Let's face it, these people are a danger to our safe community.
We have to lock them up, together.
Forever, so we can all live in peace.
[ bericht aangepast op 31 maart 2012 - 12:20 ]
Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.
Fayan
Even blijf ik uitgeteld liggen, happend naar lucht, als een vis op het droge, tot ik Aurora hoor huilen. Ik ga rechtop zitten, til haar van de grond op schoot in mijn armen. Ik strijk door haar haartjes terwijl ik haar probeer te troosten en ondertussen de rest bekijk.
Iedereen heeft een rauwe, rode huid van het kokende water en probeert het water uit hun longen te hoesten, wat enorm pijnlijk moet zijn, want zelfs ademhalen voelt voor mij al alsof mijn binnenste van schuurpapier is.
Een paar minuten lang blijf ik zitten, totdat Aurora alleen nog zachtjes snikt om Cassie. Ik beloof haar, zweer haar, dat we gauw weer naar Cassie zullen gaan en dat lijkt haar meer troost te bieden dan wat dan ook.
"Val dood, Snow," hoor ik Saph haar onverstaanbaar fluisteren, met een stem die niet lijkt op de zijne. Wankelend en kermend van pijn sta ik op, loop naar hem toe en omhels hem heel licht en voorzichtig. Ik denk niet dat zijn huid op dit moment veel druk aankan, dus ik laat hem vlug weer los om de kamer door te kijken. En dan vergeet ik even alles.
We zijn beland in een kamer die ik maar al te goed ken. Die iedereen hier maar al te goed kent: de eetzaal van het Trainingscentrum. Vast niet de echte, maar wel perfect nagemaakt. Mét eten. Meteen begin ik te watertanden, al helemaal als de geuren in mijn neus dringen.
[Het voedsel is vergiftigd? En als ze het eten dan hummm, omg, wat hebben we nog niet met ze gedaan? Dan uhm *hoort mama praten over werk* dan vallen bepaalde lichaamsfuncties uit? Like, benen, armen, hersens (nee oke dat is geen goed idee). Aww, ik ben inspiratieloos 
]
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
[Die van jou is origineler. Ze kunnen eten wat ze willen, het helpt voor geen meter, joehoe. En ze proeven het dan ook niet, right? 
En nu zie ik Saph voor me als piraat, wtf ._.]
Fayan
Aurora probeert zich los te wurmen uit mijn greep om bij het eten te komen en ik kan mezelf ook amper bedwingen, maar zoveel eten, recht voor onze neus, in de Spelen van Snow? Het doet me denken aan een feestmaal in de gewone Hongerspelen. Daar was het eten soms ook vergiftigd. Zou dat hier weer zo zijn?
We staan met z'n allen naar het voedsel en de drank te loeren, als uitgehongerde beesten en ik besluit dan om eerst maar een heel klein stukje van iets te proeven en even te wachten.
En dus scheur ik met alle voorzichtigheid een mini-hoekje van een brood af en stop dat in mijn mond. Ik proef het niet eens, zo'n honger heb ik, maar na een paar minuten voel ik me nog steeds kiplekker, op die brandwonden en zere keel na dan. In de Spelen merkte je altijd meteen gevolgen als er vergif in zat, ook al aten ze maar een kruimel.
"Ik ben er vrij zeker van dat het veilig is," zeg ik aarzelend. Wat als ik ernaast zit?
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
[Wie zijn al de onbekende rollen die ik niet ken? 
]
"Do you believe monsters are born or made?"
