[RPG]Born To Raise Hell - 17 - Speeltopics

Verhaal
Een groep van zestien probleemjongeren heeft de kans om naar een streng internaat te gaan om hun leven proberen te beteren inplaats van hun straftijd uit te zitten in detentie. Ze zijn allemaal al jong het crminele wereldje ingerold en krijgen nu waarschijnlijk hun laatste kans om er iets aan te veranderen. Wie kan zijn leven nog beteren en wie is er Born To Raise Hell?

Meiden
1. Jade Skyler White - HurtedHead
2. Rikki Madeleine Beck - Assassin
3. Laurene Ameliah Billington - Aragog
4. Sanne Hoogdoorn - Squib
5. Eva Graspriet -Kimology
6. Ignis Sualume Pendel - DreamerN
7. Lauren Campbell - Demi1309
8. Mysha Jae Lachesis - Chantrea

Jongens
1. Jasper de Ridder
2. Nathan Deleon - Soubi
3. Jason van Huyse - Nyan
4. Ayden Jayson Bright - HurtedHead
5. Daniël Emilio Scagotti - WillNotLearn
6. Gereserveerd - WillNotLearn
7. Finn den Bakkere - Nyan
8. Samuel Rick Jones - NiallsMofo

Kamerindeling:
Jongenskamer 1
Ayden Jayson Bright
Daniël Emillio Scagotti
Jongenskamer 2
Nathan Deleon
Finn den Bakkere
Jongenskamer 3
Jasper de Ridder
Jason van Huyse
Jongenskamer 4
Samuel Rick Jones
gereserveerd door WillNotLearn
Meidenkamer 1
Ignis Sualume Pendel
Laurene Ameliah Billington
Meidenkamer 2
Sanne Hoogdoorn
Eva Graspriet
Meidenkamer 3
Rikki Madeleine Beck
Lauren Campbell
Meidenkamer 4
Myscha Jae Lachesis
Jade Skylar White

---

Your make-up is terrible

[mijn topics]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Nathan Deleon

Gemurmel hoorde ik achter mij, maar ik negeerde het en liep verder naar de deur toe. Ik ging naar binnen, de gangen door en zo naar de badkamer. Verdoofd was ik nog steeds. Beck die eerst van me weg rent, vervolgens terug komt en me een kapotte liep sloeg. In de badkamer keek ik in de spiegel naar mijn lip. Een scheurtje was daar te zien. Mijn ogen gingen naar de pleister met het nijntje erop. Ik schudde licht mijn hoofd, en haalde de pleister eraf. Ik keek erna, wou hem weggooien maar dat had ik niet gezegd toen ik zei wat ik ermee ging doen. Uit mijn tas haalde ik het schriftje te voorschijn, sloeg hem open en plakte hem op een willekeurig pagina, daarna stopte ik het schriftje weer weg. De badkamer liep ik weer uit en liep weer verdoofd door de gangen. Ontsnappen zat er niet in..

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Nathan blijft blijkbaar weg, ja, waarom zou hij ook terug komen? Ik heb hem daarnet behoorlijk hard geslagen. Ik voel het nog steeds in mijn hand, die pijnlijk klopt. Shit, ik hoop maar niet dat ik hem te hard geraakt heb... Ik besluit ook naar binnen te lopen, het is toch best koud en mijn hand doet pijn. Misschien moet ik hem even onder de koude kraan stoppen. Als ik bij de deur ben, besluit ik toch nog een sigaret te roken. Mijn handen trillen, ik kan het nog altijd amper geloven wat er daarnet gebeurd is.
Ik doe er lang over, lang voor mij dan. Ik gooi hem op de grond, trap hem wat hardhandig uit en loop toch naar binnen. Ik wrijf even over mijn blote armen om die op te warmen aangezien ik kippenvel heb. Ik loop snel door, een koude kraan voor mijn hand klinkt niet echt aanlokkelijk. Onderweg kom ik Nathan tegen, hij heeft een vreemde blik in zijn ogen... Ik stop met lopen en staar hem aan, ik probeer te ontdekken wat het is.

---

Your make-up is terrible

Nathan Deleon

Ruimte, kamer, keuken, buiten, waar zou ik heen gaan? Ik wist het niet.. Buiten, frisse lucht. Het was fijn, maar het werd verstoord. Iemand staarde mij aan. Ik wreef in mijn oog en merkte na een tijdje pas dat het Beck was. Ik fronste en keek haar fronsend aan.
'Is er iets?' vroeg ik aan haar. Ik ging met mijn hand naar mijn wenkbrauw, voelen of het bloedde.. Niets.. Daarna ging ik naar mijn lip. Die bloedde nog wel. Bleef ze me daarom aanstaren.
'Gevolg door een klap,' legde ik haar uit. 'Ik ga weer.' Langs haar heen liep ik door naar buiten. Frisse lucht.. Zin in een sigaret.. Dat is een hele tijd geleden..

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Hij merkt dat ik staat, wrijft in zijn ogen en kijkt mij dan fronsend aan.
"Is er iets?" vraagt hij aan mij. Zijn hand gaat naar de wond boven zijn wenkbrauw, daarna naar zijn bloedende lip.
"Gevolg door een klap." legt hij uit, alsof ik dat zelf niet kan begrijpen. "Ik ga weer." Daarna loopt hij langs mij heen naar buiten. Ik trek mijn wenkbrauw op, er is zeker iets mis met hem nu. Ik vraag me af waarom ik bezorgd ben om zo'n klootzak. Ik ben bang dat ik hem verkeerd geraakt heb en dat er nu iets flink mis is. Aarzelend stap ik achter hem aan.
"Nathan, voel je je wel goed?" vraag ik dan. "Je doet... vreemd. Zelfs vreemd voor jou doen."

---

Your make-up is terrible

Nathan Deleon

Stappen hoorde ik mij achtervolgen. Ik stopte, draaide mij om en keek naar Beck die mij was gevolgd.
'Nathan, voel je je wel goed?' vroeg ze. 'Je doet... vreemd. Zelfs vreemd voor jou doen.' Ik fronste, ik deed vreemd? Zij was diegene die sloeg. Ik haalde mijn schouders lichtjes op en schudde toen lichtjes mijn hoofd.
'Ik zou niet weten wat er mis moet zijn,' loog ik glashard. Er was van alles mis. Eerst pijnigt ze me van binnen en toen van buiten. 'Ik ga weer naar buiten. Ik wil weg,' mompelde ik een beetje, draaide mijzelf weer om en liep weer net zo verdoofd als eerst verder. Ik sloot mijn ogen toen ik de wind voelde.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Hij fronst, lijkt er over na te denken. Dan haalt hij zijn schouders lichtjes op en schud hij ook lichtjes met zijn hoofd. Nu frons ik.
"Ik zou niet weten wat er mis moet zijn." zegt hij. Hij zegt het zo serieus, dat ik wel zeker weet hoe hij het bedoeld tegen over mij. Ik slik eens, natuurlijk, ik ben weer de schuldige.
"Ik ga weer naar buiten. Ik wil weg." mompelt hij een beetje, waarna hij verder loopt.
"Eigenwijze koe." mompel ik hem na. Ik heb geen zin om op hem te letten, hij zoekt het maar uit. Ik heb geen idee wat hij met weg bedoeld, het kan me nu ook nog weinig schelen. Het feit dat hij niet tegen mij ingaat laat mij beseffen dat ik alleen maar gelijk heb. Het besef komt alleen wel met een pijnlijke steek in mijn hart. Ik slof naar de woonkamer, waar ik ga zitten.
Heb ik nou serieus mijn maagdelijkheid binnen één dag weggegeven aan een verkrachter, die mij wel wilde hebben? Ik schud met mijn hoofd, ik ben nog nooit dommer geweest. Cherise zal me uitlachen. Waar zou zij zijn op dit moment? Ze was tegelijk gepakt, maar we gingen niet naar dezelfde plek. Vast omdat zij al 21 is en al vaker gezeten heb. Ik ben een groentje. Ik weet wel dat ik haar zo ontzettend mis.
Op de bank trek ik mijn benen op en leg ik mijn hoofd op mijn knieën. Mijn armen sla ik er om heen. Zachtjes wieg ik heen en weer, ik besef langzaam hoe Nathan zich nu voelt. Ik voel me nu bijna catatonisch. Het besef van tijd raak ik helemaal kwijt als ik voor me uit blijf staren, in het niets.

---

Your make-up is terrible

Nathan Deleon

'Eigenwijze koe,' hoorde ik nog achter mij gemompeld. Ik was eigenwijs..? Zij begon met het liegen over de pijn, waarom was ik dan de eigenwijze? Ik schudde lichtjes mijn hoofd. Buiten keek ik weer bij de muren, bij de struikjes en bij de deuren. Ik kon maar niets vinden, geen zwakke punt.. Ze zeiden toch dat alles een zwak punt had? Waarom kon ik het dan niet vinden! Ik zuchtte en met een teleurgestelde gevoel liep ik weer terug naar binnen. Waar heen.. Mijn kamer zat onder Beck.. Zo heel slim idee was dat dus niet. Afleiding.. Welke? Ze zouden het vast niet leuk vinden als ik de boel hier in de fik stak.. Bovendien waren er mensen binnen die ik niet zomaar zonder argwaan naar buiten kon lokken. Door de gangen liep ik, de woonkamer.. Maar zodra ik daar in de deuropening stond wou ik niet meer. Een wiegende Beck zag ik op de bank. Zou ze zich net zo als mij voelen of nog erger? Ik bekeek haar, wou mijn armen om haar heen slaan. Ik deed het alleen niet. Ze noemde mij slecht en wou mij niet helpen.
'Is het uit tussen ons?' vroeg ik aan haar. Ik wist het niet.. Ze zei al die dingen, maar ze zei het niet duidelijk. Was dit een ruzietje die elk stel wel heeft? of was dit gelijk de doorslag om het uit te maken?

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Uiteindelijk zie ik Nathan verschijnen, maar ik reageer er niet op. Hij staat in de deur opening en kijkt naar mij, ik blijf langs hem heen staren, naar het punt waar ik al de hele tijd naar staar, alsof hij er eigenlijk helemaal niet is. Was hij er ook maar niet, ik wil hem niet. Ik wil dat hij of ik hier nooit geweest ben.
"Is het uit tussen ons?" vraagt hij. Ik til mjn hoofd een stukje op van mijn knieën en kijk hem nu aan in plaats van langs hem heen te staren. Ik knipper even, probeer mijn hoofd helder te krijgen. Het werkt niet zo heel goed.
"Het zou nooit aan geweest mogen zijn." antwoord ik zacht, maar kil. Nu snap ik alles, waarom alles is gebeurd bij hem. Ik leg mijn hoofd terug op mijn knieën, het besef dat alles een fout is geweest dringt langzaam tot mij door, laat een gebroken uitdrukking achter op mijn bleke gezicht.

---

Your make-up is terrible

Nathan Deleon

Ze knipperde, keek mij aan. Haar blik.. er was wat mee, maar ik kon niet vertellen wat.
'Het zou nooit aan geweest mogen zijn,' antwoordde ze zacht, maar kil. Haar hoofd legde ze terug. Een gebroken uitdrukking verscheen op haar gezicht. Nooit mocht het aan geweest zijn? De brok in mijn keel verscheen weer en ik probeerde het zo goed als het kon door te slikken, maar faalde daar in.
'Ik hou nog steeds van jou,' fluisterde ik zacht. Ik wreef een beetje in mijn oog. 'Het pleister zit op de plek waar ik het had beloofd.' Ik draaide mijzelf om toen ik klaar was met praten. 'Ik wou dat ik het terug kon draaien voor je. Het was nooit mijn bedoeling geweest om je pijn te doen.' Ik liep weg door de gangen heen. Ik had nu alleen geen idee waar ik heen moest.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

"Ik hou nog steeds van jou." fluistert hij zacht. Deze woorden veroorzaken een pijnlijke steek in mijn lichaam, met een nog pijnlijkere herinnering aan net, wanneer ik de woorden voor het eerst uitsprak. Het lijkt net alsof geen adem meer kan krijgen.
"De pleister zit op de plek waar ik het had beloofd." zegt hij, waarna hij zih omdraait. "Ik wou dat ik het terug kon draaien voor je. Het was nooit mijn bedoeling geweest om je pijn te doen." Nu loopt hij weg, ik hap naar adem door die woorden als een vis op het droge. Dit soort pijn heb ik nog nooit ervaren, het voelt alsof mijn lichaam uit elkaar getrokken word.
"Ik hou ook van jou." fluister ik, waarna de tranen hun weg vinden over mijn wangen. Gelukkig maar dat al mijn make-up er onder de douche af is gegaan.

---

Your make-up is terrible

Nathan Deleon.

Geschrokken stond ik stil om de zachte woorden die ik dacht te horen, draaide mij om en staarde naar de deuropening. Hoorde ik het goed? Hield ze ook van mij? En stap zette ik weer in de richting van de deur. Ik schudde mijn hoofd. Als ze het zei, waarom kwam ze niet? Weer schudde ik mijn hoofd en maakte een sprint naar weet ik veel waar. Weer naar buiten, daar kwam ik terug. Ik keek om mij heen. Nu drong het weer tot mij door hoe vreselijk het was om opgesloten te zitten. Ik liep naar het grasveldje toe en liet me daar op mijn knieën vallen.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Voetstappen, maar er is niemand aanwezig. Uiteindelijk sluit ik mijn ogen en val ik in een onrustige slaap. Als ik wakker word, lijkt er een eeuwigheid te zijn verstreken. Mijn lichaam voelt stijf aan en de gebeurtenissen lang geleden. Ik rek me uit, wat eerst pijnlijk is, maar daarna beter valt. Ik besluit dat ik Nathan als een vreemde zal bejegenen, ik zal doen alsof ik hem niet ken, zonder vooroordelen. Ik wil geen vrienden met hem zijn, helemaal niets. Vanaf nu zal hij voor mij altijd een vreemde blijven.
Zuchtend sta ik uit, rek me nu in de gehele lengte uit. Mijn botten kraken wat ongezond en ik maak een geïrriteerd geluidje. Mijn lichaam lijkt de laatste tijd wel steeds minder te willen. Hm, tijd om te roken, merk ik op. Ik kan hier toch weinig anders doen, er is gewoon zo weinig. Ik pak mijn sigaretten en loop naar de deur. Ik besluit niet om rond te kijken, gewoon met mijn gezicht naar de muur te gaan roken. Zo kan ik ook niemand zien, ik wil niemand zien. Maakt mij het wat uit wie het nou eigenlijk is. Ik steek mijn sigaret op, bij het eerste trekje hoest ik zacht, maar het komt al snel goed.

---

Your make-up is terrible

Nathan Deleon

Waarom was ik slecht.. Omdat mijn gedachten eerst anders waren? of omdat ik zo net naar haar luisterde en door bleef gaan.. Waarom was ik slecht als ik naar haar luisterde? Ik beet op mijn lip. Vrouwen waren verwarren. Beetje heel erg verwarrend. Vaag hoorde ik iemand hoesten. Ik fronste, stond op en ging kijken wie het was. De helft van dit gedoetje kende ik niet eens. Misschien goed tijd om dat nu te doen. Ik stond stil toen ik zag wie het was. Ik zag Beck, starend naar een muur met een sigaret. Ze rookte nu aardig veel in een kort tijd... De vierde al? Op een afstand bleef ik naar haar kijken. Zou ik gaan vragen voor overplaatsing? Dan was ik hier weg en had zij geen last meer van mij. Ik knikte lichtjes op mijn eigen voorstel. Zou het alleen ook lukken? Ik begon te lopen, naar Beck.
'Ik ga weg, voor jou,' zei ik met een falend glimlachje. 'Tot ziens.' Ik ging bij haar vandaan en ging voor de zoveelste keer weer naar binnen.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rikki Madeleine Beck

Ik bekijk de stenen van de muur, het zijn helaas maar simpele bakstenen. Een beetje rooig. Misschien moet iemand er iets op maken, dan zou het een stuk mooier kunnen zijn...
"k ga weg, voor jou." Ik draai me om, het is Nathan, met een falend glimlachje. "Tot ziens." zegt hij en hij gaat naar binnen. Ik trek mijn wenkbrauw vragend maar wat arrogant omhoog.
"Eh, nou veel plezier dan maar denk ik." antwoord ik tegen hem. "In de gevangenis houden ze wel van homo's." Er speelt een smalend lachje om mijn lippen heen, ik weet nog dat ik hem een homo noemde omdat hij het wlde zien als ik een jongen was. Nu zal hij hem nog terug krijgen ook, voor zolang hij hier zit.

---

Your make-up is terrible