[RPG] The Real Gleeks 29 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 16:21 ]

El Diablo.

[Naar waar kan ik Quinn sturen? Not sure what I want right now]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Je kan haar altijd naar Nog slapende Damon sturen ]

El Diablo.

Quinn
Na een tijdje besloot ik dat ik me niet echt vermaakte in de keuken, dus kneep ik er stiekem tussenuit en liep blootsvoets door het huis opzoek naar enige vorm van vermaak.
Ik wandelde opgewekt weer naar boven om Damon even op te zoeken aangezien ik toch niets te doen had.
Wanneer ik eindelijk in zijn slaapkamer stond, sloop ik naar zijn bed om er uiteindelijk voorzichtig op te kruipen om hem niet wakker te maken, of tenminste nog niet wakker te maken.
Met een brede grijns kroop ik tegen hem aan en begon hem zacht in zijn zij te porren.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Steven Black:

Ruw en stevig pakte ik met mijn beiden handen zijn heupen, zodat er daar blauwe plekken gingen ontstaan. Ik hoorde hem luid kreunen van pijn, ik nergeerde dat. Zelf was ik opgewonden en vond dit echt lekker. Ik sloeg met mijn hand op zijn bil, zodat het pijn ging doen. 'Kreun mijn naam, anders doe ik je wat' dreig ik sissend en stoot hard in hem, waardoor ik luider ging kreunen, zodat Blaine ons wel moest horen.

Blaine Anderson:

Ik zuchte pijnlijk en nergeerde de geluiden van de gedempte kreunen in de slaapkamer van de overkant. Tranen rollen nog steeds over mijn wangen. Ik kijk naar Finn, die bij me was komen zitten en ik knikte maar wat. Ik staar doelloos voor me uit. Ik was letterlijk gebroken, waarom deed Kurt me dit aan.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt

Ik kreunde pijnlijk terwijl er tranen ontstonden in mijn ogen. Waarom deed hij dit? Ik had me echt duidelijk in hem vergist. Zo lief en aardig was hij helemaal niet. Ik was zo bang, dat hij me nog meer pijn deed dus besloot te doen wat hij zei. Ik haalde eerst trillend en diep adem en sloot mijn ogen. 'Oh Steven,' kreunde ik luid.


Finn

Ik omhelsde Blaine weer troostend en zuchtte. Dit was toch niet normaal, waarom deed Kurt dit? Ik begreep er helemaal niks meer van. Ik zag dat er tranen over Blaine's wangen rolden en wreef hem troostend over zijn rug. 'Misschien kunnen we beter ergens anders heen gaan.' stelde ik voorzichtig voor.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Steven Black:

Ik glimlach tevreden en stote verder. Uiteindelijk duw ik hem naar voren, zodat hij op de bed valt en ik kom luid kreunend klaar op bed. Ruw draai ik hem om, zodat hij op zijn rug ging liggen. Ik betast zijn lichaam teder en kijk Kurt aan. 'Niet huilen, schatje. Als je gewoon doet wat ik zeg, gebeurt er niets met Blaine' zeg ik gemeen en grijnzend. Ik ging op hem zitten en pak zijn beiden armen vast, zodat ze boven zijn hoofd lagen. 'Je bent nog lang niet van me af, Kurt. We gaan samen ervoor zorgen, dat Blaine een zielig hoopje verdriet word, begrepen' zeg ik sissend.

Blaine Anderson:

'Wat heeft het voor nut, Finn' zeg ik schor en kijk hem emotieloos aan. 'Ik hoor het en als ze stoppen, dan hoor ik het verder in mijn hoofd' zeg ik gebroken. 'Niets kan me meer opvrolijken, ik wil alleen maar Kurt en het is mijn schuld. Dat dit nu gebeurt' zeg ik bevestigend en kijk voor me uit en sluit mijn ogen. Ik wou Kurt in mijn armen houden en zeggen dat ik van hem hield en dat het me spijt. Dat ik nooit en nooit meer bij hem weg zal gaan en dat ik niet meer zou uitmaken.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt

Ik voelde een traan over mijn wang rollen en keek hem aan. 'Alsjeblieft, dit is echt genoeg geweest. H-hij heeft het nu wel gehoord.' zei ik stotterend. Ik wilde niet meer seks en zuchtte. Ik kon toch niets doen, want hij had mijn armen vast en ik wilde het gewoon allemaal niet meer. Ik voelde me nog vreselijker met die angst.

Finn

Ik zuchtte en sloeg mijn ogen neer, ik had zo graag gehoopt dat dit gewoon op hield. Ik vond het vreselijk voor Blaine, maar ik zou hem niet alleen laten.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Steven Black:

Weer sloeg ik hem in zijn gezicht. 'Niemand, zegt wat ik moet doen' zeg ik boos en sissend. Ik ga van hem af en pak hem bij zijn haren en ik ga snel zitten. Ik trek zijn hoofd bij mijn geslachtsdeel en duw het tegen zijn gezicht aan. 'Pijp me' zeg ik sissend. 'En als je dat niet doet' waarschuw ik hem en doel daarop dat ik hem weer pijn zou doen.

Blaine Anderson:

Ik voelde me kapot en gebroken. Ik wist wat Kurt zijn doel was, dat ik net zoals hij zijn pijn zou voelen. En ik begreep het, het was vreselijk. Je voelde de pijn enorm en gebroken. Nog steeds rollen er tranen, maar ik merkte er niets van. Doelloos staar ik maar wat en nergeerde iedereen.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt

Ik omsloot zijn geslachtsdeel met mijn lippen en zoog er zachtjes aan, mijn wang gloeide nu heel erg van de pijn. Mijn hele gezicht deed gewoon pijn dankzij hem. Ik haatte hem, dat hij me dit aan deed. Ik wilde alleen Blaine, maar Blaine hield toch niet van mij. Anders had hij het niet uitgemaakt. Hij kon dan wel jaloers zijn, maar misschien was dat gewoon zijn trots..

Finn

'Blaine, kom op.' zei ik bemoedigend. 'Hier blijven zou het alleen nog maar erger voor je maken.' drong ik aan. Ik wist dat hij zich al zwaar klote voelde, maar hier blijven zitten maakte alles alleen nog maar veel erger voor hem.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Steven Black:

Ik kreun hard en genoot er van. Eenmaal toen Kurt bezig was, kreunde ik elke keer Kurt's naam en versterkte mijn greep om zijn hoofd stevig en stote in zijn mond. Na een tijdje, kwam ik luid kreunend klaar in zijn mond en duwde hem van me af. Ik hijg het uit en kijk daarna naar Kurt. 'Je kan gaan douchen' zeg ik tevreden en kijk hem gemeen aan. 'Daarna gaan we naar Blaine en Finn toe en zeg jij dat we een relatie hebbe, begrepen' dreig ik.

Blaine Anderson:

'Weet je wat ik wil' zeg ik nergerend op zijn voorstel en kijk hem aan. 'Naar die kamer gaan en Steven zijn gezicht verbouwen en Kurt meesleuren en om vergiffenis vragen' zeg ik duidelijk en gebroken en zuchte. 'Als dat het niet geval is, wat raad je me dan aan?' vraag ik emotoneel.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt

Ik slikte zo snel als ik kon het spul door en liep zonder nog wat te zeggen naar de badkamer toe en draaide het snel op slot. Ik was zo blij dat ik even de tijd voor mezelf had en keek in de spiegel. Mijn wang was inmiddels blauw geworden vanwege zijn klappen. Voorzichtig ging ik er met mijn vinger overheen en voelde het steken. Ik wilde niet eens weten waar ik nog meer blauwe plekken had door hem. Tranen gleden over mijn wangen toen ik mezelf bekeek in de spiegel. Na een tijdje zo gestaan te hebben veegde ik voorzichtig mijn tranen weg en keek ik bemoedigend naar mezelf in de spiegel. Ik zou Blaine beschermen, hoeveel blauwe plekken ik er voor moest op lopen. Hem zou niets gebeuren. Ik zou liegen, zoals ik nog nooit gelogen had, tegen iedereen. Niemand zou hier achter komen, hoe Steven me behandelde. Ik draaide de douche aan en douchte mezelf, en gebruikte extra veel douchegel. Na een tijdje droogte ik me af en kleedde ik mezelf snel weer aan. Ik pakte mijn spulletjes en camouflage stick en gebruikte zoveel mogelijk om mijn blauwe plek te camoufleren op mijn gezicht. Maar het werkte niet, want mijn blauwe plek bleef zichtbaar en de stick was bijna op. 'Verdomme,' siste ik waarna ik boos de stick op de grond gooide en daarna maar begon aan mijn haren. Daarna liep ik terug naar Steven en keek ik naar hem met een emotieloze blik in mijn ogen. Zo zou niemand iets merken aan mij. 'Ik ben klaar.' zei ik neutraal. Ik was goed in het wegdrukken van gevoelens, en werd er steeds maar beter in.

Finn

Ik zuchtte en keek hem met een beetje wanhoop aan in mijn ogen. 'Ik weet het echt niet meer, Blaine.' verzuchtte ik. 'Hopen dat Kurt bij zinnen komt en die gozer dumpt.' zei ik waarna ik hem bezorgd aan keek.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Steven Black:

Ik ging snel aankleden, terwijl Kurt zich douchte en alles. Uiteindelijk was hij klaar en ik glimlachte tevreden. Ik streel zijn wang die een blauwe plek had. 'We zeggen wel dat je bent gevallen' zeg ik simpel en kijk hem dan waarschuwend aan. 'Als je iets vertelt, weet je wat er dan gebeurt' zeg ik sissend. 'En onthoud, je bent gelukkig als je vertelt dat we wat hebben met elkaar' zeg ik sissend, maar mijn blik verandert in een grijns. Ik sleep Kurt mee de kamer uit en ga naar Finn en Blaine. We kwamen aan en we gaan voor hun neus staan. 'Kurt, heeft iets te vertellen' zeg ik glimlachend en kijk Kurt gelukkig aan en kijk Blaine aan. En wacht af van zijn reactie.


Blaine Anderson:

Ik knikte maar wat en staar doelloos voor me uit. Ik kijk Finn weer aan, maar mijn blik gleed naar Kurt en Steven die nu voor ons staan. Ik kijk gebroken naar Kurt en veeg snel mijn tranen weg en kijk de andere kant op. Ik voelde mijn tranen weer komen, maar probeerde het tegen te houden.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt

'Ja,' zei ik met schorre stem, en mijn stem stierf weg. Ik keek even naar Steven. Ik moest op één of andere manier een knop omzetten, in mijn hoofd. Ik sloot voor een paar seconden mijn ogen en keek ze aan. 'Ik heb heel leuk nieuws!' riep ik vrolijk, ik schrok bijna zelf van mijn eigen reactie, hoe vrolijk het klonk. Het was echt vreemd dat ik zo kon klinken terwijl ik me miserabel voelde. 'Steven en ik,' vertelde ik met een glimlach op mijn gezicht, ook al was hij nep, niemand zou het zien of merken. 'We hebben een relatie.' zei ik zonder om naar Blaine te kijken, en drukte een kusje op die loser zijn kaak en keek Finn weer glimlachend aan. Ik kon het niet over mijn hart verdragen om naar Blaine te kijken.

Finn

Ik keek naar hoe blij Kurt was, maar werd toch boos. Ik probeerde me gewoon in te houden. Ze zagen toch dat Blaine het hier niet makkelijk mee had. Moesten ze dat per se in zijn gezicht wrijven. 'Goh, wat leuk voor jullie.' zei ik sarcastisch. Ik kon het niet helpen, maar ook al kon ik wel acteren, als ik echt boos op iemand was, of iemand niet mocht. Kon ik gewoon hartstikke moeilijk doen alsof.

[ bericht aangepast op 17 juli 2012 - 21:17 ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Steven Black:

Met een glimlach keek ik naar ze. Ik keek naar Blaine en grijns nu breder. Goed voor hem en zie hoe hij gebroken was. Nu zag ik dat tranen over zijn wnagen heen liep en schrok toch wat hij zei. Mijn glimlach verdween en ik keek Kurt aan met een waarschuwende blik, maar verandert gelijk naar gelukkig.

Blaine Anderson:

Nu kwamen de tranen echt en ik snik zachtjes. 'Ik hou van je, Kurt. En het spijt me vreselijk wat ik tegen je gedaan heb' zeg ik gebroken en snikkend. Snel sta ik op en ren weg van hun tweeën en van Finn. Snikkend ren ik naar mijn kamer en sluit mezelf op. Ik laat me in bed vallen en huil gebroken. Ik wou Kurt en ik kon niet zonder hem. Ik hield zielsveel van hem, ik had zo'n spijt.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt

Ik beet zo hard op de binnenkant van mijn wang, dat het begon te bloedden. Ik proefde de vieze, ijzerige smaak van bloed in mijn mond. Mijn hart klopte zo hard in mijn keel van alle adrenaline. Ik vond het nu vreselijk om Blaine zo te zien. En wat hij zei raakte me echt. Ik zag Steven's waarschuwende blik en werd weer bang. 'Het maakt me niets uit, wat je er van vindt, Finn.' reageerde ik bozig nog op zijn sarcastische reactie. 'Ik ben gelukkig met Steven.' zei ik opgewekt, waarna ik Finns ogen naar mijn blauwe plek zag kijken. 'Hoe is dat in hemelsnaam gebeurt?' vroeg Finn een beetje bezorgd. 'Gewoon gevallen,' zei ik geirriteerd. 'De laatste tijd ben ik gewoon onhandig.' zei ik, aangezien ik Finn eerder ook al vertelde dat ik was uitgegleden bij het zwembad met mijn gebroken arm. Ik pakte Steven's hand en glimlachte naar hem.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.