• Het is weer tijd voor de Honger Spelen!
    Ook dit jaar lijkt het weer normaal, maar de arena is niet wat het lijkt..
    Het zit vol met vallen..
    Valluiken, takken die zomaar verdwijnen en ga zo maar door!
    Kan jij dit winnen?




    De arena:

    1. Een grote zandvlakte, met in het midden de hoorn.
    Dit is de enige hete plek in de arena, de temperatuur is hier 37 graden.

    2. Ongeveer de helft van de arena bestaat uit rotsen, hierin zitten ook grotten. Maar kijk uit. Er vallen stenen, en er zijn verborgen valluiken.

    3. Een hoge berg met op de top een meer. Uit dit meer stromen allemaal kleine riviertjes. Door het rotsengebied of de jungle naar het grote meer. Het meer op de top is koud water.

    4. De jungle, een groot gebed vol planten en bomen. Het is niet even makkelijk als het lijkt om je te kunnen verschuilen. Als je klimt kan je vallen door takken die verdwijnen. Het zit hier ook vol met dieren. Zoals trackerjackers en Jabberjays. Er zijn hele kleine meertjes, en sommigen zijn giftig. Je krijgt waanbeelden en sterft uiteindelijk door de vergiftiging.

    5. Een groot meer, helemaal achterin de jungle. Er is niks om je bij te verschuilen, het is helemaal openbaar. Dit is warm water.

    District 1:
    m/v

    District 2:
    m/v

    District 3:
    m/v

    District 4:
    g/v

    District 5:
    m/v

    District 6:
    m/v

    District 7:
    m/v

    District 8:
    m/v

    District 9:
    m/v

    District 10:
    m/v

    District 11:
    m/v

    District 12:
    m/v

    Story
    Inschrijven kan altijd!

    Regels:
    •Langer dan 4 dagen niet actief = dood
    •Max. 2 tributen. Maar één moet er da snel sterven
    •Dood of verwond alleen met toestemming
    •Je krijgt niet de hele tijd parachuutjes
    •Als je nooit gewond raakt sturen de spelmakers wat op je af
    •OOC met haakjes!

    [ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 21:39 ]


    El Diablo.

    Carmen Violet Grey
    Ik was altijd oplettend geweest. Mijn pijl en boog met een gifpijl had ik aangespannen. Ik keek goed rond. Klaar om onze stek te beschermen. Ik moest weer denken aan Justin. Waarom ging hij zo ie zo zo tekeer tegen Damon? Ik had mijn mentor beloofd om hem minimaal tot de laatste 10 te brengen. Ik zou hem in iedergeval niet doden,vmaar ik liet hem niet bij Frey en mij in de buurt komen. Ik vertrouwde hem niet. Nooit gedaan ook. Justin en ik hadden wel dezelfde vrienden, maar we mochten elkaar niet omdat we het tegenovergestelde van elkaar waren. De eerste dag dat we elkaar zagen mocht hij me al niet. Ik wist niet waarom. Ik heb het ook nooit kunnen weten, maar ik begon het gedrag van hem over te nemen en daarom haatte ik hem. Mooi verhaal hmm? Ik zuchte weer en lette weer op.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    [Lekker origineel, een brief via parachuutje (;]

    Freya Rose Jones

    Uit het niets verschijnt Carmen naast me en een zucht van opluchting glijdt over mijn lippen. God zij dank...
    Ze heeft niet door hoe blij ik ben haar te zien en zegt meteen:
    'Kijk ik heb giftie bloedbommen gekregen na Ik Damons hert had leeg laten bloeden. Ik kreeg ze van mijn mentor. en een mes voor je.' ik pak het mes dankbaar aan en maak hem vast aan mijn riem.
    'Jij bent echt niet te stoppen hè?' plaag ik haar. 'Maar we moeten nu weg. Omdat het nacht is zijn we in ons voordeel met de brillen, dus als we ooit de tributen op de berg willen vermoorden moet dat nu.'


    (we kunnen ook nog wat onbekende tributen vermoorden)


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    || Vintain ||
    Jillana nam opnieuw plaats naast me. Ze was een volhoudster, maar ik kon haar er niet bijhebben. Ik moest dit verdriet zelf verwerken, zij wist niet wat er allemaal aan de hand was. Zij hoorde niet thuis in die wereld. Ik was alleen met haar, Cat en Damon om te overleven, hield ik vol, want anders zou ik spoedig achter Chord aangaan. Mijn gezicht is nat van de tranen, maar ze stromen niet meer. Wat maakt het ook uit. Over een paar dagen ging mijn kanon toch al af.
    Sinds ik me had opgegeven als vrijwilliger was mijn positiviteit ver achteruit gegaan. Voorheen was ik altijd een stralende, altijd vrolijke knul. Nu leek dat misschien nog steeds zo, maar van binnen was er veel veranderd. Ik staar glazig voor me uit en wacht tot Jillana het opgeeft.


    I can't define who I am.

    Jillana

    Ik zucht nog kort, en loop naar hem toe.
    'Ik hoor het wel als je ooit wil praten ofzoiets' zeg ik zacht, en leg een hand op zijn schouder. Ik loop snel weer naar de anderen, hij wil me er toch niet bij hebben.


    El Diablo.

    Carmen Violet Grey
    'Jij bent echt niet te stoppen hè?' plaagt ze me. 'Maar we moeten nu weg. Omdat het nacht is zijn we in ons voordeel met de brillen, dus als we ooit de tributen op de berg willen vermoorden moet dat nu.' Ik kijk haar even aan. 'Kan het niet morgen nacht? Ik heb vandaag al 3 gevechten gehad en ik ben bang dat er hier iemand in de buurt is. We kunnen het hier niet in de steek laten. Ik wil niet dat onze kansen keren als bijvoorbeeld iemand hier komtals wij wegzijn. Plus ik ben echt ontzettend moe.' Zeg ik zuchtend. Ik voelde dat ik wallen had. Ik was alcmeer dan 24 uur op. Ik had slaap nodig.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Freya Rose Jones

    'Kan het niet morgen nacht? Ik heb vandaag al 3 gevechten gehad en ik ben bang dat er hier iemand in de buurt is. We kunnen het hier niet in de steek laten. Ik wil niet dat onze kansen keren als bijvoorbeeld iemand hier komtals wij wegzijn. Plus ik ben echt ontzettend moe.' Ze zucht diep en pas dan vallen de de wallen onder haar ogen op. Ze kijkt vermoeid voor zich uit en ik knik. Heel eventjes maar had ik een adrenaline-stoot, door de boodschap die ik aan Samuel had gegeven. Maar die voel ik nu ook langzaam aan wegsijpelen. Dus zet ik me goed tegen de stam van onze boom en zeg:
    'Ga maar slapen, ik hou de eerste wacht wel.' hoewel mijn oogleden ook zwaar waren, wist ik dat ik wel nog wakker kon blijven voor een paar uurtjes, in tegenstelling tot Carmen. In district 12 had ik trouwens zo vaak een hele nacht opgebleven, meestal piekerend over onze situatie.
    Ik pak de grootste rugzak, leg die op het platform en pak de dikste slaapzak zodat ik een soort bed krijg.
    'Zo.' zeg ik glimlachend tegen Carmen. 'Slaap zacht.'
    Zelf pak ik ook een slaapzak en wurm mijn benen erin. Een koude slok water en de zekerheid van mijn messen die tegen mijn been drukken en ik kan er ook tegenaan. Als ik nu maar niet in slaap val...


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Justin Alexander Samuels

    Ik hoorde beide praten dat ze moe waren, ik zucht. Ik had gelukkig nog wat kunnen slapen en was nu nog gewoon op. Ik zou graag tegen hen willen zeggen dat ze konden slapen, en dat ik de wacht zou houden, maar geen van beiden zou me geloven. Ik moet hun vertrouwen winnen, vooral die van Carmen. Ik zou haar niks aan doen, ook al hebben we zo'n rot relatie. Ik ga mijn eigen district genoot echt niet verraden. Ik zucht, als Freya in slaap valt ben ik nog wel de gene die wakker blijft, als er iets gebeurd zal ik de gene zijn die het moet opnemen.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    CarmencViolet Grey
    'Ga maar slapen, ik hou de eerste wacht wel.' ik kijk haar dankbaar aan en pak tegelijkertijd met haar de slaapzak. Nu het me opviel. Het was helemaal niet koud in de arena. Vast omdat het de eerste nacht was en ik en Freya alle matterialen hadden verwoest. Ik kijk haar in als ik erin kruip. Mijn ongespannen pijl en boog had ik in mijn hand. Zo kon ik alsi k watkker was in een keer schieten. 'Maak me wakker als of de zon op komt of je niet meer kan.' Zeg ik vriendelijk. Daarna val ik echt als een blok in slaap.

    [Wanneer is het ochtend? Laat Freya ook perongeluk in slaap vallen. Dan valt een tribuut ons aan en red Justin ons ;)]

    [ bericht aangepast op 6 juni 2012 - 19:12 ]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Freya Rose Jones

    Carmen kruipt ook in de slaapzak en legt haar pijn en boog recht naast haar. Zou ze ooit gedacht hebben zo in slaap te moeten vallen? Toen ze nog een klein en onwetend meisje was, kon ooit de gedachte om elk moment vermoord te kunnen worden toen door haar hoofd hebben geschoten? Waarschijnlijk niet, net zoals bij mij. En ik haat het. De jeugd van de kleine kinderen, hun onbezorgde tijd verdwijnt zodra ze hun naam mee laten doen.
    'Maak me wakker als of de zon op komt of je niet meer kan.' haalt Carmen me uit mijn overpeinzingen. Ik beloof het en laat mijn blik over de bossen glijden. Alles ziet er zo vredig uit, maar ik weet dat hen enkel schijn is. Hoe lang zal het nog duren voor de eerstvolgende tribuut ons aanvalt, doelbewust om ons te vermoorden.
    Ik leg mijn hoofd tegen de stam en sluit kort mijn ogen. Carmen's regelmatige ademhaling maakt me soezerig en voor ik het weet zak ik in een diepe slaap.


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    [ Is goedd, en dan valt Carmen hem ook nog eens aan, lekker dramatisch ;d ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [ Welk district heeft nog geen tributen?]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [Ik heb gevraagd of ik het aanvallende teibuut mag "bespelen"]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    [Ik wil ook nog eens een tribuut vermoorden ;D mag ik niet wakker worden door het rumoer (want ze sliep nog niet echt) en dan helpen met vechten?]


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    [ Hurtedheart, is goed. Maak jij dan een dinges? en Frodo, is goed als er nou twee worden bespeeld? twee tributen? ;D dan speel ik het tweede tribuut wel 'd ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [Het worden de twee uit 5 oke? en het mag btw]


    I'm finally back, Finally after a Year break