Feline schreef:
(...)
Ik snap ook wel dat ze het lastig vinden, maar ik zou zo graag willen dat ik gewoon normaal met ze kon praten over dingen en dat ze mijn mening zouden respecteren. Het doet gewoon pijn om elke zondag in de kerk te zitten zonder dat je er iets van meent. Het sloopt me op een af andere manier gewoon. Ik zing dan ook nooit mee en bij bidden voel ik gewoon helemaal niets. En mijn ouders willen maar aanvaarden dat ik er niet zo over denk als zij.
Heb er zelf geen ervaring mee, maar dat lijkt me enorm lastig. Heb je broers/zussen die ook niet gelovig zijn? Want dan zou je daar nog steun van kunnen krijgen..
Hoe dan ook, het zal niet zo blijven. Ze kunnen je niet voor eeuwig dwingen mee naar de kerk te gaan. Ze zullen uiteindelijk ook moeten accepteren dat jij je eigen leven hebt, samen met je vriend. Sterkte ermee.
You are beautiful, you are love.