Flight from Crete ~ 01 - Speeltopics

Als je de mythe van de minotaurus nog niet kent raad ik je aan om die eerst even op te zoeken
Het speelt zich btw af in het oude griekenland

Het is weer zover. Zeven Atheense jongens en zeven Atheense meisjes worden naar Kreta gestuurd om daar in het labyrint van de Minotaurus te worden opgesloten. De Minotaurus, hongerig als altijd, zwerft daar rond op zoek naar de kinderen. Een paar kinderen slagen er echter in om de uitweg te vinden waar de goden natuurlijk verantwoordelijk voor zijn. Ze vluchten stilletjes van het eiland weg en varen van eiland naar eiland, maar niet zonder gevaren, en natuurlijk moeten de goden zich er ook weer mee bemoeien..

Belangrijke punten:
~Theseus is er niet
~We beginnen dat ze op de boot naar Kreta zitten, waarna ze in het labyrint worden opgesloten. We verzinnen zelf hoe ze ontsnappen.
~De Minotaurus wordt niet gedood
~Niet iedereen overleeft het doolhof; Mensen met meerdere personages zullen er dus minstens een moeten laten sterven
~Geen geruzie natuurlijk
~Er zijn 14 rollen; 7 jongens, 7 meisjes van onder de 18. Andere personages worden niet gespeeld


Meisjes:
1. Melanthi Jansonides ~ thePineapple
2. Selene Vilmaris ~ LovingStyles
3. Chara Iona ~ LovingStyles
4. Yulya Milehka ~ XDesire
5. Daphne Altair ~ CookAholic
6. Ophelia Elená Agathon ~ CandyFornia
7. Jade Sky Argya ~ HurtedHeart
Jongens:
1. Alive ~ Diapal
2. Elias Dekas ~ Bronte
3. Esdras Giannis Agathon ~ CandyFornia
4. Jason ~ Spyclon
5. Philip Grigoris ~ CookAholic
6. Iral ~ Diapal
7. Jayden Louis Argya ~ HurtedHeart

Andere Topics:
De lijstjes
Topic 2

We Beginnen op het punt dat de kinderen de boten op worden geleid;
Have Fun

[ bericht aangepast op 13 feb 2012 - 21:51 ]

Cookies!

~Elias Dekas
Met angst in mijn hart loop ik naar de boten die ons naar het doolhof zouden leiden. Ik wist wel wat er met me zou gebeuren en waarschijnlijk zou ik nog de eerste zijn die eraan ging. Dat wist ik gewoon.

Ex astris, sciencia

Daphne Altair

Ik keek verdwaasd om me heen terwijl me naar de boten liepen. Waarom heeft mijn vader nog niet gezorgd dat ik thuis kan blijven? Waarom doet hij niks? Ik speur de menigte af en zie dan mijn ouders staan. Hun gezichten zijn betraand, maar ik kijk hatelijk terug. Ze geven dus niks om mij. Ik stap een boot op.

Hope. It's the only thing stronger than fear.

Melanthi Jansonides
Ik liep in de rij de boot op. Ik boog mijn hoofd verdrietig en keek naar de witte stof van mijn prachtige toga. Hij was gedecoreerd met gele en groene bloemen. Ik zag mijn verzorger en leermeester tussen de toeschouwers staan. Zijn ogen stonden verdrietig en ik wendde snel mijn hoofd af zodat hij mijn traan niet zag. We liepen het dek op en de boot werd losgemaakt van de kade. We werden losgemaakt, we konden toch niet van het schip. Ik keek naar de kust en er rolde nog een traan over mijn wang bij de laatste aanblik van mijn leermeester.

Cookies!

Philip Grigoris

Ik omhels mijn ouders en kleine zusje voor de laatste keer, en draai me dan om om naar de boten te lopen. Ik kijk naar de andere 13 gekozenen; de meeste van hen komen nooit meer terug naar Athene. Ik had een beetje een dubbel gevoel, want ik zou Athene natuurlijk missen, maar vreemd genoeg vond ik het ook wel spannend, wat eigenlijk niks voor mij was. Ik klemde een hand om de rand van een boot, en stapte toen de boot in.

Hope. It's the only thing stronger than fear.

Elias Dekas
Ik keek om me heen, naar de dertien anderen die hetzelfde lot deelden. Niet allen leken bang, een paar leken triestig en sommigen zelfs kwaad.
"Vaarwel, moeder, vader, broertjes en zusjes! Ik hou van jullie!" roep ik nog als laatste woorden voor hen. Niet alleen ik moet sterk zijn, zij zijn ook een zoon/broer kwijt.

Ex astris, sciencia

Melanthi Jansonides
Ik zuchtte en veegde met mijn handen over mijn wangen. Alles gebeurd met een reden, had mijn leermeester gezegd. Ik besloot dat in mijn gedachten te houden toen er een jongen naast me kwam staan. Hij leek minder gespannen, maar de stemming was niet erg fijn.

Cookies!

Philip Grigoris

Ik ging in de boot naast een mooi meisje staan. Ik werd nu toch wel zenuwachtig. Ik had haar al eens zien lopen door de straten, en had altijd al willen proberen met haar te praten, maar nu zou zij waarschijnlijk ook sterven. Voor ik het wist zei ik: "H-hoi." Ik kon mezelf wel slaan, dat sloeg nergens op.

Hope. It's the only thing stronger than fear.

Melanthi jansonides
Ik kijk de jongen aan. Ik wilde hem wat vrolijker aankijken, maar ik kon de verdrietige blik in mijn ogen niet weghalen.
'Hey.' Zei ik en ik vroeg me af wat ik nog meer zou kunnen zeggen. Wat zou je zeggen tegen iemand als je alletwee binnenkort een uiterst pijnlijke dood zou sterven?

Cookies!

Philip Grigoris

"Hey" zegt ze terug. Ik weet ook even niet meer wat ik nog kan zeggen. Ik probeer me haar naam te herinneren, maar het komt niet meer in me op. Ik glimlach wat magertjes naar haar. Ik besef dat ik heel graag wil dat zij het overleeft.

Hope. It's the only thing stronger than fear.

Ophelia Elená Agathon

Nog steeds bevend van het huilen kneep ik in Edras' hand. 'Hee, nu niet meer huilen Pheli,' suste hij me. 'We moeten er maar het beste van maken.' Ik knikte en veegde met trillende handen de tranen van mijn gezicht. 'Niet janken nu Ophelia,' fluisterde ik tegen mezelf. Vastbesloten stapte ik op de boot en zag steeds weer de gezichten van mijn moeder en vader voor me. Een kleine troost was dat de mensen om me heen hetzelfde lot hadden als ik. We zouden allemaal samen sterven.

[ bericht aangepast op 12 feb 2012 - 18:27 ]

If you could live anywhere in the world, where would it be? 'Where would you live Zayn?' 'Right next to you, Liam.'

[abooo moet nu eerst eten, post daarna wel een berichtje]

[ bericht aangepast op 12 feb 2012 - 18:47 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Bedankt dat jullie zeiden dat het topic er was -_- ]

Jason

Ik loop naar de boten, ik had een vaag vermoeden van wat er zo allemaal zou gebeuren. Ik zou het niet beter krijgen, ik zou worden geofferd aan de Minotaurus op Kreta. In ieder geval, dat dacht ik nadat ik een paar gesprekken van net had opgevangen.
Ik kijk achterom naar de menigte en de andere 13 kinderen, zij hadden waarschijnlijk allemaal iemand daar staan die hun uitvaart bekeek. En ik was helemaal alleen, ach ik was het altijd al geweest...

I only miss you when I'm breathing

Alive

Voor de tiende keer vandaag omhels ik mijn moeder stevig. De tranen rollen over haar wangen, en ik moet ook moeite doen om niet te gaan huilen.
'Stil maar,' kalmeer ik haar, hoewel het eigenlijk andersom zou moeten zijn. 'Ik ga niet dood, ik keer terug,' beloof ik haar, hoewel ik het zelf niet geloof. Maar ja, wat moet ik anders?

Iral

Met een uitdrukkingloos gezicht loop ik de boot op. Ik heb geen familie, alleen een alcoholistische vader. Die begrijpt niet eens dat ik vertrek en nooit meer terugkom.

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Yulya Milehka

Kil en emotieloos bewegen mijn benen zich voort richting de boten. De boten, raar dat het niet zo schokkend klonk als dat het in werkelijkheid was. Dit was gewoonweg mijn rit naar de dood.
Vlak voordat ik aan boord stap draai ik me nog eenmaal om. Mijn ouders huilen, net zoals mijn kleine zusje. Maar ik? ik kan geen traan laten. Het lukte gewoonweg niet.

Nadat ik mijn ouders en zusje heb omhelsd, ga ik aan boord. Er waren al enkelen die ook al aan boord waren.

"like i'd follow you around like a dog that needs water."

Selene
Ik geef mijn ouders nog een laatste knuffel en loop dan de boot op. Als ik op de boot sta zoek ik nog even de gezichten van mijn ouders en zwaai flauwtjes naar ze. Dan draai ik me om laat me op de grond zakken.

[nu ben ik echt eten]

To the stars who listen — and the dreams that are answered