• © MeLuvZaynx And Password.

    Acht studenten, waaronder vier jongens en vier meiden van achttien tot twintig, gaan op uitwisselingsproject naar Perth. Een stad in Australië. Eenmaal in Perth worden ze, samen met één of twee mede student[en], naar hun toegewezen familie gebracht. Daar leren ze de mensen kennen. Niet alleen de mensen leren ze kennen, ook proeven ze een gedeelte van de cultuur in Australië en hebben ze kans om bijzondere dieren te kunnen spotten.


    Familie 1: Covin;

    Familieleden;
    - Scott Louca Covin. ~ Blanche.
    - Nathalie Abbey Covin. ~ xFlyy.
    Studenten;
    - Alana Baylee Emerson. ~ MeLuvZaynx.
    - Manon Scarlett Johansson. ~ KolderKat.
    - Shane Welsch. ~ Cosette.

    Familie 2: Blueford;

    Familieleden;
    - Bethany Richelle Blueford. ~ SkyFall.
    - Summer Phoebe Bleuford. ~ Mebarak.
    - Fennila Minté Blueford. ~ Gaisford.
    Studenten;
    - Damario Da Silva Reyes. ~ Rechazame.
    - Raphael Zach Verville. ~ xMarvelous.

    Familie 3: Linscott;

    Familieleden;
    - Austin Braylon Linscott. ~ MeLuvZaynx.
    - Rebecca Charlie Linscott. ~ xMarvelous.
    - Skyler Fay Linscott. ~ xEPONINEx.
    Studenten;
    - Beaudine Nicole Rivera. ~ Blanche.
    - Miare Cathelyn Downett. ~ XScaramouche.
    - Como Cádiz Rosso. ~ Mebarak.

    Regels:

    - Geen one-liners. Meer dan vier regels.
    - Geen speed gesprekken. Je gaat niet zomaar weg als je met iemand in gesprek bent, ookal is diegene er een paar dagen niet.
    - Mensen die snel stoppen zijn níet welkom.
    - Zestien plus is toegestaan, maar het is een beetje raar als je bij een familie te gast bent en het daar lekker op de bank, tafel of waar dan ook gaat zitten doen. -Met familieleden zou het wel kunnen, niet op de bank of de tafel, maar gewoon in bed. Houd wel rekening met de leeftijden-
    - Naamveranderingen doorgeven.
    - Speel realistisch.
    - Géén perfecte personage's.
    - Topics worden alleen geopend door MeLuvZaynx en Password, tenzij je er toestemming voor hebt gekregen.
    - Al heb je moeite met de lengte van de posts of met het verzinnen van personage's kun je een kijkje nemen op
    deze site
    . Ik hoop dat je er wat aan hebt.
    - OOC praten met haakjes --> []-{}-().
    - Maximaal één personage bij een van de uitwisselingsstudent en maximaal één bij de familie. Natuurlijk is het leuker als je uitwisselingstudenten niet met het door jou gespeelde familielid in een familie zit.
    - De studenten kennen elkaar al.
    - Familie's kunnen groot zijn en klein, maar hou het wel een beetje normaal.

    In het vliegtuig is iedereen enthousiast en kijkt zijn ogen uit door de kleine raampjes. Australië is bijna in zicht en iedereen maakt elkaar gek met wat ze gaan zien en vertellen voor de zoveelste keer naar welke familie ze gaan, maar wat gebeurd er als ze landen? Nemen ze de goede koffers mee? Raakt er niet iemand verdwaalt? En hoe zal je relatie met de familie's verlopen? Hou je er leuke herinneringen, spannende of enge herinneringen aan over? Dat merk je pas, als je bent geland.


    © MeLuvZaynx And Password.

    [ bericht aangepast op 24 mei 2012 - 20:57 ]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    [Mijn topics]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Mebarak schreef:
    [Mijn topics]


    That is a perfect copy of reality.

    Mebarak schreef:
    [Mijn topics]

    Damario Da Silva Reyes
    Stijf zit ik in het vliegtuigstoeltje. Het is een lange vliegreis geweest maar heb me niet een keer kunnen ontspannen. Papa kwam er pas achter dat ik naar Australie ging de dag dat ik ging. Dat ging samen met een flinke aframmeling wat een aantal wonden en blauwe plekken op mijn rug heeft achtergelaten waardoor ik niet comfortabel kon zitten. Ik kijk rond in het vliegtuig en bijt op mijn lip


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Mebarak schreef:
    [Mijn topics]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Mebarak schreef:
    [Mijn topics]

    [Waar beginnen de Familie's? Halen ze de studenten op vanaf het vliegveld, of zijn ze gewoon thuis?]

    [als ik het me goed herinner staan de families te wachten op het vliegveld]

    [ bericht aangepast op 21 mei 2012 - 20:27 ]

    Austin Braylon Linscott.

    Vandaag zou gaan gebeuren. Vandaag land er een vliegtuig uit Amerika vol met studenten, waarvan er twee bij ons komen. Dan zit ik hier met vier meiden in huis. Twee zijn er al veel, maar vier? Ach, ik zal er het beste van proberen te maken.
    De wind die zachtjes waait maakt het zonnetje wat minder heet, waardoor het weer echt perfect is. Ik ben meestal wel buiten te vinden. De ene keer bij de bakker in het dorp, de andere keer dansend op het strand en dan zijn er ook nog van die dagen dat ik met vrienden bij de skatebaan ga hangen.
    Even haal ik een hand door mijn wilde haren en zet mijn koptelefoon weer op, terwijl ik richting huis loop. Ik kom net bij de skatebaan vandaan waar ik met Leighton en Kealon had afgesproken. Als ik niet met mijn twee zusjes de studenten ging ophalen, was ik daar nog wel een tijdje gebleven, maar ach. Dat kan altijd nog. Studenten uit Amerika in je huis? Ik denk niet dat dat vaker gaat voorkomen, dus moet ik er een paar leuke dagen van maken. Zodat niet alleen ik dit niet meer vergeet, maar ook die twee meiden niet. En dan bedoel ik niets vreemds of raars. Nee, gewoon lol maken en plezier hebben, want daar gaat het toch om?


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    [De studenten landen nog niet en de inwoners wonen er dicht bij dus zijn er zo. Ze hebben dus nog tijd om er heen te gaan zoals Austin hier boven]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Summer

    Met mijn Ipod oortjes in leun ik tegen een pilaar in het vliegveld. Waarom ik perse deze mensen moest ophalen is me een groot raadsel. Twee jongens die bij ons komen slapen, dat heb ik weer. Uit mijn rugzak haal ik een stripke kauwgom en verveel begin ik op één van de tabletjes te kauwen terwijl mijn hoofd mee deint op het ritme van de muziek. Zachtjes zing ik enkele woordjes mee. Amerikanen, waarom in Godsnaam Amerikanen? Ik wil geen It-girls, overdreven macho's, domme, dikke veelvraten zonder enige kennis die nog als niets meer dan kangaroeboeren met een kut accent zien. Die hoef ik absoluut niet in mijn huis en komen ze er wel knikker ik ze met het zelfde gemak er per direct weer uit. Opgeruimd staat netjes.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Alana Baylee Emerson.

    Al de hele dag zit ik vol met zenuwen. Vanochtend was ik aan het stuiteren op mijn bed toen ik wakker werd. Ik was zelfs blij om naar school te gaan. Oké, het was niet echt school. Ik kwam aan en de bus stond al klaar, maar evengoed. Je bent wel op school toch?
    In de bus was iedereen druk. Misschien nog wel drukker dan mij, als dat zou kunnen dan. Ik denk dat dat de laatste keer is dat ik druk ben. Tenminste, in Australië bij de - voor mij nog - vreemde familie zal ik vast heel stil en bescheiden zijn. Zoals ik altijd doe bij vreemde mensen.
    Nu in het vliegtuig is iedereen tamelijk rustig en er hangt een gespannen sfeer die mij niet echt veel plezier doet. In tegen deel zelfs. Het irriteert me. Hopelijk landen we snel.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Shane Welsch

    Mijn mp3-speler zorgt ervoor dat mijn favoriete liedjes in mijn oren klinken terwijl ik door het vliegtuigraampje staar. Mijn gedachten zijn bij Féline. Ik moet eerlijk toegeven, ik had me een warmer afscheid voorgesteld.
    Ik buig me naar haar toe om haar te kussen, waarop ze haar hoofd afwendt.
    "Kom op nou, Shane. Je weet dat ik niet graag kus in het openbaar."
    Ik trek een wenkbrauw en haal mijn pruillip boven.
    "Maar ik ga naar Australië," pleit ik.
    Ik leg mijn hand op haar onderrug om haar steviger tegen me aan te houden terwijl ik opnieuw mijn lippen naar de hare breng.
    "Hou op, Shane!" sist ze.
    Ik schud mijn hoofd en neem dan maar genoegen met een kusje op haar voorhoofd.
    "Zul je me op z'n minst missen?" vraag ik, ik twijfel er namelijk echt aan.
    "Dat spreekt toch voor zich?" zucht ze.

    Meer tijd was er niet, want toen was het tijd om te boarden. Ik zucht even tik met mijn voet mee op het ritme. Misschien doet de afstand ons wel even goed. Ik ben samen met Como in een gast gezin gestopt, dus dat is een grote meevaller.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Miare Cathelyn Downett

    Perth was echt geen voor de hand liggende keuze geweest, mijn interesses lagen in het geheel al niet in Australië. Toch kon ik deze kans niet laten schieten en als ik eerlijk toe moest geven was ik achteraf niet zo rouwig om mijn keuze. De reisgids die ik in de boekhandel had aangeschaft op aanraden van mijn moeder beschreef Perth als een indrukwekkend metropool met allure. Alhoewel de gids vermoedelijk enkel door de oudere generatie onder ons gelezen werd was het artikel zeker niet oninteressant. Perth, een stad met charme maar eigenlijk waren het vooral de witte zandstranden en de prachtige omgeving geweest die mij hadden overtuigd. Eigenlijk was er iets anders waardoor deze reis me zo aangetrokken had, als vanzelf worden mijn vingers naar het amulet om mijn hals toegetrokken. Ik verschiet even wanneer ik het gladde en koele oppervlak van de edelsteen onder mijn vingertoppen voel. Ik moet toegeven, het is het een vreselijk ding de paarse amethist omlijst door een gouden rand gedetailleerd met ingewikkelde graveringen, veel te zwaar ook. Het was vast heel duur maar het past absoluut niet bij me, een goedmakertje van Daan al zullen we het geen van beide toegeven. Ik weet niet waar het fout is gegaan maar ik weet wel dat ik een ontspannen tijd zonder relatiecrisis tegemoet ga en dat is nou precies waar ik voor kom. Om die gedachte voor mezelf te bevestigen trek ik de sluiting los en gooi het sieraad daarna in mijn tas waar het verdwijnt tussen mijn andere handbagage. Voorzichtig laat ik mijn ingehouden adem door mijn lippen ontsnappen, een nare gewoonte dat ik altijd mijn adem inhoud wanneer ik aan het nadenken ben vooral omdat ik er dan aan moet denken dat ik niet zomaar ongegeneerd kan zuchten zonder dat mensen me een vreemde blik toewerpen. Het vliegtuig is inmiddels aan de landing toegekomen en ik wacht rustig tot de monotone stem van de stewardess ons zal vertellen dat we kunnen gaan. Mijn oren moeten duidelijk nog wennen aan de verandering in luchtdruk. Vliegen is voor mij nou niet bepaald een opwindende ervaring, het enige wat ik na al die keren nog spannend vind is het ophalen van de bagage. Ik verschuif even op de niet al te comfortabele stoel en tuur uit het raampje. Nu nog een aardige familie en dan zou het wel goedkomen, hopelijk hebben ze hier wat minder vooroordelen en laten ze de tunnelvisie betreft Amerikanen achterwegen.

    Cádiz

    Ik tik een ritme op de stoelen voor ons. Al meerdere keren hadden ze er over geklaagd, niet altijd even aardig maar ik kon mezelf niet beheersen. Mijn spanning, en die zit er, moet ik op een of andere manier uiten en dit is het geworden. Het feit dat ik in Australië werd gedumpt ligt me al niet zo lekker. Het liefste was ik gewoon in Amerika gebleven. Dit om twee redenen. Punt één: Vliegtuigen zijn nou niet echt mijn beste vrienden. Het laatste keer dat ik zo'n lange vlucht heb gemaakt is nu al zo'n tien jaar geleden toen ik nog een leuk, klein Italiaans mannetje was met warrige zwarte haartje en lieve kuiltjes in mijn wangen. Zo'n kindje waar elke lerares voor smelt en onzettend veel van zijn mama houdt. Zo'n jongetje was ik. De tweede reden is mijn familie. Ik laat mijn zusjes, en dan vooral Loire, niet graag achter. We hebben meer meegemaakt dan ons lief was en houden dit dan ook liever samen, bij elkaar. Ik probeer me uit te rekken maar echt ruimte is daar niet voor. Oh ja, de derde reden, comfort. Comfort dat is wat ik nu wil en zuchtend laat ik me onderuit zakken.

    [ bericht aangepast op 21 mei 2012 - 20:48 ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."