Rose
Ik wachte de hele nacht lang op wat leven, al was het maar een geluid, en toen ik voetstappen hoorde was ik opgelucht. Er liep een vrouw over de gang, en zo te zien liep ze recht op mijn kast af. Dat kon toch niet? Niemand kon me zien... of toch? Toen zei ze: Kom er nou maar uit Rose. Ik bleef zo stil mogelijk zitten, tot ze mijn hand pakte en me overeind trok. Ik siste en ging meteen in de anvalshouding staan. ' Het heeft niet zo veel zin om me aan te vallen, want ik ben een geest. ' zei de vrouw. Ik ontspande wat en vroeg: ' hoe weet u mijn naam? ' Ze glimlachte en gebaarde dat ik haar moest volgen. Ik vertrouwde het nog niet helemaal, maar erger kon het toch niet worden. Toen ik merkte waar ze me heen bracht, schrok ik. Ze bracht me recht naar de zolder. Ik wou me omdraaien, maar toen rook ik de heerlijke geur weer. Het brandende gevoel In mijn keel laaide weer op, want ik had al en paar dagen niks gehad. Dus toen liep ik toch maar achter de vrouw aan, en toen we in de kamer kwamen zag ik dat alleen het vampiermeisje (clair) en Beth er waren. Toen zei de vrouw: 'dames, dit is nieuwe kamergenoote'