The Real Gleeks 53 - Speeltopics

El Diablo.

Jeffrey

'Is goed' zeg ik.
Ik begin te lopen en grijns..

El Diablo.

Lizz
Ik glimlach en loop met hem mee.
Ik had geen idee waar hij woon.
Na een paar minuten zie ik een mega huis voor ons staan.
"wooooow woon jij hier?"

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Jeffrey

'Ja, dit hele gebouw is van mij' lach ik, en loop naar de lift.
'Neh, woon in het penthouse helemaal boven' zeg ik, en wacht.

El Diablo.

Lizz
Ik grinnik "ik dacht al, maar je woont dus zonder je ouders?" nieuwsgierig keek ik hem aan.
We lopen naar de lift die omhoog zoeft

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Jeffrey

Uhhuh' zeg ik, en grijns breed.
'Heerlijk dat leven..'

El Diablo.

Kurt Hummel

Met grote ogen keek ik haar aan en zag ik hoe ze haar rug toekeerde na mij. Even bleef ik stil, omdat mijn hersenen dit nieuws nog even moesten verwerken. Dacht ze dat ze zwanger was?! 'Oh mijn god..' mompelde ik, waarna ik ineens enorm enthousiast werd. 'Dus jij krijgt gewoon een babytje! Oh mijn god, dat is toch geweldig?! Dat is echt een wonder!' kirde ik helemaal enthousiast, en ik dacht er even niet bij na dat Bella zei dat ze niet wist wie de vader was en of ze dit wel wilde. 'We kunnen dan gaan shoppen voor babykleertjes, misschien word het wel weer een meisje en kunnen we allemaal roze spulletjes kopen! Of het word deze keer een jongentje, dan kunnen we allemaal stoere dingentjes kopen. Dit is zo leuk! We moeten ook..-' ik stopte met praten omdat ik zag dat ze huilde en meteen keek ik ook verdrietig en kroop ik bij haar in bed. 'Heey,' zei ik met een pruillipje, terwijl ik troostend over haar arm wreef. 'Het komt wel goed, je weet dat wij er altijd zijn om je te helpen. Je bent nooit alleen.' zei ik lief tegen haar. Nu drong het me eigenlijk tot me door dat ze zei dat ze niet wist wie de vader was en keek ik ook even geschokt. 'Je bent gewoon verward.' concludeerde ik, waarna ik haar omdraaide, zodat ze mij aan moest kijken. Ik wist dat ze dacht dat ik haar nu een slet vond, maar dat was niet waar. Ze was gewoon vreselijk door de war en kreeg het allemaal niet op een rijtje, daarom deed ze het. 'Het is niet jouw schuld, Bella. Je bent gewoon heel erg door de war en we gaan dit allemaal samen uitzoeken. Als eerste moeten we het 100 procent zeker weten of je echt zwanger bent.' zei ik lief tegen haar. Ik zou nooit te min over mijn beste vriendin denken. Ik kende haar, ze deed het niet met opzet en ze was gewoon zo verward door alles wat ze had meegemaakt. 'Maar,' begon ik nu terwijl ik haar vragend aankeek. 'Misschien is het ongepast om te vragen maar, wie zouden de vaders kunnen zijn?' vroeg ik zachtjes aan haar. Ik vermoedde natuurlijk sowieso Finn, maar wie zou de andere kunnen zijn. Damian?!

Finn Hudson

Ik knikte glimlachend, ik was blij dat Kurt en Blaine toch nog een leuke avond hadden samen. Ik luisterde naar Blaine's vraag en dacht erover na. 'Het zou ongelofelijk druk zijn, maar ik zou het niet erg vinden. Een kind krijgen is zo bijzonder, Blaine.' zei ik dromerig waarna ik Emily bekeek. 'Het voelt alsof je helemaal opnieuw verliefd wordt en je voelt je op dat moment zo gelukkig, het is niet te beschrijven hoe je je voelt op het moment dat je kindje geboren wordt. Ik kon echt niet geloven dat Emily mijn dochtertje was. Zo prachtig en perfect is ze en toen ik haar voor het eerst mocht zien was dat zo mooi en ontroerend.' vertelde ik gelukkig aan Blaine. Ik was zo blij dat ik Emily had. 'Een bevalling is het mooiste wat iemand kan meemaken, en vanaf dat moment ben je onafscheidelijk van je kind.' zei ik. 'En de alle kleine momenten met Emily, daar geniet ik echt van. Ik hou zielsveel van haar en ik kan niet zonder haar. Als er iets met haar zou gebeuren zou ik compleet gek geworden.' zei ik naar waarheid, waarna ik Emily's wangentje streelde. 'Emily heeft me ook echt veranderd. Ik ben volwassener geworden door haar en ik doe mijn best om haar een goede jeugd te bezorgen.' zei ik tegen hem. 'Dus ook al zou een kindje niet gepland zijn, het zou niet minder welkom zijn.' zei ik tegen Blaine.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Lizz
Ik grinnik "ik ben misschien zestien maar ik moet er nog niet aandenken om alleen te wonen" geef ik toe.
"dit is echt mega, voel je je nooit alleen?"

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Jeffrey

Ik schud mijn hoofd, 'ik heb een hond, en dagelijks vrienden over de vloer dus niet echt' zeg ik.
Ik plof op de bank en kijk haar aan..

El Diablo.

Lizz
Ik glimlach even "wel mooi uitzicht" ik grinnik even.
"en wat wil jij gaan doen als het dansen afgelopen is en je je diplomoa hept?"

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Jeffrey

Ik haal mijn schouders op.
'Leven' zeg ik, 'en naar Ibiza' grijns ik..
Opeens komt Spike aangerend en ik grijns breed..

El Diablo.

Lizz
Ik grinnik en ineens komt er een hondje aangerend. "wat een schatje. heo heet hij/zij"
ik aai het hondje

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Jeffrey

'Spike' zeg ik lachend.
'Kruising Chihuahua en geen idee' zeg ik..

El Diablo.

Lizz
"halo Spike, zorgt Jeff een beetje goed voor je" grinnikend til i hem op mijn schoot waar hij neer ploft

ik ga zo

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Isabella Elizabeth Espinoza:

'Robin, Finn, Damian, Edward, Taylor, Darren, Chris, Jan, Peter, Erik, Seth, Sam, David, Damon, Luke, Jason, Jordan, Dave' somde ik nu op en door mijn tranen heen lachtte ik half, doelend dat het een grapje was. 'De vaders kunnen Finn of Damian zijn' zei ik zuchtend en werd weer serieus. Ik was opgelucht dat Kurt niet boos was en dat hij niet dacht dat ik een slet was. Hij was echt mijn beste vriend en hij is er gewoon voor mij. Ik was echt verbaast dat hij helemaal enthausiast deed en dat hij alles wou doen met me en dat we kleding konden kopen. Ik wist zelf niet of ik het wou houden, maar misschien was ik niet zwanger. Had ik echt gewoon een griepje. Ik was wel blij dat ik Kurt had, alleen als we het zouden weten dan was ik heel bang voor de reactie op Finn en Damian. Ik sloeg mijn armen om Kurt heen en trok hem dicht tegen me aan. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en zuchtte. 'Ik ben gewoon bang voor hun reactie's stel dat ik zwanger ben. Ze zouden flippen' zeg ik angstig en kijk Kurt aan. 'En ik weet het allemaal niet meer of ik een baby wil of niet. Ik ben geen goede moeder' zeg ik zachtjes en sloot even mijn ogen. Ik wou het echt weten of ik zwanger was of niet. Zonder nog iets te zeggen ging ik uit bed en trok Kurt mee naar de badkamer. Ik zocht even en pakte een zwangerschapstest. Ik deed snel de deur dicht en kon me niets schelen dat Kurt dit zag. Ik trok mijn ondergoed uit en ging op de wc zitten en hield het staafje eronder en deed mijn ding. Daarna legde ik het op de grond en spoelde het door en deed mijn broekje weer omhaag. Ik ging op de grond zitten en trok Kurt ook mee en wachtte. Het gaf zelf aan of je zwanger was of niet. Na een paar minuutjes wachten keek ik erop en mijn hart stond stil. 'Zwanger'

Blaine Anderson:

Ik had echt even een 'Aaah' blik. 'Je bent echt een goede vader, Finn' zeg ik gemeend en leg een hand op zijn schouder, doelend dat het echt zo is. 'Emily boft maar met zo'n vader' zeg ik eerlijk en naar de waarheid. Emily kirde en keek lief naar haar vader. Ik drukte een kusje op haar wang en ze keek weer naar mij. 'Blaine!' kirde ze en brabbelde verder. Opeens keek ze naar Finn en brabbelde naar hem. 'Pa. Papa!!' kirde ze vrolijk en haar handjes bewoog enthausiast. Ik kijk haar ongelovelijk aan. Ze zei papa tegen Finn. 'Finn, ze heeft papa gezegd' zeg ik trots tegen hem en nu moest hij echt trots zijn op zijn kleine meid. Nu kon ze papa en Blaine zeggen en dalijk mama en hopelijk ook snel Kurt. 'Maar je weet toch dat Ik en Kurt altijd voor je klaar staan en je helpen ook met je opvoeding' zeg ik gemeend. 'Eigenlijk ben ik toch ergens jaloers op je. Kurt en ik krijgen geen kinderen en ik zou heel graag een eigen kidn willen hebben' zeg ik gemeend en serieus. Een eigen kindje samen met Kurt, maar dat zou toch onmogelijk zijn, aangezien we jongens zijn. Maar ik zou dat wel willen.

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 14:09 ]

One Who Travels A Higher Path.

Kurt Hummel

Met grote ogen keek ik haar aan, toen ze al die namen opnoemde. Maar toen ze half lachte, wist ik dat ze een grapje maakte en lachte ik mee. Ik luisterde verder naar haar en voordat ik nog iets kon zeggen trok ze me mee naar de badkamer, waar ze de zwangerschapstest deed. Ik wachtte tot ze klaar was en daarna trok ze me mee op de grond. Ik sloeg mijn armen troostend om haar heen en keek stilletjes naar de zwangerschapstest voor ons. Na een enkele minuten kwam er 'zwanger' te staan op de test. Even was het stil en staarden we telkens maar naar de test. Ik trok haar nu op mijn schoot en wiegde haar zachtjes door elkaar en drukte een kus op haar wang. 'Dit gaat goed komen, vertrouw me maar.' zei ik zacht. Natuurlijk was ik helemaal enthousiast, maar ergens maakte ik me ook zorgen over Bella. Dadelijk wilde ze helemaal geen baby en kreeg ze nog meer stress door Damian en Finn. 'Ze gaan niet flippen, Bella. En als ze dat wel doen krijgen ze met mij te maken.' zei ik ietwat bozig. Niet dat ik ze zou slaan of zo, maar ik zou haar zeker wel beschermen en ik zou het niet accepteren als ze te keer tegen haar zouden gaan. Ze hebben er beiden immers ook aan 'meegewerkt'. 'En jij kan wel een goede moeder zijn, Bella.' zei ik lief tegen haar. Ik behandelde Bella nu net zoals ze mijn eigen kind was, zoals ik altijd deed als mijn vriendinnen zich rot voelde. 'Als ik zie hoe jij met Emily omgaat, ze zou dat echt wel kunnen. Je moet niet onzeker zijn. Je weet dat Blaine en ik er altijd zijn om je te helpen. We laten je niet vallen.' zei ik naar waarheid, waarna ik over haar rug wreef en nogmaals een kus op haar hoofd drukte. 'Wanneer wil je het zeggen tegen ze? En wil je dat ik erbij blijf?' vroeg ik aan haar. Ik zou haar steunen.

Finn Hudson

'Dankje,' zei ik dankbaar tegen Blaine, omdat hij dat allemaal zei. Dat deed me echt goed, ik wilde het zo goed mogelijk doen als ik kon voor Emily. Emily kirde nu en keek me lief aan, waardoor mijn hart smolt. Ze kirde weer Blaine's naam en ik lachte even. Nu keek ze weer naar mij en kirde ze 'papa.' Ik keek haar verbaasd en met tranen in mijn ogen aan. Ik moest lachen om Blaine en keek vertederd naar mijn dochter en drukte een kus op haar wang. 'Papa is trots op jou, prinsesje.' zei ik lief en vertederd tegen haar. Ik was zo trots op haar, en zulke momenten zou ik echt nooit meer vergeten. 'Ik weet het, jullie hebben we al heel vaak geholpen met haar en daar ben ik heel erg blij en dankbaar voor.' zei ik tegen Blaine, waarna ik hoorde wat hij zei. 'Ik snap je, Blaine.' zei ik, ergens voelde ik me nu best schuldig. Ik begon net een heel verhaal over hoe geweldig een bevalling wel niet was en had er niet bij stil gestaan dat Blaine dat nooit zou meemaken. Ik probeerde het positief voor hem te houden. 'Aan de andere kant,' begon ik snel. 'Het was ook weer geen pretje om Rachel te zien bevallen. Ze had zoveel pijn en het ergste was dat ik er helemaal niks aan kon doen. Ik wilde haar pijn overnemen maar het kon niet.' zei ik. 'Dat is niet leuk aan een bevalling, ze zeggen dat het voor de man niet zwaar is, maar het is echt niet leuk om iemand zo te zien lijden en er niks aan te kunnen doen.' zei ik tegen Blaine, hopend dat het hem iets opvrolijkte. 'En misschien moet je eens op zoek gaan naar alle mogelijkheden en het allemaal met Kurt bespreken.' zei ik tegen hem.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.