• Dit verhaal gaat over een bos. Een paar jongeren worden daar heen gestuurd in verband met de ondergang van de aarde. Zij moeten in het bos zien te overleven en een stad bouwen. Families maken en de wereld heropbouwen. De stad word gemaakt beetje bij beetje. De kinderen moeten dus de wereld redden. (lol)(avatar)
    Ze kunnen niet uit het bos en ze moeten hun krachten delen.

    Regels:
    - Praten in de ik vorm.
    - 16+ mag
    - Schelden mag
    - Je personages moet tussen de 14 en de 24 zijn
    - Zet je naam boven je bericht
    - praten als quizletter graag tussen haakjes () [] {}

    (het is niet de bedoeling dat je elkaar vermoord net als in the hungergames. je moet gewoon zien te overleven)

    Link rollentopic:http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=142630

    [ bericht aangepast op 6 okt 2012 - 10:50 ]


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    [Jack was ook mee vissen...]


    Spoiler alert: you will save yourself

    wolffire schreef:
    [Jack was ook mee vissen...]


    [Gelost op..]


    ©1998

    wolffire schreef:
    [Jack was ook mee vissen...]


    [Gelost op..]


    ©1998

    [gelost op? Is dat de spelling van 2013? Sorry, ik word heel erg irritant 's avonds xD]


    You oughta know

    Lynn

    Ik was blij dat ik niet alleen moest. Toen ik vroeg wie meeging duurde het even voordat ik antwoord kreeg. Ik was ook blij dat er een jongen bij was. Ik weet niet waarom. Jacks visje Warrior en mijn Cheeta Yumi konden het samen goed vinden. Ze waren continu aan het spelen. Ik had al een grootte vis en een paar kleintjes gevangen en ik wou graag door gaan. Maar Jack onderbrak mij. 'Samen met de vissen die ik heb gevangen hebben we er al genoeg. Zo gaat het sneller dan je denkt he? goede samenwerking' ik vond het jammer dat ik niet verder kon maar ik was blij met een beetje hulp.


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Leya

    Ik zat met Dewi-Jane en David nog bij het vuur dat Dewi-Jane aan het stoken is. Ik voelde me niet echt nuttig. "Nu zijn we toch nog ik groepjes," zeg ik om maar wat te zeggen. Het is stil en ik kijk om me heen. "Waar is Nathan eigenlijk?" vraag ik. Dewi-Jane en David kijken op. "Zal ik even zoeken?" vraag ik. "Als je maar niet te ver weg gaat," antwoordt David. Ik sta op en loop wat rond. Ik probeer herkenningspunten te onthouden en vind uiteindelijk Nathan bij een vuurtje. "Hoi," zeg ik.

    [ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 20:51 ]


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Nathan Hunter

    Ik kijk even op Als Durdan begint te grommen maar al snel in de bosjes verdwijnt.
    Ik had mijn rechterhand al achter mij neer gelegd voor als het een wild beest was maar zag al snel een meisje die mij begroet 'Hoi' zeg ik terug waarna ik weer focus op het hert wat in stukken op het vuur hangt.
    Nog even en het was klaar, geroosterd en wel.
    Ik grijns bij de gedachtes dat Durdan en ik hier zo meteen van zouden gaan genieten.

    Hester

    Ik knik. Dan ineens, valt het zwijn aan. Ik blokkeer nog net zijn slagtanden met mijn zwaard. Ik draai me snel om en hak mijn zwaard in het beest. Nu is hij echt boos. Hij stormt weer op me af, maar voordat ik iets kan doen staat Ruuqo ineens voor me. Hij heeft een groot mes in zijn hand en haalt uit naar het beest. Ik stap om hem heen en sla het beest neer. Ik zak door mijn benen heen en ga langzaam op de grond zitten. Ik sla mijn armen om mijn borstkas.

    [hoe kom ik nou weer aan een groot mes? nou ja, maakt ook niet uit xD]

    Ruuqo

    Hoewel de aanval te verwachten viel, schrik ik toch als het beest ineens naar voren schiet. Ik bewonder Hesters reactievermogen, maar veel tijd om te bewonderen is er niet. Ik ga tussen Hester en het zwijn staan en haal uit. Even deinst het dier terug. Precies genoeg tijd voor Hester om hem neer te halen. Daarna gaat ze zitten.
    'Gaat het?' vraag ik voorzichtig, terwijl ik naast haar ga zitten. Aarzelend sla ik mijn arm om haar schouder. Ze schudt hem niet weg, wat een goed teken is.
    Lange tijd zitten we zo en Hester komt langzaam weer tot haarzelf. Dan zie ik haar wond die weer open is gegaan.
    'Kom,' zeg ik, 'We moeten weer terug, iemand moet wat aan die wond doen.'
    Ik gooi het dode zwijn over mijn schouder en help met mijn andere hand Hester omhoog.


    You oughta know

    Leya

    "Uh... Wil je niet bij ons zitten?" vraag ik. "Ik dacht dat we bij elkaar bleven." Ik keek naar het beest dat boven het vuur hing. Het zag er lekker uit.

    [ bericht aangepast op 10 okt 2012 - 13:30 ]


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Nathan Hunter

    Ik glimlach even waarna ik de stukken hert van het vuur af haal en een groot stuk richting Durdan gooi.
    Durdan grijpt het stuk waarna het weer het bos in rent, ik glimlach nog even waarna ik mijzelf focus op het meisje 'Jullie willen bij elkaar blijven, ik ben een lone wolf' ik glimlach even waarna ik rustig begin te kauwen op het stuk hert wat ik voor mijzelf had.

    [Uh, marjo, beter verander je de naam boven je stukkie even naar Leya. Je hangt in het verkeerde topic met Sherina ;)]


    You oughta know

    Dewi-Jane

    Ik blijf nog even bij het vuur zitten, ik kijk om me heen en laat me hoofd op mijn benen rusten.

    [foutje net c= ]

    [ bericht aangepast op 10 okt 2012 - 11:37 ]


    Ik vergeef en vergeet, want ik heb een goed hart en een slecht geheugen

    Hester

    Ruuqo's armen voelen heel beschermend om me heen. Ik zou voor eewig zo kunnen blijven zitten. Maar we moeten verder. Als ik opsta gaat er een steek door mijn zij, maar ik moet nu doorzetten. 'Moeten we geen hout meer zoeken dan?' vraag ik als Ruuqo oppert om weer terug te gaan. 'Nee, en anders doen we dat wel dicht bij de plek' zegt hij en glimlacht naar me. Mijn hart maakt en sprongetje bij die glimlach. 'Ok, laten we dan maar terug gaan' zeg ik en samen lopen we terug richting het kamp.

    Ruuqo

    Ik ondersteun Hester als we teruglopen. Misschien was dit zo slecht nog niet, ik voelde me hier in ieder geval al beter dan thuis.
    Het doet me goed om Hesters lichaamswarmte tegen zij te voelen, en terwijl we teruglopen naar de anderen voel ik me immens gelukkig.

    [sorry, ik ben heeeeel erg inspiratieloos atm... En ik kan ook helemaal niets meer terugvinden met de nieuwe lay-out...]


    You oughta know