• St. William's is een internaat voor jeugd met aanleg voor speciale krachten. Op St. William's leren ze deze krachten te beheersen en te verbeteren, maar dat gebeurt onder streng toezicht van het schoolhoofd.
    Dat betekend dat er strenge regels zijn, en hoge straffen. Verder heeft iedereen vrijwel dezelfde lessen, al heb je niet of nauwelijks aanleg voor de kracht waar die les over gaat.

    (School)Regels

    Zoals iedere school heeft ook St. William's regels. Hierop wordt streng toegezien door het schoolhoofd (wanneer je je geroepen voelt schoolhoofd en/of docent te spelen, geef het aan!). Zoals al genoemd zijn er hoge straffen (maar vrees niet, het zal niet te ver gaan (: ).

    - Het gebruiken van krachten binnen de school is niet toegestaan, enkel tijdens de lessen onder toezicht van een docent.
    - Jongens en meiden slapen gescheiden.
    - Het op elkaar uitproberen van krachten is niet toegestaan.
    - Het schoolterrein kan niet verlaten worden zonder toestemming.

    Regels zijn er om overtreden te worden, dit mag dan ook gewoon. Maar let wel op dat je andere spelers in hun waarde laat en zorg wel dat je ook (wel eens) gestraft wordt.

    Wanneer je graag mee wilt spelen kun je je aanmelden in het rollentopic;
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143237&page=1

    De volgende personages spelen mee;
    Anthony (chasinghoran)
    Kate (mismi)
    Roselyn (Thatlastkiss)
    Daniel (Montmarte)
    Jesper (BlueHope)
    Livia (jaimyhoi)
    Lauren (alice24)
    Paige (Rider)
    Allison (DreamWishes)
    Aria (Coockies)
    Jacob (Coockies)
    Zoey (RememberYoux)
    Cahlista Aloys Docente (Rider)
    Arjan (chasinghoran)

    [ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 15:20 ]


    You oughta know

    Kate Miller
    Ik lach even. "Ik wil het best proberen, maar ik beloof niks" zeg ik dan.
    Ik had eigenlijk nooit echt geprobeerd om iemands gedachte te lezen, ik ving af en toe iets op.
    Maar ach, het is het proberen waard.
    Ik kijk Roselyn aan en concentreer me op haar.
    Na een tijdje zie ik vaag een huis voor me en ik doe mijn ogen dicht in een poging om het beeld wat scherper te krijgen.
    Ik zie flitsen van kamers en gebeurtenissen, maar steeds keer ik weer terug naar het punt waar zij het hardst aan denkt zonder dat ik goed kan horen of zien wat er is gebeurd.
    Ik doe mijn ogen open en glimlach even. "Je huis?" vraag ik dan.

    [Mensen, waarom reageren jullie zoveel? M'n inbox ontploft gewoon van een middagje offline...
    Nikki, zak die je bent, laat je me nu gewoon alleen? Grr!]

    Anthony

    Wanneer ik m'n broodje op heb sta ik op en loop ook naar buiten. Stom dat ik het terrein niet eens had bekeken, was handiger geweest als ik plots had moete verschuilen..
    Langzaam slenter ik over het terrein en kijk naar de mensen buiten. Geconcentreerd neem ik alles in me op en maak in mijn hoofd een grove schets van het terrein. Ieder bosje, elke boom en zelfs de groepjes riet langs het water neem ik in me op.
    Daarna loop ik terug naar de hal voor de eetzaal en ga daar tegen een muur op de grond zitten, mijn benen gestrekt voor me uit, en probeer me te concentreren op de geluiden om me heen...


    You oughta know

    Paigelyn 'Paige' Channary Butterfly

    Het meisje was bang, duidelijk bang en dat zorgde ervoor dat ik zelf ook even achteruit stapte. Ik ben niet bang, ik ben niet bang, ik ben niet bang, zei ik een paar keer in mijn gedachten tegen mijzelf. Ik zette mij over haar angst heen en keek, nog steeds een beetje boos, naar de jongen.
    'Whow, calm down girl. Rustig aan! Niets aan de hand, ik deed het niet expres, echt niet! Ik verloor gewoon de controle over dat stomme klokhuis. Het spijt me oke, echt rot dat we elkaar op deze manier leren kennen. Maar nu je toch boos op me bent, ik ben Daniel, aangenaam.'
    Damn, ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan. Nu was hij zo dichtbij dat ik zijn hoop dat ik zou kalmeren niet meer buiten kon sluiten. Snel zette ik een paar stappen achteruit en probeerde mij te bedenken hoe ik mij ook alweer zelf voelde. Ik zuchtte gefrustreerd en keek vervolgens van het bange meisje naar de jongen.
    'Jaja, het is al goed. Je kon er niks aan doen, I know,' zei ik nors.


    Happy Birthday my Potter!

    Daniel
    'Dankje, dat je het zo rustig opvat, ik zou trouwens niet nog een stap naar achteren zetten, dan ben je nat.' Ik wijs glimlachend op het water. Dan plof ik neer tegen een boom aan. Blij dat ik zit sluit ik mijn ogen, ik kan hier wel aan wennen, beetje dingetjes laten zweven, beetje met meiden kletsen, ja dit leventje bevalt mij wel. Ik open een van mijn ogen en zie dat beide dames nog staan.
    'Kom erbij zitten, het gras is lekker zacht!' zeg ik uitnodigend terwijl ik op de twee lege plaatsten naast mij het gras plat klop.

    [ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 19:40 ]


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Roselyn
    Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ja! Daar dacht ik aan! Oké, dat is echt geweldig.' zeg ik met een grote grijns op mijn gezicht. Ik neem nog een hap van mijn broodje; 'Denk eens aan wat je ermee kan doen als je eenmaal beheerst. Met wat oefening moet dat zeker lukken.' zeg ik als mijn mond leeg is. Plotseling zie ik iets ros door de kamer mijn richting uit trippelen. 'Mushu! Wat doe jij nu hier?' zeg ik verbaasd. Hoe kan hij nu uit de kamer ontsnappen? Ik til hem op mijn schoot en aai hem over zijn kopje.


    You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'

    Lauren

    Twijfelend ga ik naast Daniel zitten. 'Ok' zeg ik glimlachend. Het meisje blijft staan. Ik vind haar maar eng. Ik kijk naar daniel, maar hij is heel rustig. Wat is er mis met me? Waarom ben ik zo bang voor haar? vraag ik me af. Ik speel ondertussen met Muis die nog de hele tijd op mijn schouder zat. Ik tover een kaasje uit mijn zak tevoorschijn, en hij begint er gretig aan te knabbelen.

    Paigelyn 'Paige' Channary Butterfly

    Hoewel ik Daniel tot nu toe niet onaardig vond, bleef ik toch maar staan. Ik probeerde vriendelijk te glimlachen en het aanbod af te wijzen, maar ik voelde weer die stomme angst voor mijzelf. Ik rolde met mijn ogen en keek het meisje aan.
    'Sorry hoor, maar je hoeft echt niet bang voor mij te zijn. Ik word er echt helemaal gestoord van. Je emotie is zo sterk dat ik mijzelf hier amper staande kan houden,' zei ik iets geïrriteerder dan de bedoeling was. 'Niet gemeen bedoeld,' voegde ik er dus maar snel aan toe.

    [ bericht aangepast op 16 okt 2012 - 19:50 ]


    Happy Birthday my Potter!

    [Aangezien ik denk dat iedereen er wel zo ongeveer is nu, gaat bij deze de bel maar, denk ik.

    *TRIIIIIING!!*

    lol xD]


    You oughta know

    (Wat voor les?)


    Happy Birthday my Potter!

    Lauren

    Ze kon dus emoties voelen. Snel probeerde ik mezelf op te vrolijken, maar het enige waar ik op uitkwam was om iets minder bang te zijn. Dit meisje deed me denken aan de meisjes van mijn oude school. 'Eh, ok' zei ik kort en ik sloeg mijn armen om mijn knieën. Muis kwam op mijn schouder zitten. Toen ik naar daniel keek, die lekker zat te genieten in de zon, glimlachte ik en ik voelde me wat beter.

    Kate Miller
    Ik lach even. "Ik kan dan alleen de gedachtes van mensen horen en misschien hun hele verleden zien" zeg ik grinnikend.
    'Mushu! Wat doe jij nu hier?" zegt ze dan verbaasd en pakt het beestje op van de grond. "aah lief" zeg ik dan. Ik had Kyra ook meegenomen, maar heb haar op de kamer gelaten.

    [wat is het voor dier haha xD geen zin om het op te zoeken xD]

    Rider schreef:
    (Wat voor les?)


    Geen idee xD
    Krachtgebruik ofzo? Klinkt wel interessant.


    You oughta know

    (lijkt me goed xd Ineke jongen ik ben echt helemaal schor xD 't klinkt echt belachelijk :P)

    chasinghoran schreef:
    (...)

    Geen idee xD
    Krachtgebruik ofzo? Klinkt wel interessant.


    (Misschien krachtgebruik, beheersing, mental strength & PE.........)


    We've lived in the shadows for far too long.

    Daniel
    Het geluid van een bel weerklinkt.
    'Ik geloof dat de les gaat beginnen,' zeg ik tegen niemand in het bijzonder. Ik denk nog steeds na over de krachten om me heen en probeer te begrijpen waarin ik terecht ben gekomen.
    'Willen we naar de les of blijven we hier?' vraag ik dan.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page