[RPG] Above the Hellmouth | 4 - Speeltopics

Sunnydale ligt vlak boven de hellepoort.
Sinistere wezens worden aangetrokken door die poort
en komen naar deze stad.
Vroeger was er maar 1 Slayer
degene die de wereld moet beschermen tegen vampieren en demonische wezens –
maar elke keer dat de Slayer gedood word komt er een nieuwe.
De laatste Slayer, Buffy, heeft al veel bijna dood ervaringen op haar
lijstje staan. Waardoor, nu ze weg is uit Sunnydale, er nu een heel groepje Slayers zijn. Jongens & meisjes die getraint worden om staken door vampieren te slaan of demonische wezens te vernietigen.
Ze worden getraind door een paar wachters.
De Slayers hebben een hoofdkwartier onder de stadsbibliotheek,
bij de archieven van de wachters.
(wachters worden speciaal opgeleid in een academie in Londen)
Tussen de vampieren & Slayers in staan er 2 groepen:
De mensen & de heksen.
De heksen moeten een kans kiezen en
de mensen blijven onwetend.

Slayers:
- Melany Kate Morgan "Mel" - LostMagic
- Fabia Dolera - Ebola
- Annalia Raven Josef - Penumbra

Vampieren / Demonen:
- Willow Highfields "Will" |Vampier| - LostMagic
- Alixe Jazzlyn Black "Al" |Vampier| - xVanilla
- Angelina Katharina Elizabeth Jones |Vampier| - LilMonsterRr
- Damon Salvatore |Vampier|- WillNotLearn
- Alexander Salvatore "Alex" |Vampier| - WillNotLearn
- Jackson Frayn Harries "Jack" |Vampier| - Penumbra

Wachters: (max 3)
- Dante Chase West "Tarzan" - Cocon| Isuzu
- Wyn Harvey Quarin "Wynnie" - Gallymogger
- Charlie L'arel - Dashed

Heksen:
- Moran Sharon Rayphield "Mora" - xVanilla
- Brianna Taylor Josephs - RememberYoux
- Marie-Sophie Ariade McLaughlin- Gallymogger
- Dylan O'dair - Dashed
- Kyle Stark - Penumbra

Mensen:
- Javier Glenn Morgan - LostMagic
- Daniël Scagotti- WillNotLearn
- Noralie Key - Jaimyhoi
- Tyra Clarks - Dashed
- Jane Madeline "Maddy" - Bagoly

Naam:
Leeftijd:
(Vampier/demons echte leeftijd: )
Soort:
Uiterlijk:
Karakter:
Geschiedenis: Niet noodzakelijk
Extra:

Regels:
- Niet schelden OOC
- OCC = [] ()
- Ik alleen maak de topics tenzij je toestemming hebt
- Niet andermands reacties bepalen

Rollenstory
Rollentopic
Offtopic

[ bericht aangepast op 19 sep 2012 - 16:00 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Melany Morgan
Ik ruim af en pak mijn boek. 'Ik ben weer weg.' zeg ik en wacht niet op een antwoord. Ik loop naar de bibliotheek en laat me daar in een zetel vallen om verder te lezen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Marie-Sophie Ariade McLaughlin || Heks
"Jij mag iets bedenken," zegt Damon. Marie denkt even na.
"Naar het park of het bos gaan? Misschien komen we mensen tegen en kunnen we sociaal doen," zegt Marie uiteindelijk.

---

help

Damon Salvatore
'Hmm.. Bos' Andwoord Damon, het bos had iets.. Anders dan het park, donkerder, mysterieuzer. Ookal was hij niet heel goed in 'sociaal doen' aangezien de meeste mensen die hij leerde kennen al direct een hekel aan hem kregen, iets wat hem niets kan schelen.

---

Don't be like the rest of them, darling

[Ik ga zo Castle kijken.]

Marie-Sophie Ariade McLaughlin || Heks
"Oké," zegt Marie met een poging tot een glimlach. Ze staat op en doet haar schoenen en haar jas aan.

---

help

[;o She's so huuuge.[url] http://24.media.tumblr.com/oKjfswIQjhbszkmogmGuLYPEo1_500.jpg[/url]]

---

help

Damon Salvatore
Hij keek even naar de schoenen die Marie aantrok, de vraag van: 'hoe kun je daar ooit op lopen?' Was hij jaren geleden al verleerd aangezien je tegenwoordig bijna alle meisjes op hakken zag lopen. Zelf stond hij op en trok hij zijn zwarte jasje aan.

---

Don't be like the rest of them, darling

Charlie L'aler
Voorovergebogen stond ik voor de koelkast en keek bedenkelijk naar wat ik zou gaan eten. Uiteindelijk had ik toch maar voor de spaghetti gekozen want dat andere spul zag er niet meer zo betrouwbaar uit. Zuchtend zette ik de bak met 1 hand in de magnetron en wachtte ongeduldig totdat het warm genoeg zou zijn.

---

On wednesdays we wear black

Jane Madeline Hawley
Dante pakt ook het flesje sap uit zijn tas maar drinkt hem in tegenstelling tot mij niet meteen op. In plaats daarvan drinkt hij een klein beetje en stopt hij het weer terug in zijn tas.
'En we zijn er trots op!' zingt hij zo'n beetje als antwoord op mijn dino-opmerking.
'Dane, sht!' sis ik en trek hem aan zijn arm. Met zijn rare gedoe trekt hij alleen maar aandacht en daar hou ik absoluut niet van. Bovendien kan hij niet eens zingen. Ik ben dan ook erg blij als hij stopt wanneer het meisje op ons afloopt.
'Hm, nou..' Ik zie hoe Dante twijfelt en kijk hem zowel afwachtend als een beetje geïrriteerd aan. Hij kan maar beter niets voor me achterhouden.
'Eigenlijk had ik het nog even voor me willen houden, maar...' hij loopt met een grijns naar het meisje, slaat zijn arm om haar schouder en trekt zich tegen zich aan. Ik knipper een aantal keren om te kijken of ik dit wel goed zie.
'Wij zijn momenteel aan het daten. Jane, dit is Fabia. Liefje, dit is mijn beste vriendin Jane.' Liefje? Ik kijk Dante schuw aan. Dat heb ik hem nog nooit horen zeggen, het past totaal niet bij hem en ik hoop dat ik het daarom ook nooit meer hoef te horen.
Het meisje, dat blijkbaar Fabia heet, steekt haar hand naar me uit en lacht vriendelijk. Ik zet een neppe lach op, waar ik in al die jaren redelijk goed in ben geworden, en schud haar hand.
'Leuk je te ontmoeten, Jane.' Ik wil Dante slaan. 'Ja, geheel wederzijds,' lieg ik echter. Het is niet dat ik nu al een hekel aan Fabia heb, het is niet haar schuld, maar Dante komt hier heus niet zomaar weer weg.
'Dus, hoelang is dit,' ik wijs tussen die twee, 'al aan de gang?' Nog altijd is de lach op mijn gezicht te zien, al wordt het steeds moeilijker om deze op te houden. Doe het voor Fabia.
'Wat leuk, al had je het me wel even mogen vertellen, Tarzan.' De zin klinkt vriendelijk, maar er ligt een bepaalde, negatieve klank op "Tarzan" en wat mij betreft mag Dante dat best horen.

---

everything, in time

{Moet gaan :c.. Tot morgen.. :CC IK WIL NIET NAAR SCHOOL}

---

Don't be like the rest of them, darling

[Ik ga Castle kijken.]

---

help

Dante Chase West.
Jane kijkt me zowel afwachtend als een beetje geïrriteerd aan, waardoor ik lichtelijk nerveus begin te worden, maar er niets van laat merken. Ik voel me schuldig dat ik dit voor haar achterhoudt, maar het is nu eenmaal voor haar eigen gezondheid. Ik wil haar niet kwijt als iemand haar aan valt, mocht dat het geval zijn wanneer ik het haar verteld had. Schuw kijkt ze me na mijn woorden aan en ik mocht zweren dat ik een pijnscheut mijn lichaam door voelde gaan.
Fabia schud lichtjes met haar hoofd en maakt zichzelf los van mijn arm, waardoor deze langs mijn lichaam valt. “Je hebt helemaal nooit gezegd dat je een beste vriendin had.” Zegt ze eigenwijs, waarna ze me wat beledigd aankijkt met haar armen over elkaar heen. Maak het nou niet nog erger door dat te gaan doen… ik voel me al schuldig, Fabia! Hierna lacht ze zachtjes en steekt ze vriendelijk een hand naar haar uit, maar ik merk aan Jane dat ze haar goed gespeelde, neppe glimlach op zet. Ik ken haar al lang en weet dus ook dat ze me wilt slaan, omdat het haar niet verteld heb, iets voor haar achterhoud. Ze voelt zich vast en zeker buitengesloten…
“Leuk je te ontmoeten, Jane.”
“Ja, geheel wederzijds,” Ze wilt me echt slaan, ik ben zo dood. De glimlach is nog altijd op haar gezicht te zien, maar wanneer Fabia weg zou gaan, zou de bom barsten. Ze is een tikkende tijdbom nu. “Dus, hoelang is dit,” Ze wijst tussen ons twee, “al aan de gang?” Kut, kut, kut. Eh. Ik bedoel natuurlijk, verdorie! Kort bijt ik op mijn lip en kijk naar Fabia, waarna mijn blik teruggaat naar Jane, precies op het moment dat ze even naar mij kijkt. “Wat leuk, al had je het me wel even mogen vertellen, Tarzan.” Shit, daar heb je het al, die vriendelijke toon, maar negatieve klank bij mijn bijnaam. Ik was zo dood.
“Oh, niet zo lang, maar hé!” Ik doe net alsof ik op mijn horloge kijk, ook al heb ik er geen een om, maar goed, “Moet je kijken hoe laat het is, we moeten maar snel naar de les voordat we nog later komen!” sprak ik, met een duidelijke gehaaste toon in mijn stem en liep naar Jane toe om haar in de richting van het klaslokaal te draaien. Hierna blikte ik snel richting Fabia met een ongemakkelijke blik, “Ik spreek je zo meteen weer, liefje,” Ik moest eerlijkwaar bijna kotsen om dat bijnaampje, dat ik het zo gemakkelijk mijn mond uitkreeg was voor mij een raadsel. Jane begon ik al richting het klaslokaal te duwen door mijn ene hand bij haar schouder te houden en de andere bij haar rug.

---

†

Charlie L'aler
Ik had naar Wyn moeten luisteren.
Nadat ik mijn spaghetti had opgegeten en de kom netjes in de vaatwasser had gezet, had ik een douche genomen en daarna voelde ik me helemaal weer beter, hooghuit het enige wat nog een beetje pijn deed was mijn hand. Maarja, daarna was ik dus braafjes in bed geklommen en viel ik eigenlijk gelijk als een blok in slaap.
Jeetje wat had ik er nu zo veel spijt van dat ik uit dit bed ben gekomen. Rillend van de kou en trillend van de pijn zit ik voor de wc op de grond. Het kon gewoon niet anders of mijn hand was geïnfecteerd geraakt.
Met mijn andere hand begon ik trillend het verband eraf te peuteren en probeerde de tranen weg te knipperen, mijn hand was helemaal rood en opgezet, gosh ik leek net de hulk maar dan met een rode huid.
De twee kleine gaatjes van de tanden van de vampier die in mijn hand had gebeten staken heel erg af in vergelijking met de rest. Ik wist dat ik me zorgen moest maken om mijn hand en iemand om hulp zou moeten bellen maar ik kon het niet. Dan zouden ze me zwak vinden en als wachter mocht ik niet zwak overkomen. Ik leunde met mijn hoofd tegen het kastje van de wasbak en begon hevig te huilen van de pijn, nee nooit meer zou ik zo ontzettend koppig zijn tegenover Wyn. Het liep toch nooit goed af voor mij.

[ bericht aangepast op 18 sep 2012 - 22:19 ]

---

On wednesdays we wear black

Fabia Dolera

"Ja, geheel wederzijds." zegt Jane met een glimlach op haar gezicht als ze mijn hand geschud heeft. Daarna laat ik haar hand weer los, laat hem lichtjes langs mijn lichaam vallen. Ik zou niet durven om Dante's hand nu vast te pakken, al zou het wel heel grappig zijn. Nee, tussen Dante en mij is al amper een vriendschap, laat staan meer waar door ik dit zou durven. "Dus hoelang is dit al aan de gang?" vraagt ze, waar bij ze op ons wijst. Dante bijt even op zijn lip en kijkt naar mij, ik wend mijn blik af naar Jane, die begint te praten. Hij is blijkbaar net zo zenuwachtig als ik daarin, want ik weet geen antwoord. Ik weet niet hoelang hij met haar omgaat en wat een geldig antwoord zou zijn op dit moment, ik moet het aan hem overlaten. "Wat leuk, al had je het me wel even mogen vertellen, Tarzan." Ik frons als ze dat zegt. De negatieve klank daaruit is niet te missen, maar het meer het bijnaampje dat mij zo laat fronsen.
"Oh, niet zo lang, maar hé!" Hij kijkt op zijn horloge als ik bevestigend knik op het 'niet zo lang' gedeelte. Ik mis bijna dat hij geen horloge heeft, nu lijkt het wel een beetje alsof hij wanhopig van mij af probeert te komen, iets wat niet echt realistisch is in mijn ogen. Niet dat iets hieraan realistisch is. "Moet je kijken hoe laat het is, we moeten maar snel naar de les voordat we nog later komen!" spreekt hij, duidelijk gehaast. Ik grimas als hij naar Jane toeloopt en haar omdraait in de richting die ze blijkbaar op moeten.
Hierna blik hij nog snel mijn richting op met een ongemakkelijke blik, waarschijnlijk een kopie van mijn blik. "Ik spreek je zo meteen weer, liefje." zegt hij, waar door ik opnieuw flink grimas. Hij moet toch echt een ander woord bedenken, want deze kan ik niet aanhoren als dit vaker gaat gebeuren. Op een dag zal ik hard wegrennen. Hij begint Jane richting het klaslokaal te duwen, zijn ene hand bij haar schouder en de andere bij haar rug. Ik besluit er een schepje boven op te doen, voor vandaag, verder zal ik dit waarschijnlijk nooit meer doen.
"Natuurlijk schatje, doe maar rustig aan hoor." grijns ik met een honingzoete, overdreven stem en ik zwaai ze beiden vrolijk na. Daarna draai ik mezelf lachend om en loop ik de andere kant op. Ik heb weinig zin om naar de les te gaan nu ik net terug ben, jetlag hé. Ik wil eigenlijk liever slapen.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Jane Madeline Hawley
'Oh, nog niet zo lang, maar hé!' ratelt Dante eroverheen en kijkt op zijn denkbeeldige horloge. Dit klopt niet, het kan gewoon niet. Ik klem mijn kaken hard op elkaar om niet nu al uit te barsten.
'We moeten maar snel naar de les, voordat we nog later komen!' wat is dit voor onzin? Hij wil nooit snel naar les. Hij duwt me in de richting van het klaslokaal door zijn ene hand op mijn rug te plaatsen en zijn andere op mijn schouder. Ik wil me nog omdraaien, maar zie toch niets omdat het lange gestalte van Dante ervoor staat.
'Ik spreek je later weer, liefje.' 'Natuurlijk schatje, doe maar rustig aan hoor,' roept Fabia terug. Ik denk dat ik zo meteen moet overgeven.
Aan het geluid van voetstappen hoor ik dat ze de andere kant op loopt en zodra ik haar voetstappen niet meer hoor, draai ik me met een ruk om en duw Dante ruw van me af.
'Wat is dit, man?' sis ik kwaad. 'Hoe kun je dit nu voor mij achterhouden? En "liefje"? Sinds wanneer zeg jij zulke woorden? Het past absoluut niet bij je. Ik geloof hier helemaal niets van. Ik heb die hele Fabia nog nooit gezien en ineens komt ze opduiken als jouw vriendin.' Ik sla mijn armen over elkaar en moet echt mijn best doen om niet hard te gaan schreeuwen.
'Je hebt tegen me gelogen, dingen achter gehouden,' beschuldig ik hem en eigenlijk ben ik er niet eens zeker van of hij zojuist wel de waarheid sprak. Tegen Fabia op zich heb ik trouwens geen problemen, ze zag er aardig uit en ook zeker niet lelijk. Met Dante, daar heb ik problemen mee. Hoe kan hij zo iets nou niet vertellen? Hij weet net zo goed alles van mij.
'Ik ga,' vervolg ik, 'die les niet in voor je alles hebt uitgelegd. Ik ben echt teleurgesteld.' Even heb ik het gevoel alsof ik een moeder ben die haar zoon heeft betrapt op het stelen van het snoepje, als dat zo is, dan kan het me nu even helemaal niets schelen. Ik heb sowieso al problemen met vertrouwen en van alle mensen zou Dante dat toch het best moeten weten.

---

everything, in time

|Me is back. What me missed?|

---

kindness is never a burden.