[RPG] The ship of dreams OO1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 19:20 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Rue Samantha Jones |20

'Mooie kamer,' zei ik terwijl ik mijn handen over mijn jurk heen streek nadat ik de laatste spullen had neergezet. 'Ja, zal ik gaan kijken hoe het met vader en moeder gaat?' vroeg Mary. 'Nee, ze zullen zelf maar moeten uitvechten waar ze de kluis neerzetten,' grinnikte ik. 'Laten we naar de dinerzaal gaan voor een kopje thee, ik verwed mijn hoed dat oma daar ook zit.' zei ik terwijl ik mijn arm door die van Mary stak en samen met haar in een rustig tempo naar de dinerzaal.

I live my life and you can´t stop me anyway.

|| Wil iemand Rue of June meeten c: ||

I live my life and you can´t stop me anyway.

[Voor degene die iemand zoeken om mee te praten, Leo crasht met een karretje koffers tegen iemand aan ]

yeehh

Elisàbeth
Ik giechelde even toen ik zijn lippen zachtjes op de rug van mijn hand voelde. Ik mocht van geluk spreken dat mijn ouders of William er nu niet waren..
Ik luisterde aandachtig naar zijn voorstel.
''Dat klinkt behaaglijk. Ik weet niet zeker of mijn ouders het kunnen redden, maar ik zal zeker aanwezig zijn,'' glimlachte ik. Mijn ouders zouden best kunnen komen, maar waarschijnlijk zou ik me weer kapot moeten schamen voor hen. Zoals altijd.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Damian George Rivendell || 22.

"Ah, ik ben blij dat we in ieder geval van uw gezelschap kunnen genieten." Zegt hij, zijn hoofd een beetje schuinhoudend en glimlachend. "Oh, en als u toevallig nog iemand weet die erg leuk gezelschap zou zijn, nodig diegene vooral uit." Zegt hij. "Dus, wat vind u tot nu toe van het schip?" Vraagt hij aan haar, terwijl hij even een van de manchetknopen op zijn mouw weer goed draait.

[ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 22:19 ]

Elisàbeth
''Dat zal ik zeker doen, dankuwel.'' glimlachte ik, terwijl ik mijn jurk [zonder hoed x)] gladstreek. Deze had mijn moeder voor me uitgezocht. Ik vond hem verschrikkelijk, maar wat had ik er over te zeggen?
''Dus, wat vind u tot nu toe van het schip?'' vroeg hij, en ik tuitte nadenkelijk mijn lippen.
''Ik vind het gewoonweg prachtig,'' zei ik. ''Het is duidelijk te zien dat er goed is nagedacht over de architectuur, en alles is prima ingedeeld,'' argumenteerde ik mezelf. ''Hoe zit het met u?'' vroeg ik hem nieuwsgierig, terwijl ik mijn hand even over de reling liet glijden.

[ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 22:23 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Die hoed is echt genius ]

Damian George Rivendell || 22.

"Ja, het is zeker mooi, en ook nog eens onzinkbaar, Mr. Andrews en de rest van de ontwerpers hebben zichzelf weer eens overtroffen." Zegt hij, terwijl hij naar het behang keek, zelfs dat was beeldschoon. "En wat gaat u allemaal voor avonturen beleven in het prachtige New York?" Vraagt hij Elisàbeth dan, vriendelijk glimlachend.

Elisàbeth
''Alstublieft, met een 'je' ben ik ook tevreden,'' glimlachte ik vriendelijk.
Ik zuchtte onhoorbaar.
''Verlangens van mijn ouders,'' verklaarde ik, en haalde lichtjes mijn schouders op. ''Ik ben overigens ook wel eens toe aan een andere omgeving,'' zuchtte ik. Ik wóu niet eens trouwen. Nee. En ik heb niet gelogen: Het waren verlangens van mijn vader en moeder.
''Wat brengt u in New York, als ik vragen mag?'' vroeg ik hem, en keek hem geïnteresseerd aan.

[ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 22:42 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Rue Samantha Jones

We liepen langs allerlei mensen toen ik uiteindelijk uitkwam bij het punt waar Mr. Andrews had gestaan. Daar stond nog steeds die man waarmee Mr. Andrews had gepraat, hij stond te praten met een ander meisje rond mijn leeftijd en ik besloot me in het gesprek te mengen. 'Mr. Rivendell.' begroette ik hem. Ik had hem wel eens eerder gezien op een een of ander feestje, maar dat was alles. Ik wist zijn naam doordat Mr. Andrews me er net weer aan herinnerde. 'Rue Jones.' stelde ik me voor terwijl ik mijn hand uitstak.

I live my life and you can´t stop me anyway.

Aurélie
Ik zak zuchtend en puffend in een stoel in de keuken. Doorwerken, Aurélie, denk ik bij mezelf. Straks komt er iemand aan en dan mag je deze job wel vergeten. Ik ga dus maar op mijn knieën zitten en begin te schrobben met een sponsje, om de vloer een beetje proper te krijgen. En dat is verdomd moeilijk. Alsof het nog niet erg genoeg is, stoot ik mijn emmer water om. Al vloekend sta ik recht en schop de emmer weg. Dan ga ik maar weer opkuisen en boenen, zoals ik gewend ben van te doen. Hopelijk mag ik vanavond de eetzaal doen. Vingers gekruist!

[Ik wil Leo wel helpen]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Damian George Rivendell || 22.

"Dan mag je tegen mij ook 'je' zeggen hoor." Zegt hij, met een vriendelijke glimlach. "Ah, de verlangens van ouders zijn moeilijk te weerstaan." Zegt hij, zachtjes. "En ik ben met mijn zus op familiebezoek, we gaan naar een tante." Liegt Damian, zijn gezicht in plooi houdend. "Oh, hallo mevrouw Jones, ik herinner me u nog wel, noem me trouwens maar Damian." Zegt hij, vriendelijk terwijl hij haar hand aan pakt en er, net als bij Elisàbeth een kus op drukt. "Fijn om u weer te zien."

[Ik reageer een beetje laat omdat ik een Pretty Little Liars marathon houd c:]

[ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 22:56 ]

Rue Samantha Jones

'Oke, Damian.' mompelde ik. Het was voor mij niet echt normaal om iemand zomaar bij zijn voornaam te noemen, maar ik deed het toch omdat hij erop stond. 'Ik was net met mijn zus Mary onderweg naar de dinerzaal voor een thee, willen jullie meegaan?' vroeg ik terwijl ik even een blik in de dinerzaal wierp waar Mary met oma aan een tafeltje zat. Ik glimlachte naar het meisje waarmee Damian aan het praten was. 'Pardon, en u was?' vroeg ik vriendelijk terwijl ik mijn hand uitstak.

I live my life and you can´t stop me anyway.

[PLL is awesome ]
Elisàbeth
Ik knikte begrijpelijk, en keek even naar het meisje dat bij ons was komen staan.
Ook hallo.
Ik trok kort een wenkbrauw op, en keek toen even naar de zee. De Titanic was een tijdje geleden al vertrokken, en het stukje land waar we vandaan kwamen werd steeds kleiner.
''Vertel mij wat,'' zuchtte ik, als antwoord op wat Damian me eerder had verteld over ouders.
Na een tijdje keerde het meisje zich naar mij.
''Elisàbeth Billington,'' zei ik, en schudde kort haar hand. ''Aangenaam,'' glimlachte ik even.

[ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 23:00 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Damian George Rivendell || 22.

"Ah, dat lijkt me wel een leuk idee, al ga ik voor koffie, in plaats van thee." Zegt hij tegen Rue. "Ga jij ook gezellig mee, Elisàbeth?" Vraagt hij aan haar, terwijl hij naar hun beiden glimlacht. Hij staarde nog een keer snel naar buiten, naar Southampton, dat bijna helemaal verdwenen was. "Ik ga Engeland toch wel missen." Fluistert hij zachtjes, deels tegen zichzelf.

Elisàbeth
''Als Rue er geen problemen mee heeft, graag,'' glimlachte ik, terwijl ik nogmaals mijn handen over de stof van mijn jurk liet glijden.
Ik keek Rue vragend aan, en mijn mondhoeken krulden even vriendelijk omhoog.
Ik hoopte vurig dat ik mijn ouders of William niet tegen zou komen, maar die zaten hoogstwaarschijnlijk in onze suite, te mokken over het interieur en dergelijke.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''