• Hoofdstuk 3 ^^
    Voor alle duidelijkheid: Ze zijn net vertrokken en lopen langs een kloof.

    De personages:
    CookAholic - Lisl Strole
    CookAholic - Joey Evans
    Sunsparkle - Celeste Charlotte Barnes
    Sunsparkle - Jason Samuel Jhonson
    ThePineapple - Henry McKinney
    ThePineapple - Elianne Thompson
    Mylox - Mayla
    LovingStyles - Felicity 'Fee' Sophia Jones
    LovingStyles - Jayden James 'JJ' Jackson
    IHEARTZAYN - Lynn Audri
    Diapal - Iral
    Spyclon - Vince de Capri


    Hope. It's the only thing stronger than fear.

    Alexandra 'Alexa'.
    "Wat ben je aan het doen?" Vraagt een jongen met een verheven stem. Ik word knalrood en stotter iet onverstaanbaars. "Ik, ik," Ik staat naar de grond. "Ik weet het niet," Mompel ik en barst in tranen uit.

    Iral

    Haar hoofd kleurt helemaal en ze begint te stotteren. 'Ik... ik... ik weet het niet.' Dan begint ze opeens te huilen.
    Oké, dat is echt raar. 'Kom hier,' zeg ik en ik wenk haar.


    Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

    Joey

    "Het is best koud, maar het uitzicht is hier prachtig" zegt Lynn. Ik knik en kijk rond. Het is inderdaad prachtig. Ik vraag me af of we morgen al bij de weg aankomen. Ik pak de kaart er even bij. "De dichtstbijzijnde weg is niet ver meer" zeg ik met een glimlach.


    Hope. It's the only thing stronger than fear.

    Elianne Thompson
    Ik stond buiten voor de grot en keek. Ik keek gewoon. Ik deed geen moeite om te gaan zitten, ik deed geen moeite om het mezelf comfortabel te maken, ik deed geen moeite om me warm te houden. Mijn gedachten waren in een klap omgeslagen. Mijn hart bonkte nog steeds in mijn keel en hoe diep ik soms ademhaalde, mijn ademhaling was onregelmatig en angstig. Ik wilde nu even niemand om me heen. Ik wilde even geen medeleven van ook maar een van de jongeren uit de grot. Ik wilde thuis zijn. Bij mijn familie. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en bleef staan in de koude, gure wind.


    Cookies!

    Vince

    Ik kijk even opzij naar Fee, 'Hmm, zullen wij ook maar naar buiten gaan?' vraag ik uiteindelijk na een best lange stilte.


    I only miss you when I'm breathing

    Felicity
    'Hmm, zullen wij ook maar naar buiten gaan?' zegt Vince na een lánge stilte. 'Ik vind het best,' zeg ik waarna ik mijn sjaal weer iets meer aantrek.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Alexandra 'Alexa'.
    Hij kijkt me verbaasd aan. Tsja, dat zou ik ook doen als iemand op mijn plek zou zie zitten. "Kom hier," Zijn hand wenkt me, een klein moment twijfel ik, maar sta op het loop naar hem toe. De rugzak hou ik in mijn hand.

    [Alexa is dus achter de buschauffeur aangegaan en die man heeft van iedereen één voorwerp gestolen. Die voorwerpen zitten in de rugzak. Is dat een leuk idee?]

    Iral

    Ik zie de aarzeling in haar ogen, maar dan staat ze op en loopt naar me toe. Ik schenk haar een knikje, maar draai me dan om en loop de grot in. Veel te koud buiten.


    Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

    Vince

    'Ik vind het best,' zegt ze waarna ze haar sjaal aantrekt. Ik knik en pak onbewust haar hand vast en loop naar de grot opening waar Iral net binnen komt lopen.


    I only miss you when I'm breathing

    Felicity
    Ik glimlach als Vince mijn hand vastpakt en knijp eventjes in zijn hand. Net als wij naar buiten lopen loopt Iral naar binnen. Het is buiten een stuk kouder dan in de grot door de gure wind waardoor ik eventjes huiver.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Alexandra 'Alexa'.
    Ik veeg de tranen van mijn wangen en loop aarzelend achter hem aan. Door de spanning voel ik amper kou en bibber niet.

    Iral

    Eenmaal in de grot laat ik me tegen een muur aan zakken. Het meisje loopt de grot ook binnen. Ik vraag me af waarom ze zo van streek is, en waarom ze niet met ons meegelopen had. Had ze ons de hele weg gevolgd, of zo?


    Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

    Alexandra 'Alexa'.
    Omdat de jongen me blijkbaar negeert word ik gedwongen om het zelf te vertellen. "Uh.." Stotter ik. "Ik ben Alexandra." Begin ik en leg de rugzak naast me neer. "Ik.." Tsja, hoe moet je zoiets raars vertellen? "Het enigste wat ik me kan herinneren is dat ik een buschauffeur achter na ben gegaan en zijn rugzak heb afgepakt." Mompel ik zachtjes en merk dat ik het koud begin te krijgen. Ik wrijf in mijn handen.

    Iral

    'Uh...' begint ze te stotteren. 'Ik ben Alexandra. Ik... Het enigste wat ik me kan herinneren is dat ik een buschauffeur achterna ben gegaan en zijn rugzak heb afgepakt.'
    Mijn wenkbrauwen schieten omhoog, voor de tweede keer in deze vijf minuten. 'Zijn rugzak? Waarom?'


    Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

    [Alexa is dus achter de buschauffeur aangegaan en die man heeft van iedereen één voorwerp gestolen. Die voorwerpen zitten in de rugzak.]

    Alexandra 'Alexa'.
    "Zijn rugzak? Waarom?" Ik haal mijn schouders op. "Ik hoopte dat er eten in zou zitten, maar er zitten enkel wat spullen in." Ik kiep de rugzak om op de grond en spreid de spulletjes uit.