• De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
    Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
    Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
    Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?



    Faunielen (Koningen/Koninginnen)
    - Cosette| Koningin Camargue | Paard (1)
    - MoonBerry| Koningin Rhiannon "Rae" Vilkas | Wolf (2)
    - Cybele| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
    - Merwin| Koning Juléan Yahuar | Luipaard (6 )
    - Proprius | Koning Moose Anderson | Beer
    - Flounder Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(8)
    -
    -

    Wachters
    - Cosette| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
    - Proprius| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
    - MoonBerry| Jayden Scothill | Wachter van. ...
    - Cybele| Melody Hope Winslow | Wachter van Moose Anderson
    - MissDreams| Roseline Isis Amon | Wachter van Juléan Yahuar
    -
    -
    -

    Floraten onbeperkt
    Everdeen| Faye Melodié Sanchez
    Blathers| Domestica Amoia Lestice

    Mensen onbeperkt
    Narissa| Mathan Dilis
    MissDreams| Sandriné Lucia Romaní
    Roane| William Irial Smelting
    Proprius| Madeline Lucy Walls

    [ bericht aangepast op 4 april 2012 - 12:57 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Faye
    "Wanneer ze het doorhebben, is het vast te laat, en zijn wij al weg." Als ik Fedea achter me hoor aanlopen, doe ik snel de kastdeurtjes dicht. Ik ben het er niet mee eens, omdat ik weet hoe floraten handelen. Ze zijn snel, het zou me niet eens verbazen als ze wisten dat ik alles had doorverteld via mobiel. Dat de arend in feite een faunaat was. "Als ze al komen," Ik kijk Fedea even aan en stop het nare gevoel weg.
    "Tuurlijk," zeg ik optimistisch en bijt even op de binnenkant van mijn wang. "Misschien dat ze al onderweg zijn." Toch ben ik er niet echt bij, want nu ik weet dat er hier wapens liggen. Ben ik er zeker van dat ze niet bang zijn die te gebruiken.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    "Tuurlijk. Misschien dat ze al onderweg zijn."
    Ik schud mijn hoofd.
    "Ik weet het niet. Iets zegt me van niet, en..."
    God, ik mis Trey zo enorm hard. Zou hij ook...? Stiekem hoop ik het. Onbewust leg ik mijn armen om mijn middel, en ik denk na over hoe ik het hem het beste ga vertellen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Ik weet het niet. Iets zegt me van niet, en..."
    Ik hoef niet eens naar Fedea te kijken en weet al dat ze naar haar buik grijpt. Het moest vreselijk voor haar zijn. Denken dat ze zwanger is van de jongen waar ze van houdt, maar dat niet zijn. Met in je achterhoofd dat dit misschien wel eens de enige kans is om ooit kinderen te krijgen. Toch ontwijk ik het onderwerp, omdat ik haar niet nog verdrietiger wil maken.
    "Vast wel." antwoord ik dan terug op haar vraag. "En wat?" vraag ik nieuwsgierig en kijk haar dan even aan.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    "Vast wel. En wat?"
    Ik zucht en ga weer op het krukje zitten.
    "Ik mis hem zo."
    Ik sla mijn armen om me heen en voel de tranen opkomen. Nu lijk ik vast zo'n trutje dat niet zonder haar vriendje kan, maar dit is anders. Trey is vijf maanden lang mijn beste vriend geweest, en deze dagen zijn de eerste in een zeer lange tijd die ik zonder hem doorbreng. Het voelt raar en leeg, zo zonder hem.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Ik mis hem zo." Ik volg haar met mijn ogen totdat ze weer op het krukje beland. Had ik het toch weer geflikt om haar aan het huilen te maken. Ik was er geweldig goed in, om mensen op te vrolijken. Een zucht verlaat mijn lippen van medelijden en voorzichtig laat ik me naast haar op mijn eigen stoel zakken. Ik had nou al zo vaak gezegd dat het allemaal goed zou komen en ik durfde dan ook te wedden dat Trey Fedea hier niet nog een seconden later wou laten zitten.
    "Je denkt toch niet hé, dat als ze komen." Ik voel mijn handen trillen, mijn schouders schokken en weet dat hetgeen gaat komen waar ik de hele dag al aan denk. "Dat ze iemand hier," Ik durf het niet over mijn mond te halen. "Dat ze iemand iets kwaad gaan doen?" Ontwijk ik dan toch maar het echte woord. Doden.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    "Je denkt toch niet hé, dat als ze komen. Dat ze iemand hier... Dat ze iemand iets kwaad gaan doen?"
    Ik haal mijn schouders op.
    "Ik heb echt geen idee, Faye."
    Snel veeg ik mijn tranen wat weg.
    "Het lijkt me dat als ze echt niet anders kunnen, er wel gevochten zal worden, maar dat...? Ik denk het niet."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Liam

    "Kun- kunnen we? Of moeten we nog even wachten?" Ik kijk Atreyu aan.
    'Wat mij betreft kunnen we gaan. Als we ons aan het plan houden moet het
    lukken dat weet ik zeker.' Het is meer een peptolk voor Atreyu dan voor mezelf of de andere.

    [Omdat Flounder zo graag niet meer gevangen wilt zijn :Y)]

    [Jippie yay 8D]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Ik heb echt geen idee, Faye." Ergens lijkt het niet echt overtuigend over te komen tot me. "Het lijkt me dat als ze echt niet anders kunnen, er wel gevochten zal worden, maar dat...? Ik denk het niet." Gefrustreerd bijt ik op mijn onderlip en trap met mijn been tegen de piano. De pijn steekt door tot mijn knie en even vertrekt mijn gezicht. Er zou gevochten worden en de kans dat mijn familieleden daar zich in gaan zouden mengen was groot. Het zou me niet eens verbazen als zelfs ik erin getrokken zou worden. Niet wetend welke kant ik zou moeten kiezen. Ik zou mijn broer, vader en moeder hier nooit wegkrijgen. Dat zou ons verraden en bovendien, ze zouden liever sterven in de strijd dan een verrader te worden genoemd. Zou zouden van me walgen als ze erachter kwamen.
    "Dat moet dan maar." zeg ik zachtjes en kil. Fedea moest weg hier. Ik voel de tranen opwellen en kijk snel de andere kant op, voel mijn lip trillen.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    "Dat moet dan maar."
    Ik zie dat ze tranen in haar ogen krijgt, en leg mijn arm om haar heen.
    "Rustig, Faye. Huil maar. Je hebt mij al tig keer laten uithuilen, ik ga je dat echt niet verbieden."
    Zachtjes sus ik haar een beetje en wrijf over haar arm.
    "Ik weet dat dit moeilijk is voor jou," zeg ik gemeend.
    "Maar zowel jij als ik weet dat als ik hier alleen weggeraak, je dat niet overleeft."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Rustig, Faye. Huil maar. Je hebt mij al tig keer laten uithuilen, ik ga je dat echt niet verbieden." Ik begin harder te snikken, de tranen rollen over mijn wangen en vallen één voor op de grond.
    "Ik weet dat dit moeilijk is voor jou, maar zowel jij als ik weet dat als ik hier alleen weg raak, je dat niet overleefd." Het lijkt zo overdreven, maar ik weet dat ze me wat aan zullen doen. Niet alleen mijn pols zou blauw zijn dan, maar vrijwel geheel mijn lichaam. Ik zou jaren moeten smeken om vergiffenis, het zou maanden duren voordat ze me ook maar iets weer in vertrouwen zouden nemen.
    "Het is gewoon," Hakkel ik en neem een diepe teug adem. "Ik kan ze niet haten, ondanks alles." Ik stroop de mouw van mijn shirt op en staar even naar de blauwe plek. De hand van mijn broer staat er ingegraveerd.
    "Weet je waarom deze plek hier zit?" Ik voel mijn schouders schokken onder Fedea haar armen. "O-omdat ik met je praat, Fé." Ik begin weer te snikken, maar bijt dan op mijn lip. "Het is en blijft wel mijn broer."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    "Het is gewoon, ik kan ze niet haten, ondanks alles. Weet je waarom deze plek hier zit? O-omdat ik met je praat, Fé. Het is en blijft wel mijn broer."
    Sussend wrijf ik over haar haren en trek haar voorzichtig tegen me aan.
    "Ik heb je al gezegd dat ik niet wil dat je door mij in de problemen komt, en ik begrijp je helemaal. Het is en blijft je familie, en dan is het moeilijk je tegen hen te keren. Maar je mag je niet laten mishandelen, Faye. Echt niet."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    Ik voel Fedea haar hand door mijn haren wrijven.
    "Ik heb je al gezegd dat ik niet wil dat je door mij in de problemen komt, en ik begrijp je helemaal. Het is en blijft je familie, en dan is het moeilijk je tegen hen te keren. Maar je mag je niet laten mishandelen, Faye. Echt niet." Ik veeg de tranen weg uit mijn gezicht en voel mijn ogen na branden.
    "Het is het één of het ander." Ik snik even en veeg met mijn voeten de druppels tranen weg van de grond. "Als ik voor het andere gekozen had, zat je nu in die kelder - alleen en wist niemand waar je was." Ik glimlach even.
    "Gelukkig ben ik verstandig."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea


    "Het is het één of het ander. Als ik voor het andere gekozen had, zat je nu in die kelder - alleen en wist niemand waar je was. Gelukkig ben ik verstandig."
    Ik geef haar een knuffel.
    "En daar ben ik je eeuwig dankbaar voor," fluister ik zacht.
    "Echt waar. Als ik jou niet had gehad-"


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "En daar ben ik je eeuwig dankbaar voor, echt waar. Als ik jou niet had gehad." Even stopt ze en kijk ik naar de deur achter ons. Hij is dicht en het lijkt niet of iemand ons in de gaten houdt - tenminste dat hoop ik.
    "Tja, zo geweldig ben ik niet hoor." beken ik eerlijk. Ik had in eerste instantie nooit mee moeten werken. Zonder mij hadden ze een heel ander plan moeten bedenken, maar dan had Fedea waarschijnlijk wel in grotere problemen gezeten. "Wat ga je als eerste doen als je buiten komt? Afgezonderd van Trey en alles?" vraag ik dan, nieuwsgierig.

    [Schiet eens op met de Fedea bevrijdingsactie, hahaha.]

    [ bericht aangepast op 6 april 2012 - 15:51 ]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.