[RPG] St. William's - Speeltopics

St. William's is een internaat voor jeugd met aanleg voor speciale krachten. Op St. William's leren ze deze krachten te beheersen en te verbeteren, maar dat gebeurt onder streng toezicht van het schoolhoofd.
Dat betekend dat er strenge regels zijn, en hoge straffen. Verder heeft iedereen vrijwel dezelfde lessen, al heb je niet of nauwelijks aanleg voor de kracht waar die les over gaat.

(School)Regels

Zoals iedere school heeft ook St. William's regels. Hierop wordt streng toegezien door het schoolhoofd (wanneer je je geroepen voelt schoolhoofd en/of docent te spelen, geef het aan!). Zoals al genoemd zijn er hoge straffen (maar vrees niet, het zal niet te ver gaan (: ).

- Het gebruiken van krachten binnen de school is niet toegestaan, enkel tijdens de lessen onder toezicht van een docent.
- Jongens en meiden slapen gescheiden.
- Het op elkaar uitproberen van krachten is niet toegestaan.
- Het schoolterrein kan niet verlaten worden zonder toestemming.

Regels zijn er om overtreden te worden, dit mag dan ook gewoon. Maar let wel op dat je andere spelers in hun waarde laat en zorg wel dat je ook (wel eens) gestraft wordt.

Wanneer je graag mee wilt spelen kun je je aanmelden in het rollentopic;
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143237&page=1

De volgende personages spelen mee;
Anthony (chasinghoran)
Kate (mismi)
Roselyn (Thatlastkiss)
Daniel (Montmarte)
Jesper (BlueHope)
Livia (jaimyhoi)
Lauren (alice24)
Paige (Rider)
Allison (DreamWishes)
Aria (Coockies)
Jacob (Coockies)
Zoey (RememberYoux)
Cahlista Aloys Docente (Rider)
Arjan (chasinghoran)

[ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 15:20 ]

You oughta know

Kate Miller
Dan gaat de bel en ik sta op. "Nou, op naar de eerste les" zeg ik dan en ik pak mijn dienblad en breng het weg.
Ik loop naar het lokaal en kijk even om me heen. Ik zie een jongen alleen bij het raam zitten en loop erheen.
"Mag ik erbij komen zitten?" vraag ik dan maar. Zo te zien is hij iets aan het tekenen, maar ik kijk er verder niet naar en wacht op antwoord.

Guillermo Jesper Wakefield.
Ik zuch weer even en begin weer te lopen. Zoveel mensen die ik niet kon, zoveel herinneringen. Allemaal beelden van verschillende werelde
flitste voor mijn ogen langs en ik leunde even op een tafeltje. Ik wreef in mijn ogen. Ik moest echt leren om al die herinneringen buiten te sluiten,
niet dat ik dat snel ging leren. Ik was niet zo een OMFG leren is zo leuk'-typ, volgens mij was niemand dat. Ik ga ook lekker lonerig aan een
tafeltje zitten en pak vast een schrift en een pen.

We've lived in the shadows for far too long.

Roselyn
Ik kom als laatste in het lokaal aan omdat ik eerst Mushu nog naar de kamer moest brengen. De meeste tafeltjes zitten al vol dus moet ik wel naast iemand gaan zitten. Ik loop gewoon naar de dichtstbijzijnde plek en gooi daar mijn tas neer voor ik op de stoel ga zitten.

You see things and you ask 'Why?' But I dream things that never were and I say 'Why not?'

Anthony

Ik kijk op als ik iemand vlakbij hoor. Een meisje staat naast me. 'Mag ik erbij komen zitten?' vraagt ze, en ik knik. 'Tuurlijk, ga zitten.' zeg ik en schuif de tekening opzij.
Het meisje gaat zitten en ik kijk haar even aan. 'Wij hebben nog geen kennis gemaakt, dacht ik?' vraag ik en grijns.
'Mijn naam is Anthony, Tony mag ook. Ik luister naar allebei even slecht.' Ze lacht en stelt zich ook voor.

You oughta know

Livia O'Dair
Jesper en ik zitten beiden alleen dus ik sta dan toch maar op en verplaats me naar het tafeltje bij die van hem. Ik zag dat hij daarstraks even inhield en in zijn ogen wreef. 'Gaat het met je?' Vraag ik dan aan hem terwijl ik naast hem ga zitten. Hij heeft een schrift en een pen. Benieuwd wat hij daarmee gaat doen. Ik kijk even het klaslokaal door. Zo anders dan op mijn oude school. Waar ik met vriendinnen zat en mijn vriendje. Ex-vriendje. Ik kan nog de blik in zijn ogen zien. Afschuw en walging. Alleen maar omdat ik aanleg heb voor vuur en water. Ik schud de herinnering van me af.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Liviaaaa zit bij Jeesssssper (:]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Kate Miller
Ik lach even en ga ondertussen zitten op de stoel.
"Ik ben Kate" stel ik mezelf voor.
"Is er ook iets waar je wel naar luisterd?" vraag ik dan met een glimlach.
"Wordt anders best lastig als ik je hulp ooit nodig heb ofzo, als ergens half dood lig te gaan" zeg ik met een grijns.

Anthony

'Waarschijnlijk niet, ik ben bang dat je gewoon hard moet schreeuwen als je me echt nodig bent.' grijns ik en kijk haar aan. Haar bruine haar hangt losjes over haar schouders en ik betrap mezelf erop dat ik vrijwel ieder lokje van boven tot onder bekijk. Kort schud ik mijn hoofd en trek mijn blik weer naar haar gezicht.
'Dus, Kate, een beetje zin in dit schooljaar?' Wat een stomme vraag! Anthony, wat moet ze nu wel niet van je denken?
Ik kan mezelf wel voor m'n hoofd slaan en wend snel mijn blik af. Eigenlijk had ik me voor genomen om meiden niet anders te gaan benaderen dan jongens, maar zij? Kate was anders, dat voelde ik gewoon.

You oughta know

Kate Miller
"Hmm.. dan hoop ik dat daar nog genoeg energie voor heb dan als ik half dood ben" en ik grinnik even.
Hij bekijkt mijn haar en ik trek even een wenkbrauw op. Hij schud kort zijn hoofd en ik glimlach even en hij kijkt me dan weer aan.
"Dus, Kate, een beetje zin in dit schooljaar?" vraagt hij dan en ik knik
"Ja, ik heb er eigenlijk wel zin in" zeg ik dan. "Weer nieuwe mensen leren kennen en verder eens kijken of er nog wat meer in dit koppie kan" en ik tek even op mijn hoofd.
"En jij, heb jij er een beetje zin in?" vraag ik en ik kijk hem even aan.

(OMJ. Dan ga ik nu meteen even een post schrijven^^)

We've lived in the shadows for far too long.

Anthony

Ik lach om haar opmerking en kijk haar weer aan.
'Valt mee, ik ben nou niet bepaald vrijwillig op komen dagen, dus ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten. Ik ben sowieso niet zo van de lessen. Meestal doe ik gewoon waar ik zin in heb.' Even zwijg ik en kijk naar de grove schets van de vogel in mijn schrift.
'Misschien dat ik daarom niet zo geliefd was, vroeger.' voeg ik er ten slotte aan toe en zucht.
Vroeger. Vroeger was iets wat ik het liefst zou vergeten, maar het zou me blijven achtervolgen, dag en nacht. En niemand die precies wist wat er gebeurd was, en niemand die het zou snappen als ik het uit zou leggen. Behalve die kraai. Die kraai van vroeger, die kraai die er niet meer was. En dus was ik weer alleen, onder de mensen, en toch alleen.
Een drang om te verdwijnen kwam opzetten, maar ik kneep mijn ogen dicht om het te onderdrukken.

You oughta know

Guillermo Jesper Wakefield.
Ik kijk even op als er iemand naast me gaat zitten. Het is Livia. Met een shuin hoofd kijk ik haar aan en knijp mijn ogen weer dicht. "zoveel herinneringen." Mompel ik en schud mijn hoofd. Als ik moe was of honger had dan kon ik me nog slechten focussen en dan kon ik de meeste herinneringen niet buitensluiten. Het bezorgde me vooral hoofdpijn. Ik zie een wereld voor me die voledig volstaat met planten. Ik kijk even rond en probeer iemand tee vinden die graag in zo een wereld zou willen leven, maar kan niemand vinden. "Gaat opzich wel. alleen een beetje last van mijn hoofd. Zin in de eerste les?"

We've lived in the shadows for far too long.

Kate Miller
Het gesprek krijgt een wat negatieve lading. Iets uit zijn verleden wat hij niet leuk vind.
Ongewild vang ik een paar blikken op. Iets met een zwarte kraai, net zo één als die hij net heeft getekend.
Ik laat het voor wat het is en glimlach even.
"Ik denk dat deze lessen leuker zijn dan op een 'normale' school" zeg ik.
"Hier leer je, als het goed is, je krachten te gebruiken en onder controle te houden dus ik denk dat we veel bezig zullen zijn tijdens de lessen" en ik glimlach even. "In elk geval geen saai wiskunde, of scheikunde, of engels ofzo.."

Livia O'Dair
Ik kijk hem aan. Hij zegt iets van herinneringen. Hij mompelt dus ik versta hem niet echt goed. Hij ziet er ook niet helemaal geweldig uit. En dan bedoel ik niet qua uiterlijk maar qua conditie. 'Neem anders een paracetemol ofzo? Die moeten ze hier vast wel hebben? En ik weet niet eens wat we als eerste hebben. Maar goed. Alleszins heb ik niet zoveel zin in de les. Ik ben liever gewoon buiten. De natuurlijke omgeving.' En ik zucht een keer. Ik strijk mijn lok achter mijn oor en kijk hem aan. 'Jij wel?'

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Guillermo Jesper Wakefield.
ik lach even en schud mijn hoofd. "Gaat niet helpen. Zolang mensen herinneringen hebben en ik nog niet geleerd heb die buiten te sluiten
heb ik hoofdpijn." Zeg ik sip en kijk even uit het raam. "Volgens mij hebben we iets van krachtgebruik. Maar ik ben ook liever buiten." Zeg ik met
een half lachje. Ik was echt liever buiten. Overag, 'snachts, las het regende sneeuwde of als de zon scheen, gewoon altijd. Miosschien was dat ook de reden
dat ik mijn ouders niet ging missen, ik zag ze toch niet vaak aangezien als ze eens thuis waren ik buiten zat. "Maar ik blijf wel. Mijn kracht onder controle krijgen, misschine leren onderdrukken. Wil jij dat dan niet?"

We've lived in the shadows for far too long.