The Childres Of The Gods -02- - Speeltopics

In deze wereld leven niet alleen normale mensen, soals vele dat altijd denken. Nee, eens komen de goden ter aarde en vinden een geliefde. Daar krijgen ze kinderen mee, die zijn dan half mens, half god.
Dit is een tijdperk van oorlog tussen de goden, haat en wreedheid. De wereld zoals wij hem kennen dreigt vernietigd te worden, maar er is hoop. De zonen en dochters van de goden bundelen hun krachten en komen in opstand tegen hun ouders. Zullen zij de wereld redden? Zullen zij de mensheid levend houden en de aarde door kunnen geven?

Kinderen van;

Poseidon [max 2]
- Perciën Aldren Villemon; Klaine4Ever.
- Arlynn Deonna Villemon; Rider

Zeus [Max3
- Mike Spark; SilverWing
- Felice Dianna Spark; Klaine4Ever
- Lucas Ian Cavanaugh; SUMMERx

Hades[Max 2]
- Grace Mackenzie Conrad; Leannan
- Alex Jace Conrad; Morticia

Artemis[Max 1]
- Flo Yasmin McLiney; Lovelydemon

Aphrodite[Max 2]
- Cybel Ariàne Paxton; Benefit
- Aiden Sawyer Paxton; Leannan

Pan[Max 1]
- Sunan Taylee; PainEnds

Ares[Max 1]
-
Athene[Max 2]
- Celeste Celena Ephira; Paralyzedx
- Elaine Ephira; SerpentEyes

Hier is een site met wat voor god deze personen allemaal waren

---

Regels;

Maximaal 2 personen per Q account.
Géén one-liners.
OOC graag met [] () {}.
Speel elkaar niet uit, zoek andere op en negeer ze niet.
Geen perfecte personages.
Er woord niet gemoord, tenzij je erom vraagt.
Minimaal 2 regels schrijven.

[ bericht aangepast op 4 sep 2012 - 21:05 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

4EverGlee schreef:
Felice Dianna Spark

"Ik meende je al te herkennen. En vertel me eens, Miss Spark...Waarom ben je zo kwaad? Of zit er niet echt een reden achter?" Ik kijk Aiden aan.
"Nou mister irritantje, er zit een hele grote reden achter. Mevrouwtje Villemon heeft dus zojuist mijn arm onder controle gehad!" zeg ik en het klinkt best raar. Ik merk dat het lichter word en hoe de wolken langzaam weg trekken. Ik probeer ze terug te laten komen maar het lukt niet. Ik grom en kijk Aiden aan met vernauwde ogen. Ik rol met mijn ogen en ga anders staan. Oké, ik weet niet hoé, maar hij verminderd mijn woede met... Tja, wat?

---

Ich liebe dich 27.12.23

Arlynn Deonna Villemon

Ik kijk omhoog als ik iets meen te horen. Een schim staat aardig dicht bij de waterkant. Misschien is het de persoon waar ik net naar gezwaaid had. Nieuwsgierig stuur ik mijzelf omhoog, tot ik op zijn hoogte ben. Mijn bovenlichaam is echter het enige wat uit het water is, waardoor het water als een soort stil hangende golf om mij heen hangt.
'Zei je iets?' vraag ik hem. Ik hoorde toch echt wat en aangezien hij de enige is die hier nu verder nog is, heeft hij waarschijnlijk iets gezegd.
Ik bekijk hem nog een keer en kom tot de conclusie dat het inderdaad de halfbroer van Spark moet zijn. Hmm, ik heb het niet zo op de schokkende Zeus kinderen, maar misschien valt hij wel mee.

---

Happy Birthday my Potter!

Lucas Ian Cavanaugh
Wat geschrokken van haar aanwezigheid wordt ik verlegen. "Eh.. Ik dacht dat ik iets zag in het water." Ook al wist ik dat het waarschijnlijk zij was die ik zag, keek ik toch even naar de bodem van de bron. Ik heb het toch niet zo echt op al dat water, dus neem ik voorzichtig een aantal stappen achteruit. Ik bestudeerde het vreemde meisje voor me onopvallend. Het zou stom zijn als ze niet de dochter was van Poseidon. Met die soepelheid waarmee ze zich bewoog in het water, alsof ze er helemaal één mee was. Het was waarschijnlijk niet zo'n goed idee om net met haar bevriend te geraken, water en vuur is soms wat... Gevaarlijk.

---

Love is just a word until you find someone to give its definition.

Arlynn Deonna Villemon

Ik merk dat de jongen meteen verlegen wordt. Ach, het is beter dan miss Spark tot nu toe. Hij zet een paar stappen achteruit en lijkt iets tegen water te hebben. Vreemd, want de andere kinderen van Zeus vinden water juist niet eng. Ze zijn immers in het voordeel.
Ik stuur mijzelf in een golf naar de kant en stap soepel op het land. Het water zakt weer rustig, zodat het de jongen niet nat spettert. Ik heb namelijk nog geen reden om onaardig tegen hem te doen. Met de nadruk op nóg.
'Het water bijt niet hoor,' zeg ik lachend. 'Alhoewel, je kunt er mensen flink mee verwonden als je weet hoe je het moet gebruiken.'

---

Happy Birthday my Potter!

Aiden Sawyer Paxton

"Nou mister irritantje, er zit een hele grote reden achter. Mevrouwtje Villemon heeft dus zojuist mijn arm onder controle gehad!"
Ik lachte even en keek haar enigszins opgewekt aan wanneer ik haar uitleg hoorde.
"Je kan gewoon niet kwaad op me zijn," Grinnikte ik zacht wanneer ik merkte dat de donkere wolken zo goed als verdwenen.
Het gaf me een goed gevoel dat ik haar woede zonder inspanning weg kon laten ebben.
"Je vindt me irritant maar toch kan je me niet haten." Lachte ik geamuseerd nog voordat ze antwoord kon geven en kruiste mijn armen. "Waarom deed Miss Villemon dat eigenlijk?"

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Alex Jace Conrad, zoon van Hades.
Ik merkte niet dat ze haar ogen neersloeg, aangezien ik nog steeds richting het bos keek. Een schuldgevoel ging er door mijn lichaam wanneer ik aan de tijd terugdacht. Ik kon het niet meer aan daar, ik dacht dat ik gek zou worden en moest alleen zijn. Heel alleen, zonder Grace.
“Ze sloeg me. Onze moeder, ze sloeg me.” Sprak ze na een korte stilte, ze slikte, maar doordat ik hoorde wat ze zei, slikte ik ook. Het moet erger zijn geworden, al had ik werkelijk geen idee dat onze moeder daartoe in staat zou zijn. Haar eigen kind. Grace was altijd lief, soms zelfs een beetje onschuldig. Vroeger zou ze geen vlieg kwaad doen, maar tegenwoordig is ze tot alles in staat, denk ik zo.
“Slaan om te slaan… Ik kon in haar ogen zien dat ze me haatte.” Ik had haar willen troosten, zeggen dat onze moeder haar niet haatte, maar eigenlijk wist ik het niet eens zo zeker. Ze had nooit echt kinderen willen hebben, misschien dat ze het daarom op de lieve Grace afreageerde. Dit keer keek ik wel naar haar, peilend voor haar reactie, haar in me opnemend. Onbewust had ik haar hand opgezocht, wreef er voorzichtig maar troostend over, als teken dat alles goed kwam, ik er voor haar was.
“Ik heb iets vreselijks gedaan,” Antwoordde ze, ze keek me nu pas aan, maar dat maakte mij niets uit. Toen ik de beschaamde blik zag, dacht ik echter dieper na. Wat zou er zijn? “Ik heb onze moeder gedood.” Klonk er opeens en ik keek haar niet eens aan of ze het meende, want ik wist dat ze het echt had gedaan. Grace zou hier geen grapjes over maken, zelfs niet als sarcasme. “Het was zij of ik.” Tranen baande zich een weg over haar wangen en ik vroeg me af wanneer ik haar voor het laatst zag huilen. Zeker jaren geleden…
Zwijgzaam keek ik haar richting op, recht in haar ogen. De harde uitstraling van haar was gezakt en voor me zat een gebroken meisje, mijn zusje, diegene die ik moest en wou beschermen. Dus ik trok haar tegen me aan nadat ik naar haar toe was geschoven, sloeg mijn armen beschermend over haar gebroken lichaam om vervolgens troostende gebaren over haar rug te laten gaan. Ik zei niets, het was voor nu even niet nodig. Ze zou zelf wel weten dat ik er voor haar was, door hoe ik nu deed.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Lucas Ian Cavanaugh
Ik grinnik. "Daarom net.. Ik heb liever nog geen moord op mijn geweten op mijn 19de." zeg ik gemeend. Ik deins niet weg als ze dichterbij komt. "Dochter van Poseidon?" vraag ik terwijl ik wijs naar het water dat nog wat klotst van het bewegen. Ik leun met mijn rechterschouder tegen een immense eiken stam achter me. Veel anders weet ik niet te doen. Mijn houding wanneer het aankomt op meisjes is meestal gewoon een grote puinhoop. Het enige wat ik kan doen is hopen dat ze er niets van merkt en zo normaal mogelijk proberen te doen.

---

Love is just a word until you find someone to give its definition.

Arlynn Deonna Villemon

De jongen grinnikt. 'Daarom net.. ik heb liever nog geen moord op mijn geweten op mijn 19de." Ik trek mijn wenkbrauwen even op en bekijk hem nog eens goed. Zo gevaarlijk ziet hij er nou ook weer niet uit. Wie denkt hij dat hij zou kunnen vermoorden? Mij? Een krijgster eerste klas met de kracht om water te sturen en ongeneeslijke wonden aan de brengen? Vreemd.
'Dochter van Poseidon?' vraagt hij en wijst naar het water in het meer. Ik blijf even met mijn blik op de golfjes hangen. Als ik terugkijk, is de jongen tegen een eik aan gaan leunen.
'Ja, dus maak je geen zorgen. Ik denk niet dat er iemand in de buurt is die je snel zou kunnen vermoorden. Tenzij je een dier bedoelt.' Met een snelle simpele beweging laat ik één van mijn dodelijke drietanden in de eik belanden, vlak boven hem.
'Zie je, ik kan mijzelf prima beschermen.'

---

Happy Birthday my Potter!

Lucas Ian Cavanaugh
Ik moet hard lachen, ervan uitgaand dat dat meisje me zwaar onderschat. Wie denkt ze wel dat ze is? Met één blik op de bron hoor ik het geknetter al. Geknetter dat het water doet bruisen en de vissen doet drijven. Het volgende ogenblik staat de "bron" droog en liggen er groepjes vissen morsdood op de modderachtige grond. "Als je bedoelt dat ik mijn krachten niet gebruik op mensen, dan heb je helemaal gelijk. Maar als ik wil, dan lukt dat me ook nog wel." Ik grijns en kijk haar glashelder aan. Dan werp ik nog een blik op een spartelende vis, de enige overlevende. Na nog 2 keer tegenstribbelen ligt deze er even dood bij als alle anderen. Ik voel een gegrom in mijn maag. Honger. Aan de stand van de zon te zien moet het alvast voorbij middag zijn. Ik pak een vis of 2 en snij er met een zelfgemaakt bijltje de koppen vanaf. "Ook een stukje?'

---

Love is just a word until you find someone to give its definition.

(ik ben door, tot morgen ;d)

---

Love is just a word until you find someone to give its definition.

Arlynn Deonna Villemon

Ik kijk verbaasd naar het verdampende water. Ik kan de vissen haast voelen stikken. Arme beesten, ik heb altijd al van vissen gehouden. Ik eet zowat nooit vis. De jongen blijkbaar wel, want hij begint er vrolijk van de peuzelen.
Snel verzamel ik de waterdamp en laat het afkoelen tot de vloeibare fase, zodat het meer weer lekker vol is.
'Cool,' mompel ik. Ik geef niet snel toe dat ik van iemand onder de indruk ben, maar hij heeft blijkbaar een soort vuurkracht of zo en dat is toch echt wel een sterke kracht.
'Maar je hoeft je nog steeds geen zorgen te maken. Er zijn plekken waar je water niet zo graag zou willen verdampen, bovendien is waterdamp nog steeds water en kan ik mijzelf dus nog steeds beschermen.' Ik kijk even naar de drijvende dode vissen.
'Arme beestjes.'

(Ik moet ook maar eens naar bed. Morgen weer eerste uur Latijn... blokuur -_-)

---

Happy Birthday my Potter!

Felice Dianna Spark

Ik had nieteens de kans antwoord te geven, en misschien heeft hij wel gelijk. Ik kan niet boos op hem blijven.
"Waarom deed miss Villemon dat eigenlijk?" ik kijk Aiden aan en zucht. "Nou- Eh... Ik verlamde haar alleen maar eventjes," zeg ik dan en kijk hem aan. "En toen liet zij mijn arm vanzelf bewegen. Ze kan gewoon andere besturen! Asociaal, is het niet?" ik sla mijn armen over elkaar en tik met mijn voet op de grond. "Puur asociaal!" spuug ik uit en stamp even op de grond. Dan kijk ik naar Aiden en kalmeer weer wat. Die jongen heeft iets specials in zich waardoor ik niet echt boos kan blijven bij hem in de buurt. Ik haal mijn hand even door mijn blonde haren en kijk naar de grond.

---

Ich liebe dich 27.12.23

[De dag gaat niet zo heel snel, het is nu net half een denk ik ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Grace Mackenzie Conrad

Ik voelde me kwetsbaar nu mijn masker af was gevallen, niemand mocht hier iets van weten.
Niemand mocht weten dat ik niet zo harteloos was als ik deed uitschijnen, want misschien konden ze dit ooit wel tegen me gebruiken.
Alex trok me tegen zich aan, waardoor de krop in mijn keel nog groter werd.
Ik verborg mijn gezicht tegen zijn schouder, maar wilde zo graag alles vertellen.
Hij wist nog niet het hele verhaal, alleen wat ik had gedaan en wat ik had gedaan was slecht, maar diep vanbinnen wist ik nu dat Alex me er niet anders voor zou bekijken.
Ik was nu eenmaal zijn zusje en zou dat ook altijd zijn.
Misschien als de tijd rijp was, zou ik vertellen waarom ik het deed, tenzij hij er achter zou vragen wat ik betwijfelde nu ik zo'n wrak was.
"Het spijt me," Zei ik wanneer ik al wat gekalmeerd was en veegde met mijn mouw mijn wangen weer droog.
Ik zoog mijn longen vol met lucht en keek naar hem op met een onzekere blik om zijn reactie te kunnen peilen.
Alex had nog steeds niet gezegd waarom hij weg was gegaan, maar het leek me nu niet de goede moment om dat te vragen, ik had net immers een moord bekend.
Het verbaasde me zelfs dat hij er zo rustig onder kon blijven, misschien was het omdat hij geschokt was, had hij het zien aankomen of misschien, heel misschien wist hij het al.
Hoe dan ook wat het was kon me niet veel schelen.
Het enige wat ik nu wilde was dat hij bij me bleef en er voor me zou zijn als ik het nodig had, zoals familie normaal gezien hoort te doen.
Fijn, nu was ik weer egoïstisch aan het doen in plaats van ook eens aan mijn broer te denken, hoe moest hij zich voelen nu ik het had bekend?
Ik voerde een tweestrijd met mezelf maar besloot dat ik niet langer zelfmedelijden mocht hebben en voelde hoe mijn ogen weer oplichtten.
Ergens schaamde ik me dat ik me zonet even had laten gaan, zal wel menselijk zijn.



Aiden Sawyer Paxton

Ik fronste even en keek haar aan terwijl ik lachend mijn hoofd schudde.
"Misschien lokte je het zelf een beetje uit?" Insinueerde ik en keek haar vragend aan.
Natuurlijk wilde ik haar niet weer boos krijgen, maar als ze al zei dat ze dat ze Miss Villemon had verlamd, dan kan je natuurlijk wel zoiets terug verwachten.
"Wie weet bedoelde ze het niet eens slecht," Vroeg ik me luidop aan en trok mijn beide wenkbrauwen op. "Misschien wilde ze alleen maar laten zien wat ze kon, net als jij?"
Ergens was ik blij dat ik geen aanvallende krachten had, maar meer een gave die mentaal werkte wat soms net zo handig kon zijn.


[Yuk, Yuk, yuk....er zat een spin in de ijskast.(no_chears)]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Felice Dianna Spark

"Misschien wilde ze alleen maar latwn zien wat ze kon, net als jij?"
Ik kijk Aiden aan en trek een droog gezicht. "Me laten zien wat ze kon?" ik kijk hem aan. "Me laten zien wat ze kon?! Ze kan mijn arm besturen, goh wat veel. Ik kan haar hele lichaam verlammen!" zeg ik en zet een stap naar Aiden. "Niemand laat mij zien wat die kan, zonder toestemming." sis ik en sta haast tegen hem aan. Ik ruik zijn geur en word weer wat rustiger. Snel draai ik me van hem af. Een ongemakkelijk gevoel overspoeld me. Ik sla mijn armen over elkaar en blijf met mijn rug naar hem toe staan. Ik voel mijn wangen lichtelijk gloeien.

---

Ich liebe dich 27.12.23