Between the woods 1 - Speeltopics

Dit verhaal gaat over een bos. Een paar jongeren worden daar heen gestuurd in verband met de ondergang van de aarde. Zij moeten in het bos zien te overleven en een stad bouwen. Families maken en de wereld heropbouwen. De stad word gemaakt beetje bij beetje. De kinderen moeten dus de wereld redden. (avatar)
Ze kunnen niet uit het bos en ze moeten hun krachten delen.

Regels:
- Praten in de ik vorm.
- 16+ mag
- Schelden mag
- Je personages moet tussen de 14 en de 24 zijn
- Zet je naam boven je bericht
- praten als quizletter graag tussen haakjes () [] {}

(het is niet de bedoeling dat je elkaar vermoord net als in the hungergames. je moet gewoon zien te overleven)

Link rollentopic:http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=142630

[ bericht aangepast op 6 okt 2012 - 10:50 ]

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Dewi-Jane

Ik zie dat een een dier naar ons seint. Ik snap hem eerst even niet maar hij deinst telkens een stukje achteruit. langzaam kom ik dichterbij en realiseer me dat we hem met zijn alle moeten volgen. Ik loop achter hem aan en ben benieuwd waar hij ons mee naar toe neemt.

Ik vergeef en vergeet, want ik heb een goed hart en een slecht geheugen

[Oeps (zie de vorige pagina)]

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Hester

Ik voel me al snel beter. Het sap smaakt bitter maar het helpt meteen. Het voelt alsof ik op een bed van veren lig en ik ben ook meteen heel moe. Iedereen staat om me heen, en ik bloos een beetje. Normaal ben ik nooit zo onder de mensen. 'Sorry dat ik zo onvoorzichtig was' zeg ik als de jongen die me vond me omhoog helpt.

Nathan Hunter

Ik merk dat de groep eraan komt 'Ze is geraakt door een pijl, een giftige denk ik' zeg ik waarna de groep wat dingen doet. Ik was te gefocust op het meisje.
Ze moest wakker blijven, ik merk dat Durdan weer terug is en ik glimlach even.
Als ze weer bij komt, ik help dr omhoog waarna ik glimlach 'Het komt wel goed' zeg ik waarna ik langzaam richting Durdan loop.
Ik aai het beest even over zijn vacht waarna ik mijn hand langs het litteken op mijn linker wang haal.
Ik glimlach waarna ik rustig met Durdan het bos in loop, onder de mens was ik niet graag.

Hester

'Bedankt' wil ik zeggen tegen de jongen, maar voordat ik de kans krijg is hij al verdwenen. Ik voel me nog niet helemaal geweldig en zonder zijn steun wankel ik een beetje. Het word weer wazig voor mijn ogen, dus besluit ik om even te gaan zitten. Ik alle heisa heb ik mijn vleugels nog niet eens ingeklapt, dus ik doe dat snel en hoop dat het niet teveel aandacht heeft getrokken. Een van de meisjes komt (whaha ik schreef kont ) op me aflopen. 'Gaat het wel?' vraagt ze bezorgd.

[ bericht aangepast op 8 okt 2012 - 18:45 ]

Ruuqo

Ik streelde Armoury over zijn witte kop en keek hoe zijn gele ogen het bos opnamen. Ergens vlakbij ritselde een tak, en ik schoot de bosjes, aan de voet van de boom waarin Armoury zat, in. Een van de meiden die in de bus zaten komt aanlopen en kijkt zoekend rond. Ik grijns en kom weer tevoorschijn. Een kleine cheeta rent naar me toe en ik haal hem even kort aan.
Juist als ik haar naam wil vragen, zie ik vanuit een ooghoek hoe Armoury verstijfd, al is het maar een fractie van een seconde. Daarna krijst de arend en scheert vlak over het meisje en mij heen voordat hij wegvliegt.
Ik wist dat hij wilde dat ik hem zou volgen, welke reden hij ook zou hebben, en dus deed ik dat.
Ik realiseerde me na enkele stappen dat het meisje daar nog stond. 'Kom, de vogel wil dat we 'm volgen.' zeg ik tegen haar en loop weer achter Armoury aan. Ik raak hem kwijt vlak voor ik de anderen zie, ze staan allen om een meisje heen die op de grond ligt.
Armoury vliegt nog een keer over laag over, krijst nog een keer, en vliegt dan weg.
Ik loop naar de groep toe. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik.

[Haha, al zou ik willen, ik speel geen meisje ]

[ bericht aangepast op 8 okt 2012 - 18:36 ]

You oughta know

Leya

Ik loop naar het gewonde meisje toe, dat net weer is gaan zitten. Best begrijpelijk. "Gaat het wel?" vraag ik bezorgd. "Nou ja, alles werd een beetje wazig, maar de pijn is al veel minder," antwoordt ze. Gelukkig maar. "Hester, was het toch?" vraag ik, en ze knikt. "Die jongen leek best aardig." "Ja, maar hij was weg voor ik hem kon bedanken." "Ach, dat kan altijd nog, misschien als jullie alleen zijn?" plaag ik, en Hester lacht. Ik hoop dat we het met zijn allen zo goed zullen kunnen vinden.

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

(oh marjo heeft al gereageerd. Volgende keer beter man xd)

[ bericht aangepast op 8 okt 2012 - 18:44 ]

[Alice fuuu lol nouja]

[ bericht aangepast op 8 okt 2012 - 18:45 ]

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

[lol, mag je 'm weer aanpassen, want Marjolein was je voor ]

You oughta know

Hester

De pijn word steeds minder, maar ik kan nog niet echt staan. Iedereen staat een beetje om me heen, en ik wou dat we verder konden gaan. Net als ik eraan denk komt een van de jongens op me af. Hij is best knap (Lol). 'Ehm, zal ik je dragen, we moeten een veilige plek zoeken om te overnachten, en we zullen dus moeten verplaatsen' zegt hij rustig. Ik bloos. 'Ok'(Here's your chance, ineke)

[ bericht aangepast op 8 okt 2012 - 18:49 ]

Ruuqo

Niemand leek te weten wat te doen, dus ik bood aan het meisje te dragen, dit leek me geen veilige plek om te blijven.
Ze bloosde en ik tilde haar op. Voorzichtig begon ik te lopen, en voor ik het wist dook een wit-bruine schim op tussen de bomen. Ik grijnsde.
'Is dat jouw vogel?' vroeg het meisje en ik knikte. 'Nou ja, soort van. Hij komt wanneer hij wil. Soms zie ik hem dagen niet.'
Armoury vloog rustig voor me uit en landde af en toe op een tak om even op me te wachten. Feilloos bracht hij ons naar een meertje en voorzichtig legde ik het meisje neer.
'Ik heb me niet eens voorgesteld, bedenk ik me net. Mijn naam is Ruuqo.' Ik stak mijn hand naar haar uit en glimlachte.

You oughta know

Nathan Hunter

Rustig loop ik door het bos heen waarna ik na enkele uren op een mooie plek kom, de omgeving was erg dicht begroeit en de bergen die er waren brachten de warmte met zich mee.
Als het nu al zo warm was, hoe koud zou het dan wel niet in de winter zijn.
Ik grijns even naar Durdan waarna die wegrent.
Ik focus eventjes waarna een pickaxe in mijn hand verschijnt, hoewel het eventjes duurt voordat die zijn volledige vorm aan heeft genomen.
Als de pickaxe zijn vorm heeft aangenomen begin ik rustig maar zeker in de berg te hakken.
Als ik een aardig begin heb laat ik de pickaxe verdwijnen, voor nu had ik alleen een plek nodig om te slapen.
Durdan komt terug met wat te eten en legt het hert op de grond waarna die rustig de brokken steen weg begint te halen.
Ik grijns als ik al een goeie slaapplek heb, hoewel ik het de volgende dag zou gaan uitbreiden.
Ik kijk even rond waarna ik wat goeie takken bij elkaar raap en neer zet om een kampvuur te maken.
Ik pak de vuurstenen uit mijn rugzak waarna ik ze tegen elkaar aan sla, de vonken vliegen van de stenen af waarna enkele ongenblikken later een klein vuurtje begint te branden.

David

We kwamen bij een meer aan en Ruuqo legde het meisje neer.
"Hey, mensen, misschien is het een goed idee als iedereen zijn naam zegt? Ik bedoel, we moeten hier overleven met elkaar, dat kan helpen." Iedereen kijkt naar me. Ik zucht en rol mijn ogen,"Ik ben David. Die zwarte wolf daar is van mij, hij heet Fáelán."

[ik was de naam van mijn wolf vergeten ]

I think I'm losing what's left of my minbd

Hester

Ik voel me best ongemakkelijk als enige die op de grond zit. 'Ehm.. Ik ben Hester' zeg ik verlegen. Ruuqo komt naast me zitten en glimlacht. Hoe kan iedereen zo aardig zijn?