• [ bericht aangepast op 21 mei 2012 - 21:18 ]


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

    Ok, ik heb het topic even ingekort ><


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

    Wow, heftig.
    Die brief zou ik ten eerste wel gewoon schrijven, je argumenten waren goed, hij kan het op zijn tijd doornemen en jij kan er tijd voor nemen om het te schrijven.
    Ten tweede je zelfvertrouwen, Dat is het lastigst, ik denk dat de truuc is om in jezelf te geloven, als mensen gemeen tegen je doen of je lastigvallen is het beste ze gewoon te negeren en denken "ik verlaag me niet tot hun niveau" jaloezie kan altijd in het spel zijn. ik weet niet echt hoe de situatie is
    Verder is met je vader erover praten ook een oplossing voor je zelfvertrouwen, en niet alle mensen vinden je minderwaardig, ik geloof al in je en ik ken je niet haha.
    De motivatie moet je zoeken in je toekomst, alle studie's of scholen zijn niet leuk en daarom moet je maar denken "als ik dit nu doe dan ben ik er vanaf". Zo snel mogelijk slagen en met een bigsmile dat papiertje omhoog houden lijkt me de beste motivatie.
    Ik hoop dat ik je een beetje geholpen heb, en je mag me altijd pb'en hoor!
    Succes!


    Baby you're a firework, c'mon show them what you're worth.

    Ja die brief ben ik inderdaad wel van plan te schrijven, als mijn vader het al te horen krijgt wil ik dat hij het eerst van mij hoort en dat ik hem alles uit kan leggen.
    En jaloezie zit denk ik niet echt en het spel.. dat is niet om mezelf af te doen, maar dat is gewoon niet zo (;
    En nee, dat is het stomme ook.. ik weet ook dat ik niet minderwaardig ben en dat als ik gewoon wel mijn vrienden van nu rondhang het ook gewoon goed gaat, en ik ook gewoon prima sociaal ben en heel veel lol kan hebben.. maar dan begint school... ik weet gewoon niet eens meer hoe ik een gesprek aan moet knopen met mijn 'vriendinnen' omdat ik alle connectie zowat verloren ben..

    [ bericht aangepast op 21 mei 2012 - 20:41 ]


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

    Sowieso al goed dat je het hier even neerzet! Heb je het al een gedeelte van je afgeschreven ;]

    Maar ik raad je aan om hierover te praten. Maakt niet uit wie, je vader, je moeder, vriendin, tante, oma, opa, etc. Gewoon iemand die je vertrouwd èn dicht bij je staat. Hij/zij kan je dan helpen.
    Over dat zelfvertrouwen: kan ik geen tips over geven, dit is namelijk een deel van de puberteit. Bij mij is het nu aan het wegebben, en dat komt voornamelijk doordat ik mensen om me heen heb waar ik echt mezelf kan zijn en gewoon verschrikkelijk veel lol mee heb ;] Probeer gewoon gezellige dingen te doen met je vrienden en een beetje lol maken. ;]

    Over school: Wat wil je worden? Wat wil je gaan studeren? Wat vind je nou echt leuke vakken? Denk daar aan en denk dan, dat, als je deze opleiding hebt afgerond, dat je daaraan mag beginnen, en dat 'school' alleen nog maar leuker wordt. En probeer anders je vakken te vergelijken met het dagelijkse leven. Natuurkunde wordt namelijk verschrikkelijk veel gebruikt, zonder dat je het doorhebt. En maatschappijleer zie je helemaal door onze samenleving. Bij Levenbeschouwing kun je lekker diepzinnig gaan nadenken over levensvragen, zoals: waarom leef ik? Hoe zit zus en zo in elkaar?
    En zo kan ik nog wel uren doorgaan.

    Veel succes en sterkte!


    Deep inside, I've never felt alive

    Quiescent schreef:
    Ja die brief ben ik inderdaad wel van plan te schrijven, als mijn vader het al te horen krijgt wil ik dat hij het eerst van mij hoort en dat ik hem alles uit kan leggen.
    En jaloezie zit denk ik niet echt en het spel.. dat is niet om mezelf af te doen, maar dat is gewoon niet zo (;
    En nee, dat is het stomme ook.. ik weet ook dat ik niet minderwaardig ben en dat als ik gewoon wel mijn vrienden van nu rondhang het ook gewoon goed gaat, en ik ook gewoon prima sociaal ben en heel veel lol kan hebben.. maar dan begint school... ik weet gewoon niet meer hoe ik een gesprek aan moet knopen met mijn 'vriendinnen' omdat ik alle connectie zowat verloren ben..

    Misschien kun je proberen die connecties weer een boost te geven door een beetje chit-chat praatjes te houden of een paar keer af te spreken, samen dingen doen helpt altijd wel. En samen naar de stad is vast ook gezellig.


    Baby you're a firework, c'mon show them what you're worth.

    Ik zou je op school gewoon normaal gedragen, zonder overdreven/minderwaardig gedrag. Vaak maak je het door zulk gedrag alleen maar erger voor jezelf, en is het iets waar je je overheen moet zetten.
    Die stress krijg je waarschijnlijk wel terug als je een paar flinke onvoldoendes hebt gehaald, en anders moet je maar gaan leren zonder motivatie/stress. Dat kan ook best.


    A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

    Goh, ik snap ook wel dat het echt niet slim is om me zo te gedragen. Maar het gaat een beetje moeilijk om me niet zo te gedragen als je ieder moment op het punt staat uit te barsten in tranen. Het lukt me gewoon niet meer om continu moeite te doen. Het lukt me niet meer.
    En ja, dat doe ik nu dus inderdaad ook. En ik weet niet hoe lang ik het nog op deze manier volhoud.

    [ bericht aangepast op 21 mei 2012 - 20:50 ]


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.