[RPG] Alcatraz - Eight. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 22:21 ]

Luca Jones

"Luca." gromt hij enkel als begroeting naar mij. "Wat heb je geflikt dat je zo blij bent? Of beraam je toevallig weer één van die stomme plannetjes van je?" gromt hij nog altijd met de o zo bekende arrogante en gehumeurde toon van hem. Hij richt zijn ogen op mij en kijkt me ongeduldig aan. Ik begin zacht te lachen en neem eerst een hap van het kleurloze en niet te identificeren eten op mijn bord voordat ik überhaupt op hem ga antwoorden. Ik heb zoveel honger, niet normaal. Al ben ik toch al één van de weinigen die alles vreet wat me word voorgeschoteld zonder ook maar te klagen. Eten is eten, je hebt het nodig. Zeker hier. Als ik net zo aanstellerig zou doen als de dames, zou ik nooit van Quinto hebben kunnen winnen vorig jaar. Ik vraag me plotseling af waar hij en Nicole zijn, als ik rondkijk, zie ik alleen Ruby. Dan besluit ik toch maar te antwoorden.
"Nou, mag ik niet eens meer vrolijk opstaan?" grinnik ik onschuldig waarna er zich gelijk die scheve grijns op mijn gezicht vormt. "Natuurlijk word je hier niet vrolijk wakker. Gister had ik een geweldige dag en deze belooft nog beter te worden dan gisteren! Kan niet beter toch." grijns ik en ik werp een blik op Rhett, waarna ik Tye een duwtje geef met mijn schouder en ik verder begin te eten. Ik treed maar niet gelijk in detail tegen mijn chagrijnige vriend hier zo. Hij lijkt het zo af en toe niet te kunnen hebben. Ach, dan moet hij maar wat vaker mee doen.

Your make-up is terrible

Tye Shade Steele.
Zacht begint hij te lachen en neemt een hap van zijn eten, waardoor ik mijn wenkbrauw enkel nog ongeduldiger optrek en kort naar zijn volgestampte plaat met eten kijk. Hij is dan ook één van de weinige die niet zeikt om het eten die de kantine ons bied. Ach, we moesten maar vreten wat de pot schaft. Luca kijkt rond, laat zijn blik kort hangen op een meisje die bij Drew zit en mijn arrogante blik wordt lichtelijk vragend. Is die chick nu zijn verdomde doel? Als ik beter kijk, zie ik dat de donkerharige Morbid is. Automatisch begon ik mijn hoofd al te schudden, dat zou Luca echt niet redden zonder wat hulp, maar om hem dat aan zijn fucking neus te hangen deed ik niet. Daar kwam hij lekker zelf wel achter.
“Nou, mag ik niet eens meer vrolijk opstaan?” grinnikt hij onschuldig, en door die onschuldige toon in zijn stem – die toch niemand meer geloofd – wil ik hem gelijk op zijn nummer zet, maar er vormt zich al een scheve grijns op zijn gezicht. Eentje die hij vrijwel altijd heeft en hierdoor kwam een en dezelfde grijns op mijn gezicht, dit was beter. “Natuurlijk word je hier niet vrolijk wakker. Gister had ik een geweldige dag en deze belooft nog beter te worden dan gisteren! Kan niet beter toch.” Grijnst hij en werpt een blik op een cipier, waarna hij mij een duwtje geeft met zijn schouder en verder begint te eten.
Luid grom ik, bal mijn vuisten en irriteer me ondertussen dodelijk dat hij nog niet gezegd heeft wat hij van plan is. Het kwam gewoon door het feit dat ik helemaal niet aan mijn trekken was gekomen en Luca er altijd wel een plan voor zichzelf heeft. Ik dacht dat ik het vol kon houden, maar mooi niet dus. Gehumeurd pak ik vervolgens zijn plaat af en schuif deze aan mijn kant van de tafel, zodat hij er niet gelijk bij kan, tegelijkertijd kijk ik hem afwachtend en dodelijk aan. “Ga je me nu nog verdomme vertellen wat je van plan bent en je geflikt hebt?” gromde ik. Laat me fucking niet zoveel praten.

†

Luca Jones

Tye gromt alleen maar luid, hij balt zijn vuisten en behoorijk gehumeurd pakt hij mijn plaat af om die vervolgens naar zijn kant van de tafel te trekken, zodat ik er nu niet meer bij kom. Nu kijkt hij me afwachtend en dodeijk uit, hij heeft ook totaal geen geduld meer de laatste tijd hij word steeds erger. Ach, heel raar vind ik het niet. Ik grinnik zacht en geamuseerd. Veel trek ik me er niet van aan.
"Ga je me nu verdomme wat vertellen wat je van plan bent en je geflikt hebt?" gromt hij naar mij en ik lacht. "Wauw, wat ben jij een spraakwaterval vandaag, Tye. Natuurlijk ga ik het vertellen, maar niet zonder eten." Ik klim half over zijn gespierde lichaam heen om mijn plaat naar mezelf terug te kunnen trekken. Ik negeer zijn spieren tegen mij aan, voor zover ik dat kan. Ik neem opnieuw een hap en kijk de gehumeurde Tye dan weer aan. Hij is geweldig in stil zwijgen aanhouden, dus dit is wel een uitzondering vind ik.
"Ik weet niet of je haar kent, de mooie, blonde Nicole. Ze zit hier nog niet zo heel erg lang..." begin ik met een grijns. "Nou, ik had haar te pakken. Ik verveelde me rot gisteravond, waar jij was weet ik niet, maar toen dumpte Rhett me bij die Ruby, Nicole én Quinto. Kan je het geloven? Drie vliegen in één klap! Niemand vond het leuk. Uiteindelijk werd ik door Quinto naar de isoleercellen gebracht, die eigenzinnige Ruby had zin in een gevecht en hij blijkbaar niet. Ik vond het wel grappig eigenlijk, ze is nog best sterk voor zo'n meisje. Nouja, maakt niet uit. Ene Davy zat in de isoleercel, vanwege het voedselgevecht. Dus ik heb een kleine deal met hem gemaakt. Hij krijgt wat roddels in ruil voor dat hij mij helpt met Ruby."
Ondertussen heb ik heel wat eten naar binnen gepropt. Als ik klaar ben met praten, sla ik tevreden mijn armen over elkaar, leun ik iets naar achter en kijk ik Tye triomfantelijk aan. Ik vraag me af wanneer hij nou eindelijk toegeeft, na elke keer te moeten luisteren naar wat ik allemaal uitgevreten heb. Dat is al behoorlijk wat ondertussen en het word er niet minder op.

Your make-up is terrible

Tye Shade Steele.
Luca grinnikt zacht en geamuseerd, zoals bijna altijd trekt hij zich niet veel aan mijn gehumeurde gedrag. “Wauw, wat ben jij een spraakwaterval vandaag, Tye. Natuurlijk ga ik het vertellen, maar niet zonder eten.” Ik rol mijn ogen dodelijk wanneer hij half over mijn gespierde lichaam heen klimt om zijn plaat weer terug te kunnen trekken. Mijn spieren van mijn bovenarm komen tegen die van hem aan en ik trek kort mijn mond in een vermakelijke grijns. Ook al ken ik Luca wel een tijdje in de gevangenis, volgens mij had hij nog geen weet van het feit dat ik ook op jongens viel. Ach ja, ooit zou hij er wel achter komen. Hij neemt een hap en kijkt mij dan weer aan, waardoor ik hem vrijwel gelijk weer ongeduldig aankijk.
“Ik weet niet of je haar kent, de mooie, blonde Nicole. Ze zit hier nog niet zo heel erg lang…” begint hij met een grijns. Ik vernauw mijn ogen, als teken dat ik nadacht. Blonde chick, Nicole? Ah ja! Volgens mij had ik haar wel een enkele keer gezien wanneer we naar buiten mochten. Mooi is ze zeker, maar niet echt mijn type. Hm, niet dat we in de situatie zaten waarin we mochten zeiken erom. Luca vertelde ondertussen zijn hele verhaal verder. “Nou, ik had haar te pakken. Ik verveelde me rot gisteravond, waar jij was weet ik niet, maar toen dumpte Rhett me bij die Ruby, Nicole én Quinto. Kan je het geloven? Drie vliegen in één klap! Niemand vond het leuk. Uiteindelijk werd ik door Quinto naar de isoleercellen gebracht, die eigenzinnige Ruby had zin in een gevecht en hij blijkbaar niet. Ik vond het wel grappig eigenlijk, ze is nog best sterk voor zo'n meisje. Nouja, maakt niet uit. Ene Davy zat in de isoleercel, vanwege het voedselgevecht. Dus ik heb een kleine deal met hem gemaakt. Hij krijgt wat roddels in ruil voor dat hij mij helpt met Ruby.”
Hij had ondertussen nog wel wat eten naar binnen gepropt, maar zoveel praten zou ik dus nooit doen. Het verbaasd me dan ook dat hij dat wel kan, al was het toch ergens te verwachten. Luca slaat zijn armen tevreden over elkaar, leunt iets naar achter en kijkt mij triomfantelijk aan. Nog steeds kijk ik hem dodelijk, met een licht arrogante tint, aan, waarna mijn blik emotieloos word en vervolgens vermakelijk. Abrupt barste ik in een lachbui uit, waarbij ik mijn hoofd naar achter gooide. Ik lachte bijna nooit, dus velen gevangenen keken om naar mijn donkere, zware stem die opeens in lachen uit was gebarsten. Hierna keek ik Luca aan alsof er niets gebeurd was, een vermakelijke grijns op mijn lippen terwijl ik iets naar hem toe draaide. “Die gast gaat jou helpen met Ruby? We hebben het over diegene met de bijnaam Morbid hé?” Gewoon om te kijken of we het wel over dezelfde persoon hebben.
Ongelovig keek ik hem aan en schoof wat dichterbij, gaf donkere blikken aan voorbijgaande gevangenen die snel wegkeken. “Waar is die verdomde bad-ass gast? Ik bedoel maar, hij moet behoorlijk fucking sterk en intimiderend zijn dat het kan lukken.” Ik liet mijn blik door de kantine gaan, liet mijn blik op sommige gevangene vallen waarbij ik dacht dat het de zogenoemde Davy was, waarna ik terugkeek naar Luca.

†

Luca Jones

Tye kijkt me dodelijk, met een lichte arrogante tint er in aan, waarna zijn blik overschakelt naar emotieoos. De volgende, vermakelijk, heb ik dan weer niet van hem verwacht. Ik zucht geïrriteerd als hij zijn hoofd naar achteren gooit tijdens zijn abrupte lachbui. Ik negeer de blikken van de anderen, die opkijken van zijn zeldzame, zware lach. Ik kijk er niet zo van op omdat ik hem wel langer dan vandaag ken. Daar door weet ik ook dat hij me nu gewoon uit zit te lachen, iets wat ik minder kan waarderen. Daarna kijkt hij me ineens weer aan alsof er niets gebeurd is, maar die vermakelijke grijns die nu op zijn lippen ligt, zegt wel anders als hij zich naar mij omdraait.
"Die gast gaat jou helpen met Ruby? We hebben het over diegene met de bijnaam Morbid hé?" Ik kijk hem nog altijd flink geïrriteerd aan en knik, natuurlijk, wie anders, lijkt mijn blik te zeggen. Hij kijkt me ongelovig aan en schuift iets dichter bij mij, waarna hij donkere blikken schenkt aan de voorbijgaande gevangenen. Ik hou mijn blik strak om hem gericht. "Waar is die verdomde bad-ass gast? Ik bedoel maar, hij moet behoorlijk fucking sterk en intimiderend zijn dat het kan lukken." Zijn blik gaat opnieuw door de kantine, maar natuurlijk vind hij Davy niet.
"Jezus, Tye. Ik snap werkelijk waar niet hoe jij ooit iets gedaan hebt gekregen en ik snap helemaal waarom jij het hier helemaal niet gedaan krijgt. Je hebt geen gevoel voor tactiek, idioot!" Ik schud afkeurend met mijn hoofd en ga verder met mezelf volproppen. Ik heb de kracht zometeen absoluut nodig. "Ze ruikt onraad als er ineens zo'n boom van een kerel voor haar staat, die vloert ze zo en dan is ze weg. Davy is een miezerig, nietszeggend ventje. Hij zou haar nooit kwaad kunnen doen, hij is geen dreiging voor haar. Denk je niet dat hij haar eerder in een trap kan laten vallen dan ieder ander?" grom ik naar hem toe. "Je denkt soms echt niet genoeg na!" vervolg ik geïrriteerd.
Ik schuif een stuk van hem af, voor mijn idee is hij véél te dichtbij gekomen. Zeker na gisteravond is het geen geweldig idee om zo dichtbij een vent gespot te worden, maar daar vertel ik hem natuurlijk niets van. Ik ga alleen maar flink geïrriteerd eten. Nou, ik maar denken dat niemand mijn dag meer kon verpesten, het is Tye flink gelukt, met alle aandacht van dien. Nu maar hopen dat Ruby niets doorheeft, want dan doe ik hem echt wat! Ik moet en zal haar krijgen, ik heb werkelijk al mijn zinnen die ik maar bezit op haar gezet.

Your make-up is terrible

Khione schreef:
Nicole Joy Eastwood
'Wat had ik kunnen proberen? Als ik ook maar íets had gedaan, zou je het zeker gemerkt hebben,' zegt Quinto.
Ik bijt op mijn lip, sla mijn ogen neer en haal mijn schouders op. 'Ik had gedroomd dat je me had verkracht,' mompel ik op een haast onverstaanbare toon. Voor een paar seconden kijk ik vanonder mijn wimpers naar Quinto waarna ik mijn ogen weer neer sla.
'Is mijn pols in orde?'

[Ik wist niet ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Tye Shade Steele.
Luca zucht geïrriteerd wanneer ik abrupt in lachen uitbarst, hij weet waarschijnlijk dat ik hem nu niet toelach, maar uitlach. Zijn tevreden glimlach heeft plaats gemaakt voor een geïrriteerde blik toen ik naar hem keek, aangezien ik hem duidelijk niet geloofde. En terwijl ik de voorbijgaande gevangenen in de gaten hield, hield Luca zijn blik strak op mij gericht, echter keek ik hem hierna weer aan. Dezelfde vermakelijke grijns stond nog op mijn gezicht. “Jezus, Tye. Ik snap werkelijk waar niet hoe jij ooit iets gedaan hebt gekregen en ik snap helemaal waarom jij het hier helemaal niet gedaan krijgt. Je hebt geen gevoel voor tactiek, idioot!” Een kort, grinnikend gesnuif liet ik direct horen toen Luca deze woorden zei. Het klonk grappig, vooral de laatste paar woorden.
Afkeurend schud hij met zijn hoofd en gaat verder met zichzelf volproppen. Ik had me allang volgepropt, dus kon ik vermakelijk verder kijken hoe hij bezig was. Het leek wel voedertijd voor de dieren soms. “Ze ruikt onraad als er ineens zo'n boom van een kerel voor haar staat, die vloert ze zo en dan is ze weg. Davy is een miezerig, nietszeggend ventje. Hij zou haar nooit kwaad kunnen doen, hij is geen dreiging voor haar. Denk je niet dat hij haar eerder in een trap kan laten vallen dan ieder ander?” gromt hij naar me. “Je denkt soms echt niet genoeg na!” vervolgt hij geïrriteerd en terwijl hij een stuk van me afschuift, leun ik weer achterover en sla mijn handen achter mijn hoofd. Hij was wel heel opgefokt opeens, waarschijnlijk wilde hij dat grietje dus heel graag. Ergens had ik zin om het te verknallen, maar ik wist dat Luca me dan echt wat aandoet, dus houd ik me in. “Ik snap niet waarom je al die moeite doet voor al die grietjes, je kunt ze toch gewoon oppakken en mee nemen? Dat werkte bij mij altijd,” Ik grinnikte donker en keek hem toen weer vermakelijk aan. “Al moet ik je wel zeggen dat, als ze je in elkaar gaat trappen voor zo’n klote plan, dan ga ik je uitlachen. Heel hard.” Ik humde en liet mijn blik van hem wegvaren. “Je mag ook wel een keer een stom plan met mij uitdenken, ik word gekker met elke minuut die ik met jou hierover praat.” Gaf ik toen uiteindelijk toe, wel zachter, maar nog steeds hoorbaar. Ik keek echter nog steeds niet naar hem toen ik dit zei.

†

Luca Jones

Ik kan het grinnikende gesnuif van Tye nu niet uit staan, het is dat ik honger heb, anders had ik hem al iets aan gedaan. Nee, dat kan niet eens, ik heb geen zin in nóg een nacht in die isoleercel. Gister was niet eens zo heel erg, door Davy. Maar alleen... Ik kan echt gek worden, na zoveel keer. Ik zit hier al even en de helft van de tijd daarvan bestaat voor mij uit de isoleercel, soms meerdere dagen achter elkaar. Na dit alles, leunt Tye achteruit en slaat hij zijn handen achter zijn hoofd.
"Ik snap niet waarom je al die moeite doet voor al die grietjes, je kunt ze toch gewoon oppakken en mee nemen? Dat werkte bij mij altijd." Hij grinnikt donker, waarna hij me weer vermakelijk aankijkt. Ik draai met mijn ogen. "Al moet ik je wel zeggen dat, als ze je in elkaar gaat trappen voor zo’n klote plan, dan ga ik je uitlachen. Heel hard." Ik kucht wat geïrriteerd en neem een slok van het water. "Jij bent echt een mongool vandaag. Probeer jij haar maar eens op te pakken en te nemen, veel succes." zegt ik sarcastisch.
Tye begint te hummen en laat zijn blik wegvaren, van mij af. "Je mag ook wel een keer een stom plan met mij uitdenken, ik word gekker met elke minuut die ik met jou hierover praat." geeft hij zacht toe, maar hierbij kijkt hij me echt niet uit. Eigenlijk werd mijn humeur beter van zijn bekenning. Ik grijns lichtjes en grinnik zacht. Ik haal even kort mijn hand door mijn haar en schuif mijn ondertussen lege plaat aan de kant. Ik draai mijzelf een stukje zodat ik hem goed kan bekijken, zijn spieren waarmee hij ontzettend pronkt, zijn blauwgrijze ogen die op dit moment ergens anders naar kijken.
"Er zijn hier genoeg potentiële slachtoffers. Kies er ééntje uit en ik zal je helpen." zeg ik iets toegeeflijk tegen hem en ik sla mijn gespierde armen over elkaar. Eindelijk haal ik mijn blik van hem af en kijk ik even rond, elke meisje bestuderend. Welke zal hij kiezen? Zou hij er al één op het oog hebben. "Zolang je voorlopig maar van Ruby afblijft." grom ik dreigend erna, nog altijd vertikkend om haar Morbid te noemen. Dat wilt ze te graag, net de reden waarom ik het niet doe.

Your make-up is terrible

Al de tweede dubbelpost binnen een week lol.

[ bericht aangepast op 27 sep 2012 - 12:27 ]

Your make-up is terrible

Tye Shade Steele.
Hij kucht geïrriteerd na wat ik zeg en neemt een slok van het water, dat zie ik uit mijn ooghoeken. Hij moet zich wel heel erg irriteren aan mij vandaag, hm, hij zou ook niet zoveel aan me hebben. “Jij bent echt een mongool vandaag. Probeer jij haar maar eens op te pakken en te nemen, veel succes.” Zegt hij sarcastisch. Ik knik en grinnik. “Misschien doe ik dat wel,” Mijn blik gaat naar Luca toe, vermakelijk grijnzend. “Nog voordat jij het doet.”
Na mijn bekenning grijnst hij lichtjes en grinnikt zacht, waarna hij kort een hand door zijn haar haalde en de lege plaat aan de kant schoof. Afwachtend keek ik naar hem, afwachtend naar wat hij zou doen en zeggen en merkte dat hij naar me toe draaide. “Er zijn hier genoeg potentiële slachtoffers. Kies er ééntje uit en ik zal je helpen.” Zegt hij ietwat toegeeflijk tegen mij en slaat zijn gespierde armen over elkaar, waar ik even kort naar kijk, voordat ik mijn blik weer met die van hem laat kruisen. “Zolang je voorlopig maar van Ruby afblijft.” Gromt hij er dreigend na.
“Hm, jammer, ik wilde je net vragen of je me met haar wou helpen.” Grijns ik, terwijl ik naar haar kijk en mijn tong over mijn lippen laat. Expres natuurlijk, omdat ik weet dat Luca zijn slachtoffers opeist. Hierna keek ik hem afwachtend aan en wiebel mijn wenkbrauwen, laat mijn blik vervolgens analyserend door de kantine gaan. En mijn blik blijft hangen bij een dun meisje met donker gekleurde haren en blauwe ogen (Maya). “Wie is dat?” vraag ik dan aan Luca, terwijl ik op haar wijs.

(Dat doe je goed haha. Shit hey, ik had net pas gemerkt dat je wat had geschreven - verslaafd aan een spel.)

[ bericht aangepast op 27 sep 2012 - 13:03 ]

†

[Oooh, welk spel? Ik wil ook spelen.]

Luca Jones

Over Ruby knikt hij en grinnikt hij. "Misschien doe ik dat wel." zijn blik gaat naar mij toe, vermakelijk grijnzend. "Nog voordat jij het doet." Ik schud afkeurend met zijn hoofd, dat durft hij nog niet eens te wagen. Hier is hij mijn vriend, maar dan niet meer. Dan kan hij het behoorlijk op zijn kop krijgen, ik heb er geen problemen mee om hem wat aan te doen dan. Maar ik denk ook niet dat hij het doet, ik heb hem nooit gezien als een verrader.
"Hm, jammer, ik wilde je net vragen of je me met haar wou helpen." grijnst hij, terwijl hij naar haar kijkt en zjn tong over zijn lippen laat gaan. Hierna kijkt hij me afwachtend aan en wiebelt hij met zijn wenkbrauwen. Ik weet wel dat hij mij aan het stangen is nu, maar het werkt wel. Ik geef hem een flinke duw tegen zijn schouder. "Kies nou maar gewoon." grauw ik naar hem. Zijn blik gaat door de kantine.
"Wie is dat?" vraagt hij, terwijl hij op een meisje wijst. Ik kijk even, een meisje met donker haar en blauwe ogen. Ik zuch even en kijk dan Tye aan. "Serieus? Jij kiest gelijk degene die de hele tijd om Drew heen zwermt. Dat is Maya, ik zou het laten als ik jou was. Tenzij je er heel zeker van bent, maar dan wil ik er niets mee te maken hebben. Ik wil Drew niet tegen me in het harnas jagen." antwoord ik met een dreigende ondertoon. "Zowat iedereen is beschikbaar en dan kies jij haar."
Ik leun naar achteren terwijl ik naar Tye kijk. Eigenwijze jongen, alleen hij kan haar natuurlijk uitkiezen. Ik vraag me nog af hoelang hij het heeft volgehouden zonder ook maar een vinger uit te steken, terwijl hij hier voor hetzelfde zit als ik. Ik weet trouwens niet veel meer ervan, hij is niet zo'n opschepper als ik. Misschien moet ik het eens vragen, kijken wie er meer hebben gehad. Ik weet wel dat sommige jongens hier overgaan tot jongens, omdat er weinig beters is. Dat ik juist de reden waarom ik hier vrolijk verder ga op meiden.

Your make-up is terrible

(Gewoon op FB haha. Alleen ik speel ook vaak van die avontuur spellen, ik zal wel even zoeken.. dan weet je wat ik bedoel.)

Tye Shade Steele.
Afkeurend schud hij zijn hoofd, maar hopelijk weet hij wel dat ik hem enkel plaag en het dus niet in uitvoering breng. Misschien later, nadat hij het had gedaan, maar nu niet. Luca geeft me een flinke duw tegen mijn schouder, waardoor ik kort en rauw een lach laat. “Kies nou maar gewoon.” Grauwt Luca naar mij en ik haal mijn schouders nonchalant op terwijl ik mijn blik door de kantine liet gaan en mijn been op een mannelijke manier over mijn andere been deed (dus enkel op knie, zeg maar). Als ik iemand heb uitgekozen, kijkt Luca over wie ik het heb waarna hij zucht en me aankijkt.
“Serieus? Jij kies gelijk degene die de hele tijd om Drew heen zwermt. Dat is Maya, ik zou het laten als ik jou was. Tenzij je er heel zeker van bent, maar dan wil ik er niets mee te maken hebben. Ik wil Drew niet tegen me in het harnas jagen.” Hij leunt naar achter terwijl hij nog naar mij kijkt, maar ik haal enkel vermakelijk een wenkbrauw omhoog en leun met mijn ellenbogen op de tafel terwijl ik grijnzend naar de zogenoemde Maya kijk. “Hm, jammer, ze is erg… aantrekkelijk om aan te zien,” Ik wrijf mijn wijsvinger over mijn lippen en kantel dan mijn hoofd naar Luca. “Welke donkerharige griet zou jij voor mij kiezen dan?”

†

[Oh, FB haat mijn laptop. ]

Luca Jones

Tye haalt alleen maar vermakelijk een wenkbrauw omhoog en leunt met zijn ellenbogen op de tafel. Hij kijkt grijnzend naar Maya. "Hmm, jammer, ze is erg... aantrekkelijk om te zien." zegt hij en ik knik bevestigend, al ziet ze er een beetje... jong uit. Hij wrijft ondertussen met zijn wijsvinger over zijn lippen heen en kantelt dan zijn hoofd naar mij toe. "Welke donkerharige griet zou jij voor mij kiezen dan?" Ik grinnik eventjes en zak wat onderuit op mijn stoel.
"Je hebt het wel erg op donkerharigen, is het niet?" vraag ik aan hem. "Je hebt altijd nog de rode Delphine, met haar huge crush op Drew. Ik heb haar eens gezien, ze is net nieuw geloof ik. Die was niet meer weg te slaan." Ik laat een korte, honende lach horen. Gekke wijven, vallen op de meest slechte cipier die je hier kan krijgen. "Maar je moet ze zelf maar uitzoeken. Ik kan je niet helpen." Ik haal wat nonchalant mijn schouders op en wrijf even over de stoppels op mijn gezicht. "Er zitten verdomme ondertussen meer mannen dan vrouwen hier." grom ik chagrijnig.

Your make-up is terrible

(Dat is kut. Sommige spellen doen het ook bij mij niet, dan loop tie vast. Anyway, ik bedoelde dit soort spellen: click.)

Tye Shade Steele.
“Je hebt het wel erg op donkerharige, is het niet?” vraagt hij mij en mijn vermakelijke grijns betrekt iets. Daar kon ik ook niets aan doen, ze hadden automatisch in elk geval iets mysterieus over zich heen. Blondines zijn mooi, maar niet echt mijn ding, tenzij ze echt een heel mooi lichaam heeft. Luca had ondertussen gegrinnikt en wat onderuit op zijn stoel gezakt. “Je hebt altijd nog de rode Delphine, met haar huge crush op Drew. Ik heb haar eens gezien, ze is net nieuw geloof ik. Die was niet meer weg te slaan.”
Hij laat een korte, honende lach horen en ik frons. “Verdomme, waarom moeten die wijven dan ook om Drew hangen als een stom schoothondje?” Rare wijven, dat ze voor Drew kiezen. Volgens mij verkrachtte hij zelf ook grieten hier, en toch vallen ze voor hem. “Maar je moet ze zelf maar uitzoeken. Ik kan je niet helpen.” Nonchalant haalde hij zijn schouders op en wreef even over de stoppels op zijn gezicht. “Er zitten verdomme ondertussen meer mannen dan vrouwen hier.” Gromt hij chagrijnig.
Ik grijns groot, kantel mijn hoofd weer naar hem toe omdat ik weer even kort naar Maya had gekeken. Hierna zak ik iets onderuit en haal een hand door mijn haar. “Dan moeten we op een gegeven moment op jongens overgaan.” Grijns ik en blijf mijn blik strak op hem richten, zodat ik zijn reactie ondertussen kan peilen. “Als jij niet uitkijken, ben jij de eerste bij mij.” Toen ik dit zei, stompte ik hem plagerig tegen zijn schouder aan, waarna ik mijn blik weer op Maya richtte.

†

Luca Jones

"Verdomme, waarom moeten die wijven dan ook om Drew hangen als een stom schoothondje?" zegt hij. Ik grinnik. "Omdat ze op slechte mannen vallen en tegelijk op veiligheid,Tye. Zo zijn vrouwen, wij zijn te badass voor hen." antwoord ik. Na mijn opmerking over mannen, grijnst hij groot naar mij, waarna hij zijn naar mij kantelt omdat hij even kort naar Maya gekeken heeft. Ik kijk hem wat wantrouwend aan als hij onderuit zakt en een hand door zijn haar heen haalt.
"Dan moeten we op een gegeven moment op mannen overgaan." grijnst hij en hij houd zijn blik strak op mij. Net iets wat ik niet had willen horen. Ik kijk hem verbaasd aan, waarna mijn ogen iets paniekerig rondschieten, hopend dat niemand anders het gehoord zou hebben. "Als jij niet uitkijkt, ben jij de eerste bij mij." Ik grijp de zijkant van mijn stoel vast, door zijn woorden heeft mijn hart een slag overgeslagen. Hij stopt mij plagerig tegen mijn schouder aan, als ik de zijkant van mijn stoel niet had vastgegrepen, was ik er zeker afgedonderd na zijn stoot. Zijn blik gaat weer naar Maya.
"Je bent echt de idiootheid zelve vandaag, Tye." grom ik als ik mezelf redelijk op orde gekregen heb. Mijn vuist omklemt alleen nog altijd de stoel, mijn knokkels worden wit van de harde greep. "Goed, als je haar zo graag wilt, zal ik je helpen." zeg ik erna, toch voor de zekerheid, voor het geval hij het meent. Ik slaap met hem in één cel, je weet maar nooit wat iemand van plan is om 's nachts uit te voeren. Ik weet niet wie van het zou winnen, zou het op een krachtmeting aankomen, maar hij is natuurlijk in het voordeel als ik lig te pitten.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Your make-up is terrible