[RPG] The 35th Hunger Games 2 - Speeltopics

Het is weer tijd voor de Honger Spelen!
Ook dit jaar lijkt het weer normaal, maar de arena is niet wat het lijkt..
Het zit vol met vallen..
Valluiken, takken die zomaar verdwijnen en ga zo maar door!
Kan jij dit winnen?

De arena:

1. Een grote zandvlakte, met in het midden de hoorn.
Dit is de enige hete plek in de arena, de temperatuur is hier 37 graden.

2. Ongeveer de helft van de arena bestaat uit rotsen, hierin zitten ook grotten. Maar kijk uit. Er vallen stenen, en er zijn verborgen valluiken.

3. Een hoge berg met op de top een meer. Uit dit meer stromen allemaal kleine riviertjes. Door het rotsengebied of de jungle naar het grote meer. Het meer op de top is koud water.

4. De jungle, een groot gebed vol planten en bomen. Het is niet even makkelijk als het lijkt om je te kunnen verschuilen. Als je klimt kan je vallen door takken die verdwijnen. Het zit hier ook vol met dieren. Zoals trackerjackers en Jabberjays. Er zijn hele kleine meertjes, en sommigen zijn giftig. Je krijgt waanbeelden en sterft uiteindelijk door de vergiftiging.

5. Een groot meer, helemaal achterin de jungle. Er is niks om je bij te verschuilen, het is helemaal openbaar. Dit is warm water.

District 1:
m/v

District 2:
m/v

District 3:
m/v

District 4:
g/v

District 5:
m/v

District 6:
m/v

District 7:
m/v

District 8:
m/v

District 9:
m/v

District 10:
m/v

District 11:
m/v

District 12:
m/v

Story
Inschrijven kan altijd!

Regels:
•Langer dan 4 dagen niet actief = dood
•Max. 2 tributen. Maar één moet er da snel sterven
•Dood of verwond alleen met toestemming
•Je krijgt niet de hele tijd parachuutjes
•Als je nooit gewond raakt sturen de spelmakers wat op je af
•OOC met haakjes!

[ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 21:39 ]

---

El Diablo.

Justin Alexander Samuels

Ik keek met pijn in mijn ogen naar Carmen. Ik ging iets dichterbij haar zitten en tilde haar kin zachtjes op. 'Car,' begin ik dan. Haar verhaal was hart verscheurend maar toch. 'Iedereen hier heeft iets of iemand om naar toe te gaan thuis, iedereen heeft een verschrikkelijk verleden. Mijn verleden is ook niet het leukst, maar weet één ding. We zijn hier met 20 man, en iedereen wil naar huis, iedereen moord en er zijn ook sterkere maar ook zwakkere mensen.' Ik kijk haar doordringend aan, 'We weten niet wat er in de toekomst zal gaan gebeuren, maar één ding moet je zeker weten. Ik beloof je, ik zal jou én Freya hier doorheen proberen te helpen.' Ik zuchtte, ze was ineens zo'n klein meisje, niet wat ik van haar gewendwas. Ik twijfelde maar wreef toen toch even over haar wang waarna ik haar een glimlach schonk. 'Focus je maar op nu, en niet op wat er gaat gebeuren.'

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Freya Rose Jones

Zodra ik mijn hoofd neer leg zak ik in een soort sluimertoestand. Toch slaap ik niet helemaal, waarschijnlijk te bang om hetzelfde mee te maken als daarstraks. Ik volg half het gesprek van Carmen en Justin. Het is zo vertederend hoe Justin zijn geheimen bloot legt, net als Carmen. Er is iets tussen die 2, iets dat ik niet kan begrijpen.
Maar dan zegt Carmen dat ze me wil laten winnen en waarom. Al die tijd wist ze al dat ik me heb aangeboden voor mijn vrienden en terug naar huis wil voor Samuel. En al die tijd wist ze al dat ze zichzelf uiteindelijk zou vermoorden zodat ik naar huis kon. Dat was zo, zo lief dat ik spontaan tranen van dankbaarheid in mijn ogen kreeg. Waarschijnlijk was het ook van de vermoeidheid maar ook door de lieve woorden van Carmen. Ik begon zachtjes te snikken, maar wel zacht genoeg zodat ze het niet zouden horen.
Ze was veel te goed voor dit. Ze zou hier niet moeten zijn... Ik voelde al een steek door mijn hart gaan als ik eraan dacht dat zij uiteindelijk ook zou sterven. En het was pas toen dat ik besefte dat ik om haar gaf.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Ik zit hier serieus te denken van. Waarom kan er maar 1 winnen ]
Carmen Violet Grey
Hij wreef over mijn wang. Het gaf een brandend gevoel. Ik kijk hem aan. 'Ik zou eigelijk in een hand omdraai iedereen kunnen vermoorden. Ik heb bloedbommen. Dat weet jij nu ook pas. Onze mentor Mickey heeft mij legegranaten gegeven die ik gevultheb met giftig bloed dat dwars door je huid heen gaat. Plus Frey en ik hebben bijna alle wapens.' Zeg ik zacht. Ik haal een granaat van mijn riem en laat het hem zien. Ik schud het en je hoord bloed geklots. Ik kijk even naar Frey. Een eenzame traan rolt over haar wang. Ik veeg het teder weg. Het was een schat van een meid. Als ik haar eerder had gevonden voor de arena waren we vast goede vriendinnen geweest.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Vintain
Mijn dromen waren een soort mengeling geweest van herinneringen over Chord. Toen hij nog klein was, ik kon me nog vaag herinneren dat hij zijn eerste stapjes deed.. En later, toen hij helemaal niet meer kon lopen. En toch bleef hij zo positief, wilde niet zielig gevonden worden en nog zo veel mogelijk zelf doen. Nu lag hij bewegingloos en zwijgend in zijn kist. Ik wilde me niet voorstellen hoe het eruit zag, maar mijn gedachten deden niet wat ik wilde. Zijn netste pak aan, een bleek gezicht en gesloten ogen. Ik knipper met mijn ogen, die rood zijn en pijn doen van het gehuil, en zie dat ik zo'n 2 meter van het kruis gerold ben in mijn onrustige slaap. Mijn buik begint te knorren en ik vis een zakje fruit dat ik voor mijn gevoel best lang geleden van Damon heb gekregen. Waarschijnlijk was het vorige ochtend geweest, maar mijn biologische klok stond gewoon een beetje fout. Het plastic kraakt als ik het eraf haal en ik begin langzaam op het gedroogde fruit te kauwen. Dit is het enige eten dat ik bij me heb en mijn rugzak ligt ook nog bij de rest. Het enige wat ik heb is het mes in mijn riem, waar ik nog steeds niet mee overweg kan.
Langzaam krabbel ik overeind en begin te lopen richting de plek waar vandaan kwam. Het noorden, zie ik als ik naar het mos kijkt dat op dat altijd op de noordkant van een boom groeit.

---

I can't define who I am.

[Nooit gedacht dat ik zo van de andere tributen ging ... 'houden'. CARMEN MAG NIET DOOOOOOOD!]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Frodo schreef:
[Nooit gedacht dat ik zo van de andere tributen ging ... 'houden'. CARMEN MAG NIET DOOOOOOOD!]

[Maar Freya ook niet! Ik heb Carmen zo gemaakt. Moordlustig met masker op en het liefste en het meest zorgzame meisje ter wereld zonder meisje. Ik durf te wedden als het zover is bij het einde dat ik ga huilen bij Carmens zelfmoord Scène als Freya en Carmen over zouden blijven ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

HurtedHeart schreef:
(...) [Maar Freya ook niet! Ik heb Carmen zo gemaakt. Moordlustig met masker op en het liefste en het meest zorgzame meisje ter wereld zonder meisje. Ik durf te wedden als het zover is bij het einde dat ik ga huilen bij Carmens zelfmoord Scène als Freya en Carmen over zouden blijven ]

[Freya laat haar nooit zelfmoord plegen! Dat wil ik gewoon niet! ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Justin Alexander Samuels

Ik knik. Mijn hand is nog steeds op haar wang een rustig haal ik die ervan af. 'Dat is mooi.' Mompel ik dan. Ik zelf weet niet meer wat ik aan moeet met deze situatie, ik moest en zou Carmen eruit krijgen, en nu heb ik beloofd dat ik Freya ook zo ver mogelijk help. Waarom kon er maar één winnen? Mijn vader was voor één keer echt trots op me, hij heeft me altijd verafschuwd. Door dit verhaal wat ook waar is zal hij me gaan haten. Rustig staar ik voor me uit en werp één blik op Freya, 'Hoe oud is ze ?' Vraag ik dan. Op dit moment ziet ze er zo jong uit. Ik kijk Carmen aan en gaap even, niet omdat ik moe ben, maar omdat, eigenlijk weet ik 't niet.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Carmen Violet Grey
Zijn hand gaat van mijn wang. Jammer. 'Dat is mooi.' Mompeld hij. Ik wist dat hij het niet leuk vond om tehoren dat ik me zou opofferen voor haar. Logisch. 'Hoe oud is ze?' Vraagt hij dan plots. Ik denk iets van 15 of 16. 16 klonk normaler. 'Ik denk iets van 16 jaar. De jongste van ons drie.' Zeg ik met een korte glimlach. Ik vroeg me op dit moment af of de beelden op ons gericht waren. Van vijanden naar geliefden spannend hoor. Ik vraag me ook af hoeveel sponsors mij nu niet meer sponsoren door wat ik zei. Als ze het uitzonden teminste. Ik leun tegen de boom en tegen Justin aan terwijl we kijken naar de prachtige zonsopgang bij het meer. Je kon het een beetje zien doordat het door de bladeren heen scheen. Als dit niet in de arena was geweest was het zo ontzettend romantisch.

[Hoe gaat Freya haar stoppen als ze haar luchtpijp doorboord met een mes ofzo?]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[Touché (; ik wacht nog eventjes met wakker worden zodat er een band tussen jullie kan groeien^^ het ik zo schattig om jullie posten te lezen!)

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Thx ik vind liefde zocie zo leuk om te beschrijven. Nu nog wachten op IHeartMusicc ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[Ook leuk dat jullie me niet uitsluiten ofzo ^^ kan gebeuren in een RPG]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Asje denk ik. OmdatcFreya slaapt. Als ze zo wakker word kan ze ich erbij voegen ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

HurtedHeart schreef:
[Asje denk ik. OmdatcFreya slaapt. Als ze zo wakker word kan ze ich erbij voegen ]

[Het was geen sarcasme hoor ^^ ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Justin Alexander Samuels

Twijfelend leg ik toch maar mijn arm om haar heen. Een klein glimlachje speelt op mijn gezicht maar verder. In mijn oog kan je verdriet lezen, gewoon omdat ik weet dat ik haar zal verliezen. Ze zal haar leven opgeven voor Freya, en ik die van mij voor haar. Zuchtend kijk ik haar even aan waarna ik mijn hoofd op die van haar laat steunen. Met mijn andere hand pak ik haar hand met dezelfde twijfel vast.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.