The Childres Of The Gods -02- - Speeltopics

In deze wereld leven niet alleen normale mensen, soals vele dat altijd denken. Nee, eens komen de goden ter aarde en vinden een geliefde. Daar krijgen ze kinderen mee, die zijn dan half mens, half god.
Dit is een tijdperk van oorlog tussen de goden, haat en wreedheid. De wereld zoals wij hem kennen dreigt vernietigd te worden, maar er is hoop. De zonen en dochters van de goden bundelen hun krachten en komen in opstand tegen hun ouders. Zullen zij de wereld redden? Zullen zij de mensheid levend houden en de aarde door kunnen geven?

Kinderen van;

Poseidon [max 2]
- Perciën Aldren Villemon; Klaine4Ever.
- Arlynn Deonna Villemon; Rider

Zeus [Max3
- Mike Spark; SilverWing
- Felice Dianna Spark; Klaine4Ever
- Lucas Ian Cavanaugh; SUMMERx

Hades[Max 2]
- Grace Mackenzie Conrad; Leannan
- Alex Jace Conrad; Morticia

Artemis[Max 1]
- Flo Yasmin McLiney; Lovelydemon

Aphrodite[Max 2]
- Cybel Ariàne Paxton; Benefit
- Aiden Sawyer Paxton; Leannan

Pan[Max 1]
- Sunan Taylee; PainEnds

Ares[Max 1]
-
Athene[Max 2]
- Celeste Celena Ephira; Paralyzedx
- Elaine Ephira; SerpentEyes

Hier is een site met wat voor god deze personen allemaal waren

---

Regels;

Maximaal 2 personen per Q account.
Géén one-liners.
OOC graag met [] () {}.
Speel elkaar niet uit, zoek andere op en negeer ze niet.
Geen perfecte personages.
Er woord niet gemoord, tenzij je erom vraagt.
Minimaal 2 regels schrijven.

[ bericht aangepast op 4 sep 2012 - 21:05 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Perciën Aldren Villemon

Ik stop met lachen en kijk hem aan. "Ik- ik bedoelde het niet zo..." ik kijk naar de grond. Dan kijk ik hem weer aan. "Ik meende het: leuk pakje." zeg ik dan en kijk opnieuw naar beneden. Hij vatte het helemaal verkeerd op. Hoe zou Arlynn op dit soort situaties reageren? Zij zou bot terug reageren, attacken. Ik niet, ik probeer het eerst normaal. En daarbij weer ik nog niets van het sturen van water etcetera. Dus hij wint het toch dan.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Moustachex schreef:
Lucas Ian Cavanaugh
'Als je meewilt, mag dat van mij best. Het maakt mij niet echt uit.' zegt ze. Wat moet ik daar nu mee doen? Het was nogal vaag. Met een zwaai beland de zak van op mijn schouder voor mijn voeten op de grond. Er dwarrelt wat zand op. Ik plaats de zak net naast één van de hutjes die dicht bij het kampvuur gelegen zijn. "Mij goed.", zeg ik dan nonchalant. "Ik ga wel even een nieuw shirt zoeken, als je het niet erg vindt." Ik knik naar mijn hut en verdwijn er dan in. Een paar minuten later verschijn ik terug naast haar, met een fris gewassen zwarte T-shirt aan. Dan maak ik een handgebaar. "Ik volg jou.", zeg ik dan met een overdreven buiginkje. Een grijns verschijnt op mijn gezicht.

Arlynn Deonna Villemon

Terwijl Lucas een nieuw shirt aan het halen is, vraag ik Chiron om toestemming en pak mijn waterzak plus schoenen en een vestje. Het zou vreemd zijn om op blote voeten daar rond te gaan lopen en met het vestje zijn de bandjes van mijn badpak ook niet meer zichtbaar. Mijn waterzak is puur uit bescherming. Dan heb ik altijd puur water bij mij. Het lijkt net een normale schoudertas, dus geen mens die er raar van op zal kijken.
'Ik volg jou.' Ik draai mij om naar Lucas die weer naast mij is verschenen. Hij maakt een overdreven buiging en grijns erbij.
Ik lach er zachtjes om. 'Wat een heer,' zeg ik, waarna ik richting de poort begin te lopen.

---

Happy Birthday my Potter!

Lucas Ian Cavanaugh
'Wat een heer,' zegt ze. Vervolgens maakt ze aanstalten om naar de poort te lopen. Ik grijns en volg haar daarna braafjes. Omdat ik niet weet wat voor een houding ik moet aannemen, knipper ik met mijn vingers. Vuurvonkjes knetteren terwijl ik mij concentreer op het maken van een elektrisch geladen vuurbol. De grootte van een vuist. Ik knik goedkeurend als de bol een grotere vorm aanneemt, ongeveer een voetbal. Tevreden ontspan ik mijn vingers terug en daarmee verdwijnt ook de massa energie.

---

Love is just a word until you find someone to give its definition.

Mike Spark
ik geef mezelf een facepalm, " Wat is er dan zo leuk aan een strak Rubber pakje?" vraag ik voor de lol van mezelf en sla mijn armen over elkaar, ik voelde mijn maag weer maar negeerde het. Ik hou twee vingers bij elkaar om een gelanden effect te creeren. Het was zo al raar dat de vonken sprongen als ik dit deed maarchet was leuk en handig, om bijvoorbeeld de doden to leven te wekken.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Percien Aldren Villemon

"Tja nouja... Het staat wel grappig?" probeer ik en kijk onschuldig. Ik kijk naar wat hij doet en mijn mond valt open. "Dat is zo cool!" zeg ik en kijk naar hem. "Wat kun je nog meer?" ik kijk hem aan met grote ogen. Wacht, is hij echt dat broertje van die Felice? Hij is veel aardiger... Of verbeeld ik me dat gewoon?

---

Ich liebe dich 27.12.23

Mike Spark
"Ik kan van alles, ik heb nog geen limiet gevonden, tenminste ik kan niemand aan raken want dat is die gene dood, of bijna. Dus ik kan niet verlamen" Ik kijk even naar de lucht, want het zou gaan onweren vanavond.
"Ik moet er alleen vandoor, het gaat onweren, het slaat altijd bij me in, dus ik ga nu wat eten pakken en drinken en dan ga ik er vandoor, de bergen in."

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Percien Aldren Villemon

"Ow, oke.." zeg ik en kijk hem even aan.
"Wat is je naam eigenlijk? Mijne is Percien." ik kijk hem met een glimlach aan. Het liefst houd ik zoveel mogelijk vrienden. Maar ik houd ook niet zo van vriendjespolitiek dus dat gaat ook niet gebeuren. Ik wil gewoon geen vijanden. Al weet ik zeker dat dat wel gaat gebeuren. Maar wie?

Felice Dianna Spark

Aiden reageerd niet en ik weet dat ik nu wel gewoon weg kan lopen. Als hij contact met me wil dan komt hij maar achter me aan.
Ik zet een aantal stappen bij hem vandaan. "Doei, liefdesgodje," zeg ik en loop langzaam weg. Ineens zie ik mijn broertje met Percien praten. Ik grijns en loop op ze af. Ik kijk naar Mike en doe een vinger voor mijn lippen, als teken dat hij stil moet zijn.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Mike Spark
Ik zie mijn zusje achter Percien sluipen, ze maakt het sssstt gebaar naar me. fack dat gekke kind ook altijd. Ik kijk Percien snel weer aan, "eh ik heet Mike" zeg ik snel als Percien nog steeds op een antwoord wacht.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Percien Aldren Villemon

Ik knik.
"Oke, Mike. En je bent de zoon van... Zeus, toch?" vraag ik en glimlach naar hem. "Ik ben zoon van- AU!" Ik spring overeind als ik ineens een harde schok door mijn ruggegraad voel gaan. Ik draai me om en zie Felice staan. Ik kijk haar boos aan. "Sorry, mijn hand schoot uit. Nouja, eigenlijk mijn vinger." grijnst ze en kijkt naar haar broer. Ik vernauw mijn ogen. "Wa- AU!" Roep ik als ik een harde schok door mijn arm voel. "Oeps, deed ik het weer." grijnst ze.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Mike Spark
"Zoon van AU dus he?" zeg ik terwijl ik weer naar de lucht kijk, ik doe net alsof ik niks heb gezien of gehoord. "welke krachten heeft AU okal weer?" Mijn zusje gewedlig gestoord, ik weet niet wat ze tegen hem heeft zal wel aan zijn zus liggen.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Percien Aldren Villemon

Ik kijk Mike aan en schudt mijn hoofd.
"Zoon van Poseidon!" zeg ik en spring aschteruit als Felice weer haar hand naar me toe doet. Ik kijk haar aan.
"Wat nou? Mijn vinger schiet steeds uit, kan ik toch niets aan doen?" zegt ze en kijkt onschuldig. Ik draai me om en wil weglopen. "Wacht nou even. Loop nou niet weg." ik voel armen om mijn middel en krijg weer een hevige schok. "Hou nou op!" roep ik en duw haar armen van me af waarna ik wegren.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Mike Spark
mijn gezicht betrekt, "moet je altijd zo doen? Ik had bijna een nieuw vriendje" zeg ik gestoord. "Nee serious, hij was aardig, je ging te ver"
Ik kijk hem na, hij rent nog steeds, hoelang zou hij kunnen rennen vroeg ik me af.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Felice Dianna Spark

"Lief broertje. Je kunt toch wel tegen een grapje en daarbij. Hij is het broertje van die uitsloofster." zeg ik en rol met mijn ogen. Ik zet nonchalant mijn hand op mijn heup en haal mijn andere hand door mijn haar.
"Je stelt je een beetje aan broertje." zeg ik en rol opnieuw met mijn ogen.

Perciën Aldren Villemon

Na een tijdje stop ik met rennen. Nu zie ik dat ik bij het meer kom en trek met een aantal simpele bewegingen mijn kleren uit. Ik loop langzaam het water in en duik onder. Ik zwem helemaal naar de bodem en ga in kleermakerszit op de bodem zitten. Ik sluit mijn ogen en kom tot rust.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Mike Spark
"Nou kijk, ik krijg een vriend, slaap 2 weken word wakker, en mijn nieuwe vriend is dood. Zo gaat dat vaker hier ik wil een keer een vriend houden" Ik werp een blik op de lucht, en hoor nu letterlijk mijn maag boos grommen. "Maar eh, moet jij nog iets eten ofzo? want ik zeker weten wel" ik glimlach als ik mijn maag weer hoor.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

(Sorry dat ik nu pas reageer, ik voelde me helemaal niet goed en ben nu nog steeds ook fucking moe.)

Alex Jace Conrad, zoon van Hades.
Grace verborg haar gezicht tegen mijn schouder, maar er iets op zeggen deed ik niet, want ze had iemand nodig. Sowieso leek het me nu niet de tijd om iets te zeggen, niet voor mij in elk geval. Ik kon alleen hopen dat ze me nog zo goed kende, ook al zitten er wat jaartjes tussen, dat ze dit ook wist. Grace had dus onze moeder gedood…
Het maalde in mijn hoofd en alhoewel ik niet zeker wist wat ik nu moest doen, wist ik wel dat het een feit was dat Grace mij nodig had. Ik zal niet weer vertrekken, dat was een foute reden. Zou onze moeder anders nog geleefd hebben? Vast wel, ik zou het niet gebeurd laten hebben; dat zij Grace zou slaan, mishandelen, of… Voor een kort moment sla ik mijn ogen neer. Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik ervan moet denken, het is en blijft nu eenmaal onze moeder.
“Het spijt me,” Ik schrik op uit mijn gedachten wanneer ik haar zachte stem weer hoor. Ondertussen lagen mijn armen niet meer om haar heen en zij veegde met haar mouw haar wangen weer droog. Wanneer had ik haar voor het laatst zien huilen? Ze zoog haar longen vol lucht en keek naar me op met een onzekere blik die ik niet van deze Grace gewend ben, als ik al überhaupt gewend ben aan deze Grace. Ze had zo’n harde uitstraling gehad toen ik haar voor het eerst zag, maar vroeger was ze totaal niet zo. Een lief, sterk, misschien een beetje gekwetst meisje, gehard door de jaren heen en alles behalve onschuldig. Dat stond namelijk niet in ons woordenboek, wij waren het ook beide niet.
“Zeg geen sorry, Grace,” Ik kijk haar aan, strijk een donkere haarlok uit haar gezicht die vastgeplakt zat door de tranen achter haar oor. “Cry as much as you want, I’m here now. I won’t leave, I promise.” In mijn blik kon je duidelijk merken dat ik er spijt van had en zelfs schuldig voelde. Mijn handen veegde enkele tranen weg van haar wangen en ik sloeg mijn armen weer om haar heen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.