[RPG] Alcatraz - Seven. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 15 aug 2012 - 10:01 ]

Luca Jones

Nadat Nicole is weggegaan, staat het meisje ook op. Voor ik het goed en wel door heb loopt ze op mij af en gooit ze mij hard van mijn stoel af. Het is nog een hele hoop kracht voor een meisje. Haar gezicht lijkt vertrekken te zijn van woede en ze rolt me om waarna ze op mijn rug gaat zitten. Mijn handen houd ze bij elkaar en brengt haar lippen naar mijn oor. Ze hoeft mijn handen niet vast te houden, ik ben niet van plan om tegen te spartelen nu. Dit is vermakelijk, amusant, voor mij.
"Je moet van haar afblijven, van elk meisje en dat meen ik." fluistert ze gevaarlijk. Ik lach zacht en draai mijn hoofd iets om zodat mijn wang op de grond ligt. Voor de rest blijf ik gewoon rustig liggen.
"Wow meisje, je hebt je nog niet eens voorgesteld." zeg ik geamuseerd. "Je gaat zo wel erg snel, denk je niet? Of hou je daar wel van, vreemdelingen?" grijns ik.

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Hij werkt gewillig mee, wat me mateloos irriteert, maar voor nu werkt het goed voor me. Voor nu.. Totdat ik echt uitbarst en Luca ook vermoord, aangezien ik dezelfde haat weer binnen gespoeld krijg.
Hij draait zijn hoofd iets, waardoor zijn wang op de grond ligt. Ik hoor hem zachtjes lachen en druk met één hand stevig tegen zijn nek.
"Wow meisje, je hebt je nog niet eens voorgesteld." zegt hij geamuseerd, waardoor ik bijna moet overgeven. "Je gaat zo wel erg snel, denk je niet? Of hou je daar wel van, vreemdelingen?" Ik slikte hoorbaar, maar van walging, waarna ik knarsetandend zei, "Weet je waar ik van hou? Het moment als ik een mes heb, want dan zou ik die door je maag jagen."

Quiet the mind, and the soul will speak.

Luca Jones

Ze slikt hoorbaar van de walging, een tevreden gevoel trekt door mij heen.
"Weet je waar ik van hou? Het momnt als ik een mes heb, want dan zou ik die door je maag jagen." zegt ze. Ik kan niet ontkennen dat die woorden een rilling door mijn lichaam jagen, ik heb een hekel aan moord.
"Oh meisje, ik hou ook van zoveel dingen." zeg ik op een neerbuigende toon. "Dit maakt jou even slecht als mij. Ik ga jou niet verkrachten om je iemand vermoord heb, dat is hypocriet. Het zou even hypocriet zijn als jij mij zou vermoorden omdat ik iemand verkracht heb. Moorden doe je niet, je neemt geen leven, daarover mag je niet bepalen." Mijn stem klinkt nu kil en lichtelijk kwaad. Het is maar een hypothetisch gezien dat zij iemand vermoord zal hebben maar de kans is groot door haar woorden en daden en gezien het feit dat ze zich op deze plek bevind. Als ik ernaast zit zullen mijn woorden weinig nut hebben.

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Ik voel een lichte rilling en merk, met genoegen, dat deze van Luca komt. Ik vroeg me vaak genoeg af hoe dat zou voelen bij iemand anders..
"Oh meisje, ik hou ook van zoveel dingen." zegt hij op een neerbuigende toon, een toon die van hem komt en mij dus niet veel tot niets doet. "Dit maakt jou even slecht als mij. Ik ga jou niet verkrachten om je iemand vermoord heb, dat is hypocriet. Het zou even hypocriet zijn als jij mij zou vermoorden omdat ik iemand verkracht heb. Moorden doe je niet, je neemt geen leven, daarover mag je niet bepalen."
Zijn stem klink abrupt kil en ietwat kwaad, mooi. Hier had ik op gewacht, geen vermakelijke toon, geen toon waaraan je kon horen dat hij het wel leuk vond. Misschien kreeg hij nu eindelijk iets dat een gezond verstand heet. Ik laat hem bij zijn nek los en leg deze op zijn schouderblad. Mijn gezicht nog steeds gevaarlijk dicht bij die van hem.
"Weet je wat pas hypocriet is? Jonge vrouwen verkrachten, raak je daar serieus door opgewonden?" Mijn neus rimpelt iets, alsof ik iets vies geroken heb en mijn toon is doordrenkt van walging en haat. "Jij vermoord ook mensen, jonge vrouwen in jou geval, alleen niet fysiek, maar wel geestelijk. Ze zitten daar hun hele leven aan vast, flashbacks kunnen ieder moment terugkomen, de pijn zal blijven.." Naarmate ik verder ging praten was er een andere emotie bij gekomen; verdriet. Verdriet, omdat ik het zelf had meegemaakt, het deed verschrikkelijk veel pijn. "Heb je enig idee wat die meisjes doormaken?"

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ik reageer zo wel weer, even bezig met m'n nieuwe rpg]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

Ze verplaatst haar hand van mijn nek naar mijn schouderblad en ik vraag me serieus af of dat ukkie denkt dat ze mij naar beneden kan houden. Het zal mij weinig moeite kosten om straks overeind te komen als ik er genoeg van heb. Haar gezicht is nog altijd dicht bij dat van mij.
"Weet je wat pas hypocriet is? Jonge vrouwen verkrachten, raak je daar serieus door opgewonden?" Haar neus rimpelt en haar stem is doordrenkt van walging en haat. "Jij vermoord ook mensen, jonge vrouwen in jou geval, alleen niet fysiek, maar wel geestelijk. Ze zitten daar hun hele leven aan vast, flashbacks kunnen ieder moment terugkomen, de pijn zal blijven..." Het verdriet dat duidelijk te horen is in haar stem valt me gelijk op. Ik maak gelijk de connectie tussen moord en verkrachting. Ze heeft het zelf meegemaakt, natuurlijk. Op jongere leeftijd want ze heeft een hekel aan pedo's. Ik heel toevallig ook, het enige wat we ooit gemeen zullen hebben.
"Heb je enig idee wat die meisjes doormaken?" Ik snuif.
"Ja." antwoord ik er kort op. Vervolgens zet ik mijn kracht in om haar van mijn rug te werpen, wat met behoorlijk wat moeite gaat. Zeker meer moeite dan ik eigenlijk verwacht had van haar. Als het me gelukt is kom ik zo snel mogelijk overeind, klop ik mijn kleding af en geef ik haar een dodelijke blik. Snol dat het is. Ik neem opnieuw plaats op de stoel waar ik zat nadat ik hem weer goed gezet heb.

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Hij snoof op mijn vraag, een vraag waarbij ik erg diep in gedachten was. "Ja." kwam er kort uit zijn mond, verder niets. Ik wilde mijn bezige gedachten doorbreken, maar dit was al te laat, want die werden ruw verstoord door Luca die me van zijn rug wierp.
Ik viel met mijn kont op de grond en keek grommend omhoog, al had ik wel degelijk gemerkt dat het met moeite ging, waardoor het al snel veranderde in een vermakelijke grijns. Dat had hij zeker niet verwacht, en zeker niet omdat het van een meisje kwam.
Wanneer hij overeind komt, klopt hij zijn kleding af en gaf me een dodelijke blik, welke ik deze keer met een vermakelijke knipoog begroette. Ik was heel anders dan alle andere meisjes, ik liet me niet in met die vieze gasten en hoefde niets met ze te maken te hebben. Hij nam opnieuw plaats op zijn stoel waar hij eerder in zat, nadat hij hem weer goed had gezet. Kort keek ik naar hem terwijl ik op stond en terug naar de plek liep waar ik eerder zat, met mijn ogen nog op hem gericht.
"Waarom doe je het dan?"

Quiet the mind, and the soul will speak.

Luca Jones

Ik irriteer me aan haar maar laat het niet merken. Ze zal het waarschijnlijk graag willen en fijn vinden, dat gun ik haar niet. Ze houd haar ogen op mij gericht terwijl ze opstaat en terug loopt naar de plek waar ze eerder zat. Zo te merken is ze heel anders dan de fragiele Nicole, die smeekte of we wilden ophouden. Ik zie haar niet zo snel smeken, waardoor de plezier er snel af zal zijn. Toch zou ik haar moeten straffen voor haar absurde gedrag tegenover mij. Maar mijn tijd komt nog wel.
"Waarom doe je het dan." vraagt ze de oh zo vaak gestelde vraag. Sommigen proberen me ermee te veranderen, anderen snappen het gewoon niet. Het ligt simpel genoeg.
"Omdat ik dat wil." antwoord ik kortaf. Ik probeer mijn perverte gedachtes voor me te houden door niets te laten zien op mijn gezicht, maar er breekt toch een klein, scheef grijnsje door op mijn gezicht. Ik kan het niet laten, het is een gewoonte.

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
"Omdat ik dat wil." antwoord hij kortaf. Nu is hij opeens veel minder gaan praten, wat me deugd doet maar ergens me ook zwaar irriteert. Ik wil gewoon een normaal antwoord, een langer antwoord, maar ja, wat verwacht je dan ook van die viezerd?
Hij kreeg zelfs een klein, scheef grijnsje op zijn gezicht wanneer hij dit had gezegd. Ik moest me inhouden, moeite doen om die grijns niet van zijn gezicht te vegen. Hij had het Nicole dus aangedaan.. daarom kneep ze haar ogen dicht en ging snel naar de douche. Onbewust in gedachten keek ik richting de kant waar Nicole was verdwenen en kort hierna terug naar Luca.
"Je wilt niet weten wat ik nu allemaal wil.." liet ik hem weten terwijl ik hem kil aankeek, mijn benen sterk over elkaar geslagen en ik onderdrukte nog steeds de neiging die grijns van zijn gezicht te vegen.
"Als je voortaan maar bij Nicole uit de buurt blijft." Waarom deed die eikel Quinto er niets aan? Schop hem uit de cel of zo.

[ bericht aangepast op 21 aug 2012 - 23:43 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Luca Jones

"Je wilt niet weten wat ik nu allemaal wil..." laat ze me weten terwijl ze me kil aankijkt. Ze had daarnet in de richting van Nicole gekeken, die nog aan het douchen was en slaat haar benen over elkaar. Ze denkt vast dat het een verkrachting kan voorkomen maar ik weet ook dat ik fysiek een voordeel heb.
"Als je voortaan maar bij Nicole uit de buurt blijft." Ik grijns naar haar.
"Natuurlijk, jij bent ook in de positie om hier iets aan te doen." merk ik op naar haar en sla mijn armen wat triomfantelijk over elkaar heen. "Helaas voor jou heb ik Drew achter me, je zal er weinig aan kunnen doen. Ik doe wat ik wil. Quinto daar zal ook wel oppassen met nog een confrontatie." Ik werp een neerbuigende blik naar Quinto.

Your make-up is terrible

(Omg, failure, ik wou Jones als achternaam doen...)

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Hij grijnst richting mij, maar mijn blik staat nog steeds kil, verstrakt een beetje wanneer ik zijn woorden hoor. "Natuurlijk, jij bent ook in de positie om hier iets aan te doen." Triomfantelijk slaat hij zijn armen over elkaar heen.
Over my dead body.
"Helaas voor jou heb ik Drew achter me, je zal er weinig aan kunnen doen. Ik doe wat ik wil. Quinto daar zal ook wel oppassen met nog een confrontatie." Hij wierp een neerbuigende blik naar Quinto en ik volgde zijn blik. Was hij diegene die hem het ziekenhuis in had geslagen? Ik keek naar Quinto en onderzocht hem met mijn ogen, mijn blik met iets wat ik niet verwacht had, iets van medelijden. Dit was echter snel verdwenen en ik keek terug naar Luca.
"Ah! Jij bent dus de klootzak die hem het ziekenhuis in heeft geholpen?" Grijnsde ik, terwijl ik me totaal niet zo voelde, ik moest acteren. Acteren om te kunnen leven, zo was het nu eenmaal, dat deed ik al jaren met gevoel. "Het maakt mij geen flikker uit dat je Drew achter je hebt staan, hij is net zo laf als dat jij bent. Ik ben niet bang voor jullie." Liet ik hem weten met een vastberaden blik, mijn ogen in die van hem geboord.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nicole Joy Eastwood
Met een zucht trek ik mijn zwarte broekje en zwarte hemdje aan. Mijn nog vochtige, blonde lokken vallen langs mijn gezicht. Ik werp een blik in de spiegel en veeg met een doekje wat uitgelopen mascara onder mijn ogen weg. Na nog een paar seconden gewacht te hebben loop ik maar terug naar het slaapgedeelte.
Luca, Quinto en Ruby zitten alle drie nog op de plek waar ze net ook zaten en Luca kijkt Quinto aan met een neerbuigende blik in zijn ogen. Ik bijt op mijn lip en loop snel naar mijn bed waar ik op ga zitten, gelijk mijn benen optrek en mijn armen er om heen sla terwijl ik wat ongemakkelijk om me heen kijk.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

"Ah! Jij bent dus de klootzak die hem het ziekenhuis in heeft geholpen?" grijnst ze en ik leun tevreden iets achteruit. Ja, ik ben die klootzak. Het was zijn verdiende loon, die zak. Mij moet je niet uitdagen, dat krijg je er nou eenmaal van.
"Het maakt mij geen flikker uit dat je Drew achter je hebt staan, hij is net zo laf als jij bent. Ik ben niet bang voor jullie." laat ze me met een vastberaden blik weten, haar ogen boren zich in mij en ik knik kort maar tevreden. Vervolgens volg ik met mijn ogen Nicole die binnenloopt. Haar natte, blonde haar hangt langs haar gezicht, ze heeft maar weinig aan net als net. Des te beter. Ze bijt op haar lip als ze langsloopt en gaat op haa bed zitten waar ze haar benen optrekt en haar armen er om heen slaat. Ze lijkt nogal ongemakkelijk.
"Ziet er goed uit hoor." grijns ik naar haar voordat ik mijn blik vastpin op het meisje en haar niet de kans geef om haar iets te laten zeggen. "Bang word je snel genoeg. Je krijgt je verdiende loon nog wel." zegt mijn kille stem tegen haar.

Your make-up is terrible

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Hij leunde tevreden achteruit, hm. Hij vind het dus echt leuk dat hij het heeft gedaan, Quinto in elkaar geslagen. Ik trek mijn wenkbrauw verveelt op en zucht diep. Die gast is hopeloos, echt hopeloos.
Hij volgt met zijn ogen Nicole die binnenloopt en gelijk begin ik weer te knarsetanden. Als hij haar maar niet lastig ging vallen, want dan had ik een scherp voorwerp met zijn naam erop. Nicole bijt op haar lip en gaat op haar bed zitten, benen opgetrokken en armen erom heen. Het lijkt me logisch dat ze ongemakkelijk is, door die klootzak.
"Ziet er goed uit hoor." Hij grijnst en ik doe gelijk mijn mond al open om wat te zeggen, maar hij kijkt weer richting mij en zegt: "Bang word je snel genoeg. Je krijgt je verdiende loon nog wel." Hij zegt het met een kille stem en ik kijk hem even zwijgzaam aan, waarna ik toch mijn mond open trek, "Oh, wat ben ik bang." Ik doe net alsof ik ril van angst, maar kijk hem dan met een wenkbrauw opgetrokken aan. "Bring it. I'm not afraid for you and your crappy attitude." Mijn ogen doorboorde die van hem, nog steeds keek ik niet weg en ik leunde zelfs naar voren.
"Laat haar nu maar met rust."

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nicole

'Ziet er goed uit hoor,' grijnst Luca waarna hij weer naar Ruby kijkt,
Ik sla mijn armen steviger rond mijn benen, misschien heeft Quinto een wat groter shirt voor me.
Zwijgend volg ik het gesprek tussen Ruby en Luca. 'Niet doen ,' mompel ik tegen Ruby . 'Ik kan het zelf wel oplossen'. Ik wil niet dat ze in de problemen komt, en #uinto kan me waarschijnlijk een stuk beter helpen als haar. Ik sla mijn ogen neer maar gluur van onder mijn wimpers naar Luca.

To the stars who listen — and the dreams that are answered