[RPG] Camp Springwood | 14 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van drie regels of meer
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters






Rollen
Begeleiders:
Patrick Hathaway – Escritura
Hailey Miller - Ludwig
Felix Patterson - Citizen
Cassia Sterling - Escritura

Zaal 1:
Noah Jay Lopez - Ry
Catherine Noah Adams - Rooba
Jade "Skyler" Bright - HurtedHeart
Elske - nikkiemalfoy
Aislyn Paige Valentina - Talisman

Zaal 2:
Sasha Anderson Ripley - Cosette
Matthew Rowan Harris - Ludwig
Alexis Ruby Avery - Ry
Ranaela Maeve Bones - Marethyu
Danny Alex Ryder - AlwaysKlaine

Zaal 3:
Jace Dream Duval - Escritura
Julian Dan Forli - Merwin
Taylor Ferris - Faberyayo
Jayden Jason Bright - HurtedHeart
Raine Yuliane Highfort - xMelodious

Zaal 4:
Maya Dahlia Myra Borisovaena - Mortenson
Bijou Rosine Virgine Mignon Deferière - Mombasa
Annabelle Codnis - xEPONINEx
Quinn del Luna - FreckledEmo
James Taylor - GelaarsdeKat

Tijd in de RPG: Dag 4 - Middag
Activiteiten:
Jongens: Hout sjouwen
Meisjes: Schoonmaken
Therapy.

[ bericht aangepast op 14 april 2012 - 21:12 ]

---

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Catherine

Ik giechelde toen hij een plagend likje op mijn neus gaf. ''Ja, eten.. Ik heb honger'' grinnikte ik. ''Zou er ook ander voedsel zijn, dan dat pap?'' vroeg ik, half tegen mezelf.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Felix Patterson - Begeleider

Mijn vingers vouwen zich om de ijzeren vensterbank. Er staat een auto voor de deur geparkeerd. Niet zo maar een auto, die van de Sterlings. Dat wist ik inmiddels wel al te goed. De eerste keer dat ik ze ontmoette werd ik afgesnauwd, ik was te mild, onder mijn begeleiding zou niemand hetero kunnen worden. Nu was dat gelukkig wel veranderd.
Ik stap naar buiten, en zie dat de hele familie de auto al verlaten heeft. Alleen Cassia's broer -wiens naam ik overigens vergeten ben- staat er nog. Ik open de deur en loop naar buiten.
'Goedemorgen,' zeg ik vriendelijk tegen hem. 'Waar hebben we jullie bezoek aan te danken?'

---

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Quinn
'We kunnen altijd zoeken, de keuken overhoop gooien.. Volgens mij zijn mensen niet zo met voedsel bezig op dit moment, van wat ik heb gezien,'

Benedict Sterling
Opeens komt er een man mijn kant op, Fred of zoiets, ik herinner me hem vagelijk van vorige jaren. 'Ach, we moeten natuurlijk af en toe controleren hoe het er hier aan toegaat, en of mijn zusje wel haar best doet. En hoe gaat het met jou Fred?'
Mijn toon is niet heel aardig, maar dat is hij nooit geweest. Ik ben ook niet aardig, maar het kan me niks schelen. Strenge mensen die weten wat ze willen en wat nodig is, dát heeft deze wereld nodig. Ik rek mijn nek een beetje uit en kijk over hem heen naar het kamp, het ziet er leeg uit, niet veel mensen zijn buiten, maar dat komt zeker door de regen. 'Geen activiteiten?' Vraag ik wantrouwend, het was enorm mannelijk om in de regen naar buiten te moeten om bijvoorbeeld hout te hakken, en dan vooral niet te klagen. Ik knijp mijn ogen een stukje dicht en kijk hem verwijtend aan.

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

[Wonders waar rollentopic is.. Me wants to see de nieuwe rollen.. ;/ Kan iemand die in het vervolg in het beginprutje zeten?

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Felix Patterson - Begeleider

'Ik ben Felix,' zeg ik, met moeite om mijn ergernis niet te laten merken. 'En jij heette Benjamin toch, of zoiets? Maar met mij gaat het goed, en met jou?'
Op de vraag of er vandaag geen activiteiten zijn schud ik mijn hoofd.
'Ik had hoofdpijn, dus ik ging ervan uit dat de anderen dat wel zouden regelen. Hoewel, Cassia is verdwenen en Patrick heb ik ook al een geruime tijd niet meer gezien, en volgens mij doet Hailey nu de theraphy. Ik vraag me af waar die eerste twee zijn, of wat ze doen,' zeg ik, terwijl ik me nu pas besef dat ik helemaal niet weet waar die zijn.
De regen zorgt ervoor dat ik kletsnat wordt, waardoor ik mijn hoofdpijn een beetje vergeet.
'Vies weertje, hè?'

---

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

here

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Alsjeblieft, Reina :')

---

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Catherine

Ik grijnsde, en trok hem mee, richting de keuken. Ik opende de deur, en keek om het hoekje om te zien of er niemand was. Toen dat zo was, trok ik Quinn zachtjes mee naar binnen en sloot de deur weer. ''Nu maar hopen dat niemand ons vindt'' grinnikte ik, terwijl ik even om me heen keek. De keuken was groot..

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Benedict Sterling
'Benedict, en ja, het is inderdaad afgrijselijk weer,' Ik begin naar wat ik denk dat het hoofdgebouw is toe te lopen. Ondertussen denk ik na over de slechtgeregeldheid van dit kamp, daar moest ik nodig verandering in brengen. Twee begeleiders kwijt, waaronder Cassia, dit kind was altijd een probleem geweest. 'Dus je vond hoofdpijn wel een goeie reden om walgelijke zieke mensen gewoon even een dagje hun gang te laten gaan?' Vroeg ik, mijn stem verraderlijk beleefd.

Quinn del Luna
Ik hield van de manier waarop ze bewoog. De statige zelfverzekerdheid in haar tred, die toch ook sierlijk was. Zoals ze de deur dicht deed.
Ik was iemand die de schoonheid inzag van al dat soort kleine dingen, ik keek altijd overal heel goed naar, waardoor mensen me snel omschreven als een dromer, wat ik nu trouwens ook weer aan het doen was, dromen.
Ik begon willekeurige kastjes open te maken, op zoek naar iets eetbaars. De begeleiders aten zelf niet van die pap, en hun eten moest ook ergens vandaan komen. Ik had zo'n idee dat we wel iets zouden kunnen vinden.

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Aislyn Paige Valentina
“A-Aislyn, m-misschien moet je maar naar je slaapzaal gaan,” Ik keek opzij naar Cassia en merkte hoe ze mij een blik gaf met een lichtroze blos op haar wangen, waarna ze snel wegdraaide en gebaarde naar de cafetaria.
Nee, dat wil ik niet, ik wil niet bij je weggaan, want dan weet ik niet wat ze je gaat aan doen. Ik weet niet wat er met je gebeurd, en ik wil je beschermen.
Maar nee, tuurlijk zei ik dat niet hardop, dat zal gewoon weer een stemmetje in mijn hoofd blijven. In plaats daarvan zei ik, met een enigszins verbeten en geïrriteerd gezicht weliswaar, “Ja, natuurlijk, mévrouw.” Ik legde zwaar de nadruk op het laatste woord en gaf haar nog één laatste blik voordat ik met gebalde vuisten wegliep.
“W-we kunnen misschien beter in het kantoortje verder praten?” Het kwam er aarzelend uit, en ik vroeg me af of ze dit alleen zou redden, maar ik liep door zonder nog een blik naar achter te doen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Oh und, thank you guys (:]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Catherine

Terwijl Quinn in wat kastjes zocht, liep ik door naar de koelkast. Ik vond alleen een fles cola en wat aardbeien, dus ik besloot maar in de la te gaan kijken. Ik trok die zo zacht mogelijk open, en mijn ogen begonnen te glunderen. Zakken chips, rollen koekjes en verschillende snoep. Bingo.

[ bericht aangepast op 14 april 2012 - 12:11 ]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Eten :C]

---

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

[Mag ik anders even voor Marethyu invallen? :'D Anders dan schieten we niet op met Cassia en Amyra..]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Darlings, so impatient. Shatrick zoent niet op commando :')]

Sasha

De glimlach op Patjes gezicht verdwijnt als er plots voetstappen op de veranda klinken. In mijn hoofd ontwikkelt zich al een volledig plan: als iemand de deur van het slot draait zorg ik ervoor dat ik snel op de grond zit met de boodschap aan Patje dat het aardig van hem is om hier te willen praten gezien de ziekenhuissfeer van het therapiegebouw me alleen maar aan mijn ziekte herinnert.
Ik hou mijn adem in en spits mijn oren, mijn lichaam klaar om mezelf elk moment op de grond te gooien. Pas wanneer wegstervende voetstappen het vertrek van de persoon voor de deur aankondigen, durf ik weer adem halen. Ik wacht nog enkele minuten voor ik iets zeg.
"Als we ooit betrapt worden, dan neem ik de schuld op me. Het ergste dat ze mij kunnen aandoen is die isoleercel," fluister bijna geluidsloos.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.