• © Copyright Dracy
    ________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    André (ik doe het ff voor AlienPrinses, ik heb toestemming)

    ik word wakker van mijn wekker en grom, een lichte steek in mijn been voel ik maar negeer het.
    Ik voel opeens dat ik een stijve heb en herinner me mijn droom weer,over Maya en mij.
    Ik lik over mijn lippen en check of ik iemand hoor, dan pak ik mijn paal vast en begin ik er aan te rukken.


    « The "earth" without "art" is just "eh." »

    Maya

    Als ik een beweging hoor van zijn deken duw ik de deurkruk naar beneden en loop ik André zijn kamer binnen.
    Mijn mond valt verbaast open als ik André zie.


    « The "earth" without "art" is just "eh." »

    Charlotte

    "Charlotte? Waar ben je? Wat is er?"
    Ik verstijf als ik opnieuw Michael's stem hoor en het lijkt alsof zelfs mijn hart stiller gaat slaan. Tegelijk kalmeert het me ook wel. Ik onderdruk een schreeuw als de verpleegster haar werk voort zet.
    "...gebroken op drie plaatsen...natuurlijk pijnlijk... Verdoving," vang ik flarden van haar gewauwel op.
    Ik kan een snik niet tegen houden als ik weer een enorme pijn voel en besef dat ik Michael nog een antwoord moet geven. Liefst zou ik gewoon de telefoon neer leggen. Een nieuwe schreeuw verlaat mijn longen als ik onverwachts een naald in mijn pijnlijke arm voel. Ik kijk de verpleegster kwaad aan.
    "In het ziekenhuis," breng ik een beetje ademloos uit. "Spoeddienst," mompel ik er nog achteraan. Ik frons mijn wenkbrauwen even.
    "I-ik weet niet goed waarom. Er was een auto en- Waarom heb jij Mary's telefoon?" vraag ik verward en ietwat suf.

    Arion

    "Onmogelijk. Denk ik toch. Mag ik heel eerlijk toegeven dat ik dit wel iets vind hebben? Zo, elkaar leren kennen, enzo..."
    Ik laat de vingers van mijn vrije hand over degene van haar die ik vast heb glijden. Ze heeft elegante handen. Iemand zou ze moeten filmen terwijl ze piano speelt.
    "Ik ben ook blij dat ik dit met jou doe," antwoord ik zachtjes.
    Ik breng haar hand naar mijn mond en druk een kusje op de rug ervan.
    "Je bent het wachten zo hard waard, Mary Mary Santiago," fluister ik.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Ik ben ook blij dat ik dit met jou doe. Je bent het wachten zo hard waard, Mary Mary Santiago."
    Vertederd kijk ik hem aan, tot hij mijn naam weer twee keer zegt. Dan moet ik lachen. Grinnikend schud ik mijn hoofd.
    "Ga je dat ooit vergeten?"
    Ik druk mijn lippen op de zijne en kijk hem dan weer aan.
    "Echt, ik voel me er zo belachelijk door. Als een idioot die zichzelf niet eens fatsoenlijk kan voorstellen."
    Lachend rol ik mijn ogen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Arion

    "Ga je dat ooit vergeten? Echt, ik voel me er zo belachelijk door. Als een idioot die zichzelf niet eens fatsoenlijk kan voorstellen."
    Ze rolt lachend met haar ogen en ik grinnik even.
    "Nooit!" beloof ik haar lachend. "Nooit!" herhaal ik nog een keer.
    Ik druk kusjes over haar hele gezicht. Tja, soms heb ik van die opstoten gekheid. Mary lijkt het er niet beter op te maken.
    "En het is niet belachelijk, het is schattig. Jij bent schattig."
    Die mening moet ik herzien als ik even mijn ogen over haar naakte lichaam laat glijden. Haar karakter is liefelijk, maar haar lijf... Man. Volgens mij vallen mijn ogen er zo dadelijk uit. Ik druk mijn lippen zachtjes op de hare om mezelf af te leiden.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Nooit! Nooit!"
    Ik giechel wanneer hij kusjes over mijn hele gezicht plaatst.
    "En het is niet belachelijk, het is schattig. Jij bent schattig."
    Ik schud mijn hoofd, en word weer rood wanneer ik zijn blik over mijn lichaam voel gaan. Op dit moment voel ik me vrij onaangenaam en kwetsbaar. Zijn lippen op de mijne maken het allemaal weer beter. Teder kus ik hem terug.
    "Ik ben helemaal niet schattig."
    Deze keer druk ik mijn lippen even op de zijne. Om mezelf niet meer zo oncomfortabel te voelen, pluk ik zijn shirt, dat het dichtst in mijn buurt ligt, en trek het even aan.
    "Sorry," zeg ik zacht.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    [Ik reageer misschien morgen ochtend maar ben nu gewoon heel moe. School's killing me. ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Michael

    Openieuw is het een hele lange tijd stil. Zachtjes hoor ik wel wat gemomel. Ik zucht lichtjes en wil net ophangen als ik wel haar stem weer hoor. Een harde schreeuw verlaat haar lippen. Het kippenvel staat op mijn armen.
    "In het ziekenhuis. Spoeddienst," hoor ik haar mompelen. "I-ik weet niet goed waarom. Er was een auto en- Waarom heb jij Mary's telefoon?"
    Ik frons even terwijl ik mijn toch doorzet. Mary's telefoon? Even schraap ik mijn keel.
    "Ik ben gewoon mijn eigen telefoon," zeg ik rustig. "Maar jij belde me."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Ik ben helemaal niet schattig."
    Ik grinnik en schud mijn hoofd. Ik ben het er niet mee eens, maar ik ga haar niet tegen spreken. Ik leg mijn armen onder mijn hoofd en kijk toe hoe ze mijn t-shirt aan trekt. Van mij mag ze elke dag zo rondlopen, mocht niemand anders haar zo zien.
    "Sorry."
    Ik haal lachend mijn schouders op en kijk haar geruststellend aan. Vervolgens frons ik mijn wenkbrauwen als ik tot een conclusie kom.
    "Maar als jij mijn shirt aan hebt... Ik denk niet dat dat van jou me past," grinnik ik.
    Ik kijk even om me heen en doe snel mijn boxershort aan. Daarna duw ik Mary's benen zachtjes open en ga er tussen liggen. Ik kijk haar liefdevol in de ogen en druk zachte kusjes op haar lippen terwijl ik een hand door haar haren haal.

    Charlotte

    "Ik heb gewoon mijn eigen telefoon. Maar jij belde me."
    Ik frons nog nog een keer. Dat is belachelijk. Waarom zou ik hem bellen nadat we net zo tekeer gegaan zijn tegen elkaar? Ik was al even vergeten hoe kwaad ik op hem ben. Hoewel, op dit moment heb ik mijn lichaam niet veel plaats voor iets anders dan pijn en verwarring. Ik bijt even op mijn tanden als ik weer een stoot door mijn arm voel trekken. Toch komt er nog een jammerlijke kreun uit mijn mond.
    "Echt?" breng ik verbaasd uit. "D-dat was niet bedoeling. Ik zocht naar de M van Mary in mijn contactenlijst maar alles was zo wazig en-" Ik bijt op mijn onderlip als het muntje valt. Natuurlijk. "Jouw naam begint ook met een M."
    Ik zucht en haal eerder trekkerig terug adem. De verpleegster kijkt me medelevend aan als ik mijn hoofd schud. Ik wend mijn blik af en praat wat stiller. Dit zijn haar zaken niet.
    "Sorry voor het storen," zeg ik. Ik weet dat ik nu hoor op te hangen, maar ergens wacht ik tot hij het doet.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Maar als jij mijn shirt aan hebt... Ik denk niet dat dat van jou me past."
    Ik giechel even.
    "Nou, jammer dan voor jou. Dit ruikt zo lekker."
    Stiekem snuif ik er even aan en kijk hem onschuldig aan.
    "Sorry."
    Ik grinnik even en kijk hoe hij tussen mijn benen komt liggen. Ik beantwoord maar al te graag zijn kusjes, en kijk hem even liefdevol aan.
    "Jij je zin, ik doe het seffens weer uit."
    Ik druk een kusje op zijn neus.
    "Ben je dan blij?"


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    Opnieuw staat er kippenvel op mijn arm als ik haar een jammerlijk geluid hoor maken.
    "Echt? D-dat was niet bedoeling. Ik zocht naar de M van Mary in mijn contactenlijst maar alles was zo wazig en-. Jouw naam begint ook met een M."
    Zachtjes grinnikend haar ik mijn schouders op. Blij dat ze dat ten minste nog weet.
    "Sorry voor het storen."
    Ik bijt zachtjes op mijn onderlip wachtend totdat ze ophangt. Langzaam loop ik verder richting het ziekenhuis. Of ze het nou wilt of niet, ik ga haar ophalen.
    "Waar lig je?" vraag ik zachtjes. "Nummers?"
    In de verte zie ik het o zo bekende gebouw al weer opdoemen tussen de andere. Hoe vaak heb ik hier wel niet gelegen. Met kleine beschadigingen meestal. Ze kwamen door de Football wanneer het weer eens iets te hard ging. De draaideur aan het begin is het meest vervelende. De mortuarium geur komt op me af. Bah, ik kan hier zo misselijk van worden.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Jij je zin, ik doe het seffens weer uit. Ben je dan blij?"
    Ik grinnik even en bijt zachtjes op haar onderlip voor ik haar nog een keer kus.
    "Zo lang je dan weer je eigen kleren aan trekt voor we hier buiten gaan vind ik het prima," zeg ik met een klein lachje.
    Ik heb er geen idee van hoe laat het ondertussen is, maar het kan me ook niet echt schelen.
    "Je bent geweldig," zeg ik terwijl ik haar verliefd aan kijk. "Zelfs je ochtenhumeur," lach ik.

    Charlotte

    "Waar lig je? Nummers?"
    Ik kijk verbaasd voor me uit, voor zover dat lukt met één goed oog dan. Waarom wil hij dat weten? Ik heb hem net een klap in zijn gezicht gegeven en zowat het mannelijk equivalent van een slet genoemd, dan is hij toch niet van plan hierheen te komen? Dat zou ik in elk geval niet doen.
    "Ik ben nog op de spoeddienst," zeg ik voor ik er erg in heb. "Hoezo?" vraag ik wat achterdochtig.
    Ik kijk vragend naar de verpleegster alsof zij me een antwoord kan geven op die vraag. Ze glimlacht zachtjes en knikt even naar mijn arm. Ik volg haar blik en zie dat ze nog gewoon aan het gipsen is, maar dat ik het niet voel. Ik frons even en kom dan tot de conclusie dat die spuit voor verplaatselijke verdoving had moeten zorgen. Een zachte glimlach verschijnt even op mijn lippen maar verdwijnt weer als ik besef dat ik Michael nog steeds aan de lijn heb.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Zo lang je dan weer je eigen kleren aan trekt voor we hier buiten gaan vind ik het prima."
    Ik grinnik.
    "Moeten we hier dan weer buiten?" jammer ik even.
    "Je bent geweldig. Zelfs je ochtenhumeur."
    Ik bijt op mijn lip en voel hoe ik rood word.
    "Charmeur," fluister ik.
    Zacht druk ik mijn lippen op de zijne en neem zijn hand in de mijne.
    "En jij bent pas geweldig."
    Ik druk een kusje op zijn neus en kijk hem met fonkelende ogen aan.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Ik ben nog op de spoeddienst. Hoezo?"
    Spoeddienst. Zachtjes zucht ik. Dat betekend dat ik niet naar haar toe kan. Ik ga in de korte rij voor de balie staan om me te melden.
    "Omdat ik je kom ophalen," zeg ik zachtjes.
    Met een glimlach kijkt ze vrouw achter de balie me aan en ze wijst me naar een wachtkamer verder op. Snel bedank ik haar terwijl ik naar de wachtkamer toe strompel. Twijfelend bijt ik op mijn onderlip. Alsof ze überhaupt wilt dat ik haar op kom halen. Hallo, ik noemde haar een slet. En ik heb wel meer dingen gezegd die ik niet had mogen zeggen, ook al meende ik alles wel.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Charmeur. En jij bent pas geweldig."
    Ik grinnik als ze een kusje op mijn neus drukt. Waarom nou precies mijn neus? Niet dat het me uitmaakt, maar ik vind het curieus.
    "Ik? Waarom precies dan?" vraag ik lachend.
    Ben best benieuwd om welke redenen ik de titel "geweldig" verdien. Ik kijk haar vragend aan en wiebel even met mijn wenkbrauwen.
    Ik vind het best gezellig liggen zo, met Mary half onder me.

    Charlotte

    "Omdat ik je kom ophalen," zegt een stem die heel erg op die van Michael lijkt aan de andere kant van de lijn. Maar dat kan Michael niet zijn, gezien die net een niet al te hoge dunk van me bleek te hebben. Ohja, en hij loog tegen me, niet te vergeten.
    "Je wát?" vraag ik verstomd voor ik mezelf kan tegen houden. "Waarom in godsnaam?"
    Eerlijk gezegd had het me niet verbaasd mocht hij nooit meer tegen me willen praten hebben. Ik weet dat Michael er niet goed mee omgaat als iemand hem slaat. Maar ik heb er geen spijt van, naar mijn mening was die klap verdiend. Ik snap nog steeds de bedoeling niet. Een dag met mij doorbrengen en mij laten geloven dat we vrienden kunnen zijn, om vervolgens met de mededeling te komen dat hij hier weg gaat. Eerst dacht ik nog dat hij inderdaad alleen wilde weten wat er gebeurd was voor zijn sprong, en waarom hij die zou kunnen gemaakt hebben, maar daar hebben we het niet eens zo heel lang over gehad. Ik mag hem dan wel kennen, eigenlijk begrijp ik hem helemaal niet.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.