Well ja waar begin je dan?
Vanochtend liep ik dus naar beneden en toen merkte ik al dat het overdreven rustig was terwijl iedereen wakker was, maar om eerlijk te zijn merkte ik echt helemaal niks. En toen vroeg men moeder dus 'Mis je niet iemand?' Ik dus rondkijken om te zien waar mijn broer heen was. Maar toen merkte ik ook dat onze hond weg was. Vroeg ik dus waar die was en was het zo van, Ja gisteren lieten we hem rond half tien buiten en toen we hem rond tien uur nog niet hoorde dat hij binnen wou komen gingen we kijken waar hij was en hij was weg.
Dus nu is dus onze hond of weggelopen of meegenomen door iemand uit onze achtertuin zonder dat iemand er ook maar wat van heeft gemerkt.
Toen heb ik dus jankend op het schoolplein gestaan en mensen me allemaal zeggen dat hij nu wel terug zou zijn.
Nou blijkbaar dus niet we weten nog steeds echt helemaal niks over waar hij zou kunnen zijn en wat er nou precies is gebeurt. Ik heb nu echt zin om in huilen uit te barsten en dat gebeurt niet bepaald vaak, waarom moet dit nou weer bij ons gebeuren.
Heeft iemand eerder al wel eens zoiets meegemaakt? Of weet iemand iets om te doen?
Dankje trouwens als je alles hebt gelezen.
Hij is er. Blijkt dus dat hij gisteren werkelijk heel de dag in het asiel heeft gezeten. Ongeveer drie bijna vier kilometer hier vandaan werd hij gevonden. Dus hij moet in ongeveer een half uur daarheen zijn gerend waarbij hij minstens drie keer een drukke weg heeft moeten oversteken. En er is helemaal niks mis gelukkig. Ik ben nu echt zo blij dat hij weer thuis is.
[ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 17:31 ]
"Delaying death is one of my favourite hobbies."
