[RPG] Alcatraz - Nine. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:22 ]

[Jeetje, wat heb ik allemaal gemist haha.]

Your make-up is terrible

Assassin schreef:
[Jeetje, wat heb ik allemaal gemist haha.]

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Mijn ogen zijn nog dicht en terwijl ik onbewust helemaal onder het dunne dekentje was gekropen, hoorde ik vaag hoe de badkamerdeur weer open ging. Toch antwoordde ik niet, want enkele seconden erna was ik al naar dromenwereld vertrokken.
Het duurde lang voordat ik weer wakker werd, hoewel ik het niet zeker wist. Het voelde alsof ik een winterslaap had gehouden. Ik werd wakker doordat ik heftig in mijn slaap bewoog en daardoor op de grond was gevallen met een knal, met deken en al. Mijn ogen vlogen open en ik veegde het zweet van mijn voorhoofd af, terwijl ik verwildert om me heen keek en de dunne deken van me af trapte. Mijn donkere haar plakte aan mijn voorhoofd en zijkanten van mijn gezicht, waardoor ik deze met mijn handen naar achter veegde.
Luca had me net een nachtmerrie bezorgd, net zoals hij wilde. Ik zal hem nog wel krijgen, die klootzak. Hij zou het wel grappig vinden dit met me te kunnen doen, daarom vertel ik het hem niet. Niemand niet. Hierna keek ik richting Ruya, wiens aanwezigheid ik pas net weer – na enkele cruciale secondes – had opgemerkt. “Hoe lang heb ik geslapen?” vroeg ik toen schor aan haar, terwijl ik keek wat voor kleding ze aanhad. Een zwarte broek met een te groot zwart shirt erop. Het laat haar kleiner en tenger lijken, waardoor ik haar gelijk mijn kleding aan wil bieden, maar het toch niet doe.

Tye Shade Steele.
Voor een tijdlang is het stil, maar ik probeer zo geduldig mogelijk te zijn, aangezien het bij hem niet werkt om de informatie op te eisen. Dus blijf ik zwijgzaam en geduldig, totdat ik er genoeg van heb en het uit hem wurg natuurlijk.
“Ik heb haar te pakken gekregen.” Antwoord hij met een vlakke stem, waardoor ik mijn ogen open en mijn hoofd richting hem kantel met een rare, sluwe toch speelse lach. Hij zucht en wrijft kort in zijn ogen op het moment dat ik begin te praten. “Je bedoelt die chick van je, eh… Ruby? Dat is dan toch goed.” Zeg ik hem, eerder op een vragende, nieuwsgierige toon. Ik snapte dan ook niet waarom hij zo deed als hij haar te pakken had gekregen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Blythe Durance
'Dacht het niet,' snauwt Davy.. 'Laat me nu godverdomme gewoon los, teef!' schreeuwt hij vervolgens op een erg harde toon. Ik kijk Davy, woedend aan, laat zijn polsen los en geef een harde klap in zijn gezicht. Daarna ga ik van hem af en werp ik de gevangenen die opkeken door Davy's geschreeuw een waarschuwende blik toe. Vervolgens trek Davy aan zijn kraag overeind en trek ik hem een stuk naar me toe. 'Dat zeg je nooit meer. Begrepen? Anders zal ik dat keeltje van je heel wat langer vast houden als een paar seconden'.

Nicole Joy Eastwood,
'Dat nooit,' zegt Drew. Hij pakt mijn bovenarmen vast en ik trek een pijnlijk gezicht als hij me over de tafel sleurt. Hij draait mijn armen achter mijn rug en duwt me de eetzaal uit. Niet veel later staan we in zijn kantoortje. Er gaat een golf van angst door me heen als hij de deur op slot doet. Vervolgens begint hij in wat lades te rommelen. Dan grist hij iets uit eentje en geeft het aan mij. Een zwangerschapstest test. 'Ga je gang,' beveelt hij waarna hij naar de deur wijst. 'Daar zit een toilet'. Ik knik gedwee en loop naar de wc. Het duurt even voordat het lukt om te plassen, dat gaat nogal lastig met Drew aan de andere kant van de deur. Uiteindelijk lukt het. Ik leg de test op de wasbak en spoel de wc door. Na een paar minuten pak ik angstig de test op. Ik slaak een opgeluchte zucht als ik zie dat ik niet zwanger ben. Ik ben nog nooit ergens zo blij over geweest. Ik wil de deur van de wc alweer open doen maar bedenk me dan iets wat perfect zou zijn om Drew mee terug te pakken. Snel breek ik de test door midden en gooi ik die in de prullenbak. Om te zorgen dat Drew het niet zal zien gooi ik er wat wc-papier over heen. Na een paar seconden heb ik het voorelkaar dat er tranen over mijn wangen lopen en open ik de deur. 'I-ik b-ben z-zwanger,' lieg ik stamelend tegen Drew.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Hahaha, holy shit.]

Nathalie Leyla Alix

Hij zucht even, neemt een laatste trekje van de sigaret en trapt die daarna uit op de grond. Dan haalt hij zijn schouders op. "Het zal ook wel. Het maakt mij toch niet uit wat je van mij vindt. Als ik vrijgelaten word zal ik je daarna toch nooit meer zien, en voor nu maakt het me ook niet uit. Dit is waarschijnlijk toch een eenmalig gesprek." zegt hij er op.
"Dat denk ik niet, Welling." bijt ik hem wat bot toe en sla mijn armen lichtjes over elkaar heen. "Ben je je belofte nu alweer vergeten? Wij gaan nog heel veel gesprekken hebben." Mijn stem klinkt ijzig en streng, waarna ik me weer omdraai naar de deur. "Naar binnen." mompel ik half verstaanbaar, waarna ik de deur weer van het slot af haal en hem open houd voor hem.

Ruya Aichi

Ik ga weer met mijn rug tegen de muur aan zitten, mijn benen opgetrokken en mijn armen erover heen geslagen. Ik ben bang dat dit de komende tijd mijn meest waakzame en enige positie zal zijn. Mijn kin leg ik op mijn knie en ik blijf standvastig naar Ruby kijken. Toch sukkel ik langzaam weg, naar een halve slaap. Dat vooral omdat ik mijn hoofd zo leeg heb gemaakt dat ik er gewoon niet meer wakker van kan blijven. Ik schrik dan ook wakker als Ruby hevig in haar slaap beweegt en daarna op de grond valt met een knal, met deken en al.
Met wijd opengesperde ogen kijk ik naar haar. Haar ogen vliegen open en ze veegt het zweet van haar voorhoofd af terwijl ze verwilderd om zich heen kijkt en de dunne deken van zich af trapt. Haar donkere haar plakt tegen haar voorhoofd en zijkanten van haar gezicht, waardoor ze die met haar handen naar achter veegt. Op dit moment zou ik denken dat ze meer zoals ik is, angstig, verwikkeld in een nachtmerrie. Maar ik weet ook wel dat ik het niet zomaar aan kan nemen.
Pas na enkele seconden kijkt ze naar mij. "Hoe lang heb ik geslapen?" vraagt ze schor aan mij, terwijl ze me bekijkt. Er loopt een rilling over mijn rug heen en ik haal lichtjes mijn schouders op. "Niet zo lang, denk ik." fluister ik als angstig antwoord. Ik heb ook geen idee hoeveel tijd er is verstreken aangezien ik zelf half sliep. Ik probeer me nu nog verder tegen de muur aan te drukken, alsof ik er het liefst in wil verdwijnen, ook al weet ik dat het niet gaat.

Luca Jones

Het verbaasd me nog lichtelijk hoe zwijgzaam Tye blijft, maar als ik het vertelt heb, opent hij zijn ogen en draait hij zijn hoofd naar mij toe, wat ik zo onopvallend mogelijk volg vanuit mijn ooghoeken. Hij heeft een rare, sluwe en toch speelse lach op zijn gezicht. Als ik in mijn ogen wrijf, begint hij al met praten.
"Je bedoelt die chick van je, eh... Ruby? Dat is dan toch goed." zegt hij, eerder op een vragende, nieuwsgierige toon. Ik snap best dat hij het niet snapt. Ik draai mijn hoofd abrupt naar hem toe, met een woede trek erop. Mijn lippen zijn kleurloos geworden en het liefst had ik hem aangevlogen, al weet ik niet eens precies waarom.
"Nee." grauw ik vanuit mijn keel. "Ik zweer je, dat wijf is de duivel haarzelf. Als je haar neukt, valt je pik er vanzelf af." grom ik met een stem die zo verwrongen is van woede en haat, dat zelfs ik hem niet meer herken. Ik draai mijn hoofd terug naar het plafond en probeer te kalmeren, terwijl ik mijn vuisten zo hevig bal dat mijn nagels in mijn handpalm drukken en mijn knokkel wit weg trekken.

Your make-up is terrible

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

Ik trommel met mijn vingers op het bureau, wanneer Nicole in het toilet verdwenen is. Hoewel dat voor de meeste mensen waarschijnlijk onmogelijk zou lijken, mijn hoofd is leeg. Het maakt me niet uit wat er uit die test komt, ik zal me toch niet anders gaan gedragen.
Maar toch, wanneer de deur open gaat, wil ik het graag weten. Ik zie een huilende Nicole binnen komen, wat zeker foute boel betekend.
"I-ik b-ben z-zwanger," stamelt ze.
Ik sla hard met mijn vuist op het bureau, waar door een aantal mappen die erop staan, omvallen. "Dat is mooi klote," scheld ik woedend. "Ik wed dat het Luca's schuld is," beredeneer ik voor mezelf. Ik kan het niet zijn. Echt niet.
"Waar is die klote test, ik wil het met mijn eigen ogen zien," snauw ik naar haar. Stomme bitch!

Davy Ruben Carter.

Ik had verwacht dat ze iets zou zeggen in de trand van; Dacht het niet, wat denk je wel? Maar nee, ze laat mijn polsen los en geeft me een harde klap in mijn gezicht, die ik naar eigen zeggen eigenlijk ook wel verdient heb. Daar wordt ik hard van, weetje. Ookal is het maar de klap van een meisje.
Ze trekt mij aan de kraag van mijn t-shirt overeind. "Dat zeg je nooit meer. Begrepen? Anders zal ik dat keeltje van je heel wat langer vast houden als een paar seconden,"
"Ja mama Blythe," zeg ik met een grijns. Mooi niet dat ik naar haar ga luisteren. "Fijne dag verder," meldt ik haar, voordat ik wegloop en ergens anders aan tafel ga zitten. Nee, ik ben niet bang van haar geworden, maar ik ben klaar met haar.. Aangezien ze me toch mooi vernederd heeft. De teef.

Batty (Alicia Joan Beaton)
Hij had kort over zijn lippen gelikt, die gebarsten waren, en hij opende zijn mond: “Dat is mooi, dan kan ik je met een gerust hart in de cel gooien.”
Mijn sadistische blik had ik nog steeds op mijn gezicht, zelfs nadat hij dit gezegd had, en ik keek naar mijn cel – die al snel in zicht kwam. “Hier zul je nooit met een gerust hart rond kunnen lopen, Rhett.” Antwoordde ik rustig en op kalme toon. “Er gebeuren onverklaarbare dingen en dat weet je.”
We kwamen aan bij mijn cel en Rhett deed mij m'n boeien af, waarna hij weer aanstalten maakte om weg te gaan. “Voor je het weet ben jij de volgende.” Zei ik hem op duidelijke toon toen hij wegliep.
Ik grinnikte. Hem kreeg ik nog wel bang, maar zal er verder niet veel aandacht aan besteden. Heb namelijk wel wat meerdere dingen te doen en gosh.. wat had ik toch een verdomde veel zin in een sigaret! Waar is Blythe als je d'r nodig hebt?
Niet lang nadat Rhett is weggegaan wordt de deur weer geopend. Ik kijk niet op van het krakkemikkige bed, want zie al genoeg vanuit mijn ooghoeken dat het Q is. 'Moet jij niet eten? Of heb je dat al gedaan?' Vraagt hij.
Ik grinnikte geniepig. “Zo zo, Quinto Thomas Reynolds.” Nu kijk ik wel op en met een langzame beweging draai ik alleen mijn hoofd naar Quinto. “Als jij dat verdomde eten had dat wij hier hebben dan zou jij ook willen staken,” antwoordde ik hem verder met een toontje dat het eten echt walgelijk is. Ik stond op en liep langzaam, maar met sensuele bewegingen naar hem toe – stopte vlak voor hem, en fluisterde zachtjes in zijn oren. “Weet je waar ik naar verlang?” Dit vroeg ik zo op een toon waar je niets uit wijs kon maken. Ik kon het bedoelen op iets opwindend, maar het kon ook net zo goed zijn dat het maar een normaal ding was. Mijn wijsvinger streelde zijn borstkas, terwijl ik dit vroeg.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Quinto Thomas Reynolds.

Het gegrinnik dat uit haar mond komt, klinkt geniepig. "Zo zo, Quinto Thomas Reynolds,"
Het verbaasd me dat ze mijn hele naam kent. De meesten hier kennen enkel mijn voor en heel misschien mijn achternaam. Maar mijn tweede naam? Nooit.
"Als jij dat verdomde eten had dat wij hier hebben dan zou jij ook willen staken," antwoord ze.
Ik trek één mondhoek op. "Gelukkig heb ik dan niet, Batty. Wil je weten wat voor heerlijk eten wij hebben of zal ik je die kwelling besparen?"
Batty staat op en loopt naar me toe. Haar bewegingen lijken extra sensueel en vrouwelijk, maar dat kan natuurlijk ook mijn verbeelding zijn, aangezien ik al een lange tijd - een voor mij veel te lange tijd - zonder vrouwelijk contact of vrouwelijke aanrakingen zit. Natuurlijk kan ik dat beste afdwingen bij de eerste beste vrouwelijke gevangene die ik tegen kom, maar zo iemand ben ik niet.
Ze stopt vlak voor mijn neus en buigt zich naar me toe. "Weet je waar ik naar verlang?" fluistert ze zachtjes in mijn oor. Haar stem klinkt.. anders, apart, vreemd. Ik weet niet precies wat ze bedoelt, maar als ze het seksistisch bedoelt, is ze aan het verkeerde adres.
"Als je hier seks mee bedoelt, ben je aan het verkeerde adres," meldt ik haar, maar aan de andere kant, de wijsvinger die mijn borstkas streelt voelt wel erg fijn aan..

Batty (Alicia Joan Beaton)
'Gelukkig heb ik dat niet, Batty.' Nee, natuurlijk niet. Jullie zijn fucking, vieze gluiperds. Denken dat ze heel wat zijn. Hier liet ik een spottend gesnuif op horen. 'Wil je weten wat voor heerlijk eten wij hebben of zal ik je die kwelling besparen?' Ging hij verder.
Nu ik hier voor hem sta, met nog steeds mijn wijsvinger strelend over zijn borstkas, grinnikte ik om zijn antwoord. 'Als je hier seks mee bedoelt, ben je aan het verkeerde adres,' melde hij me. Ja, dat zegt hij, maar jongens zijn jongens. Welke gozer zegt nou 'nee' tegen seks? Goed, ik had het ook niet over seks. Ik verlangde ergens meer naar. Iets wat ik al heel lang niet gehad had. “Oh, Reynolds toch.”
Mijn vinger stopte abrupt met strelen en ik liet mijn hand zakken. Een wenkbrauw haalde ik op en zette een stap naar achteren. Mijn ogen inspecteerden zijn lichaam en gezicht en ik keek alsof ik naar wat vies aan het kijken was. “Met jou?” Ik grinnikte honend. Weer met een simpele vrouwelijke, sensuele beweging bracht ik mijn hand naar hem op en deze streelde ik bij zijn gezicht en uiteindelijk bevond mijn hand zich weer op zijn borstkas. “Ik had het niet over de seks, mister.” Langzaam strelend ging mijn hand naar beneden en stopte net vlak boven de rand van zijn broek.
“Jij rookt toch, Reynolds?”

Don't walk. Run, you sheep, run.

Nicole Joy Eastwood
Drew slaat met zijn vuist op het bureau, hard genoeg om er voor te zorgen dat er een paar mappen omvallen. 'Dat is mooi klote,' scheld hij woedend. 'Ik wed dat het Luca's schuld is,' zegt hij dan. Ik onderdruk de neiging met mijn ogen te rollen. Natuurlijk is het zo'n klootzak die nooit zelf ergens verantwoordelijkheid voor neemt. 'Waar is die klote test, ik wil het met mijn eigen ogen zien,' snauwt hij dan naar mij. Die vraag had ik al verwacht.
'Die i-is w-weg,' stamel ik. 'Ik h-heb h-het door d-de w-wc ge-gespoeld,' vervolg ik zo overtuigend mogelijk terwijl ik wat tranen van mijn wangen veeg. 'Wat nu?' vraag ik zacht.

Cameron Blake Welling
'Dat denk ik niet, Welling,' bijt ze me bot toe en ze slaat haar armen overelkaar. 'Ben je je belofte nu alweer vergeten? Wij gaan nog heel veel gesprekken hebben,' vervolgt ze met een strenge en ijzige stem. 'Als je maar niet verwacht dat ik elke dag met je ga praten,' mompel ik. Bazig kreng. 'Naar binnen,' mompelt ze dan. Ze haalt de deur weer van het slot af en houdt die voor me. Ik krijg de drang om te zeggen dat dames voor gaan, maar dat gaat ze toch niet doen en ik kan haar ook niet echt een dame noemen, denk ik. Ik loop naar binnen en wacht daar op haar, aangezien ik anders toch niet door de andere gesloten door kom.
'Bedankt voor de sigaret'.

[Ergens waar ik heen kan met Blythe?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Hahaha, ik moest echt lachen om Luca.)

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Ze zit met haar rug tegen de muur aan, haar benen opgetrokken en haar armen erover heen geslagen. Ik kijk toe hoe ze lichtjes haar schouders ophaalt. “Niet zo lang, denk ik.” Fluistert ze als angstig antwoord en vrijwel direct ben ik weer waakzaam door die toon. Mijn ogen vernauwen zich en worden zelfs ietwat grijsachtig, als een bewolkte dag zonder zon.
“Denk je?” vraag ik, ik kan het niet laten een spottende toon eraan te verwerven, maar zucht dan diep en schud mijn hoofd, terwijl ik opsta en het dunne dekentje op het bed gooi. Hierna loop ik richting mijn haarborstel en borstel hier snel de klitten uit mijn donkere haar mee, welke ik vervolgens over één schouder gooi en de haarborstel terug gooi op de plek waar het lag. Waarom klonk ze zo angstig? Was ze bang voor me? Ik had haar niet eens iets gedaan, maar ergens kon ik het wel snappen… Misschien had ze eerder verhalen over me gehoord van andere gevangenen of was ze geïntimideerd door mijn uitstraling? Vele anderen zeiden dat ik er als een bitch uitzag, koelbloedig zelfs. Dat was maar goed ook, anders zal je ook zeker niet redden hier in deze gevangenis.
Dit brengt me weer terug bij mijn eerdere gedachten, waarbij ik terugdraaide naar Ruya en een paar stappen haar kant op deed. “Ruya,” sprak ik met een strenge stem. “Sta op.” Zonder te knipperen of aarzelen, vervolgde ik, “Nu.”

Tye Shade Steele.
Luca draait zijn hoofd abrupt naar me toe, met een woedende trek erop. Had ik iets verkeerds gezegd? Verdomme, wat was die gast irritant vandaag. Had hij last van PMS of zo? Zijn lippen zijn kleurloos geworden en ik merk aan zijn houding hoe graag hij mij nu het liefst zou willen aanvallen, waardoor ik vermakelijk mijn wenkbrauwen optrek, maar vervolgens weer laat zakken.
“Nee.” Grauwt hij vanuit zijn keel. “Ik zweer je, dat wijf is de duivel haarzelf. Als je haar neukt, valt je pik er vanzelf af.” Gromt hij met een stem die zo verwrongen is van woede en haat, ik herken zijn oude stem er helemaal niet in. Hij draait zijn hoofd terug naar het plafond, zijn vuisten balt hij ondertussen zo hevig dat zijn nagels in zijn handpalm drukken en zijn knokkels wit weg trekken.
Hoewel deze situatie, of de staat waarin Luca verkeerde, niet om te lachen was, kwam er toch een aangename, korte lach over mijn lippen. Dit kwam echter pas nadat ik hem enkele minuten doelloos had aangestaard, zonder enige emotie op mijn gezicht. Na de lach zei ik met een halve grijns: “En, is je pik eraf?” Ik kon het niet laten sluw te grinniken en vervolgens verder te praten, “Ik dacht dat je wel van dat soort duivelse types hield? Kan je haar niet aan?” Er klonk een lichte uitdaging in mijn stem terwijl ik hem nog steeds aankeek.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Quinto Thomas Reynolds.

"Oh, Reynolds toch." Abrupt stopt ze met strelen. Ze haalt haar wenkbrauw op en zet een stap naar achter. Ze laat haar ogen over mijn lichaam glijden en stopt bij mijn gezicht. "Met jou?" Ze grinnikt spottend.
De scheven grijns die op mijn gezicht stond, veranderd in een bredere grijns. Ik weet dat ze het lacherig bedoelt, dus het maakt me weinig uit.
Ze begint weer met het strelen van mijn gezicht en laat haar hand dan op mijn borstkas rusten. "Ik had het niet over de seks, mister." Ze streelt verder naar beneden en stopt boven de rand van mijn broek. "Jij rookt toch, Reynolds,"
"Ja, dat doe ik, Beaton," zeg ik met dezelfde grijns als daarnet. "Als je een sigaret wilt, kun je het ook vragen," zeg ik simpel. "Alhoewel het dan nog maar de vraag is of je er eentje krijgt,"
Ik steek één hand in mijn broekzak en leun met de andere tegen de deurpost.

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Die i-is w-weg," stamelt ze. "Ik h-heb h-het door d-de w-wc ge-gespoeld," vervolgt ze voordat ze de tranen van haar wangen veegt. "Wat nu?"
"Wat nu?!" herhaal ik schreeuwend. Ik loop naar haar toe en druk haar vervolgens tegen de muur en hou mijn hand geklemd om haar keel.
"Hoe weet ik dat je niet lieg, Eastwood. Jij bent vast wel zo'n bitch die me dat kan flikken," grom ik naar haar.
Toch laat ik haar los. "Hou je dat kind of moet je naar het ziekenhuis voor zo'n abortus geval?" snauw ik naar haar. "Als je het weg wilt hebben, kunnen we dat net zo goed meteen doen,"


Nieuw topic; Klik!

[ bericht aangepast op 14 okt 2012 - 21:09 ]

Batty (Alicia Joan Beaton)
Zijn scheve grijns die hij had veranderd nu in een bredere grijns. Uch, als ik seks met hem wilde had ik dat gewoon gezegd. Dit was niet bedoeld als een grapje, maar waarschijnlijk vatte hij dit wel zo op. Ik laat hem wel gewoon in zijn waan.
“Ja, dat doe ik, Beaton,” zegt hij met nog steeds dezelfde grijns. Dezelfde perverse grijns wat alle mannen wel hebben, dus. “Als je een sigaret wilt, kun je het ook vragen,” zegt hij met een simpel toontje. “Alhoewel het dan nog maar de vraag is of je er eentje krijgt.” Hij leunt nu tegen de deurpost aan en steekt een hand in zijn broekzak.
Ik grinnik en kijk hem nog steeds aan met diezelfde opgetrokken wenkbrauw. Zo, wat ben jij stoer jochie. “Hmm, dat zou kunnen ja.” Had ik hem geantwoord en ik liep terug naar het krakkemikkige bed. Hier ging ik op liggen en had mijn handen achter mijn hoofd gedaan. Met een uitdagende blik en verleidelijke glimlach eek ik hem aan. “Maar dat zou zo saai zijn,” had ik simpelweg geantwoord. “En ik krijg er eentje van jou. Weet je waarom, mister Quinto Thomas Reynolds?”
Mijn mond vormde zich nog steeds diezelfde verleidelijke glimlach, maar ergens was het ook een beetje duivels.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 14 okt 2012 - 20:44 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.