[RPG] Alcatraz - Seven. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 15 aug 2012 - 10:01 ]

Rhett Colt, cipier.
Nadat ik Ruby had weggebracht bij Quinto en Nicole, liep ik zuchtend weg en controleerde nog een keer alle cellen, voordat ik terug naar mijn kamer wilde gaan. De rust in mijn hoofd werd echter ruw verstoord toen ik opeens geschreeuw hoorde, aan het einde van de gang waar ik in liep. De stem herkende ik als die van Luca en ik vroeg me af wat die troublemaker nu weer had gedaan of van plan was.
In eerste instantie was ik van plan geweest zijn geroep te negeren, maar naarmate het steeds verder ging, zette ik me erover heen en liep er met luide passen toe. Om de hele tijd naar de vieze en beledigende scheldwoorden te luisteren had ik geen zin in en het was mijn werk om hem stil te houden nu. Het was nacht en hij riep gewoon de hele ‘buurt’ bij elkaar, fuck. Op dit soort momenten vroeg ik me af waarom dit ook alweer mijn werk was.
Toen ik er was, klopte ik hard op de celdeur, en ik keek naar binnen. “Jones, wat is je probleem nu weer? Ga naar dromenland, wil je.” Gromde ik geïrriteerd en liet hem zo ook weten dat ik wilde slapen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Luca Jones

Ik hoor al aan de luide passen dat er iemand aan komt maar ik blijf gewoon doorgaan. Ik wil niet dat diegene zich ineens bedenkt als ik stil ben en weer weg loopt. Er word hard op de celdeur geklopt en het is Rhett Colt die naar binnen kijkt. Humpf, die pussy.
"Jones, wat is je probleem nu weer? Ga naar dromenland, wil je?" gromt hij duidelijk geïrriteerd waarmee hij mij laat weten dat hij zelf ook wilt slapen. Ik grijns, daar komt voorlopig nog niets van in. Ik ben alles behalve moe.
"Nee, ik verveel me. Als ik wil kan ik dit de hele nacht wel blijven doen." antwoord ik koppig naar hem. "Vermaak me." commandeer ik hem vervolgens met een lichtelijk bevelende stem. Het kan me niet schelen hoe maar ik heb gewoon werkelijk geen zin om te gaan slapen. Het is wel genoeg geweest met het vervelen en ik heb eigenlijk geen zin om door te schreeuwen voor aandacht, mijn keel gaat ervan pijn doen. Soms is het best vernederend, buiten de gevagenis was het in ieder geval heel anders.

Your make-up is terrible

Rhett Colt.
"Nee, ik verveel me. Als ik wil kan ik dit de hele nacht wel blijven doen." Antwoord hij koppig en ik had gewild dat ik hem niet liet weten dat ik moe was en wilde slapen. "Vermaak me." Verbaasd en met lichtelijke irritatie trok ik mijn wenkbrauw op. Hij heeft dat niet echt gezegd, anders zal ik hem eens respect voor me leren.
"Ga slapen of ik laat je slapen, Jones." Hij leek namelijk wel heel zeker van zichzelf te zijn. Ik gromde en maakte al weer rechtsomkeert om weg te lopen. Dit moet niet gekker worden. Ik ga gewoon slapen en vooral niet terug naar Luca, irritant dat hij is.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Luca Jones

"Ga slapen of ik laat je slapen, Jones." zegt hij en ik hoor hem grommen. Ik hoor zijn voetstappen, iets wat ik nu niet kan laten gebeuren. Dan moet ik hem maar uitdagen.
"Laat me maar slapen, probeer het maar eens." daag ik hem uit met een spottende toon in mijn stem, als of ik niet geloof dat hij dat kan. Hij kan het waarschijnlijk ook niet alleen, zonder hulpmiddelen. Hji zal er iemand bij nodig hebben of snel zijn en medicijnen toedienen. In beide gevallen maakt het mij weinig uit, dan heb ik tenminste weer iets te doen.
Of hij is slim genoeg en geeft toe aan mijn verveling door me ergens anders heen te brengen, hier te blijven of iemand anders hier heen te brengen. Ik hoop op een leuke celgenoot, die van mij is alweer overgeplaatst. Dat gebeurt mij nou elke keer en eigenlijk baal ik er best van, het is de enige afleiding in this concrete building. Niet dat mijn vorige er veel was door zijn stiekeme relatie met één of andere trut.

Your make-up is terrible

Rhett Colt, cipier.
“Laat me maar slapen, probeer het eens.” Daagt hij mij uit en de spottende toon waarmee hij het zegt laat me stoppen, omdat ik in eerste instantie gewoon door wilde lopen. Net doen alsof hij het niet gezegd had, zodat ik kon slapen. Een enkel moment bleef ik daar staan, voordat ik mijn hoofd kantelde, langzaam omdraaide en terugliep waarna ik zuchtend weer voor zijn cel kwam te staan. Ik leunde met mijn arm tegen de deur terwijl ik weer naar binnen keek.
“Het lukt je niet me uit te dagen, Luca, daar moet je iets slimmer voor zijn.” Ik schudde mijn hoofd kritisch en bedacht me een plan. Misschien kon ik hem wel ergens anders dumpen zodat ik eindelijk wat slaap kon gaan inhalen, de laatste tijd moest ik alleen maar opletten en waren die anderen hun eigen pad gegaan. Stelletje luie ratten zijn het.
“Ik breng je wel naar leuk gezelschap,” grijnsde ik, wetende dat Quinto er nog was en ook al was hij bij Ruby en Nicole. Het maakt niet uit, helemaal niet, omdat ik er nu geen zin in heb. Dus Quinto doet zijn best maar om ze uit elkaar te halen als Luca wat probeert bij één van de meiden. Ik opende de deur, hield Luca stevig bij zijn arm vast en sloot de deur toen weer, waarna ik hem richting Quinto bracht. Eenmaal daar gekomen opende ik de cel en duwde Luca hardhandig erin. Met een vermakelijk, vies grijnsje op mijn lippen zei ik, “Hier Luca, gezelschap.” Ik rolde mijn ogen geïrriteerd. “Ruby wilde ook al gezelschap, die gevangenen worden steeds irritanter.” Vervolgde ik verder, tegen niemand in het bijzonder, waarna ik de celdeur dichtdeed en weg liep. Eindelijk, bed, moe, slapen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Luca Jones

De wegstervende voetstappen stoppen en komen weer dichterbij. Er krult een goedkeurend glimlachje op mijn lippen. Zuchtend komt hij voor mijn deur te staan en kijkt hij weer naar binnen.
"Het lukt je niet me uit te dagen, Luca, daar moet je iets slimmer voor zijn." Hij schud met zijn hoofd en ik lach alleen maar. Ik kan het heel goed, dat weet hij ook wel. Quinto is niet voor niets zo lang weggeweest. Als ik daar aan denk spoelt de adrenaline alweer door mijn lichaam heen. Hij mag het eens proberen nu.
“"Ik breng je wel naar leuk gezelschap." grijnst hij, het tegenovergestelde van ik had gehoopt. Hé verdomme, hij zal wel echt erg moe zijn. Daar gaat mijn kans op wat lol. Dat 'leuke' gezelschap zal ook wel niet zo leuk zijn gok ik zomaar. Hij opent de deur, grijpt mij stevig bij mijn arm maar in tegenstelling tot normaal stribbel ik niet hevig tegen. Ik gun die jongen zijn pleziertje van macht eens en laat hem mij richting iets anders brengen. Hij opent een cel, geen idee welke want ze zien hier allemaal hetzelfde uit. Hij duwt me nogal hardhandig er in maar ik krijg het voor elkaar om normaal mee te stappen en mijn evenwicht handig te houden. Hij grijnst vermakelijk maar nogal vies.
"Hier Luca, gezelschap." Hij rolt geïrriteerd met zijn ogen. "Ruby wilde ook al gezelschap, die gevangenen worden steeds irritanter." vervolgt hij maar ik let er niet meer op, ook niet op de deur die hij weer dicht doet. Mijn ogen glijden over Nicole en Quinto, vervolgens over een meisje die ik nog niet gesproken heb hier en ik grijns, zij het wat ondeugend.
"Goh, dit kan nog een erg interessante avond waren." merk ik op en trek automatisch mijn ene mondhoek in een grijns naar Nicole waarna ik het mezelf gemakkelijk maak op een stoel en mijn voeten op het kleine tafeltje leg. Mijn armen vouw ik achter mijn hoofd terwijl ik ze blijf aankijken.

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
"Hier Luca, gezelschap. Ruby wilde ook al gezelschap, die gevangen worden steeds irritanter." Hij sluit de deur weer en ik grom dierlijk, aangezien hij me bij mijn echte naam had genoemd en niet bij mijn bijnaam. Wat was er met hem? Eikel. Ik rol mijn ogen en let op de jongen die zijn ogen liet glijden over Nicole en Quinto. Ik vertrouwde hem nu al niet en dat was niet alleen hoe hij eruitziet, maar ook zijn doen en laten.
Als hij opeens naar mij kijkt en ondeugend grijns, haal ik verveelt mijn wenkbrauw omhoog. "Goh, dit kan nog een erg interessante avond worden." Ik sla mijn armen over elkaar en doe hetzelfde met mijn benen terwijl ik hem analyseer. Ik zat hier al bijna twee jaar, maar deze gozer is me nooit echt opgevallen. Vast omdat ik hem niet betrouwbaar eruit zag zien, alsof hij ook in staat was meisjes te verkrachten en dergelijke.
Hij is ondertussen op een stoel gaan zitten, zijn voeten op een klein tafeltje en armen achter zijn hoofd gevouwen. Zelfs Quinto vind ik volgens mij beter, en dat zegt wat. "Luca dus hé?" Een kritisch getuit met mijn lippen terwijl ik richting hem kijk. "Je ziet eruit als een pedo, ben je dat ook?" zei ik kortaf en rechtuit terwijl ik hem met een gevaarlijke schittering in mijn ogen aankeek.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nicole

'Dat is niet erg,' glimalch ikm 'en dat is Delhine's bed'.
Niet veel later gaat de celdeur open en duwt Rhett Ruby aka Morbid naar binnen. Hij zegt iets tegen Quinto en als hij daarana wegloopt roept Ruby/Morbid hem nog iets na.
Ik bijt aarzelend op mijn lip. Ik hoop dat we voortaan niet met z', vieren. In een cel hoeven te sllapen want dat gaat niet werken. Als Delphine het uberhaupt overleefd.
Er valt een stilte en na ongeveer 15 minuten gaat de celdeur weer open. Als Rhett Luca naar binnen duwt schuif ik automatisvh naar achteren. Rhett zegt iets en verdwijnt weet.
'Goh, dit kan nog een erg interessante avond waren,' zegt Luca waarna hij naar me grijnst. Het liefst zou ik gelijk naast Quinto gaan zitten maar Luca mag niet weten dat Quinto het weet.
'misschien wel, misschien niet,' mompel ik terwijl ik mijn blik op Luca gericht houd.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"Misschien wel, misschien niet." mompelt Nicole en houd haar blik op mij gericht. Ik merk de blik van het andere meisje ook op en doe alsof ik Nicole verder niet door heb. Gek zal ik haar maken.
"Luca dus hé?" vraagt ze en ik knik met een klein grijnsje. Ze bekijkt me net iets té kritisch als ze met getuite lippen naar mij kijkt. Ik kijk ongegeneerd terug en bestudeer haar even. Ze is mooi met haar donkere haren, een heel ander mooi dan Nicole maar ze lijkt nogal wat afstandelijk te zijn, het is iets dat ze uitstraalt.
"Je ziet eruit als een pedo, ben je dat ook?" vraagt ze rechtit en kijkt me aan met een gevaarlijke schittering in haar ogen. Ze heeft blijkbaar nogal wat tegen pedo's. Ik lach kort naar haar en schud lichtjes met mijn hoofd.
"Zou je wel willen, lekker een pedofiel in elkaar slaan." merk ik op. "Helaas mag je dan een ander zoeken, ik neem ze alleen boven de zestien." verklaar ik waarna ik even knipoog naar Nicole. Die knipoog zal haar meer dan genoeg zeggen.

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Ik merk hoe hij me bestudeerd en alleen al die blik is goed genoeg om koude rillingen over mijn rug te krijgen. Na mijn vraag lacht hij kort naar mij en schud lichtjes met zijn hoofd. Ik vraag me af wat er zo grappig is aan de vraag die ik stelde, maar zonder dat ik er echt iets aan kon doen, was er een scheef grijnsje op mijn lippen te zien.
"Zou je wel willen, lekker een pedofiel in elkaar slaan." Ik grinnik en leun wat achterover terwijl ik mijn handen iets achter me neer zet en hierop steun. Hij heeft het dus duidelijk gemerkt. "Helaas mag je dan een ander zoeken, ik neem ze alleen boven de zestien." Na deze zin vernauw ik mijn ogen even en volg mijn blik naar Nicole, die hij een knipoog geeft. Wat is er tussen hen gebeurd? Het betekend in ieder geval niets goed en ik zet er mijn vraagtekens bij, maar op de een of andere manier krijg ik het gevoel dat er iets tussen hen gebeurd is, iets dat Nicole helemaal niet leuk vind.
"Wat heb je gedaan?" Mijn stem was kil, afstandelijk, eveneens voor mijn blik.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nicole

Als ik iets in mijn mond had gehad tijdens Ruby's vraag aan Luca had ik me zeker weten verslikt. Wat Luca antwoordt dringt niet tot me door maar als hij naar me knikoogt loopt er gelijk een rilling over mijn rug en voel ik me weer vies. Waarom moest Rhett Luca hier nou weer heen brengen?
Het kippenvel staat nog steeds op mijn arm als Ruby wat zegt. 'wat heb je gedaan?' vraagt ze kil.
De herinneringen van een paar uur geleden komen terug en ik knijp mijn ogen even stijf dicht. 'ik ga eve
Douchen denk ik,' mompel ik

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"Wat heb je gedaan?" Haar stem klinkt kil en afstandelijk, het zelfde geld voor haar blik. Ze had het waarschijnlijk al door. Het brengt nog meer teweeg bij Nicole dan ik verwacht aangezien ze wilt, haar ogen stijf dichtknijpt en iets mompelt.
"Ik ga even douchen denk ik." Nu breng ik mijn blik terug naar naar het meisje. Ik zak nog iets onderuit op de stoel waar ik in zit en wacht even met antwoord geven tot het waarschijnlijk al tot haar doorgedrongen is. Opscheppen is leuk, het afgrijzen op haar gezicht straks nog veel leuker. Maar ik moet er wel mee oppassen.
"Dat mag je zelf invullen. Ik houd mijn mond." is het enige antwoord dat ik zeg. Ik kan het alleen niet laten om eraan te denken en een vieze grijns verpreid zich over mijn lippen die de aandacht van het bewegende ding in mijn broek afleid. Ik krijg het al snel onder controle en druk de gedachte eraan weer weg.

Your make-up is terrible

Ik moet zo verplicht een spelletje doen, reageer daarna weer.

Okee, we gaan het ws pad over een halfuur doen.

En Luca is echt een vies mannetje ;p not that I mind -wbw-

[ bericht aangepast op 21 aug 2012 - 21:51 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Nicole knijpt haar ogen stijf dicht en mompelt zacht dat ze even gaat douchen. Ik knik enkel richting haar, arme meid. Ik weet precies hoe ze zich voelt, aangezien ik zelf ook verkracht ben geweest en ik weet wat iemand dan doormaakt. Ze had vast en zeker flashbacks eraan toen Luca binnen kwam, zijn stem liet horen en over het onderwerp begon te praten. Ik had die vraag niet moeten stellen, maar nu weet ik het zo goed als zeker.
Die klootzak had haar verkracht, dacht ik in walging terwijl ik richting hem keek met een blik die daarbij paste. "Dat mag je zelf invullen. Ik houd mijn mond." Een vieze grijns verspreid er op zijn lippen en ik pers mijn volle lippen stevig op elkaar, waardoor het niet meer dan een streep is.
Zonder het echt door te hebben was ik al opgestaan, maar toen ik wist wat ik van plan was, liep ik recht op mijn doel af en gooide hem hard van de stoel af waardoor hij op de grond belandde. Met een woedend gezicht rolde ik hem snel om zodat ik op zijn rug kon zitten en ik zijn handen bij elkaar hield met een ruwe greep. Mijn mond bracht ik richting zijn oor, waar ik gevaarlijk in fluisterde, "Je moet van haar afblijven, van elk meisje en dat meen ik." Ik wilde mijn woede nog een keer op mijn verkrachter afrekenen, maar dit keer op hem, op Luca.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nicole

Ik werp nog even een blik op Ruby, Luca en Quinto waarna ik snel wat spullen pak en de douche in glip. Ik vervloek mezelf dat ik geen joggingbroek heb waardoor ik wel in mijn korte zwarte slaapbroekje moet slapen.
Als ik wat geluid uit het slaapgedeelte hoor komen let ik er zo min mogelijk op, trek ik mijn kleren uit en ga ik snel onder de douche staan maar het vieze gevoel blijft. Ook voel ik tranen in mijn ogen prikken maar ik ben niet van plan te gaan huilen, aangezien dat erna waarschijnlijk aan mijn gezicht te zien is.
Na een tijdje onder de douche gestaan te hebben zet ik de douche uit en droog ik me langzaam af.

To the stars who listen — and the dreams that are answered