RPG || Project Morbid || Twee - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

[ bericht aangepast op 23 juni 2012 - 20:27 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

[ Oh god..kan ik iemand storen ofzo?]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Ja, mij wel :'D. Ik ben nog steeds aan het wachten op Caroline(?) en wachten is saai enzo..

[ bericht aangepast op 25 maart 2012 - 21:55 ]

No growth of the heart is ever a waste

[ Ik ben ook nog steeds aan het wachten op Caroline..waar ben je ;d ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Ik sta bij Caroline haha :'D. Ik ben Val Gray.

No growth of the heart is ever a waste

Liberty Roxanne Summers

Caroline gaf geen antwoord, urgh, daar heb je wat aan. Dacht ik bij mezelf. Ik keek naast me war Val stond, ik mocht hem opzicht wel maar echte dikke vrienden, nee dat waren we niet. Die had ik tot nu toe nog niet eens gemaakt. Ik glimlachte naar Val en zuchtte toen geirriteerd naar Caroline, 'Zullen we het zelf uitzoeken?' vroeg ik en keek hem even schuins aan, 'Als we moeten wachten, zijn we nog lang niet klaar,' zei ik glimlachend.

[ bericht aangepast op 25 maart 2012 - 22:58 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Eeh, Val is een jongen haha :'D. Tenzij ik scheel lees en je 't wel doorhad

No growth of the heart is ever a waste

Ohh godd, i'm sorry ik verander het ik had bio nog niet gelezen D;

The duty of youth, is to challenge corruption.

Haha maakt niet uit ^^. Ik ga even aan de schrijf .

Val Gray.

Met een mistroostige blik staar ik naar mijn lege koffiekopje, wachtend op antwoord van Jane Doe. Het antwoord komt niet en haar blik lijkt meer gefixeerd te zijn op de mensen die nog bezig zijn dan op ons. Een andere jongedame is inmiddels ook bij ons gaan staan. Ook zij vraagt iets aan onze trainer. Geen gehoor. Zwijgend kijk ik voor me uit naar de groep die nog bezig is. Jess holt gestaag door, net zoals de jongeman wiens naam ik nog niet ken. Ik zal hem John Doe noemen, omdat Brulaap niet zo vriendelijk klinkt. En hij heeft toch iets van sympathie laten blijken, al zal hij het zelf waarschijnlijk niet willen toegeven.
'Zullen we het zelf uitzoeken?' vraagt het onbekende meisje dan. Ik draai me naar haar toe. Het.. zelf uitzoeken? Maar waar moeten we heen? Ik kijk wat verloren om me heen.
'Eh..'
'Als we moeten wachten, zijn we nog lang niet klaar,' verklaart ze zich nader. Ik staar van haar naar mijn lege koffie.
'Daar heb je een punt,' zeg ik. Ik zet mijn kopje aan de kant en ga dan in het zand liggen. Wat onwennig plaats ik mijn lichaam zoals ik het militairen in films heb zien doen. Dienstplicht is niks voor mij, en zie mij nu eens.
'Goed, dan zal ik wel beginnen.' Met een schuin oog staar ik naar Jane Doe, die haar blik op de mensen voor haar heeft gericht. Je hoeft geen genie te zijn om te kunnen vertellen dat ik het geen vijftig keer zal volhouden. Een gemiddeld gezond persoon kan het 17 keer volgens een Amerikaans onderzoek en zelfs dat getal wordt door de meesten lang niet gehaald. Dus ik haal de oude trukendoos uit de kast met daarin: de kunst van het cheaten.
Ik laat mezelf niet zoals de militairen volledig tot de grond zakken, laat soms mijn rug wat doorbuigen. Iets wat uit den boze is, maar nood breekt wet. In mijn ooghoek hou ik Jane Doe in de gaten en tel het aantal keren op exact de toon die ze van me verwacht: een inspannende toon.
Na circa 25 keer merk ik dat het zelfs met het vals spelen moeilijk gaat worden. Het zweet drupt langs mijn haar in het zand en loopt langs mijn rug. Alles doet me zeer, maar iets heeft me verbetener dan ooit gemaakt. Want als ik dit niet goed afmaak, wat dan..? Ik wil het niet eens weten.
Jane Doe draait haar hoofd soms in mijn richting. Op dat moment doe ik de perfecte push-up. Maar zodra ze ook maar een seconde wegkijkt..
'46, 47, 48, 49, ah.. 50.' Met een plof laat ik me in het zand zakken. Mijn lichaam is een zielige massa gelei geworden. Opnieuw danst de wereld voor mijn ogen en ik weet dat ik dit niet veel langer had moeten doen.

No growth of the heart is ever a waste

Jace Dagget.
Ze wuift het onderwerp, of eigenlijk mijn vraag, weg met haar hand. Nou oké, dan laten we dit gesprek maar varen, chagrijnig' typje. Ze is in iedergeval niet echt een erg spraakzaam type. Iets wat haar erg verlegen maakte, maar ergens was het ook wel iets mysterieus. Ik snap wel dat mensen zich soms wat vragen aan zichzelf stellen over dit meisje. Vragen zoals wat er allemaal in haar hoofd omgaat, hoe ze heet, wat voor karakter heeft ze?
Dan mindert de zon, en verdwijnen er wat zonnestralen. Ik zie dat het meisje rilt, en ik trek mijn vest uit. Mijn hand steek ik uit om de vest aan te bieden, en ik kniel op mijn knieën. 'Ik ga wel verder met rennen, als je dat wilt.' Zeg ik zachtjes. Misschien dat ze helemaal niet van mijn gezelschap gedient is. Nou ja, dat had ik wel vaker gehoord. Ik was.. Nee, bén een ongewenst kind. Nog steeds.
De zachte zonnestralen en de zachte windbries maakten het mij niet dat ik het koud kreeg. In tegendeel, ik vond het ergens wel lekker.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Liberty Roxanne Summers

Ik kijk naar Val, slim is hij zeker, cheaten. Ik grinnik maar als ik zie dat hij door gaat terwijl hij al had kunnen stoppen kijk ik toch bezorgd. Ik keek hem goed aan, knap was hij zeker en ook echt niet verkeerd. Maar hij stelde zich wel vaag op. Dat heb ik uit mijn observaties kunnen maken. Ik grinnik even bij mezelf. Val valt opeens neer en ik schrik. Ik kniel naast hem neer, 'Gaat het een beetje?' vraag ik dan. 'Probeer het rustig aan te doen,' mompelde ik.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Val Gray.

Zand voelt eigenlijk helemaal niet ruw aan. Sterker nog.. als je erover nadenkt en jezelf naar de situatie schikt, dan is het zelfs prettig. Rust. Allereerst rust. Adem in, adem uit, in, uit, in, uit. Ik weet hoe het theoretisch moet en in dit stadium is het belangrijk de adem onder controle te houden. Ik zie kans om me op mijn rug te draaien zodat ik meer ademruimte heb.
Er verschijnt een gezicht boven me in het licht. Het meisje dat ik net heb gezien. Nog een Jane Doe. Ik heb een nieuwe bijnaam nodig, ik innoveer mezelf niet meer. Maar eerst rust.
'Gaat het een beetje?' vraagt ze bezorgd. Ik knik met glazige ogen.
'Probeer het rustig aan te doen,' voegt ze toe. Nogmaals knik ik loom.
'Uuh.' Veel zinnigers dan dat komt er niet uit. De zon mindert aan kracht, iets tot mijn grote vreugde. Na enkele minuten weet ik mezelf weer bij elkaar te rapen en waag me eraan om te gaan zitten.
Ik zie twee figuren voor me. John Doe aka ex-Brulaap en Elin. Tot mijn verbazing knielt de eerste zowaar voor haar neer en geeft haar zijn jas aan.
Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Ik zat fout. Val Gray zat fout en dit is exact de reden waarom vooroordelen het grootste kwaad op aarde zijn! Op geld na dan.
'Ik ben Val,' zeg ik dan tegen de jongedame die bij me geknield staat en steek mijn hand uit.

No growth of the heart is ever a waste

Liberty Roxanne Summers

Ik zag vanuit mijn ooghoek dat Jace zijn vest aan Elin gaf. Misschien hadden mijn gedachte het fout? Nee, dat hebben ze nooit. Sprak ik nog zelf toe. Ik wist wel dat hij zich anders voordeed. Ik keek naar Val, 'Weet ik,' zei ik. 'Liberty,' zei ik er nog na. Ik stond op en stak mijn hand uit, 'Ik ga de stormbaan afrennen,' glimlachte ik. 'Het zal niet heel lang duren, daarna kom ik weer, anders krijg ik op mijn kop van Caroline,' maakte ik nog duidelijk. Ik stond klaar en telde zelf af. Ik stormde de stormbaan op, ontweek alles. Klom op de muur sprong erover heen, kroop door de buizen en sprong van de ene rots naar de andere. Toen ik klaar was keek ik naar mijn horloge, de tijd had ik opgemeten, 11.42 Ik zuchtte was het goed of slecht? Ik haalde mijn schouders op en rende weer terug naar Val, 'Goed of slecht?' vroeg ik alleen.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Jess(ica) Alexis Lane.
'47, 48, 49 én 50.' Pufte ik de laatste seconden uit. Ik liet mezelf neervallen in het zand, en vanuit mijn ooghoeken volgde ik de bewegingen van Jace en Elin. Ach, ik vind dat meisje nog steeds een.. Oké, niet kwaad worden Jess. Het is gewoon een schijnheilig kind. Laat je er verder niet door opwinden.
Ik hielp mezelf overeind en griste de zoveelste sigaret van vandaag uit mijn pakje, en steek die aan. Eigenlijk was de sigaret meer een middel om mezelf tegen te houden, en ik keek snel de andere kant op. Waarom wordt ik toch telkens zo chaggie als ik zulke meisjes tegen kom? En voel ik mijn bloed dan koken? Ik pak de bekende oordopjes uit mijn tas, en stop die in mijn oren. De rockmuziek die eruit galt geeft me meteen weer een beter en rustig gevoel.
Ik zucht. Waarschijnlijk heb ik dit gewoon van mijn vader gekregen - ook al ken ik hem niet. Hij is weggelopen. De klootzak. Dus nu geef ik hem overal de schuld van. Ik geef hem ook de schuld van dat ik zo geworden ben.
Soms wou ik dat ik niet zo koppig was of dat ik niet telkens snel opgefockt wordt - zodat ik mijn bloed weer voel koken. Ik heb wel meerdere dingen die ik zou willen veranderen, zoals mijn afschuwelijke lelijke handen en kleine borsten. Weer ontsnapte er een zucht, en ik besloot maar om er niet meer aan te denken. Anders werdt ik nog depressief, en daar was ik al zeker niet op aan het wachten.
Mijn hoofd bewoog ik naar opzij, waar ik vanuit mijn ooghoeken wat mensen zag zitten, en toen ik ze wat beter zag - merkte ik dat het Valentin en een ander meisje was. Ik ken haar niet, maar ze ziet er erg.. uitnodigend uit. En dat is negatief bedoelt.
Oké, misschien is ze aardig en moet ik echt een keer mijn vooroordelen niet mijn mening over laten nemen.. Ach, als Valentin maar gelukkig met haar is, en goed met haar om kan gaan. Dan vindt ik het best.
En ik laat me op mijn rug vallen met de muziek hard.

[ bericht aangepast op 26 maart 2012 - 0:15 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

Ik kijk op.
'Oh,' zeg ik, oprecht verbaasd. Ze weet wie ik ben. Ze neemt de hand aan.
'Liberty,' stelt ze zich voor. Wacht, hoe weet ze mijn naam? Heb ik me eerder aan haar voorgesteld? Als dat zo zou zijn, dan moet ik oppassen met flauwvallen. Kennelijk heeft zoiets dan echt impact op mijn geestelijke gesteldheid.
'Het zal niet heel lang duren, daarna kom ik weer, anders krijg ik op mijn kop van Caroline.' En met die woorden is ze aan haar rondjes begonnen. Ik kijk op naar de trainer. Jane Doe heet Caroline. Hoe weet ze dat? Caroline heeft zich nog niet voorgesteld. Niet publiekelijk althans. Het is mogelijk dat Liberty een soortgelijk gesprek met haar heeft gehad als ik met Rose.
Liberty keert terug na een tijdje. Ik zit nog steeds in het zand, de moed te verzamelen om op te staan.
'Goed of slecht?' vraagt ze. Ik reken in mijn gedachten de tijd uit. Op dat moment schiet me ook te binnen dat ik de tijd verkeerd heb gerekend.
'Acht rondes in zes minuten moesten we lopen. Nu ik het me herinner. Ik heb ernaast gezeten met mijn berekeningen. Volgens mij zit je over de tijd. Maar als ik zo vrij mag zijn; hoe wist je mijn naam?' Ik kijk toe hoe de anderen verder rennen en vraag me ergens af hoe ze het ooit volhouden.
Vanaf een afstandje zie ik hoe Jess in het zand zich op staat te drukken.
'Zeg Jess, ik wil niet storen, maar volgens mij zat je binnen de tijd. Daarom hoef je je niet op te drukken,' roep ik haar kant op. Ze voorziet zichzelf van een nieuwe sigaret. Zou het kunnen dat ze het.. leuk vindt om te trainen? Ik trek een vies gezicht bij de gedachte. Het zou kunnen.

No growth of the heart is ever a waste

Jessica Alexis Lane.
De blauwe lucht is fascinerend. Wolken zweven voorbij en de zon schijnt - waar ik een prettig gevoel bij krijg. Dit alles is zo'n mooi plaatje. Maar niet alleen overdag is de blauwe lucht fascinerend. 'S avonds kun je de sterren aan de hemel zien, en soms voegt de maan zich hier ook aan toe. De wolken die af en toe voorbij de maan zweven maken het nog mysterieuzer.
Nu kijk ik richting Val en.. dat meisje. Dan opent Val zijn mond als hij mij ziet. Huh? Waarom doet hij dat? Hij heeft toch veel plezier met dat meisje?
'Zeg Jess, ik wil niet storen, maar volgens mij zat je binnen de tijd. Daarom hoef je je niet op te drukken,' hoor ik Val mijn kant op roepen. Ik grinnik. 'Ja, dat weet ik! Maar werdt nogal ongeduldig met wat we nu moesten doen, dus ging dit toen doen,' legde ik hem uit. 'En, het is iets goeds om mijn woede onder controle te houden.' Zei ik nu wat zachter.
Ik nam een hijs van mijn sigaret, en zette de muziek wat zachter. Misschien dat Val zo nog wat terugzegt.

Don't walk. Run, you sheep, run.