest Kurt maar. In hem had ik helemaal geen zin in. Ik wreef even vermoeid in mijn ogen en voelde me wel moe worden, maar ik kon gewoon niet slapen. Ik steunde met mijn hand mijn hoofd en keek gewoon de hele tijd naar Emily. Opeens ging de deur open en kwamen Bella en Damian binnen. Ik zuchtte onhoorbaar en keek neutraal naar Damian. Waarom moest hij weer hier komen? Het begon nu lekker rustig te worden voor iedereen en nu is hij er weer hier. Ik wist sowieso dat er drama kwam en ging wat onderuit zakken. Ik zei maar niets en zag dat Bella naast me ging zitten en naar me glimlachte. Ik glimlachte lief terug en drukte een kus op haar wang. Ik zag dat er nog alleen plaats was naast Kurt en keek vanuit mijn ooghoek naar Damian. Nu begon ik zorgen te maken, ik wist dat Kurt toch wel redelijk bang was voor hem en ik wou niet dat er niets met Kurt ging gebeuren. Ook al wat er was gebeurd. Zuchtend stond ik maar op en ging naast Kurt zitten, zodat Damian niet meer naast Kurt kon zitten en keek even naar Bella, doelend dat ze op mijn plaats moest gaan zitten, zodat Finn en Damian niet ruzie konden maken. Bella ging op mijn plaats zitten, zodat Damian gewoon naast Bella kon zitten.
One Who Travels A Higher Path.
