[RPG] New Kingdom [één] - Speeltopics

Ver weg, in een ander decennium, is er een koninkrijk met een koning die nooit de steun van zijn volk had gekregen, was het niet dat ze bang voor hem waren. Deze koning heeft namelijk de echte, oorspronkelijke koningin van dit land vermoord.

Er zijn in dit koninkrijk tegenwoordig twee volken: het ene is trouw aan de nieuwe koning en leeft op het land in de buurt van het paleis.
Maar diep in de bossen, ver weg van de bewoonde wereld, leeft er nog een groep mensen: mensen die allemaal hun eigen reden hebben om de nieuwe koning te haten, allemaal op de één of andere manier in aanraking zijn geweest met de gruwelijke daden van deze nieuwe koning. De mensen strijden, vechten, trainen, wachtend tot het moment dat ze de strijd aan kunnen gaan met de koning.

[ bericht aangepast op 15 juni 2012 - 21:49 ]

Keep your head up, keep your heart strong

June Rose Richmond.

Als ik eenmaal de trap af ben gegaan, loop ik via de deur naar buiten. Een luide hinnik uit de stal die achter in onze tuin staat, laat spontaan een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Even ga ik met mijn hand langs mijn haar om te voelen of het allemaal nog wel goed zit. Als ik zeker weet dat het nog steeds in model zit, begin ik de straat in te lopen. Het verwonderd me altijd weer wat er te zien en te beleven valt. Mensen die hun spullen weer van de kraampjes af halen en ze terug in huis stoppen. Mensen die hun spullen geordend in een grote kar leggen, wat word getrokken door een paard. Zij komen hier vast en zeker niet vandaan. Zeker van het platteland of uit een andere buitenwijk.
Als ik van de markt af loop, sla ik een hoek om. Van schrik spreid ik mijn armen en als reflex zet en ik meteen een stap naar achter. Een meisje is tegen me aangebotst. Languit ligt ze nu voor me op de koude en harde straatstenen. Wanneer ik gelach hoor kijk ik op naar een paar schavuiten. "En dat vinden jullie grappig zeker? Ga toch naar huis stelletje schavuiten!" Roep ik naar ze, waarna ze lachend de straat verlaten.
Moeizaam komt het meisje overeind en reikt haar hand naar me uit.
"Sorry, ik zat niet op te letten!" Excuseert het meisje zich dan. "Het is al goed." Zeg ik met een glimlach, terwijl ik haar hand aanneem en hem even schud. "June, June Richmond" Zeg ik met diezelfde vriendelijke glimlach op mijn gezicht. "En jij? Wie ben jij als ik vragen mag?" Vraag ik dan lichtelijk nieuwsgierig aan haar.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Xamen Kennedy Peyton

Mijn grijns vervaagde wat terwijl ik opkeek.
"Aanslag op de koning," Zei ik en nam een slok van mijn drinken. "Hij was gewond aan zijn arm en heeft me gevangen laten nemen, ik was de soldaten alleen te slim af en wist te ontsnappen."
Ik snoof bij de gedachten dat ik mijn familie achter moest laten als ik wilde dat ze veilig waren, maar ik had het er wel voor over.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Amelia Elizabeth Wright

"En jij? Wie ben jij als ik vragen mag?" vraag June nieuwsgierig
"Amelia Wright" stel ik mezelf netjes voor. Op één of andere manier doet haar naam me aan iets denken, maar ik kan niet bedenken wat. Haar naam komt me zo bekend voor, maar waarvan? Pijnlijk wrijvend over mijn kont kijk ik nogmaals achterom. "Rot jongens." mompel ik. Ik was me echt kapot geschrokken van de klap, maar waar het vandaan kwam weet ik ook niet. Verontschuldigend kijk ik om naar het meisje wat voor me staat. "Zal ik je trakteren op een drankje? Als excuses dat ik zomaar tegen je op botste."

[ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 17:13 ]

It's never gonna happen, Guys.

Lynnette Charlene Livingston
'Aanslag op de koning,'Hij nam een slok van zijn drinken. 'Hij was gewond aan zijn arm en heeft me gevangen laten nemen, ik was de soldaten alleen te slim af en wist te ontsnappen,'vervolgde hij. 'Aanslag? Gek genoeg nooit van gehoord dat, dat er was geweest. Jammer niet volledig gelukt.' Ik nam nog een hap van mijn appel. 'Mijn familie was eerst voor de koningin. Ze waren erg trouw en vervolgens toen de koning aan de macht kwam...' Ik stopte even. '...Waren ze trouw aan hem. Ik ging weg. Kon het niet aanzien.'

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[Ik schrijf zo wel iets, moet eerst gaan eten]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

{lynn woont in dorp hoezo?}

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

June Rose Richmond.

"Amelia Wright" Stelt ze zichzelf voor. Meestal komen de namen van mensen in het dorp me wel bekend voor, maar deze heb ik nog niet eerder gehoord. De achternaam misschien wel, maar er zijn zoveel mensen hier met dezelfde achternaam.
"Rot jongens" Mompelt ze, terwijl ze nogmaals achterom kijkt. "Niet iedereen kan aardig zijn toch? Er zijn altijd wel mensen die kattenkwaad uithalen of de boel voor de gek houden" Zeg ik en kijk over haar schouder mee naar achteren.
"Zal ik je trakteren op een drankje? Als excuses dat ik zomaar tegen je op botste" Stelt ze voor, waarna ik even mijn schouders ophaal. "Als jij dat prettig vind en mij zo wilt bedanken, vind ik het goed" Antwoord ik en kijk even links van me, waar een wel bekend cafeetje staat. "We zouden daar heen kunnen gaan?" Stel ik voor, terwijl ik probeer te ontdekken hoeveel mensen er binnen zouden zitten en wat voor mensen. De meeste mensen kennen mijn naam hier wel, aangezien mijn oma hier best bekend is en mijn naam dus word herkend. Maar om een naam aan een gezicht te koppelen die je niet kent is weer wat moeilijker, dus ik heb wel kans dat ik daar niet word herkent.

[ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 17:30 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Nou ik zag wel dat ze uit het dorp kwam, maar ik wist niet waar precies. Dat had je niet bij de beschrijving gezet. Woont ze gewoon in het dorp of in het paleis of bij het trainigsveld?:)Oh aangezien ik ook mensjes in het dorp heb, dacht ik misschien kunnen we meeten:)]

It's never gonna happen, Guys.

Amelia Elizabeth Wright

"We zouden daar heen kunnen gaan?" Even kijkt June onderzoekend naar het Cafeetje en ik vraag me af waar ze naar kijkt. Het dorpscafé, meestal is het erg druk daar, maar vandaag schijnt het wel mee te vallen. Glimlachend ga ik haar voor het café in. Ik haal mijn laatste geld uit mijn broekzak en bestel voor ons beiden een drankje. Ik zou mijn moeder morgen wel vragen voor geld om eten te kopen. Stiekem heb ik haar gewoon meegevraagd aangezien ik behoefte heb aan gezelschap. Ik ga nooit zoveel om met leeftijdsgenoten, aangezien het te druk is met de winkel. Als ik haar een drankje voorzet, komt mijn nieuwsgierigheid naar haar naam er toch uit.
"Zou het kunnen dat ik jou naam wel eens eerder heb gehoord?"

[ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 17:41 ]

It's never gonna happen, Guys.

{o gwoon dorp was er vergeten bij te zetten. Mijn reacties zullen niet prachtig zijn omdar ik via mijn mobiel zit maar ik vind het goed;)}

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[Aha! Nou misschien kan je bij mij en xFreedom voegen in het cafeetje tenminste als zij dat ook goed vind;)]

It's never gonna happen, Guys.

DragonLove2 schreef:
[Aha! Nou misschien kan je bij mij en xFreedom voegen in het cafeetje tenminste als zij dat ook goed vind;)]

[Tuurlijk! Join ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Maria Ciara Maunier
Terwijl ik wat van het eten dat op mijn bord ligt pakte en dit vervolgens op begon te eten luisterde ik naar het gesprek tussen Xamen en Lynette. Wat ze gedaan haddeen waarna ze hierheen moesten vluchten wist ik nu wel, maar wààrom ze dit gedaan haddeen nog niet. Maar aangezien ik niet wou dat ze me naar mijn verhaal gingen vragen, iets wat ik ze echt niet kon vertellen, besloot ik me maar niet in het gesprek te mengen en gewoon rustig verder te eten.

Keep your head up, keep your heart strong

June Rose Richmond.

Amelia gaat me voor het café in, waar ik eerlijk gezegd wel blij mee ben. Ik heb wel zo'n vermoede dat de eigenaar me herkent, maar dat is niet zo erg zolang ze mijn achternaam maar niet noemt en volgens mij zou het vandaag niet zo druk zijn. Dat stelt me weer wat gerust.
"Zou het kunnen dat ik jou naam wel eens eerder heb gehoord?" Vraagt Amelia, als we uiteindelijk een plekje bij de bar hebben kunnen bemachtigen.
En ja hoor, daar is de vraag. Eerlijk gezegd kon ik het wel verwachten. Ik bedoel, wie is er hier nou onherkenbaar?
"Ja, dat kan goed kunnen. Mijn oma heeft nogal wat geld op zak en is, hoe zal ik het zeggen, best wel herkenbaar tussen al dit soort mensen" Geef ik dan maar eerlijk toe en kijk even om me heen of ik wat bekende gezichten zie.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Is er iemand die Ivan kan meeten?
Kunnen de mensen uit het bos ook buiten het dorp komen? Gewoon op het platteland enzo?]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'