Ik werd/word niet écht gepest.
Ja, ik werd eigenlijk wel gepest, in het lager, maar dat was door een soort-van-pestkop. Een kind dat niemand af kon. Iedereen werd haar slachtoffer. Het was een soort pesten zonder dat ze het wilt. Mensen treiteren, liegen, irriteren... Ik stond net achter haar in de rij en ik werd dus haar slachtoffer. Soms zag ik er wel van af, maar ik probeerde het zo veel mogelijk van mij af te zetten. Mij kennende, lukte dat niet al te goed.
Na zeven jaar 'n half is ze verhuisd en werd er niet gepest.
In het middelbaar, nu dus, word ik niet gepest, maar eerder onderdrukt. Dit is altijd al geweest, maar in het derde en nu, het vierde is het erger geworden.
Ik wil wel bij de klasgroep horen, maar ze laten ons gewoon niet in. Ze beschouwen zichzelf als de perfecte klas, maar dan rekenen ze er zes tot 9 man niet bij. Ik hoor daarbij. Ze organiseren dan uitstappen met 'de klas' in een gesloten groep op facebook met 165 van de 23 klasgenoten.
Ja, ik wil wel meedoen aan de activiteiten, maar ze laten me gewoon niet in. Mijn klas is een bitch. Ik ben nu blij met mijn groepje, mijn twee vrienden en probeer me er niets van aan te trekken. Ik ben nu blij met mijn groepje, mijn twee vrienden en probeer me er niets van aan te trekken. Met zijn mislukkelingen op momenten.
Nee, echt pesten noem ik dat niet.
Weet je? Mijn probleem is gewoon dat ik goed wil zijn voor iedereen. Als mensen commentaar op me hebben of ik 'niet goed genoeg ben voor hen' trek ik me dat gewoon veel te hard aan. Maar dat ben ik.
[ bericht aangepast op 27 feb 2012 - 20:38 ]
There's faith and there's sleep - we need to pick one - please