Kurt Hummel
De tranen rolden nu ook over mijn wangen en stevig hield ik haar vast in mijn armen, alles was nog veel erger dan ik had gedacht en ik kon me voorstellen hoe ze zich voelde. Ik kon me voorstellen dat ze niet meer wilde leven en dat ze het niet durfde te zeggen. Natuurlijk wist ik niet hoe het voelde, maar ik kon het me goed voorstellen. 'Je hoeft absoluut geen spijt te hebben, Bella. Jij hoeft helemaal nergens spijt van te hebben.' zei ik terwijl ik haar wang streelde en haar met betraande ogen aankeek, door alles wat ze zei moest ik nu zelfs ook huilen. 'Wat ze allemaal zeiden is niet waar, ik weet dat het moeilijk te geloven is voor jou omdat negatieve dingen altijd langer blijven hangen dan positieve dingen..' zei ik. Als iemand vertelde dat je mooi was, was je dat zo vergeten. Als iemand je vertelde dat je lelijk was, vergat je dat nooit meer, dat bedoelde ik daarmee. 'Jij hebt iemand nodig die jou elke dag verteld hoe geweldig jij bent, wat voor prachtig meisje jij bent en wat voor een geweldige persoonlijkheid jij hebt. Je bent de liefste, mooiste, perfectste, grappigste, charmantste, prachtigste meisje die er maar bestaat. En ik laat helemaal niemand jou meer pijn doen, je bent inderdaad mijn tweede helft.' zei ik gemeend tegen haar, waarna ik zuchtte. Haar verhaal liet me echt schrikken, het was echt onmenselijk hoe ze haar behandelden en ik wist dat ik het niet ongedaan ging maken, maar ik ging haar hoe dan ook helpen. 'En ik ga je elke dag vertellen wat ik van je vindt, ook al word je er dadelijk helemaal gek van.' zei ik tegen haar, terwijl ik over haar rug wreef. 'En daar vinden we allemaal een oplossing voor,' zei ik, en meteen begon ik na te denken en had ik het en glimlachte ik breed. 'Wij gaan verblijven in een hotel, en ik blijf bij jou.' zei ik gemeend tegen haar, ik ging haar echt niet alleen laten, ze had me echt nodig. Natuurlijk zou ik Blaine elke dag nog zien, maar Bella had me nu echt nodig en ik zou er echt voor haar zijn. 'We gaan een hele leuke tijd hebben en binnenkort gaan we er eens lekker tussen uit, even lekker ver weg van Ohio en uitrusten van alles.' zei ik, ook al had ik geen idee waar naar toe, we zouden het vast nog weleens doen. 'Ik ben er voor je en ik hou zielsveel van jou. Je bent mijn aller beste vriendin en daarnaast, voel je ook als een tweelingzusje van me.' zei ik waarna ik haar nog steviger omhelsde.
Finn Hudson
Ik moest uiteindelijk door alles weer lachen door Blaine en schudde lachend mijn hoofd. Ik luisterde naar hem en werd weer serieus en zuchtte. 'Door alles was Bella dus helemaal afhankelijk van mij, maar dat had ik je al verteld. Na die zelfmoordpoging van haar was dat eigenlijk de druppel. Heel lang zeiden we helemaal niks tegen elkaar. Ik was dus bang dat ik uit mijn slof zou schieten, Bella voelde dat blijkbaar aan en zei dat ik gewoon moest zeggen wat ik dacht. Toen zei ik heel bot dat ze me met rust moest laten en dat schoot in haar verkeerde keelgat en toen ging ze tekeer tegen me, waarna ik tekeer tegen haar ging en toen maakte ze het uit.' verzuchtte ik meteen weer verdrietig. 'Ik hou zoveel van haar, Blaine. Ik kan gewoon echt niet zonder haar.' zei ik naar waarheid. 'Op sommige momenten voel ik me waardeloos, vooral nu ik zo tekeer ging tegen haar. Het was niet op zijn plaats om tegen haar uit mijn slof te schieten. Ze is getraumatisseerd en daarom is het logisch dat ze zo reageert.' zuchtte ik. 'En ik voel me waardeloos omdat ik soms veel te ondoordacht ben. Ik denk niet na voordat ik iets doe.' zuchtte ik, nadat ik alles verteld had voelde ik me wel een heel stuk opgeluchter, maar toch steeds was ik aardig down. 'Ik voel me boos, omdat ik haar niet had kunnen beschermen hiertegen. Ik ben haar vriend, ik had haar moeten redden. En ik weet wat je gaat zeggen, dat ik het niet kon weten, maar toch kan ik er niks aan doen en voel ik me zo. Ik had haar moeten beschermen tegen die zieke geesten, ze wachtte op mij totdat ik haar kwam redden maar ik kwam maar niet.' zei ik gefrustreerd. Wat Bella tegen me zei, spookte nog steeds door mijn hoofd. 'Ik ben er gewoon boos om, omdat ik niks kon doen.' zei ik naar waarheid. 'En er is gewoon niks, wat die boosheid kan wegnemen.' zei ik. Hierna voelde ik me wat opgelucht, ik had nu eindelijk al mijn gevoelens op tafel gelegd en tegen Blaine verteld, en het luchtte enorm op.
Will Schuester
'Ik kan ook niet wachten, Emma.' zei ik naar waarheid en drukte een kus op haar haar. Ik wist zeker dat ik een toekomst wilde opbouwen met haar. Ik wilde met haar trouwen en kinderen krijgen. Ik had altijd al een kinderwens, en met haar zou ik die wens laten uitkomen. Ik was zo gelukkig met haar, dat het bijna niet te verwoorden viel. 'Blijf je vanavond hier logeren?' vroeg ik nu aan haar, het liefst wilde ik haar de hele tijd dicht bij me houden.
Logan Hudson
De rit kwam tot zijn einde en lachend stapten we uit. Het was zo grappig hoe Rachel iedere keer gilde en tegelijkertijd was het ook schattig. 'Goed, wat wil jij nu doen?' vroeg ik aan haar.
[ bericht aangepast op 13 okt 2012 - 19:44 ]
Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.
