A twisted fairytale - 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 okt 2012 - 22:38 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ryan Levitt - Jim Hawkins (Treasure Planet)

Samen met mijn vrienden loop ik naar buiten. We hebben net een horror film in de bioscoop gekeken. Dit is de enigste dag dat ik naar buiten kan vanwege mijn moeder, omdat ik vaak voor haar moet zorgen. Ik hoop dat ze eindelijk eens wat dieper nadenkt en merkt dat ze me hiermee kapot maakt. Het is koud, dus ik sla mijn jas dichter om me heen.
'Zeg, hoe vonden jullie die film dan?' Vraagt Jason aan de rest. Jason is een vriend van me en we kunnen enigszins wel met elkaar overweg. Ik antwoord niet op zijn vraag en meld hem dat ik meteen doorloop naar huis.
Ze roepen me gedag en Jason roept me na dat hij vanavond nog wel langskomt. Ik vind het best en roep: 'Zie je later!'
Het gesuis van de wind giert door mijn oren en halflange haren. Normaal zou ik hier niet raar van opkijken, maar de wind brengt een raar deuntje met zich mee. Iets wat je niet kan horen, maar waarvan je het gevoel hebt dat het niet goed is. Iets wat ik zo vaak heb bij adrenalinekicks. Van het een op andere moment begint het steeds harder te waaien. Ik ga bijna denken dat ik aan het parachute springen ben, want zo'n gevoel heb ik nu.
In de verte zie ik een tornado op mij afkomen en het eerste wat bij me opkomt is er naar toe rennen, maar ik weet dat dit verkeerd is en raar genoeg heb ik er nu geen zin in. Dus ren ik zo hard als ik kan weg, maar zoals verwacht is een tornado veel sneller en deze haalt me dan ook binnen de kortste keren in.
Voor ik het weet word ik ruw meegenomen en van de grond afgetild, de tornado in. Steeds sneller begint mijn hard te bonken en ik ga bijna denken dat mijn hart het begeeft.
Mijn ogen doe ik dicht en ik merk hoe ik even in de lucht blijf hangen en dan keihard neerval op de grond. 'Au!' Mompel ik zachtjes en een paar vloekwoorden volgen. Mijn ogen kijken het gigantische bos door en een enorme vraagteken staat er op mijn voorhoofd gedrukt. 'What the fack.. waar ben ik?'
Ik kijk naar mijn kleren en merk op dat ik andere kleren aan heb. Vaag herken ik ze van een of andere film. De naam kan ik me niet zo snel herinneren. Vast een of andere domme film als ik het vergeten ben, grinnik ik.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

(Wilt iemand Sunny aka Pocahontas meeten?)

Happy Birthday my Potter!

Rider schreef:
(Wilt iemand Sunny aka Pocahontas meeten?)

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Wie wilt Scarlett (Rapunzel) meeten? Ze zit verstrikt in haar eigen haren.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Mohawk schreef:
[Wie wilt Scarlett (Rapunzel) meeten? Ze zit verstrikt in haar eigen haren.]

(BD Wong (Li Shang; Mulan) wilt wel, maar ik moet eerst nog een post schrijven dat hij in die wereld gezogen wordt.)

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ik zou zeggen stuur maar iemand, but let me warn you...she ain't a sweet girl.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

| Peter Pan is on his way . |

Sunita “Sunny” Evelynne Cleveland - Pocahontas

Ik zat al een tijdje voor mij uit te staren, toen ik besefte dat dit ook geen zin had. Ik zat alleen in een onbekend bos en zag eruit als een sprookjesfiguur. Althans, ik had mijn gezicht en huidskleur nog, dus dat viel dan weer mee. Ik kon er echter niks aan veranderen en moest het er dus maar gewoon mee doen. Ik wilde avontuur en nu kreeg ik het. Ik moest gewoon niet zeuren.
Wat energierijker dan net stond ik op en besloot het bos in te lopen. Doordat mijn voeten bloot waren, voelde het lichtelijk vreemd. Het deed geen pijn, mijn voeten leken eraan gewend, maar het was alsof ik extra goed in contact was met de grond.
Langzaam ging ik geruisloos voort, tot ik iemand hoorde roepen. Verbaasd trok ik mijn wenkbrauwen op. Het had als het woord 'fuck' geklonken. Niet echt iets wat bij de film Pocahontas paste. Misschien had iemand gewoon een geintje met mij uitgehaald en had mij hier verkleed als Pocahontas gedumpt. Die wasbeer en Kolibrie waren dan waarschijnlijk ook Meeko en Flit niet.
Ik keek achter mij en zag de wasbeer nieuwsgierig langs mij heen lopen. De kolibrie probeerde hem tegen te houden, wat een vreemd maar grappig effect opleverde. De wasbeer trok zich los en liep vrolijk verder richting het geluid. Ik besloot hem te volgen en het protest van de kolibrie te negeren.

Vanachter een boom zag ik iemand. Het was duidelijk een meid. Ze had mooie bruine haren en een bleke huid. Ik wilde eigenlijk helemaal niet tevoorschijn komen, want ik zag eruit als een indiaan, maar wat moest ik anders? Misschien wist zij wel meer en kon ze ervoor zorgen dat ik snel weer thuis was. Bovendien, ik gaf niet zoveel om wat andere mensen dachten, dus wat kon het mij schelen wat zij dacht?
Ik kwam achter de boom vandaan en keek haar aan. 'Uhm, hallo. Weet jij misschien welk bos dit is?' vroeg ik maar. Ik had geen idee wat ik anders kon vragen.

(Dat is dus Melaney, maar dat snapte je waarschijnlijk wel :') )

[ bericht aangepast op 14 okt 2012 - 19:39 ]

Happy Birthday my Potter!

{mijn topics}

Do what people say you can't.

Fynn Sion Rhine | Peter Pan
Ik sprong uit de boom en besloot dat ik genoeg nagedacht had. Na mezelf honderd keer geknepen te hebben wist ik wel zeker dat het geen droom was. Alleen nu moest ik nog terug komen in de bewoonde wereld. Langzaam verplaatste ik me door het bos. Overal lagen takken en er waren gevaarlijke, verstopte kuilen. Elke keer als ik per ongeluk in een kuil stapte had ik een mini-hartaanval. 'Hallo?!' Riep ik hopend op een antwoord, die waarschijnlijk toch niet zou komen. Ik struikelde nog enkele meters verder, maar liet me op de, met bladeren bedekte, bosgrond vallen. 'Hallo?! Is hier iemand? Alsjeblieft?' Ik klonk verslagen, en zo voelde ik me ook.

Scarlett Jane Hunter

"Hallo?!" Hoorde ik iemand roepen op enkele meters van me en probeerde verwoed zicht te krijgen.
"Hallo?! Is hier iemand? Alsjeblieft?" Nu ik de stem voor een tweede keer hoorde, wist ik zeker dat ik het me niet had verbeeld.
In een poging om stilletjes weg te sluipen, struikelde ik weer over het lange haar waardoor ik met een kleine, geschrokken gil op de grond viel.
Mijn poging om te ontsnappen aan een totale afgang was dus vreselijk mislukt en het zou een kwestie van tijd zijn voordat iemand me in mijn gezicht uit zou lachen omdat ik gevangen zat in een web van mijn eigen haren.
Met een kleine grom, probeerde ik mijn handen vrij te krijgen zodat ik me verder kon losmaken wat na veel moeite leek te werken.
"Hier kweek je armspieren van," Mompelde ik sarcastisch tegen mezelf en gooide de laatste lokken van me af.
"Hier is absoluut niemand," Riep ik sarcastisch terug in de richting van het geluid om aan te geven dat hij niet alleen was. "Wat had je dan gedacht?"
Ik ging op de grond zitten en probeerde alle takjes en blaadjes uit mijn haren te plukken die er door de worsteling in waren gekomen.
Om er voor te zorgen dat ik niet voor een tweede keer gevangen zou zitten in mijn eigen haar, scheurde ik een strook stof af mijn paars jurkje waardoor het een stuk korter werd en bond mijn haren netjes bij elkaar.
Het was nog steeds lang, maar zou nu niet meer over de grond slepen om er voor te zorgen dat ik mijn nek zou breken.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Melaney Kacia - Megara (Hercules) 

Niet hulpeloos, maar moe van de gedachte dat ik niet wist waar ik was, ging ik op de grond zitten. Verdomme, had ik dan toch maar nee gezegd tegen die Jennifer. Waarschijnlijk was dit altijd al haar plan geweest, maar als ik terug kom dan zal ze het bezuren. Haar lange haren waar ze zo trots op is, is ze dan binnen de kortste keren kwijt.
Opeens hoor ik wat gekraak van bladeren en takken achter me vandaan komen en misschien, zoals de meesten doen, draaien ze zich snel om – maar ik blijf doodnormaal rustig zitten en wacht af. Ach, als ik dood ga zal er ironisch genoeg me niemand missen.
'Uhm, hallo. Weet jij misschien welk bos dit is?' Vroeg het meisje als eerste. Ook, hallo Pocahontas. Ik grinnikte, maar liet dit niet merken. Pokerface a lá Melaney. Ik snuifte spottend en keek met een morbistische blik in mijn ogen haar aan. “Dit is 't grote wonderbos in fuckin' Sprookjesland.” Mompelde ik met een sarcastisch toontje. Natuurlijk, ik wist voor geen meter waar ik was, maar ik moest hier gewoon een sarcastisch antwoord op geven.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Mikayla Evelynn Carter - Assepoetster
Ik las een rustig boek , in het park De zon scheen volop en mijn voeten wiebelde onrustig heen en weer. Eigenlijk was lezen niets voor mij , ik was daarvoor te energiek , vond ik. Ik klapte het boek dicht en zuchtte. Een hardloper rende langs me. Een seconde , of zelfs minder hoorde ik iets van zijn muziek. Aan de overkant verscheen een wit konijntje met rode ogen. Ik hield mijn hoofd schuin. Dit begon een beetje raar te worden. Hij had een pakje aan. Ik sloeg mezelf en bekeek het konijn nauwkeurig. Ja , hij had een pakje aan. Hij verdween de struiken weer in. Ik rende gelijk erop af en zocht naar het konijn. In de verte zag ik een witte gedaante , nogmaals rende ik er naartoe. Ik stond opeens hoger , hoger dan iedereen in dit park. Blijkbaar had niemand deze plek nog ontdekt. ''Wat in hemelsnaam krijgen we nou weer..'', mompelde ik in mezelf. Ik hoorde hoog gezang ergens vandaan. Net een operastem. Het ging steeds hoger , en hoger. Totdat het iets brak. In het midden van de.. Vlakte of hoe je het ook kon noemen , stond een grote boom. Hij had wortels , die tot een kilometer of verder door gingen. Ik draaide een rondje om de boom heen en vond een groot gat. ''Wat is dit? Alice in wonderland?'', mompelde ik verbaasd. ''Eerst het konijntje , nu dit'' Ik zuchtte en ging tegen de boom staan. Dit werd me teveel. De hoge operastem kwam weer en het kwam vanuit... Het gat? Ik stak mijn hoofd erdoor en viel in het gat. Ik gilde zo hard , dat het de operastem dempte. Mijn val werd onderbroken door een tafel , die nu natuurlijk kapot was. Ik klopte mijn kleren goed. Wacht. Ik had geen bloesje meer aan , ook geen jeans. En ook geen sneakers. Oh god. Ik had een jurk aan en slippers! Ik bekeek de ruimte rond me. Een groot woud.. Wat is dit nou weer?

[Zo goed?]

[ bericht aangepast op 14 okt 2012 - 20:09 ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Fynn Sion Rhine | Peter Pan
Niet zo ver van me vandaan hoorde ik een gil. Meteen ging ik recht op zitten en keek om me heen. Niemand te zien, maar dat kon ook komen door alle takken die het zicht verslechterden. 'Hier is absoluut niemand.' Hoorde ik iemand roepen, zo te horen een meisje. 'Wat had je dan gedacht?' De stem gaf me een beetje hoop, en ik stond op. Ik liep richting de plek waar ik het meisje ongeveer hoorde roepen. De takken hielden me tegen bij elke stap die ik zette, en alles kwam in mijn haar. Nou was ik ook nog een beetje ijdel, dus bij elk klein takje dat in mijn haar kwam stond ik stil om die eruit te halen. 'Verdorie. Rot bos.' Mopperde ik in mezelf. Het voelde alsof ik al kilometers had gelopen, maar in werkelijkheid was ik nog geen twee meter vooruit gekomen. Steeds harder duwde ik de takken weg, tot ik er helemaal zat van was. Ik stormde door de bosjes en kwam er zo een stuk sneller doorheen. Toen ik op een kleine open plek stond klopte ik even mijn kleren schoon. 'Waar ben je?' Riep ik, omdat ik eigenlijk geen idee had waar ze was.