• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    • Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    • Nicholas Boq Mead - Escritura
    • Jake Samuel McAlister - TheRumIsGone
    • Jacob Russell Brand - Tisiphone
    • Nessarose Denise Scribe - Escritura
    • Jaelle Mai Fletcher - Space
    • Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
    • Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    • Ilsa Minnie Macke - Mombasa
    Nog 1 mannelijke cipier.

    Prisoners: (Totaal 14)
    • Courtney Valentina Ferguson - Password
    • Maya Juliëtte Adams - Aragog
    • Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    • Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
    • Chayenne Sharona Lopez - NightShot
    • Delphine Sarah Parker - Frodo
    • Dakota Moore - Endure
    • Mallory Tracy - Assassin
    • Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
    • Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
    • Luca Jones - Assassin
    • Jayden Jason Bright - HurtedHeart
    • Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 1 mannelijk gevangene.

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.
    One.
    Two.

    Cell Division.
    Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
    Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
    Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
    Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

    (Mijn topics ^^)

    [ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 19:19 ]


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    [>Mijn topics]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Mijn topics]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    xHeavenlyx schreef:
    [Mijn topics]


    Your make-up is terrible

    xHeavenlyx schreef:
    [Mijn topics]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Omg. Delphine moet naar een Drew-afkickkliniek.]

    -- Er wordt een bel geluid. Alle cellen (voor zover die dicht waren) gaan open en de lunch staat klaar ! --

    Password schreef:
    [Omg. Delphine moet naar een Drew-afkickkliniek.]


    [Haha ;D aan hem denken is haar manier om niet aan de gevangenis te moeten denken en wat daarbuiten gebeurde]


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Victor Benjamin Söderberg

    "Dat kan ik ook aan jou vragen."
    Ik haal mijn schouders op. Als je die behoefte hebt: doe het. Haar houding bevalt me helemaal niet. Bah. Maar als zij het spelletje zo speelt moet ze het vooral doen. Ik speel wel mee, net zoals eerst. Maar dan gebeurd er iets wat ik totaal niet verwachtte. Ze verzwakt, haar ogen verzwakken. Ze krijgen iets milders. Het valt niet heel erg op maar het maakt me een stuk rustiger, minder bedreigd.
    "waarom doe je dit?"
    De kwetsende toon doet me rillen. Haar kluisje is gekraakt, ik heb hem kunnen kraken. De triomf overspoelt mijn lichaam. Het is niet eerlijk om zo te denken, absoluut niet maar ik mag mezelf wel even op mijn schouder kloppen voor deze overwinning al zeg ik het zelf.
    "Ik ging weg voor jou Vic. Als je boos bent snap ik het best maar laat me verder met rust ik wil het niet weten ik wil niet horen wat je van me vindt. Noem het laf, het maakt me niet uit."
    Ook mijn houding laat ik verzwakken. Rustig haal ik adem en kijk haar goed aan. Mijn ogen glijden over haar slanke lichaam. Haar sproetjes trekken mijn aandacht.
    "Ik ben niet boos," zeg ik bijna onhoorbaar. "Waarom zou ik. Jij had waarschijnlijk een betere reden dan zij. Zij deden het om mij te kwetsen, niet eens om Mary zelf. Mary zelfs was niet eens een reden waard. Daarbij kan jij net zo goed boos op mij zijn. Mijn omgang met vrouwelijk schoon is nou ook niet echt om over naar huis te schrijven. Ik ben niet boos, absoluut niet. De helft hier pleegt moorden als een dag ritueel."
    Ik zucht zachtjes en kuch. Bam. Een tweede baksteen vindt zijn weg in mijn maag maar deze voelt anders dan andere. Deze draagt schuld gevoel bij zich, angst en geluk. Met gevoel maakt me misselijk. Ik schud met mijn hoofd om het weg te krijgen maar het wilt niet.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Delphine Sarah Parker

    Net als ik besluit om toch maar een douche te nemen, klink er een oorverdovende bel door de gangen. Ik grijns en spring op. Laat die douche maar zitten!
    Als ik bij de eetzaal aankom merk ik dat ik de eerste ben. Zuchtend laat ik me op een willekeurige stoel zakken, met mijn gezicht naar de ingang. Misschien dat ik Maya of Nicole nog tegen kom. Of die rare jongen waar Nicole nog bij zit - denk ik. Pas nu besef ik dat ik haar sinds het ontbijt niet meer gezien heb...


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    [Kan ik Courtney ergens heen sturen? (:]

    [Ilsa is vrij.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    Het is een tijdje stil en ik merk dat hij me bekijkt. Voorzichtig wrijf ik met mijn hand over m'n eigen arm, ik voel me niet ongemakkelijk onder zijn blik. Ik ben het wel gewend dat mannen naar me kijken, dit is anders minder keurend. 
    "Ik ben niet boos," ik ben gewend geraakt aan onze gedempte stemmen maar om hem te verstaan moet ik nu toch een beetje naar voren leunen omdat hij nu aan de andere kant van de tafel zit  "Waarom zou ik. Jij had waarschijnlijk een betere reden dan zij. Zij deden het om mij te kwetsen, niet eens om Mary zelf. Mary zelfs was niet eens een reden waard. Daarbij kan jij net zo goed boos op mij zijn. Mijn omgang met vrouwelijk schoon is nou ook niet echt om over naar huis te schrijven. Ik ben niet boos, absoluut niet. De helft hier pleegt moorden als een dag ritueel."
    Ik snuif verontwaardigd
    'tunnelvisie, die excuses gaan niet op Vic. Nooit het zijn niet eens excuses. Er is geen enkel excuus, ik kan het niet goedpraten en jij kan dat al helemaal niet voor me doen,' mijn stem verliest aan kracht en felheid. Ik besef dat ik nu tegen mezelf pleit en klap mijn mond dicht.
    'het ligt er net aan wat je een goede reden vindt,' zeg ik terwijl ik mijn hoofd buig. Ik slik even en vraag me af waarom ik me zo makkelijk laat gaan steeds opnieuw. Ik weet dat het geen zin heeft om me te herpakken. Triest geval deze hele gevangenis. 
    Ik kan me niet voorstellen dat hij geen afkeer voelt jegens mij.
    'Je gaat me toch niet vertellen dat je mij normaal aan kunt kijken zonder eraan herinnerd te worden wat ik ben. Wat ik gedaan heb, misschien met andere redenen. Betere allicht. Maar ik heb net zo goed mensen van het leven beroofd zoals zij bij Mary deden,' zeg ik zachtjes mijn stem klinkt hees. Ik schiet overeind als ik de bel hoor. In deze situatie wil ik niemand onder ogen komen.
    'gaat het?' vraag ik als ik hem een beetje wit weg zie trekken.

    [ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 20:16 ]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Maya Juliëtte Adams
    Ik spring op als er een bel door mijn cel heengalmt. Een grijns sierde mijn gezicht. Eindelijk!
    Ik loop op mijn gemakje door de gangen, terwijl ik de blikken van de bewakers in mijn rug voelde branden.
    Uiteindelijk kwam ik aan bij de eetzaal die nu nog redelijk leeg was. Ik zag Delphine al zitten, en met een lichte grijns liep ik naar haar toe. ''Hey.'' mompelde ik, terwijl ik naast haar neerplofte op de harde bank. Ik nam een paar hapjes van die gore drap, en schoof vervolgens het kommetje weer voor me uit.
    Dit deed ik altijd; ik vond het té vies om helemaal op te eten en met een paar hapjes redde ik me de komende uren wel.

    [ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 20:09 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Mombasa schreef:
    [Ilsa is vrij.]


    [Oké, dan gaat Courtney zich misdragen. ;D]